Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Miszna" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Miszna o konsekwencjach pomyłek Sanhedrynu, arcykapłana lub rządzących
    Mishnah about the consequences of the mistakes of the Sanhedrin, High Priest or King
    Autorzy:
    Marcinkowski, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1532407.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-06
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    Judaism
    Talmud
    Mishnah
    Horayot
    Judaizm
    Miszna
    Horajot
    Opis:
    Pomyłki Sanhedrynu, arcykapłana lub króla stały się przedmiotem rozważań twórców Miszny, a ich opinie na ten temat zebrano w traktacie Horajot (Pouczenia), który omawia szczegółowo to zagadnienie wskazując odpowiedzialność zbiorową lub indywidualną w konkretnych sytuacjach, kiedy to nie sąd, a indywidualni ustawodawcy prawa są zobowiązani do złożenia ofiar przebłagalnych za grzech. Wyjaśnia się tu także sprawy dotyczące arcykapłana i króla, którzy z różnych powodów złamali prawo, podaje podstawy prawne postępowania w przypadku stwierdzenia pomyłki Sanhedrynu lub arcykapłana oraz wskazuje ofiary, jakie należy wtedy złożyć. Artykuł opiera się na treści traktatu Miszny Horajot, który w pierwszym rozdziale wyjaśnia zagadnienia prawne związane z przypadkami, gdy sąd wydał decyzję przeciwną jednemu z przykazań Tory. Rozdział drugi podaje pouczenia w przypadku namaszczonego kapłana, który podjął decyzję nieświadomie. Rozdział trzeci rozważa sankcje prawne w przypadku namaszczonego arcykapłana, który zgrzeszył. Traktat Horajot zamyka czwarty dział Miszny Nezikin (Szkody), co według Majmonidesa ma swoje uzasadnienie: po przedstawieniu bardzo etycznych zachowań w przedostatnim w tym porządku traktacie Pirke Awot (Sentencje Ojców) przyszedł czas na wskazanie ludzkich błędów i ułomności.
    The mistakes of the Sanhedrin, High Priest or the King became the subject of considerations of the authors of the Mishnah. Their opinions on this subject were collected in the tractate Horayot (“Instructions”), which discusses this issue in detail, pointing to the collective or individual responsibility in specific situations, when it is not the court but the individual legislators that are obligated to make atonement sacrifices for sin. The tractate also clarifies here the matters relating to the High Priest and the King who broke the law for various reasons, provides the legal basis for proceedings in the event of a mistake of the Sanhedrin or the High Priest and indicates the sacrifices to be made in such cases. The study is based on the content of the Mishnah tractate Horayot, which clarifies in the first chapter the legal issues related to the cases in which the court ruled against one of the commandments of the Torah. Chapter two contains the rulings about the anointed priest who made a decision unconsciously. The third chapter deals with legal sanctions regarding an anointed priest who has sinned. The tractate Horayot closes the fourth Order of the Mishnah Nezikin (”Damages”), which, according to Maimonides, has its justification: after presenting highly ethical behaviour in the penultimate in this Order tractate Pirkei Avot (”Maxims of the Fathers”)  the time has come to point out human errors and weaknesses.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2020, 46; 187-207
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kary śmierci według Miszny
    The Death Penalty According to The Mishnah
    Autorzy:
    Marcinkowski, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1872556.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-17
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    Judaism
    Mishnah
    Sanhedrin
    death penalty
    judaizm
    Miszna
    Sanhedryn
    kary śmierci
    Opis:
    Miszna wymienia cztery kary śmierci: ukamienowanie, uduszenie, spalenie i ścięcie, ale tej ostatniej kary zaniechano, uznając ją za barbarzyńską. Zgodnie z tradycją karę śmierci zatwierdzał sąd składający się z dwudziestu trzech sędziów. Artykuł, opierający się na oryginalnym tekście Miszny, przedstawia w wielkim skrócie instytucje sądowe różnych typów, omawia zakres władzy sędziów, prawo procesowe, a szczególnie procedurę sądową w sprawach karnych (przesłuchanie świadków, osądzanie, wydawanie wyroków). Precyzuje, za jakie winy wymierza się określoną karę śmierci oraz podaje sposoby jej wykonania.
    The Mishnah lists four death sentences: stoning, strangulation, burning and beheading, although the latter was abandoned as it was considered barbaric. According to tradition, the death penalty was ruled by a courtof twenty-three judges. The article, based on the original text of the Mishnah, briefly presents various types of judicial institutions, discusses the scope of judges’ powers, procedural law, and in particular the court procedure in criminal matters (hearing witnesses, judging, issuing judgments). It specifies the faults for which the specific death penalty is imposed and describes the methods of its execution.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2021, 48; 133-154
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dusza a wiara w życie po śmierci w judaizmie
    The soul and the faith in life after death in Judaism
    Autorzy:
    Marcinkowski, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1872286.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-16
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    Judaism
    Mishnah
    Sanhedrin
    death penalty
    judaizm
    Miszna
    dusza
    życie po śmierci
    Opis:
    Streszczenie: Na określenie duszy stosuje się w judaizmie różne terminy występujące już w Biblii hebrajskiej: neszama, ruach, nefesz, jechida, chajja. Przejął je judaizm rabiniczny wyrosły na pniu judaizmu biblijnego, zasadniczo jednak różniący się w kwestii duszy, jej nieśmiertelności, zmartwychwstania i życia po śmierci. Dopiero w czasach pobiblijnych nieśmiertelność duszy stała się jednym z głównych filarów wiary dla wyznawców judaizmu. Talmud wskazuje zmartwychwstanie jako dogmat wiary (Sanh 10,1; 90b-91a). Zgodnie z Miszną, a następnie Gemarą ‘Cały Izrael ma udział w przyszłym świecie’ (tamże). Czy to jednak nie kłóci się z podstawowym przesłaniem rabinicznym mówiącym o nagrodzie za dobre i karze za złe czyny opartym na biblijnych podstawach wskazujących drogę do zbawienia przez wypełnianie przykazań? Judaizm ortodoksyjny utrzymuje zarówno wiarę w zmartwychwstanie ciał jako część mesjańskiego odkupienia, jak też wiarę w nieśmiertelność duszy po śmierci. Judaizm reformowany zarzuca jednak dosłowne rozumienie zmartwychwstania ciał i ogranicza się do wiary w duchowe życie po śmierci.
    Abstract: In Judaism various terms already occurring in the Hebrew Bible are used to define the soul: neshamah, ruah, nefesh, yehidah, hayah. They were adopted by Rabbinic Judaism which had its roots in Biblical Judaism and which, however, is fundamentally different in terms of the soul, its immortality, resurrection and life after death. It was not until the post-biblical times that the immortality of the soul came to be one of the main pillars of faith for the followers of Judaism. The Talmud points to resurrection as a dogma of faith (Sanh. 10:1; 90b-91a). In accordance with the Mishnah, and then with the Gemara ‘All Israel have a portion in the world-to-come’ (ibidem). But does it not conflict with the basic Rabbinic message of reward for good and punishment for evil based on biblical foundations that show the way to salvation by keeping the commandments? The Orthodox Judaism maintains both the faith in the resurrection of the flesh as part of the Messianic Redemption and the faith in the immortality of the soul after death. Reform Judaism, however, rejects the literal understanding of the resurrection of the body and is limited to the belief in the spiritual life after death.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2021, 49; 147-160
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tannaickie rozważania wokół tematu biczowania i fałszywych świadków
    The Tannaim meditations on the subject of flagellation and conspiring witnesses
    Autorzy:
    Marcinkowski, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1491866.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-06
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    Judaism
    Mishnah
    Makkot
    flogging/flagellation
    conspiring witnesses
    Judaizm
    Miszna
    Makot
    chłosta/biczowanie
    krzywoprzysięzcy
    Opis:
    Celem tego opracowania jest przede wszystkim przedstawienie rozważań twórców Miszny dotyczących biczowania. Wiele materiału na ten temat dostarcza traktat Miszny Makot (‘Uderzenia’, ‘Razy’), który omawia przepisy prawne, wskazuje rodzaje przewinień zagrożonych tą karą oraz podaje sposoby jej wykonania. Traktat Makot łączy to z krzywoprzysięzcami, wobec których w określonych przypadkach stosowano tę karę. Dlatego artykuł obejmuje także to zagadnienie. Treść traktatu Makot stanowi podstawę tego opracowania, w którym celowo wybrano te fragmenty, które wiążą się bezpośrednio lub pośrednio z podjętym tematem. Dlatego odwrócono kolejność, żeby od razu skupić się na omówieniu kary chłosty, co zostało wyjaśnione w trzecim rozdziale traktatu i w pierwszych trzech lekcjach pierwszego rozdziału, który także zajmuje się krzywoprzysięzcami.
    The purpose of this study is primarily to present deliberations of the authors of the Mishnah regarding flagellation. A lot of material on this subject can be found in the Mishnah tractate Makkot (”Lashes”, “Stripes”) which discusses legal regulations, points out offences that are subject to this penalty and gives the methods of executing a sentence. The tractate Makkot combines this with the conspiring witnesses against whom this penalty was applied under certain conditions. That is why the study also includes this issue. The content of the tractate Makkot is the basis for this study where the passages that are directly or indirectly related to the topic were selected on purpose. Therefore, the order was reversed to focus right away on discussing the punishment of lashes, which was clarified in the third chapter of the tractate and in the first three paragraphs of the first chapter, which also deals with conspiring witnesses.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2020, 47; 175-196
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ostatnia Wieczerza a Wieczerza Paschalna
    Autorzy:
    Szurek, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22676745.pdf
    Data publikacji:
    2021-10-15
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    Ostatnia Wieczerza
    Pascha
    judaizm
    wieczerza paschalna
    Eucharystia
    anafora
    Miszna
    The Last Supper
    Passover
    Judaism
    Passover Seder
    Eucharist
    Anaphora
    Mishna
    Opis:
    Passover is the first and most important Jewish feast. That celebration was governed by many customs and orders contained in the Mishna – an essential part of the Talmud. The course of the paschal supper (seder pesach) was also clearly established, identifying and explaining each element of the common celebration of the Exodus. Just before his death, Jesus, along with his disciples, wanted to eat the Last Supper, which was rooted in the rites of Judaism. Taking into account the correlation between the Last Supper and the Paschal Supper, two concepts can be identified – the first, represented by Louise Bouyer, assumes that Jesus did not associate the institution of the Eucharist with rites specific only to the Passover feast. This “incomplete” dependence on the Passover allowed Christ’s disciples to reinterpret these rites in a Christian way. Joachim Jeremias takes a slightly different position, proposing the hypothesis about the institution of the Eucharist in the “atmosphere” of Passover. According to the passages from the New Testament Jesus made many references to the course of the Passover feast, such as eating in Jerusalem, starting after sunset, breaking bread after the first course, and singing Hallel at the end of the feast. However, it also introduces many new themes that allow us to conclude that the Last Supper was something that stood out from the rules of Judaism – it was the Passover of Jesus.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2021, 30, 2; 69-81
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies