- Tytuł:
-
The Limits of the Narratee's Interpretive Competence: an Analysis of Direct Address to the Reader in David Malouf's An Imaginary Life and John Fowles's The French Lieutenant's Woman
Granice kompetencji interpretacyjnej odbiorcy narracji. Analiza zwrotów do czytelnika w An Imaginary Life Davida Maloufa i Kochanicy Francuza Johna Fowlesa - Autorzy:
- Maziarczyk, Grzegorz
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1954383.pdf
- Data publikacji:
- 2002
- Wydawca:
- Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
- Tematy:
-
odbiorca narracji
kompetencja interpretacyjna
narracja
zwrot do czytelnika
David Malouf
John Fowles
Kochanica Francuza
An Imaginary Life
narratee
interpretive competence
narration
reader address
The French Lieutenant's Woman - Opis:
- Podstawowym składnikiem tożsamości odbiorcy narracji jest kompetencja interpretacyjna zakładana przez narratora. Dwie współczesne powieści anglojęzyczne analizowane w powyższym artykule reprezentują dwa skrajne przypadki kompetencji przypisywanej odbiorcy narracji: jej minimalny oraz maksymalny zakres. An Imaginary Life jest przykładem tekstu, w którym występuje odbiorca o minimalnej kompetencji interpretacyjnej. Sytuacja komunikacyjna wynikająca z przyjętej konwencji (listu do potomności) powoduje, iż narrator, rzymski poeta Owidiusz, zakłada, że odbiorca jego tekstu, żyjący w rzeczywistości zupełnie innej od rzeczywistości przezeń opisywanej i posługujący się innym niż łacina językiem, z trudem zrozumie jego list. Przykład tej powieści pokazuje, że odbiorca narracji jest fikcyjnym elementem tekstu, składnikiem określonej konwencji, różnym od czytelnika zakładanego przez autora. Kochanica Francuza jest z kolei przykładem tekstu, w którym narrator przypisuje odbiorcy narracji maksymalną kompetencję. Również w tym przypadku wynika to z przyjętej konwencji literackiej. Powieść Fowlesa jest specyficznym przykładem powieści historycznej, w której narrator nieustannie podkreśla swą dwudziestowieczną perspektywę. W komentarzach adresowanych do czytelnika zakłada on, że odbiorca jego tekstu należy do tej samej co on wspólnoty kulturowej i jest w stanie zauważyć liczne nawiązania do literatury wiktoriańskiej. Celem narratora jest uświadomienie dwudziestowiecznemu czytelnikowi, że jego obraz wiktorian oparty jest na stereotypach zaczerpniętych z literatury oraz przekonaniu o wyższości współczesnej kultury.
- Źródło:
-
Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 5; 79-102
0035-7707 - Pojawia się w:
- Roczniki Humanistyczne
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł