- Tytuł:
-
Joseph Conrad’s Independence Journalism and its “Post‑romantic Entanglement”
Publicystyka niepodległościowa Josepha Conrada i jej „postromantyczne uwikłania” - Autorzy:
- Samsel, Karol
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1038545.pdf
- Data publikacji:
- 2020-02-11
- Wydawca:
- Akademia Ignatianum w Krakowie
- Tematy:
-
Joseph Conrad
Adam Mickiewicz
intertekstualność
interfiguralność
The Crime of Partition
Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego
Lilie
intertextuality
interfigurality
The Books and the Pilgrimage of the Polish Nation - Opis:
-
The following study of a small collection of Conrad’s journalism related to Polish independence distinguishes The Crime of Partition as the final and most mature voicing of the Polish-Romantic, tyrtaean, and balladic intertextuality of Lord Jim’s author. Conrad, however, while referring to Adam Mickiewicz’s Lilie and The Books and the Pilgrimage of the Polish Nation, does maintain some distance from his allusions and reminiscences. Rather, the romanticizing that saturates the sketch integrates the entire argument, and what is more, it also promotes intriguing intellectualization: the Polish literary tradition, here reduced to a colorful convention (e.g. frenetic, as in Lilie), released from its “limiting” framework, is a kind of carefully planned, sophisticated literary play for Conrad. It can be appreciated by Conrad’s non- Polish reader, uninitiated in the pathos of the Polish problem, the one to whom the writer speaks in particular in this case.
Studium spośród niewielkiego kręgu Conradowskiej publicystyki niepodległościowej i okołoniepodległościowej wyróżnia Zbrodnię rozbiorów jako ten tekst autora Lorda Jima, w którym ostatecznie i w pełni dojrzale dochodzi do głosu polskoromantyczna, tyrtejsko-balladowa intertekstualność. Conrad wszelako, odnosząc się do Mickiewiczowskich Lilii oraz Ksiąg narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego, nie pozostaje bynajmniej niewolnikiem własnej aluzji czy reminiscencji. Romantycyzacja, którą nasyca swój szkic, integruje raczej cały wywód, co więcej – sprzyja też jego intrygującej intelektualizacji: polska tradycja literacka, zredukowana tutaj bowiem do barwnej (np. frenetycznej jak w Liliach) konwencji, a uwolniona ze swoich „usztywniających” ram, stanowi dla Conrada rodzaj skrzętnie zaplanowanej, wyszukanej „gry literackiej”, którą docenić może niewtajemniczony w patos sprawy polskiej, zagraniczny czytelnik Conrada – ten, na którym pisarzowi zależy w tym przypadku najbardziej. - Źródło:
-
Perspektywy Kultury; 2019, 24, 1; 39-50
2081-1446
2719-8014 - Pojawia się w:
- Perspektywy Kultury
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł