Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Johannes Paul II." wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Odkupienie obiektywne i subiektywne w Encyklice Redemptor hominis
    Die objektive und subjektive Erlösung in der Enzyklika Redemptor hominis
    Autorzy:
    Góźdź, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233551.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Odkupienie
    Kościół
    Maryja
    Odkupiciel
    Jan Paweł II
    człowiek
    die Erlösung
    Kirche
    Maria
    Erlöser
    Johannes Paul II
    der Mensch
    Opis:
    Johannes Paul II. verbindet meisterhaft die objektive Erlösung (redemptio obiectiva), die die Person Jesu Christi und sein Werk ist, mit der subjektiven Erlösung (redemptio subiectiva), die als Rezeption dieser Gabe durch die ganze menschliche Person – ihr Ich, ihren Verstand (Wahrheit), ihren Willen (Güte) sowie ihr Gefühl (Liebe) – und die erlösende Tat des Menschen ad intra (Ethik und Innenleben) et an extra (Erlösungspraxis in Bezug auf die irdische Wirklichkeit) verstanden wird. An diesem Kommunio-Prozess zwischen den beiden Dimensionen der Erlösung ist beteiligt auch die Kirche als eine Form der sozialen Erlösung und die Gottes Mutter als eine Art der redemptorischen Mutterschaft. In dieser Weise weist die ganze Lehre des Papstes einen tiefgründigen personalistischen Charakter auf.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2009, 1; 15-21
    2080-6345
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Eschatyczny sens misyjnej działalności Kościoła
    Eschatic meaning of the missionary activity of the Church
    Autorzy:
    Smentek, Izabella
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2011207.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Mission
    Parusie
    Endzeit
    Kirche
    Johannes Paul II
    mission
    parousia
    final achievement
    Church
    John Paul II
    misja
    paruzja
    czasy ostateczne
    Kościół
    Jan Paweł II
    Opis:
    Misyjna działalność Kościoła obejmuje różne sytuacje, które wymienia Jan Paweł II. Jest to misja ad gentes, a także ewangelizacja na terenach tradycyjnie chrześcijańskich, w tym również tych zdechrystianizowanych. Eschatyczność misji przejawia się w wielu aspektach. Głoszenie Chrystusa wszystkim narodom to znak czasów ostatecznych, który wyraża aktywne oczekiwanie paruzji. Głoszenie słowa „żywe i skuteczne” to przygotowanie i antycypacja ostatecznego sądu. Dzielenie się radością wiary proklamuje królestwo Boże i zapowiada radość nieba. Ewangelizacja przekazuje nadzieję życia wiecznego i prawdę na temat sensu dziejów. Nadaje im sens w perspektywie ostatecznego spełnienia. Służy zamierzonej w Bożym planie jedności rodzaju ludzkiego.
    The missionary activity of the Church covers the various situations mentioned by John Paul II. It is a mission ad gentes, as well as evangelization in traditionally Christian areas, including those that are de-Christianized. The eschatism of the mission manifests itself in many ways. The proclamation of Christ to all nations is a sign of the end times that expresses the active expectation of parousia. The preaching of the word “living and effective” is the preparation and anticipation of the final judgment. Sharing the joy of faith proclaims the Kingdom of God and anticipates the joy of heaven. Evangelization communicates the hope of eternal life and the truth about the meaning of history. It gives them meaning in view of their final fulfillment. It serves the unity of mankind intended in God’s plan.
    Die missionarische Tätigkeit der Kirche umfasst die verschiedenen Situationen, die Johannes Paul II. erwähnt hat. Es ist eine Mission ad gentes sowie Evangelisierung in traditionell christlichen Gebieten, einschließlich entchristlichter Gebiete. Der eschatische Charakter der Mission manifestiert sich in vielerlei Hinsicht. Die Verkündigung Christi an alle Völker ist ein Zeichen der Endzeit, das die aktive Erwartung der Parusie ausdrückt. Die Predigt des Wortes „lebendig und wirksam“ ist die Vorbereitung und Vorwegnahme des Endgerichts. Die Freude des Glaubens zu teilen verkündet das Reich Gottes und sagt die Freude des Himmels voraus. Evangelisierung vermittelt die Hoffnung auf ewiges Leben und die Wahrheit über den Sinn der Geschichte. Es gibt ihnen Bedeutung im Hinblick auf ihre endgültige Erfüllung. Es dient der Einheit der Menschheit, die in Gottes Plan vorgesehen ist.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2021, 28; 211-229
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia i prakseologia prymatu w pontyfikacie Jana Pawła II
    Autorzy:
    Żmudziński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041165.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Johannes Paul II.
    Kirche
    Primat
    Kollegialität
    Vaticanum II
    Amt
    John Paul II
    church
    primacy
    collegiality
    Vatican II
    office
    J 21
    15-19
    Piotr jako pasterz
    prymat Piotra Apostoła
    papiestwo
    Opis:
    Prymat Biskupa Rzymu jest określeniem najwyższego urzędu w Kościele. Polega on na wypełnianiu misji zleconej przez Chrystusa św. Piotrowi i jego następcom. Prawda o prymacie ma płaszczyznę teoretyczną, określoną dogmatycznie na Soborze Watykańskim I w 1870 roku. Ma również wymiar praktyczny, który zależny jest od poszczególnych papieży i konkretnego kontekstu historycznego. Charakterystyczną cechą pontyfikatu Jana Pawła II było wdrożenie w życie reform Soboru Watykańskiego II oraz przygotowanie Kościoła do Wielkiego Jubileuszu trzeciego tysiąclecia. Jan Paweł II realizował funkcję prymacjalną w zgodzie z tradycją Kościoła, uzasadniając ją biblijnym obrazem Piotra Apostoła oraz kontynuując linię swoich poprzedników - Jana XXIII i Pawła VI. Wiodącym elementem pontyfikatu była otwartość na świat, na człowieka i jego godność, czyli wrażliwość na znaki czasu. Priorytetem na płaszczyźnie eklezjalnej była troska o jedność wspólnoty na wszystkich płaszczyznach, włącznie z dziedziną ekumeniczną. Jan Paweł II realizował posługę prymacjalną jako Servus servorum Dei, w starożytnej formule - pierwszeństwo w miłości.
    The primacy of the Bishop of Rome is the term for the highest office in the Church. It consists in carrying out a mission appointed to St. Peter and his successors by Christ. The truth about the primacy is a theoretical plane, dogmatically defined at the I Vatican Council in 1870. It also has a practical dimension, which depends on the individual popes and the particular historical context. A characteristic feature of the pontificate of John Paul II was the implementation of the reforms of the II Vatican Council and the Church's preparation for the Great Jubilee of the third millennium. John Paul II realized the primacy function in accordance with the tradition of the Church, on the grounds of the biblical image of Peter the Apostle, and continuing the line of his predecessors - John XXIII and Paul VI. The leading element of his pontificate was the openness to the world, to man and his dignity, or sensitivity to the signs of the times. The priority at the level of ecclesial unity was a concern for the community at all levels, including the ecumenical field. John Paul II realized the primacy ministry as Servus servorum Dei, in the ancient formula - priority in love.
    Das Primat des Bischofs von Rom bezeichnet die Höchste Gewalt in der Kirche. Sie besteht in der Erfüllung der Mission, die von Petrus und seinen Nachfolgern von Christus gegeben wurde. Die Wahrheit über den Primat lässt sich auf einer theoretischen Ebene betrachten, die dogmatisch durch das I. Vatikanische Konzil im Jahre 1870 definiert wurde. Sie hat aber auch eine praktische Dimension, die von einzelnen Päpsten und einem konkreten historischen Kontext abhängt. Das charakteristische Merkmal des Pontifikats von Johannes Paul II. war die Umsetzung der Reformen des II. Vatikanischen Konzils sowie die Vorbereitung der Kirche auf das große Jubiläum des dritten Jahrtausends. Johannes Paul II hat seine primatiale Funktion gemäß der Tradition der Kirche ausgeübt, indem er auf das biblische Bild des Apostels Petrus verwies und die Linie seiner Vorgänger - Johannes XXIII. und Paul VI. weiter verfolgte. Das leitende Element seines Pontifikats war die Öffnung für die Welt, für den Menschen und seine Würde, also eine Sensibilität für die Zeichen der Zeit. Die Priorität auf der ekklesialen Ebene war die Sorge um die Einheit der Gemeinschaft auf allen Ebenen, inklusiv auf dem ökumenischen Bereich. Johannes Paul II übte den primatialen Dienst als Servus servorum Dei, was in einer altertümlichen Formel heißt: die Vorrangstellung in der Liebe
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 49-66
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies