Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "POPE" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Eneasz Sylwiusz Piccolomini i kobiety
Aeneas Sylvius Piccolomini and Women
Autorzy:
Iwańczak, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33910112.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
pope
Church
emperor
women
papież
Kościół
cesarz
kobiety
Opis:
Bohater tego tekstu należy do grona najbardziej barwnych postaci XV w. Jego życie i kariera były niezwykle bogate i pełne niespodziewanych zwrotów. Potomek starej arystokratycznej rodziny, miał siedemnaścioro rodzeństwa, studiował w Sienie i Florencji, a potem został sekretarzem kardynała Domenico Capranica. Nie odznaczał się stałością poglądów, najpierw zwolennik wyższości soboru nad papieżem, z czasem zmienił zdanie i uznawał prymat papieży. Ważnym krokiem było wejście na służbę dla króla Rzeszy Fryderyka III, ale potem zwrócił się już w kierunku Kościoła, przyjął niższe święcenia duchowne, w roku 1456 został kardynałem, a ukoronowaniem kariery był wybór w 1458 r. na papieża, przyjął imię Pius II. Treścią tekstu są trzy epizody z życia Piccolominiego związane z trzema kobietami. Były to w kolejności: żona króla Węgier i cesarza rzymskiego Zygmunta Luksemburskiego Barbara Cylejska, Joanna d’Arc, której pasjonujący portret naszkicował Eneasz w swych Pamiętnikach, oraz pewna kobieta, której ciekawe losy usłyszał jako papież na audiencji. Wszystkie trzy wizerunki pokazują autora jako dobrego obserwatora i wybitnego humanistę.
The hero of this text is one of the most colorful figures of the 15th century. His life and career were extremely rich and full of unexpected turns. The descendant of an old aristocratic family had seventeen siblings, studied in Siena and Florence, and then became secretary to Cardinal Domenico Capranica. He was not characterized by steadiness of views, first a supporter of the superiority of the council over the pope, with time he changed his mind and recognized the primacy of the popes. An important step was entering the service of the Reich King Frederick III, but then he turned towards the Church, was ordained a minor priest, in 1456 he became a cardinal, and the crowning of his career was the election of the pope in 1458, where he took the name Pius II. The content of the text are 3 episodes from Piccolomini’s life related to 3 women. They were, in order: the wife of the King of Hungary and the Roman Emperor Sigismund of Luxembourg, Barbara of Cilesia, Joan of Arc, whose fascinating portrait was sketched by Aeneas in his „Memoirs”, and a certain woman whose interesting fate he heard as the pope during the audience. All three images show the author as a good observer and an outstanding humanist.
Źródło:
Res Historica; 2023, 55; 51-68
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstawy prymatu oraz misja Biskupa Rzymu według kardynała Gerharda L. Müllera
Basics of Primacy and Mission of the Bishop of Rome According to Cardinal Gerhard L. Müller
Autorzy:
Artemiuk, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1685384.pdf
Data publikacji:
2020-09-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
papież
prymat
Kościół
eklezjologia fundamentalna
pope
primacy
church
fundamental ecclesiology
Opis:
Pytanie o miejsce i rolę papieża w Kościele katolickim bardzo wyraźnie pojawia się w myśli teologicznej kard. G.L. Müllera (ur. 1947). Niemiecki hierarcha, podejmując refleksję nad tym zagadnieniem, czyni to w sposób uporządkowany i systematyczny, łącząc wątki dogmatyczne ze spojrzeniem fundamentalnoteologicznym. Papiestwo, zdaniem G.L. Müllera, jest faktem historycznym, który posiada swoje źródło w tajemnicy Objawienia. Podejmując refleksję nad tym zagadnieniem, obecnym w myśli teologa, autor odwołuje się do jego kluczowych tekstów, przede wszystkim do pracy Der Papst. Sendung und Auftrag opublikowanej w roku 2017, a także do wypowiedzi zawartych w tomie rozmów, jakie z kardynałem przeprowadził red. Paweł Lisicki. W prezentowanym artykule autor ukazuje najpierw interpretację klasycznych tekstów prymacjalnych, proponowaną przez kard. Müllera. Następnie omawia najwcześniejsze świadectwa Tradycji, do których odwołuje się niemiecki teolog. W końcu zwraca uwagę na misję, jaka wypływa z papieskiego urzędu. W zakończeniu wyciąga wnioski w perspektywie eklezjologii fundamentalnej.
The question about the place and the role of the pope in the Catholic Church appears very clearly in the theological thought of the cardinal G.L. Müller (born in 1947). The German hierarch, when reflecting on this issue, does so in an orderly and systematic way, combining dog-matic themes with a fundamental theological perspective. Papacy, according to G.L. Müller is a historical fact that has its source in the mystery of Revelation. Reflecting on this issue, present in the thought of the theologian, the author refers to his key texts, primarily to the work Der Papst. Sendung und Auftrag published in 2017, as well as to the statements included in the volume of conversations with the cardinal, carried out by Paweł Lisicki. In the presented article, the author first presents the interpretation of the classic texts about primacy proposed by cardinal Müller. Then, he discusses the earliest testimonies of Tradition, which the German theologian refers to. Next, he draws attention to the mission of the papal office. Finally, he draws conclusions from the perspective of the fundamental ecclesiology.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 9; 37-51
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieomylność Biskupa Rzymu jako problem eklezjologiczny ad intra i ad extra
Infallibility of the Bishop of Rome as an Ecclesial Issue ad Intra and ad Extra
Autorzy:
Żmudziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1685291.pdf
Data publikacji:
2020-09-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nieomylność
dogmat
papież
Kościół
ekumenizm
infallibility
Church
pope
dogma
ecumenism
Opis:
Artykuł przedstawia problem nieomylności papieskiej w debacie eklezjologicznej wewnątrz Kościoła katolickiego oraz w kontekście dialogu ekumenicznego, prowadzonego z innymi wyznaniami chrześcijańskimi. Punktem wyjścia jest wyjaśnienie tego pojęcia oraz główne zagadnienia zawarte w dogmacie o nieomylności Biskupa Rzymu, ogłoszonym na Soborze Watykańskim I. Istota kontrowersji, które pojawiły się już w trakcie obrad Vaticanum I oraz po jego zakończeniu, polegała na ukazaniu relacji nieomylności Kościoła i nieomylności samego papieża: czy następca Piotra jest niezależny w definiowaniu prawd wiary. Brak konsensusu doprowadził do schizmy i powstania Kościoła starokatolickiego i ekskomuniki wielu teologów. Współcześnie nieomylność papieska jako problem eklezjologiczny obecna jest w dialogu ekumenicznym, w którym poszukiwana jest nowa jej formuła.
The infallibility of the Bishop of Rome has never been universally accepted in the Church. Controversies were present during the council debate after the solemn 1870 declaration but, even today, not all doubts have been clarified. They arose from the ecclesiological reflection within the Church, but were also a consequence of the ecumenical dialogue with other Christian communities. The aim of this paper is to present the ecclesial issues that arose soon after Vatican Council I, which led to the schism and to the emergence of the Old Catholic Church, and a similar situation after Vatican Council II, exemplified by the case of H. Küng. There is a significant theological issue of the relation between Church infallibility in the transmission of the saving truth and the papal infallibility in this regard. A key question arises from it: is the Bishop of Rome independent of the Church while announcing the truth with the official stamp of infallibility, or is he just expressing the truth developed within the community of faith? The present reflection and the answer to these questions places the papal subjectivity within the broad spectrum of the Church, anchoring his office in the dimension of the collegium of bishops and of the whole community of believers, who have a supernatural sense of faith. By this train of thought, it is possible to abandon understanding infallibility as a tragedy and to see it as a gift and charisma of the Holy Spirit.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 9; 53-67
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komemoracja osoby papieża w eucharystycznej celebracji Kościoła
Autorzy:
Szczych, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669291.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
the Eucharist
the Pope
the Churc
unity
Eucharystia
papież
Kościół
jedność
Opis:
Eucharist, as the most important sacrament of the unity of the Church (sacramentum unitatis) is celebrated in unity with Christ, who governs his Church through the Pope and the bishops. The person and the office of the Pope constitute, in that perspective, the visible foundation of unity of faith and prayer, therefore the Bishop of Rome, “since he has the ministry of Peter in the Church, is associated with every celebration of the Eucharist, wherein he is named as the sign and servant of the unity of the universal Church” (CCC 1369).The commemoration of the Pope in the context of the Eucharistic celebration is included in the Mass Order pro Papa and is a constant element of the intercessiones of the Eucharist Prayers of the Missale Romanum of Paul VI and has its legitimate place in the prayer of the faithful. In this way, the participants in the Mass liturgy express the unity of faith and prayer in the community of the pilgrim Church, where cum Petro et sub Petro they desire to enter the Kingdom of Heaven, promised by Christ.
Eucharystia jako najważniejszy sakrament jedności Kościoła (sacramentum unitatis) jest celebrowana w łączności z Chrystusem, który rządzi swoim Kościołem przez papieża i biskupów. Osoba i urząd papieża stanowi w tym względzie widzialny fundament jedności wiary i modlitwy, dlatego też biskup Rzymu „pełniący w Kościele posługę Piotra, jest zjednoczony z każdą celebracją Eucharystii i wymieniany w niej jako znak i sługa jedności Kościoła powszechnego” (KKK 1369).Modlitewna komemoracja osoby papieża w kontekście celebracji eucharystycznej obejmuje formularz mszalny pro Papa, jest stałym elementem intercessiones Modlitw eucharystycznych Missale Romanum Pawła VI oraz ma swoje uzasadnione miejsce podczas modlitwy powszechnej. W ten sposób uczestnicy liturgii mszalnej podkreślają jedność wiary i modlitwy we wspólnocie Kościoła pielgrzymującego, gdzie cum Petro et sub Petro pragną otrzymać obiecane przez Chrystusa królestwo nieba.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2015, 34, 2
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eklezjologia inkluzywna według papieża Franciszka
Inclusive ecclesiology according to Pope Francis
Autorzy:
Rabiej, Stanisław Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729538.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Church
Pope Francis
inclusive ecclesiology
Kościół
papież Franciszek
eklezjologia inkluzywna
Inclusive Ecclesiology
Opis:
Artykuł stanowi próbę ocenę dotychczasowego, niespełna dziesięcioletniego pontyfikatu Papieża Franciszka w domenie jego troski duszpasterskiej o Kościół. W jej całokształcie można rozpoznawać znamiona eklezjologii inkluzywnej. W uzasadnieniu zasadności tego terminu odwołano się do źródeł biblijnych. Wskazano na ile w nauczaniu i praktyce pastoralnej Franciszka przejawia się logika integracji hołdująca  kulturze spotkania, która pozwala dojść do głosu sensus fidei Ludu Bożego. Przywołano wybrane teksty i gesty Papieża zachęcające do tworzenia „Kościoła bliskości” poprzez wyjście na peryferie. Dla osiągnięcia zamierzonego celu badawczego posłużono się metodą analizy zgromadzonego materiału w postaci rejestrowanych wystąpień i publikowanych tekstów Biskupa Rzymu w latach 2013-2022 uzasadniających zasadność  zastosowania terminu: eklezjologia włączająca (inkluzywna). W wyniku swoistego cross-reading wskazano ich kompatybilność z wcześniejszym nauczaniem Urzędu Nauczycielskiego Kościoła. 
The article attempts to assess Pope Francis' pontificate of less than a decade so far in the domain of his pastoral concern for the Church. In its totality, one can recognize the hallmarks of inclusive ecclesiology. In justifying the validity of the term, reference was made to biblical sources. It was pointed out to what extent Francis' teaching and pastoral practice manifests the logic of inclusiveness honouring the culture of encounter, which allows the sensus fidei of the People of God to come to the fore. Selected texts and gestures of the Pope encouraging the creation of a „Church of proximity” by going to the periphery are recalled. To achieve the intended research goal, the method of analyzing the collected material in the form of recorded speeches and published texts of the Bishop of Rome in 2013-2022 justifying the legitimacy of the term: inclusive ecclesiology was used. As a result of a kind of cross-reading, their compatibility with the earlier teaching of the Church was indicated. 
Źródło:
Studia Oecumenica; 2022, 22; 23-46
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miłosierdzie Boże w życiu chrześcijanina na podstawie bulli papieża Franciszka „Misericordiae vultus”
Divine Mercy in the Life of a Christian in Light on Bull «Misericordiae vultus» of Pope Francis
Autorzy:
Weresa, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056632.pdf
Data publikacji:
2017-11-17
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
Tematy:
miłosierdzie
Bóg
papież
Franciszek
Kościół
chrześcijanin
mercy
God
pope
Francis
Church
Christian
Opis:
The author of the article presents the role of divine mercy in the Christian life. The purpose of the paper is to present the teaching of Pope Francis on this truth of faith. The author points at the importance of select aspects of mercy in the Catholic Church. The article makes reference to the recently completed Jubilee Year of Mercy. It argues that Pope Francis’ teaching on divine mercy is a continuation of the whole teaching of the Church on this element of the Catholic faith.
Źródło:
Teologiczne Studia Siedleckie; 2017, XIV/14; 139-150
1733-7496
Pojawia się w:
Teologiczne Studia Siedleckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geneza i przygotowania do nowego Synodu Biskupów poświęconego synodalności
The origins and the preparations for a new Synod of Bishops concerning synodality
Autorzy:
Królikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147654.pdf
Data publikacji:
2022-06-10
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
Kościół
papież
Franciszek
komunia
kolegialność
synod
synodalność
Church
pope
Francis
communion
collegiality
synodality
Opis:
Papież Franciszek zwrócił Kościół w kierunku nadania mu charakteru synodalnego, dlatego też kolejny synod biskupów zajmuje się już zagadnieniem synodalności i ma szukać jej właściwego kształtu. Ważne jest, aby dobrze znać genezę tego zagadnienia, gdyż tylko w ten sposób będzie można je właściwie podjąć i ukierunkować w służbie misji zbawczej, którą Kościół pełni. W nauczaniu papieża Franciszka znajdujemy jasno określone pryncypia, na których można budować poprawnie rozumianą synodalność i włączać ją w życie Kościoła na różnych poziomach jego funkcjonowania. Stanowią one właściwe przygotowanie do obecnego synodu biskupów oraz prawidłowe ukierunkowanie jego procesu i podejmowanych konkretnie prac.
Pope Francis has guided the Church so as to make her more synodal in character, which is why another Synod of Bishops already deals with the issue of synodality and is committed to find its appropriate shape. It is vital to analyse thoroughly the origins of this matter since only then it will be possible to deal with it correctly and to apply it in the mission of salvation pursued by the Church. In the teachings of pope Francis we can find clearly defined principles which may constitute a foundation for correctly understood synodality which can be incorporated in the life of the Church on different levels of her activity. These principles constitute an appropriate preparation for the present Synod of Bishops and the appropriate orientation for its proceedings and particular undertakings.
Źródło:
Sympozjum; 2022, 1(42); 73-90
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marian Inspirations for the Culture of Encounter according to Pope Francis
Maryjne inspiracje w kulturze spotkania w ujęciu papieża Franciszka
Autorzy:
Wojtczak, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375560.pdf
Data publikacji:
2021-03-18
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Mary
the culture of encounter
Pope Francis
Maryja
kultura spotkania
Kościół
papież Franciszek
Opis:
The culture of encounter is among favourite themes of Pope Francis’s teaching. Nowadays, in the face of ever increasing feeling of ‘spiritual orphanage’, manifested by the disappearance of closeness and tenderness, he calls for Christians to go out and meet with people. At the same time, he points to Mary as the promoter of the culture of encounter. This very article is devoted to Her. I follow in the Pope’s footsteps, who distinguishes three elements of a meeting in the Gospel scene of Mary’s visit to Elisabeth: ‘Mary goes, Mary encounters, Mary rejoices’. These elements define the fundamental structure of the reflections presented here. This is about showing that Mary inspires us to go out to others, to show them closeness and tenderness, which restore the true joy of life.
Kultura spotkania należy do ulubionych tematów nauczania papieża Franciszka. W obliczu narastającego współcześnie poczucia „duchowego sieroctwa”, które przejawia się w zanikaniu doświadczenia bliskości i czułości, nawołuje on chrześcijan do wychodzenia i spotykania się z ludźmi. Wskazuje jednocześnie na Maryję jako promotorkę kultury spotkania. Właśnie Jej poświęcony jest artykuł. Podążam w nim za papieżem, który w ewangelicznej scenie nawiedzenia Elżbiety przez Maryję wyróżnia trzy elementy spotkania: „Maryja idzie, Maryja spotyka, Maryja się raduje”. Wyznaczają one zasadniczą strukturę przedkładanych refleksji. Chodzi w nich o ukazanie, że Maryja inspiruje nas w wychodzeniu ku innym, okazywaniu im bliskości i czułości, które przywracają radość życia.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2020, 36; 111-135
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komunikowanie polityczne Franciszka na temat wartości nienegocjowalnych. Analiza orędzi papieskich na Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy (2014–2018) oraz ich zmediatyzowany przekaz na portalu wpolityce.pl
Pope Francis’s political message on non-negotiable values. The analysis of Pope’s message for the World Day of Migrants and Refugees (2014–2018) and its media coverage in a portal wpolityce.pl
Autorzy:
Leśniczak, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/502071.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
wartości nienegocjowalne
migranci
uchodźcy
Kościół
papież
non-negotiable values
migrants
refugees
Church
Pope
Opis:
The aim of the article is to present Pope Francis’s official messages on non-negotiable values which were delivered on the yearly World Day of Migrants and Refugees and how they were presented in a portal wpolityce.pl. The analysis covers Pope’s messages in 2014–2018 and the texts which were published in a popular internet portal wpolityce.pl. The author assessed consistency of the Pope’s message with a media discourse in the context of the following non-negotiable values: a right to live, respect for a family based on the foundation of man and woman, right for parents to bring up their children.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2019, 28, 1; 97-113
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekumenizm w optyce ewangelizacji w ujęciu papieża Franciszka
Ecumenism in the perspective of evangelization according to Pope Francis
Autorzy:
Kałużny, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2076682.pdf
Data publikacji:
2021-12-02
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
ekumenizm
jedność chrześcijan
Kościół
ewangelizacja
papież Franciszek
ecumenism
Christian unity
Church
evangelization
Pope Francis
Opis:
Celem niniejszego opracowania jest prezentacja kluczowych aspektów ekumenicznej wizji papieża Franciszka w perspektywie ewangelizacji. Na początku zwrócono uwagę na współzależność ruchu ekumenicznego i ewangelizacyjnej misji Kościoła. Następnie przedstawiono w kluczu misyjnym wybrane elementy ekumenicznej wizji papieża Franciszka: naturę i cel dążeń ekumenicznych, model jedności oraz podstawowe wymiary dynamiki dążenia do jej urzeczywistnienia. W końcowej części sformułowano wnioski i wskazano na zagadnienia domagające się dalszych badań. Z przeprowadzonych analiz wynika, że postrzeganie ekumenizmu w optyce ewangelizacji stanowi ważny klucz do lepszego zrozumienia ekumenicznej myśli i aktywności papieża Franciszka.
The present essay aims at presenting key aspects of the ecumenical vision of Pope Francis in the perspective of evangelization. First, the author focused upon the interdependence of the ecumenical movement and the evangelizing mission of the Church. Next, the author presented selected elements of the ecumenical vision of Pope Francis: the nature and aim of ecumenical efforts, the model of unity and basic dimensions of the dynamics of striving to realize it. Finally, the author formulated his conclusions and pointed to some issues which must be investigated further. It follows from the analysis made that perceiving ecumenism in the perspective of evangelization is an important key to a better understanding of the ecumenical thought and activity of Pope Francis.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2021, 21; 7-26
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Papieża Franciszka metafory Kościoła
Pope Franciss metaphors of the Church
Autorzy:
Draguła, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1592030.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
pope Francis
Church
metaphor
woman
sheepfold
field hospital
papież Franciszek
Kościół
metafora
owczarnia
kobieta
szpital polowy
Opis:
Metafora jest środkiem stylistycznym polegającym na takim połączeniu wyrazów, dzięki któremu przynajmniej jeden z nich uzyskuje nowe znaczenie. Skutkiem metafory jest zmiana dotychczasowego, dosłownego znaczenia i uzyskanie znaczenia wtórnego: przenośnego i niedosłownego. Zgodnie z kongitywistyczną koncepcją metafory, nie jest ona jedynie sposobem obrazowania mającym na celu przekonanie odbiorcy, ale spełnia funkcję poznawczą, tzn. umożliwia odbiorcy poznanie (kognicję) przedstawionej w metaforze rzeczywistości. Papież Franciszek bardzo chętnie odwołuje się do przepowiadania obrazowego i stosuje metafory. Jednym ze źródeł teologicznych jest dla Franciszka latynoamerykańska teologia Kościoła jako ludu. Do ulubionych metafor Franciszka, którymi wyraża on prawdę o Kościele, należy metafora kobiety, owczarni i szpitala polowego. Wszystkie te obrazy – choć mają swoje biblijne prototypy i pierwowzory – nabierają u Franciszka nowej treści: koncentrują się na bliskości, bezpośredniości relacji, a nawet na czułości, jaką powinny się charakteryzować relacje wewnątrzeklezjalne. Poszerzając interpretację zastosowanych metafor, Franciszek jednocześnie pogłębia teologię Kościoła, wskazując na te jego cechy, które w dotychczasowej eklezjologii były niezauważalne. W ten sposób metafora staje się nie tylko środkiem dydaktycznym stosownym dla skuteczniejszego przepowiadania prawdy o Kościele, ale także drogą do teologicznego poznania Kościoła
A metaphor is a figure of speech based on a combination of words which gives at least one of them a new meaning. As a result, the hitherto, literal meaning is transfered into a secondary one: figurative and non-literal. According to the cognitivist concept of metaphor, it is not merely a means of description aimed at convincing the recipient, but it bears a cognitive function – allowing the recipient for the cognition of the reality which the metaphor presents. Pope Francis is very keen to use figurative preaching and metaphors. One of his theological sources is the Latin American theology of the Church as the people. Talking about the Church, he eagerly refers to the metaphors of a woman, sheepfold, and field hospital. All of them, though rooted in the Bible, gain new content in Francis’s preaching: they focus on closeness, directness, even tenderness, which should characterize relations within the Church. Widening the interpretation of the metaphors, at the same time Francis deepens the theology of the Church as he points to the features of the Church which ised to go unnoticed in ecclesiology. Therefore a metaphor is not only an educational means used for the purpose of more effective preaching about the Church, but also a way leading to the theological cognition of the Church.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2018, 1; 159-177
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Concept of Christian Solidarity as a Path to Peace and Development
Koncepcja chrześcijańskiej solidarności drogą do pokoju i rozwoju
Autorzy:
Duda, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913006.pdf
Data publikacji:
2020-06-29
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
Church
solidarity
dignity
society
Pope
development
peace
person
Kościół
solidarność
godność
społeczeństwo
papież
rozwój
pokój
osoba
Opis:
Throughout the centuries and in modern times the Church in her teaching has interpreted and continues to interpret the events and phenomena occurring in the world in the light of God’s Revelation. The question of solidarity is not new and was already grounded in law in ancient times. The concept of Christian solidarity both among people and among nations presented here is every person’s duty arising from the Bible. Its implementation on an international and interpersonal level has a positive impact on the lives of individuals and societies. The Church’s vision of Christian solidarity helps us to see a person, a people or a nation not as an instrument but as a neighbour in need of support. The solidarity proposed by the Popes is a path to peace and development. According to them, world peace is impossible if the people responsible for it do not recognize that interdependence in itself requires that the politics of the blocs be done away with, all forms of economic, military or political imperialism be abandoned, while mutual distrust be transformed into cooperation.
Kościół w ciągu wieków i w czasach współczesnych w swoim nauczaniu interpretował i nadal interpretuje wydarzenia izjawiska zachodzące w świecie w świetle Objawienia Bożego. Kwestia solidarności nie jest nowa i już w starożytności miała podłoże prawne. Przedstawiona koncepcja chrześcijańskiej solidarności zarówno między ludźmi, jak i między narodami jest obowiązkiem każdej osoby wynikającym z Biblii. Jej realizacja na płaszczyźnie międzynarodowej i międzyludzkiej pozytywnie wpływa na życie jednostek i społeczeństw. Nakreślona przez Kościół wizja solidarności chrześcijańskiej pomaga nam dostrzec osobę, lud czy naród nie jako narzędzie, ale jako bliźniego potrzebującego wsparcia. Proponowana przez papieży solidarność jest drogą do pokoju, a zarazem do rozwoju. Według nich pokój światowy bowiem jest nie do osiągnięcia, jeżeli ludzie za niego odpowiedzialni nie uznają, że współzależność sama w sobie wymaga przezwyciężenia polityki bloków, porzucenia wszelkiej formy imperializmu ekonomicznego, militarnego czy politycznego, a także przekształcenia wzajemnej nieufności we współpracę.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 1; 261-281
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Theandric Role of the Church in the Life of the World during, before and after COVID−19 Pandemic
Teandryczna rola Kościoła w życiu świata w czasie, przed i po pandemii Covid−19
Autorzy:
Omollo, Fredrick
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108731.pdf
Data publikacji:
2022-06-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół
teandryczna natura Kościoła
Covid−19
papież Franciszek
Church
theandric nature of the Church
Pope Francis
Opis:
The “earthly” Church is on pilgrimage and has the task of making disciples of all peoples (cf. Mt 28:19−20). She has her transcendental dignity, proportional to its representative (sacramental) essence and function as the universal sacrament of salvation. In the Christological perspective, the “earthly” Church carries out the redemptive and salvific work of Christ. On the part of the Church, this saving work is still relevant, polymorphic and incomplete, and sometimes also tainted by sin. For the Church is not identical with the Kingdom of God. Therefore, the current question remains how to realize the theandric nature of the Church in her mission in the current historical, social and cultural context? A particular drama in the implementation of the Church's mission is added today by the situation of the Covid−19 pandemic, which on the one hand contributes to hindering the exercise of a particularly liturgical function and, on the other hand, intensifies the process of impoverishment of people in many countries of the world. The new poor become an additional challenge for the Church in her charitable mission. The article has a dogmatic-pastoral character, and its main sources are post-conciliar documents and the latest statements of Pope Francis. According to the author, the Church, as a community of Christ's disciples, must learn from her Master to build interpersonal relationships in search of harmony with the world and at the service of humanity. Remembering the theandric nature of the Church can be very helpful in this task.
Kościół „ziemski” jest w drodze i ma za zadanie czynić uczniami wszystkie narody (por. Mt 28,19-20). Ma swoją godność transcendentalną, proporcjonalną do jego reprezentacyjnej (sakramentalnej) istoty i funkcji jako powszechnego sakramentu zbawienia. W perspektywie chrystologicznej Kościół „ziemski” realizuje odkupieńcze i zbawcze dzieło Chrystusa. Ze strony Kościoła to zbawcze dzieło jest wciąż aktualne, polimorficzne i niepełne, a niekiedy także splamione grzechem. Kościół bowiem nie jest tożsamy z Królestwem Bożym. Dlatego aktualnym pytaniem pozostaje, jak realizować teandryczną naturę Kościoła w jego misji w aktualnym kontekście historycznym, społecznym i kulturowym? Szczególnej dramaturgii w realizacji misji Kościoła dodaje dzisiaj sytuacja pandemii Covid−19, która z jednej strony przyczynia się do utrudnienia wypełniania szczególnie funkcji liturgicznej, a z drugiej strony wzmaga proces ubożenia ludzi w wielu krajach świata. Nowi ubodzy stają się dodatkowym wyzwaniem dla Kościoła w jego misji charytatywnej. Artykuł ma charakter dogmatyczno−pastoralny, a jego głównymi źródłami są dokumenty posoborowe i najnowsze wypowiedzi papieża Franciszka. Zdaniem autora − Kościół jako wspólnota uczniów Chrystusa − musi uczyć się od swego Mistrza budowania relacji międzyludzkich w poszukiwaniu harmonii ze światem i w służbie ludzkości. Pamięć o teandrycznej naturze Kościoła może w tym zadaniu okazać się bardzo pomocna.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 6; 47-59
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czułe oblicze Kościoła. Postulat papieża Franciszka
Autorzy:
Wojtczak, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158477.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
the Church
tenderness
Mary
pope Francis
post-conciliar ecclesiology
Kościół
czułość
Maryja
papież Franciszek
posoborowa eklezjologia
Opis:
Sobór Watykański II jest zwany „soborem Kościoła o Kościele”. Jego zadaniem była odnowa Kościoła i jego odniesienia do świata. Po soborze dominowało w eklezjologii nastawienie antropologiczne, które głosiło, że „człowiek jest drogą Kościoła”. Wpisuje się w nie także nauczanie papieża Franciszka. Dla niego Kościół, tak jak Bóg, poszukuje człowieka, leczy go i przytula, żeby poczuł się kochany. Z tego względu wszystko w nim powinno być przepojone czułością. Skoro istotną kategorię eklezjologii papieża Bergoglio stanowi czułość, to zasadne jest pytanie, jak rozumie on czułość Kościoła? Artykuł udziela odpowiedzi na to pytanie. Papieską wizję ujmuje w czterech punktach. Pierwszy prezentuje Kościół jako przyodziany czułością Trójosobowego Boga; drugi – jako komunię czułości ad intra; trzeci – jako wychodzący z czułością do świata; czwarty – jako inspirowany czułością Maryi. Obficie przytaczane dosłowne wypowiedzi papieża sprawiają, że refleksja prowadzona jest jego słowami.
The Second Vatican Council is called “the Church’s council about the Church”. Its task was to renew the Church and her reference to the world. After the council, anthropological approach dominated in ecclesiology, which claimed that “man is the way of the Church”. Pope Francis’s teaching has become a part of this approach. For him the Church, like God, is searching for man, heals him and embraces him in order for him to feel loved. For this reason, everything should be saturated with tenderness. Since a considerable part of pope Bergoglio’s ecclesiology is marked by tenderness, then it is justified to ask how he understandsthe Church’s tenderness. This article attempts to address this question and presents the pope’s vision in four points. The first point shows the Church as clothed in the tenderness of the Three-Personed God; the second – showed her as a communion of tendernessad intra; the third – as approaching the world with tenderness; the fourth – as inspired by Mary’s tenderness. Abundant literal quotations of the pope make it possible to express the reflections with the actual words of the pope.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2022, 16, 2; 111-135
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Iure divino i iure humano prymatu papieskiego w dialogu katolicko-luterańskim
Iure divino and iure humano of the papal primacy in the dialogue between Catholicism and Lutheranism
Autorzy:
Żmudziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040989.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Primat
Ökumenismus
Einheit
Papst
Kirche
Reformation
primacy
ecumenism
unity
pope
church
reformation
prymat
ekumenizm
jedność
papież
Kościół
reformacja
Opis:
Artykuł jest prezentacją poglądów ukazujących katolickie i ewangelickie stanowisko dotyczące funkcji prymacjalnej Biskupa Rzymu i jego pochodzenia. Kluczowe sformułowanie, które jest osią kontrowersji brzmi iure divino i iure humano, wskazując na boskie albo ludzkie pochodzenie prymatu. Katolicki pogląd wyraża przekonanie, że Jezus Chrystus powołał do istnienia Kościół i wyposażył go w stałe elementy strukturalne: prymat i apostolat. Teza ta jest traktowana jako imperatyw wiary. Oparta jest na tekstach ewangelijnych, które podkreślają pierwszeństwo św. Piotra Apostoła w gronie Dwunastu oraz w pierwotnym Kościele. Eklezjologia katolicka stwierdza, że nie był to tylko osobisty przywilej Piotra ale stały element struktury Kościoła, który na Soborze Watykańskim I otrzymał formalny status dogmatu. Reformacja nie negowała samej funkcji prymacjalnej ale sposób jej sprawowania oraz jej genezę. Przyjmuje od początku, że jest to element ukształtowany w historycznym rozwoju Kościoła. Dialog ekumeniczny katolicko-luterański wypracował stanowisko zmierzające do tratowania pochodzenia prymatu jako problemu mniej istotnego, na rzecz podkreślania komunijnego wymiaru Kościoła z istotną funkcją jednoczącą i prezentującą na zewnątrz całe chrześcijaństwo. Podstawową przesłanką jej wiarygodności jest oparcie na Ewangelii.
The paper outlines the Catholic and the Evangelical standpoint on the primate’s function served by the Bishop of Rome and its origin. The controversy revolves around the key phrase, iure divino and iure humano, which points to the divine or human origin of the primacy. In the Catholic perspective, Jesus Christ brought the Church into existence and provided this institution with permanent structural elements: primacy and apostolate. This thesis, considered an imperative of faith, is based on the texts of the Gospel which underscore the primacy of Saint Peter the Apostle among the Twelve and in the early Church. According to the Catholic ecclesiology, it was not only a private privilege enjoyed by Peter but a permanent element of the structure of the Church, which received the formal status of a dogma at the First Vatican Council. From the outset, the Reformation has assumed that primacy is an element shaped in the course of the historical development of the Church. The ecumenical dialogue between Catholicism and Lutheranism led to the establishment of a standpoint veering towards the consideration of the origin of primacy as a matter of lesser consequence. This step was taken in order to underscore the communal dimension of the Church, with its important function in unifying Christianity and presenting it to the world. The basic premise giving credence to this function is its foundation in the Gospel.
Der Artikel enthält eine Präsentation der Ansichten, welche die katholische und die evangelische Position bezüglich der primazialen Funktion des Bischofs von Rom und ihrer Herkunft kennzeichnen. Die wichtigsten Formulierungen, die eine Achse der Kontroverse bilden, lauten: iure divino bzw. iure humano und auf die göttliche bzw. menschliche Herkunft des Primats verweist. Nach der katholischen Überzeugung rief Jesus Christus die Kirche zum Sein und stattete sie mit den unveränderlichen Strukturelementen, also mit dem Primat und dem Apostolat, aus. Diese These wird als ein Glaubensimperativ betrachtet. Sie gründet in den Texten der Evangelien, welche die Vorrangstellung des Petrus im Zwölferkreis sowie in der Urkirche bezeugen. Gemäß der katholischen Ekklesiologie war das keineswegs nur ein persönliches Privileg Petri, sondern es ist ein bleibendes Strukturelement der Kirche, das am I. Vatikanischen Konzil den formellen Status eines Dogmas erhalten hat. Die Reformation stellte die primaziale Funktion nicht in Frage, sondern bemängelte lediglich die Art und Weise ihrer Ausübung sowie ihre Herkunft. Es wird angenommen, dass es ein Element ist, das im Laufe der historischen Entwicklung der Kirche herausgebildet wurde. Im Zuge der katholisch-lutherischen Dialogs wurde eine Stellungnahme herausgearbeitet, nach der man die Herkunft des Primats als ein untergeordnetes Problem zu sehen versucht. Die Aufmerksamkeit soll eher auf die Betonung der Communio-Dimension mit ihrer einheitsstiftenden Rolle sowie mit der Funktion, die gesamte Christenheit nach außen zu präsentativen, gelegt werden. Die wichtigste Prämisse der Glaubwürdigkeit dieser Funktion ist ihre Verwurzelung im Evangelium.      
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2018, 13; 129-143
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies