Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "The Book of Isaiah" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
W kręgu tragiczności: Księga Hioba. Fragment większego fragmentu
In the Circle of the Tragic: The Book of Job. A Fragment of a Greater Fragment
Autorzy:
Tyszczyk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1944429.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Księga Hioba
Księga Izajasza
tragizm
The Book of Job
The Book of Isaiah
tragicalness
Opis:
Job's drama that is equally a drama of existence and a drama of faith reveals the dimension that is in fact rarely seen in the Greek tragedy, namely, the transcendental dimension of tragicalness. The identity tensions between the image of God who Job accuses of cruelty and the image of the “defender in heaven” (go'el) mentioned by Job, one who would take the side of his suffering, at the same time testifying to the fact that Job was not guilty, opens the possibility of transformations blending the different images into a figure of transcendental tragicalness – based on a figure similar to the Greek figure of a tragic transfer – in which God, as the ultimate source of everything, including unjust misery, not only takes the side of human suffering but also experiences the suffering himself, revealing the analogy and then the interpretative identity of levels of human and divine experience of tragicalness. The Book of Job is only the necessary starting point for the possible transformation of the image of God introducing a split of the image of God (the motif of go'el) in the book protagonist's complaint, and deconstructing the category of “just retaliation”. The conditions that make transformation possible can be found in The Book of Isaiah, especially in the image of “The Lord's Servant” and in Messianic interpretations of this picture closely connected with the phrase “Yet it pleased the LORD to bruise him” (Isa 53,10).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 1; 211-244
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch udzielony mesjaszowi w Księdze Izajasza
The Spirit Given to the Messiah in the Book of Isaiah
Autorzy:
Szmajdziński, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044062.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
duch Boży
mesjasz
Księga Izajasza
spirit of God
messiah
The Book of Isaiah
Opis:
Rzeczownik rûaḥ („duch”, a także „oddech, wiatr”) jest jednym z ważniejszych terminów teologicznych w Starym Testamencie, zwłaszcza gdy występuje w znaczeniu „duch”. Wówczas rûaḥ pozostaje zawsze w mocy Boga i jest zależny od Niego. Jako duch Boży „czuwa” on nad stworzeniem, odnawia wszystko, przywraca do życia, a po śmierci człowieka wraca do Boga, który go dał. W Księdze Izajasza rzeczownik rûaḥ występuje 51 razy. Bardzo ważną rolę odgrywa w wyroczniach, które zapowiadają i ukazują mesjasza: Iz 11,1-3a, 42,1 i 61,1. Duch jest mu udzielony jako moc Boża do wypełnienia ważnych zadań. Bóg udziela ducha w sposób trwały. Dzięki duchowi tworzy się szczególna relacja pomiędzy Bogiem a mesjaszem, która jest wyrażona takimi tytułami jak „mój sługa” lub „mój wybrany”. Jego misja jest skierowana przede wszystkim do ubogich i chorych. Jej skutkiem będzie zmiana ich sytuacji przez ustanowienie prawa i sprawiedliwości. Działalność mesjasza przekroczy granice Izraela i zostanie skierowana do wszystkich narodów. Dzięki niemu poganie będą oświeceni Bożym światłem i będą uczestniczyli w przymierzu. W takim znaczeniu wyrocznie mesjańskie z Księgi Izajasza występują w Nowym Testamencie (Mt 12,18-20; Łk 4,18-19).
The noun rûaḥ (“a spirit”, as well as “breath, wind”) is one of the most important theological terms in the OT, especially as it occurs in the sense of “spirit”. As such, rûaḥ always remains within the power of God and depends on Him. Being God’s spirit, it “supervises” over all creatures, renews everything, restores to life, and after a person's death it returns to the God who gave Him. The noun rûaḥ occurs 51 times in the Book of Isaiah and it plays a very important role in the oracles that announce and reveal the messiah: Isaiah 11:1-3a, 42:1, and 61,1. The spirit is given to him as God’s power to perform important tasks. God gives His spirit permanently. The spirit creates a special relationship between God and the messiah, which is expressed in titles such as “my servant” or “my chosen one”. His mission is aimed primarily at the poor and the sick. Its result is a change in their situation, by the enacting of righteousness and justice. The messiah’s activity crosses Israel’s borders and will be directed to all nations. In this way the pagans will be enlightened with God’s light and will participate in His covenant. It is within this domain of meaning that the messianic oracles from the Book of Isaiah are conveyed into the New Testament (Matthews 12:18-20; Luke 4:18-19).
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 49-68
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Duch Pana JHWH nade mną”. Tożsamość proroka w Iz 61,1-3
“The Spirit of the Lord JHWH is upon me”. The Identity of the Prophet in Is 61:1-3
Autorzy:
Pudełko, Jolanta Judyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142953.pdf
Data publikacji:
2022-10-06
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
teologia biblijna
Księga Izajasza
profetyzm
Sługa Pański
Biblical Theology
The Book of Isaiah
Prophetism
The Servant of the Lord
Opis:
The historical-literary analysis of the Book of Isaiah suggests that Isaiah 61 is the oldest chapter of the last part of the Book of Isaiah, known as Trito-Isaiah (56-66). There are messages from the Babylonian exile that portray the post-exile Jewish community. There is disappointment and at the same time anticipation of the realization of earlier prophecies of restoration. In Isa 61: 1-3 there is a confession of a mysterious figure sent by God. The hero, anointed with the Spirit of the Lord, heralds a radical renewal of Israel. The exegetical analysis of the prophet’s individual tasks allows him to be identified with various heroes of the biblical story (David, the Messiah, the Servant of the Lord). At the same time, these activities were most often attributed to God Himself. The eschatological renewal of Israel, which God will accomplish, will also extend to other nations.  
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2022, 35, 1; 20-35
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Serafiny w egzegezie biblijnej św. Hieronima ze Strydonu
The Seraphim in the Biblical Exegesis of St. Jerome of Stridon
Autorzy:
Jóźwiak, Magdalena Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43570281.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
St. Jerome of Stridon
The Fathers of the Church
the Book of Isaiah
The Commentary on Isaiah
Seraphim
Ojcowie Kościoła
św. Hieronim ze Strydonu
Księga Izajasza
Komentarz do Księgi Izajasza
Serafin
Opis:
W okresie patrystycznym Księga Izajasza cieszyła się ogromnym zainteresowaniem tak wśród greckich, jak i łacińskich egzegetów. Sam św. Hieronim wyjaśniał proroka Izajasza niejednokrotnie. Ten komentarz jest uważany przez badaczy za szczyt Hieronimowej egzegezy. Przedmiotem niniejszego artykułu są passusy z księgi 3 Hieronimowego Komentarza do Księgi Izajasza, w której Strydończyk analizuje między innymi Iz 6, 1-3 oraz Iz 6, 6-7 (por. Hieronymus, Commentarii in Esaiam III 6, 1-3 i 6, 6-7, Vetus Latina 23, s. 307-315; s. 318-320). Otóż, w Iz 6 pojawiają się tajemnicze istoty zwane Serafinami. Po krótkim wprowadzeniu do samego komentarza, prezentujemy w tym artykule zagadnienie Serafinów w Hieronimowej egzegezie w 4 podpunktach: 1) Etymologia terminu Serafin (Serafini = incendentes, comburentes, ardor, incendium, principium oris eorum); 2) Sześć skrzydeł jako jedna z cech dystynktywnych Serafina (dwoma zakrywają twarz Boga (może swoją?), drugą parą skrzydeł zakrywają stopy Boga (a może swoje?), trzecia para zaś służy im do latania); 3) Obowiązki i zadania Serafinów (celebracja świętości Boga oraz są posyłane z różnymi zleceniami); 4) Alegoryczne rozumienie frazy Serafin (Serafiny mogą symbolizować: Stary i Nowy Testament, służebne moce niebieskie lub jakiś cień prawdy odnoszącej się do przyszłej niewoli).
In the patristic era, the Book of Isaiah was of great interest to both Greek and Latin exegetes. St. Jerome of Stridon explained the prophet Isaiah many times. The subject of this article is the passages from book 3 of Jerome’s The Commentary on Isaiah, in which he analyzes, among others, Is 6:1-3 and Is 6:6-7 (cf. Hieronymus, Commentarii inEsaiam III 6, 1-3 and 6,6-7, Vetus Latina 23, p. 307-315, 318-320). Ergo, in Is 6 appear mysterious beings called Seraphim. After a short introduction to the commentary itself, in this article I present the issue of the Seraphim in Jerome’s exegesis in 4 subsections: (1) The etymology of the term Seraphim (Seraphim = incendentes, comburentes, ardor, incendium, principium oris eorum); (2) Six wings as one of the distinctive features of the Seraphim: (two cover the face of God (maybe theirs?), the second pair of wings covers God’s feet (or maybe theirs?), and the third pair is used for flying); (3) Duties and tasks of the Seraphim (celebration of the holiness of God and being sent with various commissions); (4) Allegorical meaning of the phrase Seraphim (Seraphim can symbolize: Old and New Testaments, serving celestial powers, or some shadow of truth relating to future captivity).
Źródło:
Vox Patrum; 2023, 88; 113-132
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rosa ożywiająca zmarłych (Iz 26,19) – próba lektury kontekstualnej
The Dew that Enlivens the Dead (Is 26:19). An Attempt at a contextual Reconstruction
Autorzy:
Pikor, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051252.pdf
Data publikacji:
2015-12-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Księga Izajasza
apokaliptyka
eschatologia
zmartwychwstanie
rosa
metafora wody
wygnanie babilońskie
the Book of Isaiah
apocaliptycs
eschatology
resurrection
dew
metaphor of water
the Babylonian exile
Opis:
The author seeks to read the message of Is 26:19 through its context. First it is the literary context determined by the proposition of the oracles in Is 24-27. In their light one should seeks the identities of those who will be enlivened by „a dew of light”. Then it is the historical context that should be found in the experiences of the exiles who return from the Babylonian captivity, and who tend tó reconstruct their national community. This context sheds light on the eschatological problems of this prophecy. Through the image of carnal resurrection it shows the just who come back to life.
Źródło:
The Biblical Annals; 2009, 1, 1; 89-101
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies