Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kingdom of SHS" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Początki kariery Franjo Tuđmana w świetle wybranych źródeł – przyczynek do biografii
The Beginnings of Franjo Tuđman’s Career in the Light of Selected Sources: Contribution to the Biography
Autorzy:
Skobejko, Karolina Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878269.pdf
Data publikacji:
2020-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:
Franjo Tuđman
Jugosławia
Komunistyczna Partia Jugosławii
II Wojna Światowa
Narodowa Armia Wyzwolenia Jugosławii
Królestwo SHS
Chorwacka Partia Chłopska
Yugoslavia
Communist Party of Yugoslavia
World War II
National Army of the Liberation of Yugoslavia
Kingdom of SHS
Croatian Peasant Party
Opis:
In the 1980s, when the Yugoslav state crumbled, national aspirations of individual nations living in its territory came to the fore. It was no different with the second largest nation of this country – the Croatians. The emergence of the Croatian Democratic Community (Croatian Hrvatska Demokratska Zajednica) was a signal of the growing aspirations of independence Croats. The founder of this political formation and its leader was Franjo Tuđman, the first president of independent Croatia. This article attempts to present the process of shaping his political views from early youth until joining the Communist Party and establishing its position in its ranks. The chronological framework of the work covers the period from early childhood of Franjo Tuđman until the communists took power in Yugoslavia. The following periods of his life have been described, concerning the history of the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes and Yugoslavia, and the installation of the government of Joseph Broz – Tito. The article in its conclusions aims to answer the question of how his political views evolved and why he ultimately turned towards national and independence views.
W roku 1980, gdy państwo jugosłowiańskie ulegało rozpadowi, odżyły dążenia niepodległościowe wchodzących dotychczas w jej skład narodów. Nie inaczej było z drugim co do wielkości narodem – Chorwatami. Powołanie Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej (chor. Hrvatska Demokrtaska Zajednica) było znakiem rosnących aspiracji niepodległościowych Chorwatów. Jej założycielem i przewodniczącym był Franjo Tuđman, pierwszy prezydent niepodległej Chorwacji. Artykuł stara się wyjaśnić proces kształtowania się jego poglądów politycznych, poczynając od wczesnej młodości, aż do wstąpienia w szeregi partii komunistycznej i ugruntowania w niej własnej pozycji. Kolejne etapy życia zostały opisane w chronologicznym układzie etapów państwa, poczyniając od Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, przez Królestwo Jugosławii, a kończąc na zainstalowaniu komunistycznego rządu Josepha Bros-Tito. Artykuł we wnioskach wyjaśnia proces ewolucji poglądów Franjo Tudmana oraz przyczyny ewolucji jego przekonań ku niepodległości i patriotyzmowi narodowemu.
Źródło:
Historia i Polityka; 2020, 31 (38); 73-87
1899-5160
2391-7652
Pojawia się w:
Historia i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przewrót Gabriele D’Annunzia w Rijece (1919–1920) w kontekście stosunków włosko-jugosłowiańskich
Autorzy:
Morawski, Konrad Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/653940.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
przewrót w Rijece (1919–1920)
Włochy
Królestwo SHS
Jugosławia
Gabriele D’Annunzio
Il Vate
Carlo Sforza
Salvatore Contarini
coup in rijeka (1919–1920)
italy
kingdom of serbs
croats and slovenes
yugoslavia
gabriele d’annunzio
il vate
carlo sforza
salvatore contarini
Opis:
The question of domination over the Adriatic Sea was a thorny issue in the interwar relationship between Italy and Yugoslavia. The dispute over the city of Rijeka (Fiume at that time), which after the coup launched by Gabriele D’Annunzio in September 1919 further aggravated the relations of Italy and the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes, involved in the conflict at the same time the Entente states. Rijeka was the city of non-uniform national structure, and an important economic centre, becoming at the same time a symbol of intersecting Italian and Yugoslavian influences on the Adriatic.The controversy over Rijeka was not a typical one, as it took place in the background of the peace conference in Paris after the end of the Great War. The Entente States, i.e. France, the United States, and Great Britain, had different and conflicting visions of the city’s status. This indecision was used by D’Annunzio, who in 1919–1920 strengthened his rule in Rijeka. Initially, the Italian government was ambiguous on the poet’s coup, while the diplomacy of the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes regarded the coup as Italian attack against Rijeka. Thus, the question of normalisation of the city’s status became a complex process, requiring the consideration of many aspects within the framework of Italian-Yugoslavian relations.The present article analyses these aspects of the relationship between Italy and the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes in the context of D’Annunzio coup mounted in September 1919. Another important value of the text resides in the fact that it is based on archival materials, including archival press reports (mainly from the Polish, Serbian, and French press of that time), which made it possible to present the problem against the rich and broad social and political background of the conflict over Rijeka. 
Переворот Габриеле д’Аннунцио в Риеке (1919–1920) в контексте итальяно-югославских отношенийАннотацияВопрос господства над Адриатикой был невралгическим пунктом в итальяно-югославских отношениях в межвоенный период. В этом отношении особенно сформировался конфликт о Риеку, который в результате переворота, совершенного Габриеле д’Аннунцио в сентябре 1919 года, усугубил отношения между Италией и КСХС, одновременно втягивая в эту проблему государства Антанты. Риека была городом с неоднородной этнической структурой, а заодно важным центром экономики и символом пересекающихся итальянского и югославского влияний над Адриатикой.Спор о Риеку был нетипичен. Он проходил на фоне Парижской мирной конференции, созванной после завершения Великой войны. Совещающиеся государства Антанты т.е. Франция, США и Великобритания, высказывали разные и противоречивые концепции статуса города. Этой нерешимостью воспользовался д’Аннунцио, который в 1919–1920 гг. утверждал свою власть в Риеке. Поначалу итальянская сторона неоднозначно высказывалась о перевороте поэта, а дипломатия КСХС утверждала, что имело место итальянское наступление на Риеку. Итак, вопрос нормализации статуса города оказался сложным процессом, требующим учета многих аспектов в рамках итальяно-югославских отношений.Эти аспекты в отношениях Италии с КСХС в контексте переворота, совершенного д’Аннунцио в Риеке в сентябре 1919 года и стали предметом обсуждения в данной статье. Основная источниковая ценность текста заключается в архивных материалах, прежде всего, архивных донесениях прессы (главным образом польских, сербских и французских), благодаря которым стало возможным обсуждение, с учетом различных контекстов, прежде всего, общественных и политических, конфликта о Риеку.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2017, 52, 2
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies