Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Greek Catholic" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Ojciec Święty Jan Paweł II oraz hierarchowie Kościoła rzymskokatolickiego i greckokatolickiego w procesie pojednania polsko-ukraińskiego
Holy Father John Paul II and the hierarchs of the Roman Catholic and Greek Catholic Church in the process of Polish-Ukrainian reconciliation
Autorzy:
Drozd, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106653.pdf
Data publikacji:
2021-12-09
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
papież Jan Paweł II
Kościół rzymskokatolicki
Kościół greckokatolicki
dialog
pojednanie
Polska
Ukraina
Pope John Paul II
Roman Catholic Church
Greek Catholic Church
dialogue
reconciliation
Polska
Ukraine
Opis:
Poczucie wzajemnie wyrządzonej sobie krzywdy utrudnia proces pojednania między Polakami i Ukraińcami. Potrzebę zmiany tego stanu rzeczy dostrzegł papież Jan Paweł II, z którego inicjatywy doszło do dialogu między hierarchami Kościoła rzymskokatolickiego i greckokatolickiego. Wykonano gest i wydano dokumenty pojednawcze. Wzorując się na liście biskupów polskich do niemieckich z 1965 r., przyjęto w nich formułę „przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. W ślad za hierarchami poszli polscy i ukraińscy mężowie stanu, niektórzy politycy, duchowieństwo i wierni. Zrobiono wiele, ale proces pojednania jeszcze się nie zakończył. Na przeszkodzie stoi niechęć części społeczeństwa polskiego i ukraińskiego, które dostrzega tylko własną krzywdę a nie widzi bólu zadanego drugiej stronie.
The process of reconciliation between Poles and Ukrainians is hindered by the sense of mutual harm. The need to change this situation was recognised by Pope John Paul II, on whose initiative a dialogue took place between the hierarchs of the Roman Catholic and Greek Catholic Churches. A gesture was made, and conciliatory documents were issued. Following the letter of the Polish bishops to the German bishops of 1965, they adopted the formula “we forgive and ask for forgiveness.” The hierarchs were followed by Polish and Ukrainian statesmen, some politicians, the clergy and the faithful. Much has been done, but the process of reconciliation is not yet complete. One obstacle is the habit of parts of Polish and Ukrainian society to see only their own suffering, and not the pain inflicted on the other side.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2021, 28, 2; 246-258
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transformation of Assessment of the Neo-Union Movement in Volhynia on pages of the Lviv-Based Dilo newspaper
Autorzy:
Fedczuk, Oleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33347684.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
The Dilo newspaper
Neo-Union
‘governmental Union’
Roman Catholic Church
Orthodox Church
Greek Catholic Church
Volhynia
Żabcze
gazeta „Diło”
neounia
unia rządowa
Kościół rzymskokatolicki
Cerkiew prawosławna
Cerkiew greckokatolicka
Wołyń
Opis:
W 1924 roku w Polsce zaczęto szerzyć projekt neounijny zapoczątkowany przez Kościół katolicki w celu pozyskania ludności prawosławnej dawnego Cesarstwa Rosyjskiego. W następnym roku na terenie województwa wołyńskiego powstała pierwsza parafia neounijna. Ponieważ niemal we wszystkich przypadkach wyznawcy nowego wyznania rościli sobie pretensje do majątków lokalnych parafii prawosławnych, prowadziło to do konfliktów, o których z kolei było głośno w prasie. Jednym z najbardziej wpływowych periodyków ukraińskich w międzywojennej Polsce była wydawana we Lwowie gazeta „Diło”, nagłaśniająca m.in. kwestie religijne na Wołyniu. Począwszy od 1928 roku, redakcja „Diło” zaczęła publikować artykuły dotyczące rozwoju ruchu neounijnego w sąsiednim województwie. Jednocześnie gazeta broniła interesów ludności prawosławnej, choć wydawana była przez i przede wszystkim dla grekokatolików. Jedną z głównych przyczyn było wykluczenie ukraińskiego duchowieństwa greckokatolickiego z procesu szerzenia neounii. W ten sposób kontrolowane przez Ukraiński Sojusz Narodowo-Demokratyczny „Diło” walczyło o prawosławnych wyborców na Wołyniu. Począwszy od 1931 roku, po konsekracji biskupa Mikołaja Czarnieckiego, redakcja „Diło” zmieniła zdanie na temat neounii, która została uznana za zjawisko pozytywne, pozbawione wszelkich wad przypisywanych jej przez tę samą gazetę. Ludność prawosławna regionu nie była już postrzegana jako ofiara agresji zewnętrznej, a konwertytów nie przedstawiano jako najmniej moralnych członków lokalnej społeczności. Zmieniła się także ocena stanowiska władz. Choć w ostatnich latach II Rzeczpospolitej „Diło” w mniejszym stopniu interesowało się problematyką neounijną, to w sumie jego polityka wydawnicza tego okresu w większym stopniu odzwierciedlała utrwalone poglądy greckokatolickie na temat podporządkowania prawosławnych Ukraińców papieżowi, niż miało to miejsce przed 1931 rokiem.
In 1924, the Neo-Union project launched by the Catholic Church in order to win over the Orthodox population of the former Russian Empire began to spread in Poland. The next year, the first Neo-Union parish was established in the Volhynian Voivodeship. Since in almost all cases the adepts of the new denomination laid claim to the property of local Orthodox parishes, this led to conflicts, which in turn became the subject of press coverage. One of the most influential Ukrainian periodicals in the interwar Poland was the Dilo newspaper published in Lviv, which, among other things, publicised the religious issues in Volhynia. Starting from 1928, Dilo’s editorial staff began to publish articles on the development of the Neo-Union movement in the adjacent voivodeship. At the same time, the newspaper defended the interests of the Orthodox population, although it was published by and mainly for Greek Catholics. One of the main reasons for that was the exclusion of the Ukrainian Greek Catholic clergy from the process of spreading Neo-Union. In so doing, Dilo controlled by the Ukrainian National Democratic Alliance was fighting for Orthodox voters in Volhynia. Starting from 1931, after Nicholas Charnetsky’s consecration to the episcopacy, Dilo’s editorial staff changed their opinions regarding Neo-Union, which was now recognised as a positive phenomenon devoid of all the faults ascribed to it by this same paper. No more was the Orthodox population of the region regarded as victims of external aggression, while converts were no longer presented as the least moral members of the local community. The assessment of the authorities’ position changed as well. Although in the last years of the Second Polish Republic Dilo grew less interested in the Neo-Union issues, on the whole its editorial policy of that period to a greater extent reflected the established Greek Catholic views on the subordination of Orthodox Ukrainians to the Pope than it had done before 1931.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2023, 121; 121-134
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rumuńska terminologia religijna a podziały wyznaniowe
Religious terminology in Romanian and confessional divisions
Autorzy:
Klimkowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/910267.pdf
Data publikacji:
2020-12-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Romanian
religious terminology
Romanian Orthodox Church
Greek Catholic Church
Roman Catholic Church
Jesus Christ
język rumuński
terminologia religijna
Rumuński Kościół Prawosławny
Kościół greckokatolicki
Kościół rzymskokatolicki
Jezus Chrystus
Opis:
Artykuł przedstawia wybrane różnice terminologiczne między różnymi odłamami chrześcijaństwa występującymi na terenie Rumunii, głównie między większościowym w Rumunii prawosławiem a katolicyzmem obrządku greckiego (unici) i łacińskiego (rzymscy katolicy). Różnice te są najczęściej wynikiem świadomej polityki językowej obu odmian katolicyzmu oraz różnych denominacji protestanckich i neoprotestanckich. Przejawiają się one również w użyciu różnych form imienia ‘Jezus Chrystus’, funkcjonującego w trzech przynajmniej wersjach. Nawet w przypadku tych samych, wspólnych pojęć nowsze wyznania wprowadzają często odmienne terminy, na ogół neologizmy łacińsko-romańskie, aby w ten sposób odróżnić się również zewnętrznie i formalnie od prawosławia, stosującego terminologię głównie grecko-słowiańskiego pochodzenia. 
The article presents some terminological differences between various Christian denominations existing on Romanian territory, mainly between the Romanian Orthodox Church, prevalent in Romania, on the one hand and the Greek Catholic Church (the Uniats) and the Roman Catholic Church on the other. These differences are usually a result of a conscious linguistic policy of both Catholic rites and various Protestant and Neo-Protestant denominations. They are also reflected in the use of different forms of the name Jesus Christ, which exists in at least three versions. Even in the case of the same, common notions, the new denominations often introduce different terms, mainly Latin and Romance neologisms, in order to mark an external and formal difference from the Orthodox Church, whose terminology is of mostly Greek and Slavonic origin. 
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2020, 27, 1; 181-194
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ogniwa z dziejów duszpasterstwa w polskich formacjach granicznych
An Outline History of the Pastoral Care in the Polish Border Guard
Autorzy:
Banaszek, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558998.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
duszpasterstwo wojskowe
Straż Graniczna
Kościół ewangelicko-augsburski
Kościół grekokatolicki
Kościół prawosławny
Kościół rzymskokatolicki
armed forces pastoral care
Border Guard
Evangelical Church of the Augsburg Confession
Orthodox Church
Roman Catholic Church
Ukrainian Greek Catholic Church
Opis:
Dzieje polskiego duszpasterstwa wojskowego sięgają początków państwowości polskiej. W zorganizowanej formie, w tym w odniesieniu do formacji ochraniających granice państwa, funkcjonuje ono od czasu odzyskania niepodległości w 1918 r. Specyfika duszpasterstwa wojskowego wynika z faktu, że jest ono realizowane wobec żołnierzy, którzy tworzą raczej zamkniętą strukturę zawodową. Służba w wojsku naznaczona jest nierzadko stresogennymi sytuacjami. Kapelani muszą uwzględnić szczególną sytuację w jakiej znajdują się wojskowi i ich rodziny. Punktem odniesienia dla ich pracy duszpasterskiej jest dewiza Wojska Polskiego: Bóg, Honor, Ojczyzna. Zawartą w niej treść kapelani powinni potwierdzać osobistym przykładem i zaangażowaniem.
The history of the pastoral care for the Polish military is going back to the beginning of the Polish state. However the organized pastoral care started its existence after Poland regained its independence in 1918. The border units, which were responsible for security and stability of the internal state, were appointed chaplains for pastoral ministry. Trying to determine what is the military pastoral care we stressed its specific form. Ordinary pastoral tasks conducted among soldiers due to a hermetic structure of military institutions, from being born in this situation, stress, tension and interpersonal and personal problems. A Chaplain should take into account the unique character of the military service and especially problems faced by the officers, acquainting them with the principles of Christian life. Chaplains should remember the motto of the Polish military: God, Honor, Fatherland and they should lead the soldiers by their own example.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2011, 29; 155-162
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Imigranci z Ukrainy w życiu kościołów i związków wyznaniowych we Wrocławiu
Immigrants from Ukraine in the Life of Churches and Religious Associations in Wrocław
Autorzy:
Lubicz Miszewski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520869.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Wrocław
immigrants from Ukraine
immigrant integration
Churches and religious associations
Greek Catholic Church
Orthodox Church
Catholic Church
Pentecostal Church
imigranci z Ukrainy
integracja imigrantów
kościoły i związki wyznaniowe
Kościół greckokatolicki
Kościół prawosławny
Kościół rzymskokatolicki
Kościół zielonoświątkowy
Opis:
W artykule poruszono zagadnienie życia religijnego ukraińskich imigrantów przebywających we Wrocławiu. W tym celu poddano analizie wywiady przeprowadzone na początku 2021 r. z duchownymi czterech działających na jego obszarze kościołów, do których uczęszczają ukraińscy imigranci.
The article deals with the religious life of Ukrainian immigrants residing in Wrocław. For this purpose, the author analysed the interviews with clergymen from four churches operating in its area and attended by Ukrainian immigrants conducted at the beginning of 2021.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2023, 58, 1; 155-180
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od Kościoła rzymskokatolickiego, przez Kościół unicki, do Kościoła prawosławnego. Pokasacyjne dzieje świątyń dominikanów w Janowie Podlaskim i reformatów w Białej Podlaskiej
From Roman Catholic Church through Uniate Church to Orthodox Church. The Post-Dissolution History of Dominican Church at Janów Podlaski and of Reformed Friars Minor at Biała Podlaska
От римско-католической, через униатскую до православной церкви. После кассационная история храмов доминиканцев в Янове Подляском и реформатов в Белой Подляской
Autorzy:
Buczyło, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2234997.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Kościół rzymskokatolicki
Kościół unicki
Kościół prawosławny
Podlasie
Biała Podlaska
Janów Podlaski
kasata klasztorów
franciszkanie reformowani (reformaci)
dominikanie
Chełmski Konsystorz Greckokatolicki
Catholic Church
Uniate Church
Orthodox Church
monastery dissolution
Reformed Friars Minor
Dominican Order
Chełm Greek Catholic Consistory
Opis:
W artykule przedstawiono losy dwóch kościołów klasztornych: dominikanów w Janowie Podlaskim i reformatów w Białej Podlaskiej. Obie te świątynie między 1864 a 1875 r. zmieniły swe przeznaczenie: najpierw skasowano działające przy nich klasztory, następnie zostały przekształcone w cerkwie unickie, by po likwidacji Kościoła unickiego stać się cerkwiami prawosławnymi. Ich losy przedstawiono na podstawie materiałów przechowywanych w Archiwum Państwowym w Lublinie w zespole Chełmski Konsystorz Greckokatolicki.
The article presents the fate of two convent churches: of Dominicans at Janów Podlaski and Reformed Friars Minor at Biała Podlaska. Both churches changed their intended purpose between 1864 and 1875; first, their convents were dissolved, then they were converted into Uniate churches only to be transformed into the Orthodox churches after the liquidation of the Uniate Church. Their fate has been presented based on archival materials kept in the State Archives in Lublin, in the fonds of Chełm Greek Catholic Consistory.
Целью настоящей статьи являлось приблизить после кассационную судьбу двух упраздненных монастырских храмов: доминиканцев в Янув-Подляском (Янове Подляшском) и реформатов в Бяла-Поляской (Белой Подляшской). Оба храма в 1864–1875 гг. несколько раз меняли свое назначение. После упразднения существующих рядом с ними монастырей они стали филиальными костелами, затем переданными Униатской церкви и переделанными в церкви этой конфессии. Вместе с упразднением в 1875 г. униатской Холмской епархии, как бывшее униатское имущество, они стали православными храмами. Источниковой базой для статьи послужили материалы, касающиеся обоих костелов, находящиеся в Государственном архиве в Люблине в фонде Холмская греко-католическая консистория (инв. но. 286, 353). Сохранившиеся там документы дают возможность восстановить подробности, связанные с передачей обоих католических храмов униатам. Из них также видно, каким образом светские российские власти пытались использовать эти преобразования для удаления из униатской церкви элементов убранства и обстановки несоответствующих православным образцам.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2020, 55, 2; 33-48
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies