- Tytuł:
-
ŚWIĘTE MUZEUM PANCASILA. MUZEUM MARTYROLOGICZNE BUDUJĄCE TOŻSAMOŚĆ NARODU INDONEZYJSKIEGO
PANCASILA SAKTI MUSEUM. A MARTYROLOGICAL MUSEUM WHICH CONSTRUCTS THE IDENTITY OF THE INDONESIANS - Autorzy:
- Marta, Głąb, Katarzyna
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/432908.pdf
- Data publikacji:
- 2017
- Wydawca:
- Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
- Tematy:
-
Indonezja
Pancasila
muzeum martyrologiczne
tożsamość narodowa
pamięć zbiorowa
ofiara
Indonesia
martyrological museum
national identity
collective memory
victim - Opis:
-
Pancasila refers to the five rules which constitute the philosophical basis for the functioning of the “imagined nation” of Indonesia, announced on 1 June 1945 by Sukarno, the first president of Indonesia. From the very beginning, Pancasila aroused great emotions and was subjected to various interpretations. The ways in which it was understood as the fundaments of the state also varied many times from 1945. One thing beyond any doubt is that Pancasila has shaped Indonesian society, even though it has repeatedly been redefined and its significance questioned. The Pancasila Sakti Museum holds a particularly important place in the history of Indonesia and the memory of the inhabitants of this multi-ethnic, multi-cultural and multilingual archipelago. It is the best-known museum complex from the rule of General Suharto (1965–1998) for whom the state’s identity, culture, tradition and art became one of the most important elements of politics. For him the museum became the ideological foundation of the Orde Baru or New Order, as the time of his reign is referred to. To this day, it is a place of commemoration in the meaning of a lieu de mémoire. It is also a traumatic place marked by the martyrs’ death of seven generals in 1965. In the way it is constructed, it resembles a sanctuary where the deceased generals are “victims” as understood by Durkheim, who appear as instances sanctifying torment and fighting purposes. The article reveals the circumstances of the museum’s founding, the history of its development, and above all its significance in establishing the state’s identity for the Indonesian people.
Pancasila to pięć zasad, stanowiących filozoficzną podstawę funkcjonowania Indonezji, „narodu wyobrażonego”, ogłoszonych 1 czerwca 1945 r. przez pierwszego prezydenta Indonezji, Sukarno. Od samego początku Pancasila budziła wielkie emocje, była poddawana przeróżnym interpretacjom, także sposoby jej rozumienia jako fundamentu państwa zmieniały się wielokrotnie od 1945 roku. I choć była nieraz poddawana redefinicjom, a jej znaczenie kwestionowane, to jedno nie budzi wątpliwości – fakt, że to Pancasila ukształtowała społeczeństwo indonezyjskie. Museum Pancasila Sakti to miejsce szczególne w historii Indonezji i pamięci mieszkańców tego wieloetnicznego, wielokulturowego i wielojęzycznego archipelagu. To najbardziej rozpoznawalny kompleks muzealny z czasów reżimu generała Suharto (1965–1998), dla którego jednym z ważnych elementów polityki w tym czasie stała się tożsamość państwowa, kultura, tradycja i sztuka. To muzeum stało się dla niego ideowym fundamentem Orde Baru – Nowego Ładu, jak nazywa się czas trwania jego rządów. Do dziś stanowi miejsce upamiętnienia w znaczeniu lieu de mémoire. To także miejsce traumatyczne, naznaczone męczeńską śmiercią siedmiu generałów w 1965 roku. W swojej konstrukcji przypomina sanktuarium, a zabici generałowie stanowią „ofiary” w znaczeniu Durkheimowskim, które jawią się jako instancja uświęcająca mękę lub cele walki. Artykuł przybliża okoliczności powstania muzeum, historię jego rozwoju, a przede wszystkim znaczenie, jakie miało dla budowy tożsamości narodowej Indonezyjczyków. - Źródło:
-
Muzealnictwo; 2017, 58; 188-194
0464-1086 - Pojawia się w:
- Muzealnictwo
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł