Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "rancière" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Barometr pani Aubain
    Mrs. Aubain’s Barometer
    Autorzy:
    Franczak, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1364872.pdf
    Data publikacji:
    2019-07-25
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Gustave Flaubert
    Roland Barthes
    Jacques Rancière
    literary description
    realism
    Jaques Rancière
    opis literacki
    realizm
    Opis:
    Artykuł rozważa funkcję nadmiarowego detalu w realistycznej deskrypcji, a w szczególności w prozie Gustave’a Flauberta. Analizowany fragment opisu z Prosty serca Flauberta stał się przedmiotem refleksji Rolanda Barthes’a we Wstępie do analizy strukturalnej opowiadań oraz w Efekcie rzeczywistości. Wiszący nad pianinem barometr – ów zbędny szczegół – miałby fundować referencjalne złudzenie, czyli oznaczać samą kategorię „rzeczywistości”. Artykuł przedstawia rozliczne polemiki, jakimi obrosła ta interpretacja, by wyróżnić spośród nich krytyczną rewizję Jacques’a Rancière’a wyłożoną w Le fil perdu. Filozof odwraca tezy Barthes’a: w barometrze pani Aubain dostrzega nie tyle figurę referencjalnej pełni, co znak rozsadzający światoobraz, wymykający się konsensualnym uzgodnieniom. W tej perspektywie nadmiarowy detal jest stricte skandaliczny: stanowi przeszkodę dla interpretacji, która zmierza do zintegrowania wszystkich tekstowych znaków i ujawnia skandaliczną, rudymentarną równość wpisaną w porządek zmysłowego.
    The article discusses the function of redundant details in realistic descriptions, especially in Gustave Flaubert’s prose. The analysed fragment of the description from Gustav Flaubert’s “A Simple Heart” was also discussed by Roland Barthes’ in An Introduction to the. Structural Analysis of Narrative and in The Reality Effect. The barometer hanging over the piano – the mentioned superfluous detail – was supposed to trigger a reference illusion by belonging to the category of “reality”. The article presents numerous views on the mentioned issue. It focuses on what Jacques Rancière writes in Le fil perdu. The philosopher reverses Barthes’ thesis: Namely, Mrs. Aubain’s barometer does not serve as a figure of a referential fullness, but rather as a sign disrupting the image of the world. In this light, the redundant detail is stricte scandalous: it prevents proper interpretation that aims to integrate all text signs and reveals a scandalous, rudimentary equality inscribed in the sensual order.
    Źródło:
    Forum Poetyki; 2019, 15-16; 24-35
    2451-1404
    Pojawia się w:
    Forum Poetyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Społeczna rola historii: María Inés la Greca, Kalle Pihlainen i Jacques Rancière
    The social role of history: Maria Ines LaGreca, Kalle Pihlainen and Jacques Rancière
    Autorzy:
    Muchowski, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2080752.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    social role of history
    María Inés La Greca
    Kalle Pihlainen
    Jacques Rancière
    Hayden White
    społeczna rola historii
    Nauki Humanistyczne i Społeczne
    Opis:
    In the paper I only partially address questions about the social role of history: to what extent can historiography change the world? What are history's inherent practices, knowledge resources, or writing forms that allow it to be an effective instrument of political action? What relationship between historians and their readers can a responsible historical discourse establish? I critically discuss how contemporary English‑language historical theory responds to these questions drawing on the contributions of María Inés La Greca and Kalle Pihlainen. In doing so, I make use of the philosophy of Jacques Rancière and thus attempt to incorporate his ideas into this debate. As a result, I propose some directions for further thinking about the social role of history.
    Źródło:
    Historyka studia metodologiczne; 2021, 51; 25-39
    0073-277X
    Pojawia się w:
    Historyka studia metodologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krytyka instytucjonalna jako perspektywa badawcza prawoznawstwa w kontekście filozofii Jacquesa Rancière’a
    Institutional Critique as a Research Perspective of Jurisprudence in the Context of Jacques Rancière’s Philosophy
    Autorzy:
    Żak, Mariola
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/10608597.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
    Tematy:
    krytyka instytucjonalna
    krytyczne myślenie prawnicze
    estetyka prawa
    prawo i humanistyka
    Jacques Rancière
    institutional critique
    critical legal thinking
    aesthetics of law
    law and humanities
    Opis:
    Artykuł podejmuje refleksję nad kondycją współczesnej krytyki prawa w świetle krytyki instytucjonalnej wywodzącej się z teorii sztuki. Badanie ma na celu weryfikację tezy, że krytyka instytucjonalna jest perspektywą badawczą kształtującą się na tle różnorodnych nurtów krytycznej myśli prawniczej. Owa krytyka ma charakter afirmatywny i konstruktywny. Koncentruje się na analizie funkcjonowania instytucji refleksyjnych oraz na problematyzowaniu napięć kognitywnych wpisanych immanentnie w istotę instytucji prawnych. Instytucje te są analizowane za pomocą metafory gry estetycznej. Praca przedstawia teoretyczne ugruntowanie związku między krytyką instytucjonalną a krytycznym myśleniem prawniczym w świetle filozofii prawa inspirowanej myślą Jacquesa Rancière’a. Ponadto zostały ukazane wybrane przykłady i kierunki potencjalnego zastosowania owej krytyki w kontekście wykształcania wzorców dialogowej kultury prawnej, w rozumieniu nurtu prawa i humanistyki (law and humanities).
    The article reflects on the condition of contemporary critique of law in the light of institutional critique derived from the theory of art. This study aims to verify the thesis that institutional critique is a research perspective formed against the background of various trends of critical legal thought. This critique is affirmative and constructive in character. It focuses on the analysis of the performance of reflexive institutions and it also problematizes cognitive tensions that are inherent in legal institutions. The institutions are analysed in the light of the metaphor of aesthetic play. The article presents the theoretical grounding of the relationship between institutional critique and critical legal thinking in the light of the philosophy of law inspired by Jacques Rancière’s thought. Furthermore, selected examples of this critique and directions for its potential application are shown in the context of modelling patterns of dialogic legal culture as understood by the law and humanities movement.
    Źródło:
    Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2023, 34, 1; 87-101
    2082-3304
    Pojawia się w:
    Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poza dyskurs kompetencji w edukacji krytycznej. „Trzeci termin” oraz Paula Freirego i Jacquesa Rancière’a idea dialogu „zapośredniczonego”
    Beyond competence: Paulo Freire, Jacque Rancière and the use of the ‘third term’ in critical pedagogy
    Autorzy:
    Starego, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2138539.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    Paulo Freire
    Jacques Rancière
    kompetencje
    dialog
    pedagogika krytyczna
    rzecz
    „trzeci termin”
    competence
    dialogue
    critical pedagogy
    third term
    Opis:
    Głównym celem artykułu jest podważenie zasadności użycia języka kompetencyjnego w pedagogice krytycznej. W oparciu o literaturę przedmiotu staram się pokazać, w jaki sposób język kompetencyjny wpisuje się w indywidualistyczny paradygmat edukacyjny, a tym samym – staje się bezwartościowy dla projektu krytycznego, zainteresowanego emancypacją oraz zmianą społeczną w kierunku bardziej równego i sprawiedliwego społeczeństwa, opartego na wartościach wspólnotowych oraz solidarności. Moim zamiarem jest również zarysowanie relatywnie nowej perspektywy teoretycznej dla pedagogiki krytycznej, która, w miejsce koncentracji na dyspozycjach indywidualnych, stawia w centrum zainteresowania proces upodmiotowienia, którego istotę stanowi społeczne „my”. Warunkiem tak rozumianej edukacji jest dialog, wychodzący jednak poza tradycyjne ujęcie, rozumiane w kategoriach relacji międzypodmiotowej, w stronę idei zapośredniczenia. Opartą na tym koncepcję nazywam pedagogiką „trzeciego terminu” lub mediacji, którą wyprowadzam z teorii takich autorów, jak Jacques Rancière oraz Paulo Freire.
    The main purpose of this paper is to call into question the use of the language of competence in critical pedagogy. I intend to show that the language of competence lies within the individualistic paradigm of education and is, in effect, useless to the critical project that aims to support social change toward a society based on community, solidarity, justice and equality. I also intend to outline a new theoretical perspective for critical pedagogy. Instead of being based on individual dispositions, this perspective focuses on process of subjectification, rooted in the “social ‘we’.” The individualistic framework is transcended through dialogue that is based not solely on the interpersonal relation, but also on the notion of mediation. I call this concept of pedagogy, based on theories of such authors as Jacques Rancière and Paulo Freire, “the pedagogy of the third term” or “the pedagogy of mediation.”
    Źródło:
    Forum Oświatowe; 2016, 28, 1(55); 33-53
    0867-0323
    2450-3452
    Pojawia się w:
    Forum Oświatowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Regimes of Identification of Art
    Porządki interpretacyjne sztuki
    Autorzy:
    Czekaj, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593761.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    porządki interpretacyjne sztuki
    Jacques Rancière
    Fryderyk Schiller
    Skup łez
    regimes of art
    Friedrich Schiller
    Purchase of tears
    Opis:
    W tekście hasłowo przywołuję problem demarkacji sztuki i XX wieczne próby jej definiowania podejmowane na gruncie filozofii analitycznej. Przyjmuję interpretację, że są one wyrazem roz¬poznania zasadniczej niemożliwości wskazania jakichkolwiek własności, którymi w sposób ko-nieczny lub wystarczający powinien charakteryzować się przedmiot o statusie dzieła sztuki. Stąd zaczęto więc pytać nie o to, czym jest dzieło sztuki, ale o kontekst w jakim sztuka się konstytuuje. Jedną propozycji jest koncepcja Jaquesa Rancière’a mówiąca o różnych “porządkach interpre¬tacyjnych sztuki”. W najbardziej ogólny sposób można ją sprowadzić do twierdzenia, że to jakie przedmioty będą rozpoznawalne jako dzieła sztuki jest kwestią dominującego dyskursu. To on decyduje o tym, które działania będą postrzegane jako praktyka artystyczna, a produkty tych działań jako dzieła sztuki. W prezentowanym tekście omówię rozpoznane przez Rancière’a po¬rządki interpretacyjne i podejmę próbę skonfrontowania ich z dzisiejszą praktyką artystyczną.
    The problem of the demarcation of art and the efforts of analytical philosophy to work out the definition of art were the key issues in aesthetics through most of the 20th century. Tho¬se issues emerged from recognizing the impossibility of indicating any sufficient or substantial attributes to being art. Instead of working out the definition the theorists eventually focused on the context which can by essential for recognize some actions or objects as an art. In my paper I cite one of the contemporary efforts of solution of that issues. I am referring to Jaques Rancière’s “regimes of art,” which can be consider as frames for not only interpretation of art but mostly as condition for recognition of art as visible. In other words: the dominant discourse decides what is recognized as art or what is visible as art. I will briefly present his “regimes of art” and I will try to confront them with one of the examples of contemporary socially engaged art.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2019, 21; 59-67
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Estética y política en la obra de Sebastián Lelio
    Aesthetics and Politics in the Cinema of Sebastián Lelio
    Autorzy:
    Szukała, Wiosna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1048207.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    aesthetics & politics
    Sebastián Lelio
    chilean cinema
    Jacques Rancière
    Opis:
    Art that addresses socio-political issues is exposed to various hazards. Its creators can easily fall into a moralizing or propagandistic tone, being accused of impoverishing ideologization, on the one hand, or opportunistic populism, on the other. In the case of this type of work, the discussions on the importance of the social problem addressed relegate aesthetic issues to the background, turning them, according to the opinion of some, into second-rate works, which serve a greater cause but lack real artistic value. These dilemmas, as he himself affirmed on many occasions, lie at the heart of Sebastián Lelio’s cinematographic creation. In his films, the Chilean director seeks to overcome the difficulties that come with the desire to tell a socially relevant story in a non-biased way that is both unique and universal. The director’s last three works touch on “urgent” subjects. Gloria (2013), Una mujer fantástica (2017), Disobedience (2018) portray figures excluded or placed on the margins of hegemonic society. Lelio confronts the non-normativity of his characters with a whole series of mechanisms of social discipline. The aim of the article will be the analysis of the director's artistic project – the characterization of its aesthetic qualities and its political consequences. In this task we will rely on the conceptual apparatus constructed on the basis of ideas taken from Jacques Rancière’s theory, the essential reference for any approach to the relationship between aesthetics and politics.
    Źródło:
    Studia Romanica Posnaniensia; 2020, 47, 1; 107-119
    0137-2475
    2084-4158
    Pojawia się w:
    Studia Romanica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Dead-wall reveries”. Przypadek kopisty z Wall Street
    “Dead-wall reveries”. The Case of a Wall Street Scrivener
    Autorzy:
    Franczak, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040236.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-23
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Herman Melville
    mur
    polityka literatury
    Jacques Rancière
    wall
    politics of literature
    Opis:
    Artykuł przynosi reinterpretację Kopisty Bartleby. Historii z Wall Street – słynnej noweli Hermana Melville’a, której poświęcono niezliczoną ilość analiz. Autor przedstawia działanie „fabryki Bartleby’ego” i odnosi się polemicznie do tych wszystkich lektur, które przypisują wywrotowy i wspólnototwórczy potencjał idiosynkratycznej formule oporu powtarzanej przez bohatera. Kluczowa dla argumentacji pozostaje figura muru, rozumiana jako projektowany przez protagonistę obraz zewnętrznych konieczności – niepodlegających zmianie reguł świata społecznego. Suplementowanie marksistowskich ujęć (zwłaszcza propozycji Leo Marxa) pojęciami zaczerpniętymi z pism Jacques’a Rancière’a umożliwia wypracowanie perspektywy, w której osłabieniu ulega deterministyczna wizja jednostki ulegającej socjoekonomicznemu przeznaczeniu. Bartleby okazuje się ofiarą własnego fatalizmu, z kolei adwokat-narrator, na ogół przedstawiany jako uosobienie systemu władzy, jawi się jako podmiot polityczny bezskutecznie projektujący wspólną płaszczyznę rozumienia i działania.
    This article offers a reinterpretation of Herman Melville’s famous short story “Bartleby, the Scrivener: A Story of Wall Street”, which has been interpreted countless times. Jerzy Franczak describes the operations of “Bartleby’s factory” and polemically refers to all the readings that attribute a subversive and community-forming potential to the idiosyncratic formula of resistance repeated by the protagonist. The trope of the wall is central to Franczak’s line of interpretation. He understands it as the protagonist’s projection of external necessities: unchanging rules that govern the social world. By supplementing Marxist approaches (especially that of Leo Marx) with concepts taken from Jacques Rancière’s writings, Franczak is able to develop a perspective which weakens the deterministic vision of an individual oppressed by the socioeconomic destiny. In Franczak’s interpretation, Bartleby is a victim of his own fatalism, while the lawyer-narrator, commonly portrayed as an embodiment of the system of power, is a political entity whose project of building a shared platform for understanding and acting falls through.
    Źródło:
    Śląskie Studia Polonistyczne; 2021, 18, 2; 1-17
    2084-0772
    2353-0928
    Pojawia się w:
    Śląskie Studia Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wiedza, nauczanie i uczenie się w epoce końca tradycyjnej edukacji akademickiej
    Autorzy:
    Archacka, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2192210.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-23
    Wydawca:
    Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
    Tematy:
    Hannah Arendt
    Martin Heidegger
    Jacques Rancière
    edukacja tradycyjna
    autorytet
    tradycja
    emancypacja
    higher education
    authority
    tradition
    emancipation
    Opis:
    Celem artykułu jest scharakteryzowanie zjawiska końca tradycyjnej edukacji akademickiej i ukazanie potrzeby ponownego stawiania pytań o istotę wiedzy, uczenia się i nauczania w epoce kryzysu spowodowanego przejściem w wirtualny tryb kształcenia. Przybliżone zostaje znaczenie pojęcia autorytetu, który w edukacji oznacza troskę o ludzi i odpowiedzialność za świat. Ukazano różnicę pomiędzy nauczaniem wyjaśniającym a kształceniem budowanym na zaufaniu do intelektualnych zdolności ucznia/studenta. Kryzys wywołany przejściem edukacji akademickiej w zdalny tryb kształcenia ukazuje jako moment sprzyjający redefinicji roli nauczyciela. W zmieniającej się rzeczywistości nauczanie i uczenie staje się wydarzeniem mającym na celu intelektualną emancypację zachodzącą po obu stronach procesu kształcenia. W rozważaniach odwołano się do filozoficznych koncepcji Hannah Arendt, Martina Heideggera, Jacquesa Rancière’a.
    The aim of this paper is to characterize the phenomenon of the end of traditional academic education and to signal the need to raise again questions concerning the nature of human knowledge, learning, and teaching at a time of a crisis brought about by transferring education to virtual space. I begin by discussing the original meaning of the notion of authority which in education signifies responsibility and care for people and the world. I then demonstrate the difference between teaching based on explanation and teaching that is based on trust in students’ intellectual capacities. I argue that the crisis caused by the relocation of education into virtual space can be seen as a moment conducive to redefining the role of the teacher and the position of the student, as well as pointing at the value of learning as an event whereby emancipation occurs on both sides of the educational process. The argument is supported by references to the thought of Hannah Arendt, Martin Heidegger, and Jacques Rancière.
    Źródło:
    Kultura i Wychowanie; 2022, 22, 2; 9-27
    2544-9427
    2083-2923
    Pojawia się w:
    Kultura i Wychowanie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aesthetics and the political turn in art
    Estetyka wobec zwrotu politycznego w sztuce
    Autorzy:
    Czekaj, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593933.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Jacques Rancière
    Zoon Politikon
    Friedrich Schiller
    Immanuel Kant
    Berlin Biennale
    Artur Żmijewski
    socially engaged art
    Fryderyk Schiller
    sztuka zaangażowana społecznie
    Opis:
    It was observed as early as the mid-twentieth century that aesthetics as a philosophical theory of art differs from its objects. The products of contemporary artistic practice go beyond the horizon of traditional aesthetics. Artists are involved increasingly often and on a wide scale in the actions aimed at transforming and constructing the common space. In the face of such activities as took place, for example, as part of the 7th Berlin Biennale for Contemporary Art in 2012, traditional aesthetics seems to be helpless. That is why, if art is to continue to be the focus of aesthetic investigations, it must, as it were, redefine itself. Jacques Rancière is one of the authors who have outlined the new horizon of aesthetics. In my paper I will briefly present his conception. It provides some theoretical tools which I will use for the description and interpretation of some selected examples of contemporary socially engaged artistic practices. I will show that his distinction of the „aesthetic regime“ of the interpretation of art reveals the competence that combines all artistic practices, past and present, into one concept of art: art as politics. The foundations for setting such perspective were already provided by Schiller and Kant – the classics of modern philosophical aesthetics.
    Już w początkach XX wieku dostrzeżono, że przedmiot badań estetyki – jako dziedziny filozoficznej – stał się nieoczywisty. Także i dzisiaj produkty praktyk artystyczny wykraczają daleko poza horyzont tradycyjnej estetyki, a artyści coraz częściej angażują się w konstruowanie i kształtowanie przestrzeni społecznej. W obliczu praktyk artystycznych, jakich nagromadzeniem stało się na przykład 7. Berlińskie Biennale sztuki współczesnej, tradycyjna estetyka wydaje się bezradna. Jeśli nadal chce utrzymać w swoim polu badawczym przedmioty sztuki, musi niejako na nowo zdefiniować swoje granice. Jednym ze współczesnych teoretyków, którzy kreślą nowy horyzont tego, co estetyczne, jest Jaques Rancière. W tekście przedstawiam jego koncepcję “estetyki jako polityki” i wydobywam z niej narzędzia teoretyczne, które posłużą mi do opisu i interpretacji wybranych przykładów praktyk artystycznych zaangażowanych społecznie. Pokażę, że Rancierowski “reżim estetyczny” pozwala umieścić całość dorobku sztuki w jednym pojęciu: sztuki jako polityki. A uzasadnienie takiego ujęcia znajdziemy także u takich klasyków nowożytnej estetyki jak Schiller i Kant.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2015, 17; 83-92
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    El grito de los «fracasados». Sobre Mariluz y el largo etcétera de Alejandro Cuevas
    The scream of the «losers». About Mariluz y el largo etcétera by Alejandro Cuevas
    Autorzy:
    Gutkowska-Ociepa, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1048172.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-11
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Alejandro Cuevas
    Politicization
    Mariluz y el largo etcétera
    Spanish Short Story
    Jacques Rancière
    Opis:
    The purpose of the article is to reflect upon the role of political context in the short story collection published by Alejandro Cuevas in 2018: Mariluz y el largo etcétera. The politics is defined here according to one of the most commented theory of the aesthetics by Jacques Rancière and his concept of the “sensible”. It also focuses on the impact of the democratization of the subject-matter presented in the literary works of art since 19th century. Rancière’s approach together with considerations by Gonzalo Navajas, Vicente Luis Mora and others on the specificity of Spanish contemporary narrative reveal the intensity of the collective anxiety and problematical aspects of socio-economic reality that permeate the short stories by Cuevas, letting the reader notice in them glimpses of the series of issues regarding the Bubble Generation, sometimes also referred to as the Millennials or the 15-M Movement and other groups forming Spanish contemporary society. Cuevas manages to build in the political context without afflicting neither the humour nor the engaging expressiveness of his literary style.
    Źródło:
    Studia Romanica Posnaniensia; 2020, 47, 1; 31-42
    0137-2475
    2084-4158
    Pojawia się w:
    Studia Romanica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies