Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "nauka społeczna Kościoła" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Palimpsest Wojtyły. Jan Paweł II, polski mesjanizm i katolicka nauka społeczna
Wojtyła’s Palimpsest. John Paul II, Polish Messianism and Catholic Social Teaching
Autorzy:
Rojek, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29552070.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
John Paul II
Polish messianism
catholic social teaching
theology of the nation
Jan Paweł II
polski mesjanizm
nauka społeczna Kościoła
teologia narodu
Opis:
Karol Wojtyła w 1953 roku rozpoczął na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego wykłady z  katolickiej nauki społecznej. Jego kurs opierał się zasadniczo na notatkach przygotowanych przez uprzedniego wykładowcę, prof. Jana Piwowarczyka, usuniętego z powodów politycznych. Przez długi czas skrypt Wojtyły nie był  dostępny dla badaczy. Komentatorzy snuli różne  rozważania na temat jego zawartości. Jedni twierdzili, że Wojtyła był w tym czasie bliski marksizmowi, inni zaś kwestionowali jego autorstwo wykładów. W 2018 roku została w końcu opublikowana po polsku pełna wersja wykładów. Jak się okazuje, Wojtyła z reguły tylko powtarzał lub parafrazował materiał Piwowarczyka, choć w wielu  wypadkach dodawał pewne oryginalne treści. W tym artykule analizuję te dodatki, starając się odnaleźć w nich ślady najwcześniejszych poglądów Wojtyły. Argumentuję, że wskazują one wyraźnie na wpływy polskiego romantycznego mesjanizmu. Wojtyła w pewien sposób przekładał swoje wczesne inspiracje na język katolickiej nauki społecznej. Dlatego właśnie pisał o idei królestwa Bożego na ziemi, przyjmował naukę o misjach  poszczególnych narodów i bronił religijnego znaczenia cierpienia zbiorowego.
In 1953 Karol Wojtyła started his lectures on Catholic social teaching at the Theological Faculty of the Jagiellonian University. The course was generally based on notes prepared by Professor Jan Piwowarczyk, a former lecturer, removed from teaching for political reasons. For a long time Wojtyła’s own script was not available for researchers. Many commentators speculated about the content of his early lectures; some of them argued that Wojtyła was at that time close to Marxism, whereas others denied that the lectures were actually authored by him. Finally, in 2018, the full version of the lectures was published in Polish. It turns out that Wojtyła usually merely repeated or slightly reformulated Piwowarczyk’s material, though in some cases he added some original content. In this paper I analyse these additions to find some traces of Wojtyła’s earliest views. I argue that they clearly indicate influences of Polish romantic messianism. Wojtyła in a way translated his early inspirations into the language of Catholic social teaching. That is why he wrote about the idea of the Kingdom of God on earth, supported the doctrine of the missions of particular nations and defended the religious meaning of collective suffering.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2021, 53; 91-109
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Profetyczny wymiar Centesimus annus. Analiza z perspektywy 30. rocznicy publikacji trzeciej encykliki społecznej Jana Pawła II
The Prophetic Dimension of Centesimus annus. Analysis from the Perspective of the 30th Anniversary of the Publication of the third Social Encyclical of John Paul II
Autorzy:
Gocko, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038341.pdf
Data publikacji:
2021-12-17
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Encyclical Letter Centesimus annus
John Paul II
the social teaching of the Church
anthropological error
encyklika Centesimus annus
Jan Paweł II
nauka społeczna Kościoła
błąd antropologiczny
Opis:
Przedmiotem artykułu jest profetyczny wymiar trzeciej encykliki społecznej Jana Pawła II jako przesłania na czas transformacji dla krajów Europy Środkowo-Wschodniej po upadku komunizmu. Centesimus annus była głosem Kościoła, który, zgodnie z naturą własnej nauki społecznej i jej profetyczno-krytyczną specyfiką, ma prawo do wydawania osądu w sprawach społecznych. Publikacja pokazuje różne aspekty profetyzmu encykliki, podkreślając jej ponadczasowość i aktualność.
The subject of the article is the prophetic dimension of the third social encyclical of John Paul II as a message for the transformation of the countries of Central and Eastern Europe after the fall of communism. Centesimus annus was the voice of the Church, which, in accordance with the nature of its own social teaching and its prophetic-critical specificity, has the right to make judgment in social matters. The publication shows various aspects of the prophetism of the encyclical, emphasizing its timelessness and topicality.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2021, 40; 171-184
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religion versus Sustainable Development. The Problem of Human Eco-development in the Teachings of John Paul II and Benedict XVI
Religia a rozwój zrównoważony. Problematyka ekorozwoju człowieka w nauczaniu papieży Jana Pawła II i Benedykta XVI
Autorzy:
Niechwiej, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/371789.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Komitet Człowiek i Środowisko PAN
Tematy:
social teaching of the Church
John Paul II
Benedict XVI
sustainable development
społeczna nauka Kościoła
Jan Paweł II
Benedykt XVI
rozwój zrównoważony
Opis:
The problem of sustainable human development, in terms both of individual people and societies, represents an integral part of the Christian anthropology and Catholic doctrine. The Magisterium of the Catholic Church has expressed its view on this issue on many occasions. This topic was also commented on by two popes – John Paul II and Benedict XVI. Eight encyclicals have been analysed by the analytical-critical method. Those written by John Paul II are Redemptor Hominis, Laborem Exercens, Sollicitudo Rei Socialis, Centesimus Annus and Evangelium Vitae, whereas those created by Benedict XVI are Deus Caritas Est, Spe Salvi and Caritas in Veritate. The popes’ manifestos were to a large extent universal messages addressed to the whole mankind. Their main theses, which were formulated in the context of sustainable development, are: – Man is not only the master, but also a part of the creation. That is why he is responsible for and has to take care of animate and inanimate world. – One should rather be than possess. – The human progress is something desirable. The lack of equal division of natural resources and their wasteful exploitation are among the main reasons behind disproportions in the steady development of societies. – Ecology of man, understood as a set of actions undertaken to improve the natural and moral structure of societies, should be prioritized as one of the activities aimed at facilitating sustainable development. – In the era of quickly progressing globalisation ethics should have primacy over technology. – It is necessary to respect each person’s dignity and life from their conception until their natural death as a way of building the civilisation of love. – In the globalised world people should follow the logic of love for another human being and the whole creation and they should work for the common good. – Globalisation as such morally neutral. It is as man who gives it an ethical (bad or good) meaning by his actions.
Zagadnienie zrównoważonego rozwoju człowieka, w kategoriach jednostek i społeczeństw, stanowi integralną cześć antropologii chrześcijańskiej i doktryny katolickiej. Magisterium Kościoła Katolickiego wypowiadało się wielokrotnie na ten temat. Problematykę tę podejmowali także papieże Jan Paweł II i Benedykt XVI. Metodą analityczno-krytyczną zbadano pięć encyklik papieża-Polaka: Redemptor Hominis, Laborem Exercens, Sollicitudo Rei Socialis, Centesimus Annus, Evangelium Vitae oraz trzy encykliki Benedykta XVI: Deus Caritas Est, Spe Salvi, Caritas in Veritate. Orędzia papieskie były w dużej mierze przekazami uniwersalnymi, skierowanymi do całej ludzkości. Oto ich główne tezy, sformułowane w kontekście zrównoważonego rozwoju: – człowiek jest panem, ale i częścią stworzenia, zatem spoczywa na nim odpowiedzialność i troska o przyrodę ożywioną i nieożywioną; – należy bardziej być niż mieć; – postęp ludzkości jest czymś pożądanym, brak sprawiedliwego podziału dóbr naturalnych i rabunkowa gospodarka nimi są jednymi z głównych przyczyn dysproporcji w zrównoważonym rozwoju społeczeństw; – ekologia człowieka jako działań podejmowanych na rzecz poprawy naturalnej i moralnej struktury społeczeństw, winna być priorytetem w działaniach na rzecz zrównoważonego rozwoju; – w dobie postępującej szybko globalizacji etyka powinna mieć prymat nad techniką; – konieczne jest poszanowanie godności i życia każdego człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci, w duchu budowania cywilizacji miłości; – ludzie w zglobalizowanym świecie muszą posługiwać się logiką miłości bliźniego i stworzenia oraz pracować dla dobra wspólnego; – globalizacja jako taka jest moralnie neutralna, to człowiek swymi działaniami nadaje jej zabarwienie etyczne: dobre lub złe.
Źródło:
Problemy Ekorozwoju; 2015, 10, 1; 31-40
1895-6912
Pojawia się w:
Problemy Ekorozwoju
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies