Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Papież Franciszek" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Eklezjologia inkluzywna według papieża Franciszka
Inclusive ecclesiology according to Pope Francis
Autorzy:
Rabiej, Stanisław Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729538.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Church
Pope Francis
inclusive ecclesiology
Kościół
papież Franciszek
eklezjologia inkluzywna
Inclusive Ecclesiology
Opis:
Artykuł stanowi próbę ocenę dotychczasowego, niespełna dziesięcioletniego pontyfikatu Papieża Franciszka w domenie jego troski duszpasterskiej o Kościół. W jej całokształcie można rozpoznawać znamiona eklezjologii inkluzywnej. W uzasadnieniu zasadności tego terminu odwołano się do źródeł biblijnych. Wskazano na ile w nauczaniu i praktyce pastoralnej Franciszka przejawia się logika integracji hołdująca  kulturze spotkania, która pozwala dojść do głosu sensus fidei Ludu Bożego. Przywołano wybrane teksty i gesty Papieża zachęcające do tworzenia „Kościoła bliskości” poprzez wyjście na peryferie. Dla osiągnięcia zamierzonego celu badawczego posłużono się metodą analizy zgromadzonego materiału w postaci rejestrowanych wystąpień i publikowanych tekstów Biskupa Rzymu w latach 2013-2022 uzasadniających zasadność  zastosowania terminu: eklezjologia włączająca (inkluzywna). W wyniku swoistego cross-reading wskazano ich kompatybilność z wcześniejszym nauczaniem Urzędu Nauczycielskiego Kościoła. 
The article attempts to assess Pope Francis' pontificate of less than a decade so far in the domain of his pastoral concern for the Church. In its totality, one can recognize the hallmarks of inclusive ecclesiology. In justifying the validity of the term, reference was made to biblical sources. It was pointed out to what extent Francis' teaching and pastoral practice manifests the logic of inclusiveness honouring the culture of encounter, which allows the sensus fidei of the People of God to come to the fore. Selected texts and gestures of the Pope encouraging the creation of a „Church of proximity” by going to the periphery are recalled. To achieve the intended research goal, the method of analyzing the collected material in the form of recorded speeches and published texts of the Bishop of Rome in 2013-2022 justifying the legitimacy of the term: inclusive ecclesiology was used. As a result of a kind of cross-reading, their compatibility with the earlier teaching of the Church was indicated. 
Źródło:
Studia Oecumenica; 2022, 22; 23-46
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marian Inspirations for the Culture of Encounter according to Pope Francis
Maryjne inspiracje w kulturze spotkania w ujęciu papieża Franciszka
Autorzy:
Wojtczak, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375560.pdf
Data publikacji:
2021-03-18
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Mary
the culture of encounter
Pope Francis
Maryja
kultura spotkania
Kościół
papież Franciszek
Opis:
The culture of encounter is among favourite themes of Pope Francis’s teaching. Nowadays, in the face of ever increasing feeling of ‘spiritual orphanage’, manifested by the disappearance of closeness and tenderness, he calls for Christians to go out and meet with people. At the same time, he points to Mary as the promoter of the culture of encounter. This very article is devoted to Her. I follow in the Pope’s footsteps, who distinguishes three elements of a meeting in the Gospel scene of Mary’s visit to Elisabeth: ‘Mary goes, Mary encounters, Mary rejoices’. These elements define the fundamental structure of the reflections presented here. This is about showing that Mary inspires us to go out to others, to show them closeness and tenderness, which restore the true joy of life.
Kultura spotkania należy do ulubionych tematów nauczania papieża Franciszka. W obliczu narastającego współcześnie poczucia „duchowego sieroctwa”, które przejawia się w zanikaniu doświadczenia bliskości i czułości, nawołuje on chrześcijan do wychodzenia i spotykania się z ludźmi. Wskazuje jednocześnie na Maryję jako promotorkę kultury spotkania. Właśnie Jej poświęcony jest artykuł. Podążam w nim za papieżem, który w ewangelicznej scenie nawiedzenia Elżbiety przez Maryję wyróżnia trzy elementy spotkania: „Maryja idzie, Maryja spotyka, Maryja się raduje”. Wyznaczają one zasadniczą strukturę przedkładanych refleksji. Chodzi w nich o ukazanie, że Maryja inspiruje nas w wychodzeniu ku innym, okazywaniu im bliskości i czułości, które przywracają radość życia.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2020, 36; 111-135
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekumenizm w optyce ewangelizacji w ujęciu papieża Franciszka
Ecumenism in the perspective of evangelization according to Pope Francis
Autorzy:
Kałużny, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2076682.pdf
Data publikacji:
2021-12-02
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
ekumenizm
jedność chrześcijan
Kościół
ewangelizacja
papież Franciszek
ecumenism
Christian unity
Church
evangelization
Pope Francis
Opis:
Celem niniejszego opracowania jest prezentacja kluczowych aspektów ekumenicznej wizji papieża Franciszka w perspektywie ewangelizacji. Na początku zwrócono uwagę na współzależność ruchu ekumenicznego i ewangelizacyjnej misji Kościoła. Następnie przedstawiono w kluczu misyjnym wybrane elementy ekumenicznej wizji papieża Franciszka: naturę i cel dążeń ekumenicznych, model jedności oraz podstawowe wymiary dynamiki dążenia do jej urzeczywistnienia. W końcowej części sformułowano wnioski i wskazano na zagadnienia domagające się dalszych badań. Z przeprowadzonych analiz wynika, że postrzeganie ekumenizmu w optyce ewangelizacji stanowi ważny klucz do lepszego zrozumienia ekumenicznej myśli i aktywności papieża Franciszka.
The present essay aims at presenting key aspects of the ecumenical vision of Pope Francis in the perspective of evangelization. First, the author focused upon the interdependence of the ecumenical movement and the evangelizing mission of the Church. Next, the author presented selected elements of the ecumenical vision of Pope Francis: the nature and aim of ecumenical efforts, the model of unity and basic dimensions of the dynamics of striving to realize it. Finally, the author formulated his conclusions and pointed to some issues which must be investigated further. It follows from the analysis made that perceiving ecumenism in the perspective of evangelization is an important key to a better understanding of the ecumenical thought and activity of Pope Francis.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2021, 21; 7-26
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Papieża Franciszka metafory Kościoła
Pope Franciss metaphors of the Church
Autorzy:
Draguła, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1592030.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
pope Francis
Church
metaphor
woman
sheepfold
field hospital
papież Franciszek
Kościół
metafora
owczarnia
kobieta
szpital polowy
Opis:
Metafora jest środkiem stylistycznym polegającym na takim połączeniu wyrazów, dzięki któremu przynajmniej jeden z nich uzyskuje nowe znaczenie. Skutkiem metafory jest zmiana dotychczasowego, dosłownego znaczenia i uzyskanie znaczenia wtórnego: przenośnego i niedosłownego. Zgodnie z kongitywistyczną koncepcją metafory, nie jest ona jedynie sposobem obrazowania mającym na celu przekonanie odbiorcy, ale spełnia funkcję poznawczą, tzn. umożliwia odbiorcy poznanie (kognicję) przedstawionej w metaforze rzeczywistości. Papież Franciszek bardzo chętnie odwołuje się do przepowiadania obrazowego i stosuje metafory. Jednym ze źródeł teologicznych jest dla Franciszka latynoamerykańska teologia Kościoła jako ludu. Do ulubionych metafor Franciszka, którymi wyraża on prawdę o Kościele, należy metafora kobiety, owczarni i szpitala polowego. Wszystkie te obrazy – choć mają swoje biblijne prototypy i pierwowzory – nabierają u Franciszka nowej treści: koncentrują się na bliskości, bezpośredniości relacji, a nawet na czułości, jaką powinny się charakteryzować relacje wewnątrzeklezjalne. Poszerzając interpretację zastosowanych metafor, Franciszek jednocześnie pogłębia teologię Kościoła, wskazując na te jego cechy, które w dotychczasowej eklezjologii były niezauważalne. W ten sposób metafora staje się nie tylko środkiem dydaktycznym stosownym dla skuteczniejszego przepowiadania prawdy o Kościele, ale także drogą do teologicznego poznania Kościoła
A metaphor is a figure of speech based on a combination of words which gives at least one of them a new meaning. As a result, the hitherto, literal meaning is transfered into a secondary one: figurative and non-literal. According to the cognitivist concept of metaphor, it is not merely a means of description aimed at convincing the recipient, but it bears a cognitive function – allowing the recipient for the cognition of the reality which the metaphor presents. Pope Francis is very keen to use figurative preaching and metaphors. One of his theological sources is the Latin American theology of the Church as the people. Talking about the Church, he eagerly refers to the metaphors of a woman, sheepfold, and field hospital. All of them, though rooted in the Bible, gain new content in Francis’s preaching: they focus on closeness, directness, even tenderness, which should characterize relations within the Church. Widening the interpretation of the metaphors, at the same time Francis deepens the theology of the Church as he points to the features of the Church which ised to go unnoticed in ecclesiology. Therefore a metaphor is not only an educational means used for the purpose of more effective preaching about the Church, but also a way leading to the theological cognition of the Church.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2018, 1; 159-177
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Theandric Role of the Church in the Life of the World during, before and after COVID−19 Pandemic
Teandryczna rola Kościoła w życiu świata w czasie, przed i po pandemii Covid−19
Autorzy:
Omollo, Fredrick
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108731.pdf
Data publikacji:
2022-06-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół
teandryczna natura Kościoła
Covid−19
papież Franciszek
Church
theandric nature of the Church
Pope Francis
Opis:
The “earthly” Church is on pilgrimage and has the task of making disciples of all peoples (cf. Mt 28:19−20). She has her transcendental dignity, proportional to its representative (sacramental) essence and function as the universal sacrament of salvation. In the Christological perspective, the “earthly” Church carries out the redemptive and salvific work of Christ. On the part of the Church, this saving work is still relevant, polymorphic and incomplete, and sometimes also tainted by sin. For the Church is not identical with the Kingdom of God. Therefore, the current question remains how to realize the theandric nature of the Church in her mission in the current historical, social and cultural context? A particular drama in the implementation of the Church's mission is added today by the situation of the Covid−19 pandemic, which on the one hand contributes to hindering the exercise of a particularly liturgical function and, on the other hand, intensifies the process of impoverishment of people in many countries of the world. The new poor become an additional challenge for the Church in her charitable mission. The article has a dogmatic-pastoral character, and its main sources are post-conciliar documents and the latest statements of Pope Francis. According to the author, the Church, as a community of Christ's disciples, must learn from her Master to build interpersonal relationships in search of harmony with the world and at the service of humanity. Remembering the theandric nature of the Church can be very helpful in this task.
Kościół „ziemski” jest w drodze i ma za zadanie czynić uczniami wszystkie narody (por. Mt 28,19-20). Ma swoją godność transcendentalną, proporcjonalną do jego reprezentacyjnej (sakramentalnej) istoty i funkcji jako powszechnego sakramentu zbawienia. W perspektywie chrystologicznej Kościół „ziemski” realizuje odkupieńcze i zbawcze dzieło Chrystusa. Ze strony Kościoła to zbawcze dzieło jest wciąż aktualne, polimorficzne i niepełne, a niekiedy także splamione grzechem. Kościół bowiem nie jest tożsamy z Królestwem Bożym. Dlatego aktualnym pytaniem pozostaje, jak realizować teandryczną naturę Kościoła w jego misji w aktualnym kontekście historycznym, społecznym i kulturowym? Szczególnej dramaturgii w realizacji misji Kościoła dodaje dzisiaj sytuacja pandemii Covid−19, która z jednej strony przyczynia się do utrudnienia wypełniania szczególnie funkcji liturgicznej, a z drugiej strony wzmaga proces ubożenia ludzi w wielu krajach świata. Nowi ubodzy stają się dodatkowym wyzwaniem dla Kościoła w jego misji charytatywnej. Artykuł ma charakter dogmatyczno−pastoralny, a jego głównymi źródłami są dokumenty posoborowe i najnowsze wypowiedzi papieża Franciszka. Zdaniem autora − Kościół jako wspólnota uczniów Chrystusa − musi uczyć się od swego Mistrza budowania relacji międzyludzkich w poszukiwaniu harmonii ze światem i w służbie ludzkości. Pamięć o teandrycznej naturze Kościoła może w tym zadaniu okazać się bardzo pomocna.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 6; 47-59
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czułe oblicze Kościoła. Postulat papieża Franciszka
Autorzy:
Wojtczak, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158477.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
the Church
tenderness
Mary
pope Francis
post-conciliar ecclesiology
Kościół
czułość
Maryja
papież Franciszek
posoborowa eklezjologia
Opis:
Sobór Watykański II jest zwany „soborem Kościoła o Kościele”. Jego zadaniem była odnowa Kościoła i jego odniesienia do świata. Po soborze dominowało w eklezjologii nastawienie antropologiczne, które głosiło, że „człowiek jest drogą Kościoła”. Wpisuje się w nie także nauczanie papieża Franciszka. Dla niego Kościół, tak jak Bóg, poszukuje człowieka, leczy go i przytula, żeby poczuł się kochany. Z tego względu wszystko w nim powinno być przepojone czułością. Skoro istotną kategorię eklezjologii papieża Bergoglio stanowi czułość, to zasadne jest pytanie, jak rozumie on czułość Kościoła? Artykuł udziela odpowiedzi na to pytanie. Papieską wizję ujmuje w czterech punktach. Pierwszy prezentuje Kościół jako przyodziany czułością Trójosobowego Boga; drugi – jako komunię czułości ad intra; trzeci – jako wychodzący z czułością do świata; czwarty – jako inspirowany czułością Maryi. Obficie przytaczane dosłowne wypowiedzi papieża sprawiają, że refleksja prowadzona jest jego słowami.
The Second Vatican Council is called “the Church’s council about the Church”. Its task was to renew the Church and her reference to the world. After the council, anthropological approach dominated in ecclesiology, which claimed that “man is the way of the Church”. Pope Francis’s teaching has become a part of this approach. For him the Church, like God, is searching for man, heals him and embraces him in order for him to feel loved. For this reason, everything should be saturated with tenderness. Since a considerable part of pope Bergoglio’s ecclesiology is marked by tenderness, then it is justified to ask how he understandsthe Church’s tenderness. This article attempts to address this question and presents the pope’s vision in four points. The first point shows the Church as clothed in the tenderness of the Three-Personed God; the second – showed her as a communion of tendernessad intra; the third – as approaching the world with tenderness; the fourth – as inspired by Mary’s tenderness. Abundant literal quotations of the pope make it possible to express the reflections with the actual words of the pope.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2022, 16, 2; 111-135
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologiczna wymowa maryjnego tytułu „Pociecha migrantów” według papieża Franciszka
The Theological Significance of the Marian Title “Solace of Migrants” According to Pope Francis
Autorzy:
Wojtczak, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029764.pdf
Data publikacji:
2021-03-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Maryja
migracja
Kościół
mariologia
papież Franciszek
„Pociecha migrantów”
Mary
migration
the Church
Mariology
Pope Francis
“Solace of Migrants”
Opis:
Zjawisko migracji przybrało współcześnie formę globalną. Migranci poszukują nie tylko pracy i lepszych warunków życia, ale także pokoju i bezpieczeństwa. Ich losy są wyzwaniem dla Kościoła, który w ich przyjmowaniu, chronieniu, promowaniu i integrowaniu jest inspirowany przez Maryję. Stanowi Ona także ostoję dla samych migrantów. Dlatego papież Franciszek przyznał Jej w 2020 roku tytuł Solacium migrantium (Pociecha migrantów), który polecił włączyć do Litanii loretańskiej. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie teologicznej wymowy tego tytułu w ujęciu papieża z Argentyny. Postawione zadanie tym bardziej interesujące i pożyteczne, że Franciszek nie odpowiada ani wprost, ani wyczerpująco na pytania: Dlaczego Maryja jest szczególnie bliska migrantom? Jakie predyspozycje Matki Boga umożliwiają Jej niesienie pociechy migrantom? W jaki konkretnie sposób to czyni? Artykuł podąża śladami papieskich wypowiedzi o różnej proweniencji, aby wyłuskać z nich myśli, które składają się na rozumienie tytułu „Pociecha migrantów” przez papieża Franciszka.
The phenomenon of migration has become a global issue nowadays. The migrants are not only searching for jobs and better life conditions, but also for peace and security. The fate of the migrants is a challenge for the Church. Mary is an inspiration for Church in the process of their reception, protection, promotion, and integration. Mary is an anchorage for the migrants themselves. That is why, in 2020, Pope Francis granted her the title Solacium migrantium (“Solace of Migrants”) and ordered to include it within the Litany of Loreto. The aim of this article is to present the theological significance of the title according to Pope Francis. This task is interesting and useful and the more so, as the Pope does not answer directly and exhaustively the following questions: Why is Mary particularly close to the migrants? Which predispositions allow her to comfort them? In what way, exactly, does she do that? This article follows the Pope’s statements of various provenances, in order to extract from them the thoughts which make up his understanding of the title.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2021, 91, 1; 77-100
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Młodzi w Kościele Faranciszka
The Young people in Franciss Church
Autorzy:
Szczodry, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1592033.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Pope Francis
the Youth
the World Youth Day
Church
Mission
papież Franciszek
młodzież
Światowy Dzień Młodzieży
Kościół
misja
Opis:
Po wyborze na Stolicę Piotrową papież Franciszek bardzo szybko wszedł w świat młodych ludzi i zaskarbił sobie ich zaufanie. Nawiązał z nimi życzliwy, ale i wymagający dialog, który sprawił, że dla wielu stał się ważnym punktem odniesienia oraz przewodnikiem i towarzyszem po drogach wiary i życia. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie głównych treści papieskiego nauczania skierowanego do młodzieży oraz zadań, jakie stawia Franciszek młodemu pokoleniu chrześcijan w Kościele i w świecie. Studium przedmiotu objęło analizę oficjalnych dokumentów i wypowiedzi papieża Franciszka, jakimi są coroczne orędzia na Światowy Dzień Młodzieży, homilie podczas Mszy św. w uroczystość Niedzieli Palmowej (która w Kościele obchodzona jest również jako Światowy Dzień Młodzieży w wymiarze diecezjalnym), przemówienia i homilie ze Światowych Dni Młodzieży w Rio de Janeiro i w Krakowie oraz List do młodych z okazji przygotowania Documento Preparatorio XV Zgromadzenia Ogólnego Zwyczajnego Synodu Biskupów na temat „Młodzież, wiara i rozeznanie powołania”. W ich świetle wyszczególniono następujące zagadnienia: 1) młodość; 2) misja młodych w Kościele; 3) misja młodych w świecie
Following his election as the Bishop of Rome Pope Francis immediately entered the world of young people and won their trust. He has established with them a kind, yet challenging dialogue that made the Pope an important source of reference, a guide and a companion on the paths of faith and life. This article aims at presenting the main content of the papal teaching addressed to the young people as well as the tasks set by Francis to the young generation of Christians in the church and the world. The study involves analysis of official documents and speeches of Pope Francis that constitute yearly messages for the World Youth Day, homilies delivered during Palm Sunday celebrations (which is treated in Church as the World Youth Day at a diocesan level), speeches and homilies from Rio de Janeiro and Cracow World Youth Days as well as the letter addressed to the young people on the occasion of the presentation of the preparatory document of the 15th Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops dealing with the topic «Young People, the Faith and Vocational Discernment». The following issues were separated in the light of the above documents: 1) the Youth, 2) the Mission of the Young People in the Church, 3) the Mission of the Young People in the world.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2018, 1; 211-232
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adhortacja apostolska „Amoris laetitia”. Wartość „synodalna” adhortacji apostolskiej
Autorzy:
Paglia, Vincenzo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/447947.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Amoris laetitia
pope Francis
family
Catholic Church
Vatican II
children
parents
papież Franciszek
rodzina
Kościół
Sobór Watykański II
dzieci
rodzice
Opis:
The author presents in an analytical way a new apostolic exhortation of Pope Francis Amoris laetitia. Teaching Pope Francis about family and marriage is presented by the author in the context of the entire teaching of the Church. The author, following the trail of Pope Francis, refers in particular to the document of John Paul II about the family in the modern world Familiaris consortio. The author not only presents the theological foundations of the Church’s teaching about the family, but also shows the practical, pastoral contexts of this teaching. The author shows Pope Francis as a prophet of our time, concerned for the good of every family in the world. The final encouragement of Pope Francis addressed to families, which the author ends his article: “Families, let us move forward and let us keep on going is moving and hopeful! […] Let us not lose hope because of our limitations, but let us not give up on the pursuit of the fullness of love and oneness that we have been promised” (AL, 325).
Źródło:
Studia Socialia Cracoviensia; 2017, 9, 1
2080-6604
Pojawia się w:
Studia Socialia Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Maryja "wzorem dla młodego Kościoła" według papieża Franciszka
Mary as “Model for the Young Church” According to Pope Francis
Autorzy:
Wojtczak, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1995824.pdf
Data publikacji:
2021-06-05
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
Mary
faith
hope
love
joy
young people
the Church
Pope Francis
Maryja
wiara
nadzieja
miłość
radość
młodzież
Kościół
papież Franciszek
Opis:
The article attempts to respond to Pope Francis’s appeal to deepen Marian dimension of life and the young people’s mission in the Church and the world. The aim is to demonstrate that the example of young Mary is credible for them because she accompanies them on the path of their calling as the one who herself gained such experience earlier. Following in her footsteps, the young can bring in the beauty of youth to the Church, they can help renew the Church in order for her to become ever younger. Quoting pope Francis, I put emphasis on the four model qualities of Mary for the young to imitate, i.e.: faith, hope, brotherly love, and joy. These mark out the basic structure of my reflections. They spring from the apostolic exhortation Christus vivit for the young, from the three most recent papal addressees to the World Youth Days, and from papal speeches occasioned by the opening and closing of the Synod on young people. There are also references to ordinary Pope’s teaching on Mary, a girl, who helps the young people discern and courageously embrace their life vocations.
Artykuł jest próbą odpowiedzi na apel papieża Franciszka o zgłębianie maryjnego wymiaru życia i misji młodych w Kościele i świecie. Chodzi o ukazanie, że przykład młodej Maryi jest dla nich wiarygodny, bo towarzyszy im Ona na drodze realizacji powołania jako Ta, która sama wcześniej zdobyła doświadczenie podążania nią. Krocząc Jej śladami, młodzi mogą wnieść do Kościoła piękno młodości i pomóc mu odnawiać się, aby stawał sie ustawicznie młody. Na kolejnych stronicach uwydatniam – za Franciszkiem – cztery elementy wzorczości Maryi dla ludzi młodych: wiarę, nadzieję, braterską miłość i radość. Wyznaczają one zasadniczą strukturę refleksji. Bazą wyjściową jest dla nich adhortacja apostolska do młodych Christus vivit, papieskie orędzia na trzy ostatnie Światowe Dni Młodzieży i przemówienia papieskie wygłoszone na rozpoczęcie i zakończenie Synodu o młodzieży. Nie brakuje także odniesień do zwyczajnego nauczania papieża o Maryi, młodej dziewczynie, która pomaga młodym w odważnym odkrywaniu i przyjmowaniu życiowego powołania.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2021, 29, 1; 367-391
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metamorfoza czy transformacja doktryny Kościoła w nauczaniu Franciszka?
Metamorphosis or Transformation of Church Doctrine in Francis’ Teaching?
Autorzy:
Krzesik, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430774.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
papież Franciszek
pluralizm religijny
teologia ludu
Kościół
synodalność
prymat
ekologia
Pope Francis
religious pluralism
theology of the people
Church
synodality
primacy
ecology
Opis:
Od pierwszych dni pontyfikatu papieża Franciszka katolicy na całym świecie usiłują zrozumieć intencje, które przyświecają następcy Piotra, kiedy zabiera głos w istotnych dla nauczania Kościoła kwestiach. U wielu katolików niektóre elementy nauczania Franciszka rodzą niepokój, u innych zdziwienie, a jeszcze inni entuzjastycznie je aprobują. Tekst jest próbą analizy niektórych elementów nauczania Franciszka i genetycznego pochodzenia głoszonych treści, które implikują niewierność przyjętemu nauczaniu Magisterium. Wśród analizowanych tematów są podejmowane przez papieża zagadnienia: rozumienie Kościoła, prymat Piotra, małżeństwo katolickie, dialog międzyreligijny, ekologia. Autor poszukuje odpowiedzi na pytanie, czy papież odczytuje znaki czasu i dostosowuje nauczanie Kościoła do mentalności i realiów życia współczesnego człowieka, czy też dokonuje przewrotu, który może przynieść trudne do przewidzenia konsekwencje.
From the first days of Pope Francis’ pontificate, Catholics around the world have been trying to understand the intentions of the Successor of Peter when he speaks on issues important to the teaching of the Church. For many Catholics, some elements of Francis’ teaching are disturbing, others are surprised, and still others enthusiastically endorse them. This text is an attempt to analyze some elements of Francis’ teaching and the genetic origin of the proclaimed content, which imply an infidelity to the accepted teaching of the Magisterium. The topics analyzed include the following issues raised by the Pope: understanding of the Church and the primacy of Peter, Catholic marriage, interreligious dialogue, and ecology. The author is looking for an answer to the question of whether the Pope reads the signs of the times and adjusts the teaching of the Church to the mentality and realities of modern life, or whether he is staging a coup that may bring consequences that are difficult to predict.
Źródło:
Polonia Sacra; 2022, 26, 2; 159-179
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religious Taming of the Digital Continent: from John Paul II to Francis The adventures of Pope Francis on the digital continent
Religijne oswajanie kontynentu cyfrowego: od Jana Pawła II do Franciszka Przygody Franciszka na kontynencie cyfrowym
Autorzy:
Goban‑Klas, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596975.pdf
Data publikacji:
2017-03-31
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Kościół
media
media społecznościowe
internet
ewangelizacja
papież Franciszek
Benedykt XVI
Jan Paweł II
Church
social media
evangelization
Pope Francis
Benedict XVI
John Paul II
Opis:
Today, the Catholic Church skillfully adapts the achievements of mod ern communication technologies to support the pastoral ministry. The author of this article shows what attitude towards modern digital tech nologies was presented by the last three popes: John Paul II, Benedict XVI, and Francis. Each of them, in their own way, formed a dialogue with the faithful, using the digital tools in a conscious and thoughtful way. The Pope’s relationship with the faithful, mediated by modern media, confirms that digital tools, now called the digital age, play an important role in the evangelization of the modern world.
W dzisiejszych czasach Kościół katolicki w umiejętny sposób adaptu je osiągnięcia współczesnych technologii komunikacyjnych do wspo magania posługi duszpasterskiej. Autor niniejszego artykułu ukazuje jakie stanowisko wobec nowoczesnych technologii cyfrowych prezen towali ostatni trzej papieże: Jan Paweł II, Benedykt XVI i Franciszek. Każdy z nich na swój specyficzny sposób nawiązał dialog z wierny mi, wykorzystując cyfrowe narzędzia w sposób świadomy i przemyśla ny. Relacje papieży z wiernymi, zapośredniczone przez nowoczesne media, potwierdzają, że cyfrowe narzędzia, pełnią obecnie, w czasach zwanych erą cyfrową, niezwykle ważna rolę w ewangelizacji współ czesnego świata.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2017, 16, 1; 45-56
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Same Missionary Society. Inspired and Heartened New Ways by Pope Francis
To samo Zgromadzenie Misyjne. Nowe drogi. Zainspirowany i zachęcony przez papieża Franciszka
Autorzy:
Madziar, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480700.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Church
Divine Word Missionaries (SVD)
evangelization
images of the Church
mission
Pope Francis
Kościół
Zgromadzenie Słowa Bożego (SVD)
Ewangelizacja
figury Kościoła
misja
papież Franciszek
Opis:
The author attempts to present briefly the image of the Church, which Pope Francis not only proclaims but, more notably, exemplifies with his life. Referring to personal experiences, the author links the practical involvement of the Society of the Divine Word to these images of the Church. It seems that the most visible examples are the concrete lives of the missionaries. In this way, the author would like to provoke new questions in the search for further development of this undoubtedly great heritage of the SVDs. It can also be an incentive to read the «signs of the times» boldly. While being sensitive to the ever-changing situation of the world and emerging new challenges, one should not forget that there are tenacious and current values that always belong to the essence of missionary presence among people. Such awareness can save us from the trap of focusing on quick and, therefore, immediate results, because we are not the last instance of evangelization, and it is not on us that the fate of Christianity ultimately depends on. In our dealings with people it is not simply about creating short-lived enthusiasm in them. What matters more is to have the courage to offer them the real hope, grounded in the everpresent truth of Jesus Christ. Therefore, mentioning specific examples, it seems reasonable to claim that the Divine Word missionaries are still genuinely trying to leave a lasting imprint on the people entrusted to their care. At the same time, the author is convinced that they can leave such a trace only through a Christian life with depth, which consequently means “as profoundly human as possible”. Such life of missionaries was the beginning of an encounter of many people with Christ in the past and can initiate such a meeting today. The author is not at all original, but he follows the thought of one of the most outstanding contemporary theologians, Josef Ratzinger: “God is known thanks to people who know him, and the way to God always leads by a person who is already close to God”. Equally, Pope Francis through his words and actions helps many people in their encounter with Christ. His example may be for some missionaries a confirmation of the validity of their previous way of proclaiming the Gospel. For others this is an inspiration. For those who are discouraged on their way they are in need of help to rediscover the precious value of missionary life.
W niniejszym tekście podjęto próbę zwięzłego przedstawienia obrazu Kościoła, który głosi i aktualizuje swoim życiem papież Franciszek. Sięgając do osobistych doświadczeń, autor wplata w te obrazy Kościoła praktyczne zaangażowanie Zgromadzenia Słowa Bożego. Wydaje się, że najbardziej czytelny przykład stanowi konkretne życie misjonarzy werbistów. W ten sposób autor chciał zachęcić do nowych pytań w poszukiwaniu dalszego rozwoju tego niewątpliwie wielkiego dziedzictwa werbistów. Może to być również zachętą do śmiałego odczytywania znaków czasu. Będąc wrażliwymi na ciągle zmieniającą się sytuację świata i pojawiające się nowe wyzwania, nie powinno się zapominać, że istnieją wartości trwałe i aktualne, które zawsze należą do istoty misyjnej obecności wśród ludzi. Świadomość tego może uchronić od pułapki koncentrowania się na szybkich, a zatem i doraźnych rezultatach, ponieważ misjonarze nie są ostatnią instancją ewangelizacji i to nie od nich zależy ostateczny los chrześcijaństwa, także w wymiarze lokalnym. W kontaktach z ludźmi nie chodzi o to, by wzniecić w nich krótkotrwały entuzjazm, ale by mieć odwagę oferować prawdziwą, a zatem i wymagającą nadzieję, ugruntowaną w zawsze aktualnej prawdzie Jezusa Chrystusa. Dlatego, przytaczając konkretne przykłady, uzasadnione wydaje się twierdzenie, że misjonarze Słowa Bożego wciąż autentycznie starają się zostawiać trwały ślad w ludziach powierzonych ich opiece. Jednocześnie autor jest przekonany, że mogą pozostawić taki ślad tylko przez życie głęboko chrześcijańskie, co oznacza także „jak najbardziej ludzkie”. Tak prowadzone życie misjonarzy było początkiem spotkania wielu ludzi z Chrystusem w przeszłości i może zainicjować takie spotkanie także dzisiaj. Autor nie jest w tym spojrzeniu oryginalny, ale podąża za myślą jednego z najwybitniejszych współczesnych teologów, Josefa Ratzingera. Podobnie papież Franciszek poprzez swoje słowa i gesty pomaga wielu ludziom w osobistym spotkaniu Chrystusa. Jego przykład może być dla jednych misjonarzy potwierdzeniem słuszności ich dotychczasowego sposobu głoszenia Ewangelii, dla drugich – inspiracją, a dla tych, którzy są zniechęceni, pomóc na nowo odkryć wielką wartość misyjnego życia.
Źródło:
Nurt SVD; 2018, 2; 10-29
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Papieża Franciszka prakseologiczna wiarygodność Kościoła. Zarys problematyki
Pope Francis’ Praxeological Credibility of the Church. An Outline
Autorzy:
Mastej, Jacenty
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1685285.pdf
Data publikacji:
2020-09-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jezus Chrystus
Kościół
papież Franciszek
prakseologiczna wiarygodność Kościoła
świętość
radość
ubóstwo
ekologia
Jesus Christ
Church
Pope Francis
praxeological credibility of the Church
holiness
joy
poverty
ecology
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest zarysowanie problematyki prakseologicznej wiarygodności Kościoła w ujęciu papieża Franciszka. Po wykazaniu chrystyczności Kościoła, zostały omówione cztery prakseologiczne znaki wiarygodności Kościoła. Najpierw przedstawiono świętość, którą Franciszek określa jako najpiękniejsze oblicze Kościoła. W kolejnym punkcie ukazano radość chrześcijańską, jako znak wiarygodności Kościoła. Następnie zaprezentowano Franciszkowe pragnienie Kościoła ubogich i dla ubogich. Na koniec zostało odsłonięte ekologiczne oblicze Eklezji. Powyższe rozważania doprowadziły do stwierdzenia, że zaproponowana przez papieża Franciszka prakseologiczna wiarygodność w sposób wyraźny i przekonujący odsłania przed współczesnym człowiekiem Kościół Chrystusowy. Franciszkowe novum uwidacznia się m.in. w jego stylu nauczania. Sposób przekazywania przez niego ważnych prawd wiary i życia moralnego jest prosty, bezpośredni, bogaty w metafory oraz żywe i plastyczne obrazy zaczerpnięte z codziennego życia. Papież nie tyle zatrzymuje się na teoretycznym ich pogłębianiu, ile ukazuje praktyczne ich zastosowanie, udziela prostych i użytecznych wskazówek, które pomagają w życiowym zaangażowaniu w życie wiary. Tym samym eklezjologiczność Franciszkowego przesłania cechuje eklezjalna praksis. Takie prakseologiczne ukierunkowanie eklezjologii otwiera nowe perspektywy badawcze przed teologią fundamentalną, która ukazując wiarygodność Kościoła powinna więcej skupiać się na jego chrystyczności oraz inspirować się życiem wierzących. Papieża Franciszka prakseologiczne ukazywanie wiarygodności Kościoła uwidacznia się także w tym, że mówi on o Kościele z zachwytem, pietyzmem i miłością – jednocześnie nauczając w prawdzie, nie unika tematów trudnych i bolesnych – gdyż Kościół kocha i ma świadomość wielkiej odpowiedzialności za całą wspólnotę eklezjalną.
The aim of this article is to outline issues related to the praxeological credibility of the Church as seen by Pope Francis. After demonstrating the Christic nature of the Church, the author discusses the four praxeological signs of the Church’s credibility. First, her holiness is presented, which Francis describes as the Church’s most beautiful face. Next, Christian joy as a sign of the Church’s credibility is presented. Then the author shows Pope Francis’ desire for the Church to be poor and for the poor. Finally, the ecological face of Ecclesia is uncovered. These considerations lead to the conclusion that praxeological credibility proposed by Francis clearly and convincingly reveals the Christ’s Church to modern man. This Francis’ novelty is manifested, among others, in his teaching style. The way he communicates the truths of the faith and moral life, which are important to him, is simple and direct, abundant in metaphors and vivid and lively images taken from everyday life. Rather than theoretically elaborating on them, the Pope demonstrates their practical application; he gives simple and useful tips that us to commit to a life of faith. Thus, the ecclesiological character of Francis’ message is characterised by ecclesial praxis. Such a praxeological orientation of ecclesiology opens new research perspectives on fundamental theology, which – while showing the Church’s credibility – should focus more on her Christic nature and be inspired by the lives of the faithful. Pope Francis’ praxeological presentation of the Church’s credibility is evident also in that he speaks of the Church with admiration, reverence and love. At the same time, while teaching in truth, he does not avoid difficult and painful subjects because he loves the Church and is aware of her great responsibility for the entire ecclesial community.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 9; 69-84
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Not Imposing but Proposing
Nie narzucać, lecz proponować
Autorzy:
Madziar, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480484.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Church
Divine Word Missionaries (SVD)
religious despotism
proposition of faith
evangelization
Christian mission
Pope Francis
Kościół
Zgromadzenie Słowa Bożego (SVD)
religijny despotyzm
propozycja wiary
ewangelizacja
misja chrześcijańska
papież Franciszek
Opis:
The author claims that faith cannot be conveyed by the power of authority. Even the most sacred truth cannot be imposed on a human; a human has been given a demanding gift of freedom by God. Only a testimony of Christian life is the right way of transferring the faith. The first Proclaimer of Good News is the Holy Spirit; no Christian should take His place. The author opposes the idea that in the secularized Europe Christian faith could be restored by virtue of authority and an act of law. A human himself is the source of renewal. The natural but hidden in a human reference to God is systematically and discretely transferred. This conviction allows us to live in hope that even in the religiously indifferent environment God’s element is permanently active. Nonetheless, every believer is called to give faith testimony in everyday life. In the Declaration Dignitatis Humanae Vatican Council II says: “It is one of the major tenets of Catholic doctrine that man’s response to God in faith must be free: no one therefore is to be forced to embrace the Christian faith against his own will. This doctrine is contained in the word of God and it was constantly proclaimed by the Fathers of the Church” (10).
Autor głosi tezę, że wiary nie można przekazać mocą autorytetu. Nawet najświętsza prawda nie może zostać człowiekowi narzucona; człowiek otrzymał od Boga wymagający dar wolności. Właściwe przekazywanie wiary dokonuje się poprzez świadectwo życia chrześcijańskiego. Pierwszym głosicielem Dobrej Nowiny jest Duch Święty; chrześcijanin nie powinien próbować zajmować Jego miejsca. Autor sprzeciwia się idei, jakoby w zlaicyzowanej Europie można przywrócić wiarę chrześcijańską na mocy autorytetu i ustaw. Źródłem odnowy jest sam człowiek. Ukryte w człowieku naturalne odniesienie do Boga jest systematycznie, dyskretnie okazywane. Przeświadczenie to pozwala nam żyć w nadziei, że nawet w środowisku religijnie obojętnym pierwiastek boży jest permanentnie aktywny. Natomiast każdy wierzący jest wezwany do dawania świadectwa wiary w codziennym życiu. Sobór Watykański II wyraził to słowami deklaracji Dignitatis humanae: „Jednym z zasadniczych punktów nauki katolickiej, zawartym w słowie Bożym i nieustannie głoszonym przez Ojców, jest zdanie, że człowiek powinien dobrowolnie odpowiedzieć Bogu wiarą; nikogo więc wbrew jego woli nie wolno do przyjęcia wiary przymuszać” (10).
Źródło:
Nurt SVD; 2020, 1; 188-203
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies