Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sobór Watykański" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
ZACZYN NOWOŚCI. Aneks do 50. rocznicy Dekretu o ekumenizmie
Ferment einer Neuheit. Nachtrag zum 50. Jahrestag des Dekrets über den Ökumenismus
Autorzy:
Górka SVD, Leonard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595178.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
II Sobór Watykański
Dekret o ekumenizmie
zasady katolickie ekumenizmu
Opis:
Der Vorgelegte Aufsatz geht auf die Prinzipien der ökumenischen Bewegung im ersten Kapitel und konkret in dem zweiten Artikel des Dekrets Unitatis redin- tegratio. Der erste Abschnitt spricht dreifach vom Werk Jesu selbst für die Ein- heit: von der Einigung der Menschheit durch die Menschenwerdung, vom Gebet Jesu für die Einheit und der Stiftung der Eucharistie als wirksames Zeichen der Einheit der Kirche; sodann vom Gebot der Liebe und der Verheißung des Geis- tes. Der zweite Abschnitt handelt vom Wirken des Geistes für die Einheit in Jesus Christus. Der dritte Abschnitt nimmt die Lehre der Kirchenkonstitution über die sichtbare Verfassung der Kirche unter dem dreifachen Amt des Apo- stelkollegiums mit und unter Petrus wieder auf. Im Abschnitt vier wird erneut die Dreiämterlehre herangezogen wobei der Selbstvollzug der Kirche wird in einem Paralelismus von drei Gliedern geschildert: gläubige Predigt des Evange- liums, Verwaltung der Sakramente, Leitung in Liebe. Auch die Abschnitte fünf und sechs entsprechen der Kirchenkonstitution. Damit ist kurz das konziliare Selbstverständnis der katholischen Kirche als ein katholisches Prinzip des Öku- menismus umrissen.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2014, 14; 135-147
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jan Hus and Vatican II
Jan Hus a Drugi Sobór Watykański
Autorzy:
Kantyka, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040523.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jan Hus
husytyzm
eklezjologia
II Sobór Watykański
John/Jan Hus
Hussitism
ecclesiology
Vatican II
Opis:
W artykule rozwinięto tezę prof. Stefana Swieżawskiego, że Jan Hus, czeski reformator uznany za heretyka przez Sobór w Konstancji i w wyniku tego spalony na stosie, może być uznany za prekursora II Soboru Watykańskiego. Po krótkim wstępie historycznym następuje analiza tych poglądów Husa, które znalazły odzwierciedlenie w dokumentach Vaticanum II: Dei verbum, Lumen gentium i Dignitatis humanae. Wywody uzupełnia zwięzły opis współczesnego katolickiego podejścia do Husa, a także wskazanie, że nowe odczytanie jego postaci jest możliwe dzięki wielkiej metanoi, zapoczątkowanej w Kościele katolickim przez Vaticanum II.
The article develops the thesis of Professor Stefan Swieżawski that Jan Hus, the Czech Reformer sentenced as a heretic by the Council of Constance and in consequence burnt at the stake, can be considered as a precursor of the Second Vatican Council. After a short historical introduction there is an analysis of those ideas of Hus that were reflected in the Vatican II documents Dei verbum, Lumen gentium and Dignitatis humanae. The arguments are completed by a description of the present Catholic approach to Hus and by indicating a possible re-interpretation of his person thanks to the great metanoia launched in the Catholic Church by Vatican II.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 7; 105-119
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozumienie ekumenii w dyskusjach na II Soborze Watykańskim
Approach to Ecumenism in the Discussions during the Second Vatican Council
Autorzy:
Górka, Leonard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343426.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
II Sobór Watykański
dyskusja ekumeniczna
zróżnicowane postawy
zadania na przyszłość
Second Vatican Council
ecumenical
discussion
divergences
Opis:
The discussion held in one of the hall of the Second Vatican Council on the outline of the decree De oecumenismo enables us to distinguish two conspicuous attitudes: the integrist one on the one side and the reformist on the other. Both are displayed in the article. Yet apart from the attitudes mentioned above, it was for the first time in the history of the Catholic Church that the Counciliar bishops officially have spoken out on the issues connected to ecumenism. This discussion sparked the critical self-understanding of the Church. Furthermore, it allows us to create an attitude of openness for the values of the other Christian communities and to keep simultaneously the dogmatic truths intact.   Auslegung der Ökumene in der Debatte auf dem II. Vatikanischen Konzil   Die Generaldebatte zog sich ungewöhnlich hin und dauerte trotz des nahenden Endes der Zweiten Sitzungsperiode vom 18.11. bis 21.11.1963. In der Debatte kam die Vielfalt der Meinungen, denen eine ebensolche Vielfalt unterschiedlicher Situationen entsprach, voll zum Durchbruch. Dabei tendierten die Voten durchaus nach einer stärkeren Differenzierungen der Aussagen des Schemas. Die Debatte begann unter negativen Vorzeichen. Am ersten Tag äußerten sich von neun Rednern nur drei positiv zu ganzen Schema, sechs, darunter vier Kardinäle und zwei Patriarchen, lehnten das Schema zum Teil oder ganz ab. Dabei zeigte sich nicht nur, wie es zu erwarten war, entschiedener Widerstand einer Minderheit gegen das vierte (Das Verhältnis zu den Nichtchristen, besonders zu den Juden) und fünfte (Über die religiöse Freiheit) Kapitel, sonder auch gegen den Inhalt des ursprünglichen ökumenischen Schema. Beanstandet wurde auch, das Schema trage der gegenwärtigen ökumenischen Entwicklung bei den nichtkatholischen Christen zu wenig Rechnung. Neben der Diskussion über die einzelnen Kapitel, zeigt unser Vortrag auch einige Vorschläge, die den Inhalt des Schemas ergänzten, z. B.: innerkirchliche Reform, Wertordnung der geoffenbarten Wahrheiten, eine umfassendere Katholizität, Träger des Dialogs, das Problem der Mischehe, Ökumene und Mission, Abwehr des Proselytismus. Es wäre sicher falsch, das Schema über den Ökumenismus innerhalb der Gesamtthematik dieses Konzils isoliert zu betrachten. Das gilt für seine Vorzüge, aber auch für seine Mängel. Die Förderung der christlichen Einheit bildet eine der Leitideen des Konzils. Vieles oder alles, was auf dem Konzil entschieden oder auch nur gesagt worden ist, kann nicht ohne Bezug zu dieser Leitidee gesehen werden.
The discussion held in one of the hall of the Second Vatican Council on the outline of the decree De oecumenismo enables us to distinguish two conspicuous attitudes: the integrist one on the one side and the reformist on the other. Both are displayed in the article. Yet apart from the attitudes mentioned above, it was for the first time in the history of the Catholic Church that the Counciliar bishops officially have spoken out on the issues connected to ecumenism. This discussion sparked the critical self-understanding of the Church. Furthermore, it allows us to create an attitude of openness for the values of the other Christian communities and to keep simultaneously the dogmatic truths intact.
Źródło:
Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2013, 5; 55-74
2081-6731
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doktryna odpustów 500 lat po wystąpieniu Marcina Lutra
Autorzy:
Kochanowicz, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1369741.pdf
Data publikacji:
2018-11-20
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
reformacja
Marcin Luter
dialog ekumeniczny
II Sobór Watykański
odpust
Reformation
Martin Luther
ecumenical dialogue
II Vatican Council
indulgence
Opis:
W związku z 500-leciem reformacji, rozpoczętej tezami Marcina Lutra o odpustach, powstaje pytanie, czy postulaty niemieckiego reformatora zostały przyjęte w jakiejś mierze przez Kościół rzymskokatolicki w nauczaniu o odpustach i w praktyceich udzielania. Jakie są warunki rzeczowego i komunikatywnego przedstawiania tej doktryny obecnie? Autor tekstu ukazuje najpierw genezę średniowiecznej nauki o odpustach, zakorzenionej w praktykach pokutnych starożytnego Kościoła. Następnie omawia okoliczności wystąpienia Marcina Lutra i sedno jego protestu. Z kolei szkicuje oficjalną doktrynę Kościoła rzymskokatolickiego w kwestii odpustów: od Soboru Trydenckiego po czasy współczesne, wskazując również na próby nowatorskich teologicznych rozwiązań problemu odpustów. Tekst kończy się autorską refleksją nad możliwością/stosownością głoszenia odpustów przez współczesny Kościół.
In connection with the 500th anniversary of the Reformation, initiated by the thesis of Martin Luther on indulgences, there arises a question whether the postulates of the German Reformer were adopted in some measure in the teaching of indulgences and in the practice of their granting by the Roman Catholic Church. What are the conditions for the factual and communicative presentation of this doctrine now? The author of the text first shows the genesis of the medieval knowledge about indulgences, rooted in the penitential practices of the ancient Church. He then discusses the circumstances of Martin Luther’s appearance and the heart of his protest. In turn, he sketches the official doctrine of the Roman Catholic Church regarding indulgences: from the Council of Trent to modern times, pointing to the attempts at innovativetheological solutions to the problem of indulgences. The text ends with an originalreflection on the possibility / appropriateness of proclaiming indulgences by the contemporary Church.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2018, 29, 2; 77-94
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem obecności i teologii języka łacińskiego w liturgii rzymskiej pięćdziesiąt lat po II Soborze Watykańskim
The Problem of the Presence and Theology of the Latin Language in the Roman Liturgy Fifty Years After the Second Vatican Council
Autorzy:
Beyga, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601906.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
język łaciński
II Sobór Watykański
liturgia
teologia liturgii
Latin language
II Vatican Council
liturgy
theology of the liturgy
Opis:
W świadomości wielu wiernych łacina jako język liturgiczny należy już do przeszłości. Jednakże ostatni sobór podtrzymał używanie tego języka w celebracji katolickiej Mszy św. Nie tylko liturgika, lecz także dogmatyka powinna podjąć problematykę związaną z używaniem łaciny w czasie sprawowania Eucharystii. Jednym z powodów podjęcia tego tematu jest niedawna pięćdziesiąta rocznica zakończenia II Soboru Watykańskiego.
Fiftieth anniversary of completing the II Vatican Council works allows us to look critically on theology and the post-conciliar achievements in topic of liturgy. The article regards chosen theological aspects of Latin as a liturgical language. On the one hand the Latin language in the liturgy is liturgical problem in theological debate, but on the other hand we can find a theological arguments for using this language. In the article the author also tried to show the timeliness of problems regarding liturgical theology fifty years after the last Council.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2017, 11, 2; 153-166
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie instytucji Synodu Biskupów dla współczesnego Kościoła
Significance of Synod of Bishops for the present Church
Autorzy:
Rozkrut, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147640.pdf
Data publikacji:
2022-10-06
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
biskup rzymski
episkopat
pomoc
II Sobór Watykański
Synod Biskupów
Bishop of Rome
episcopate
help
Second Vatican Council
Synod of Bishops
Opis:
Instytucja Synodu Biskupów została powołana do życia przez papieża Pawła VI w jego motu proprio Apostolica sollicitudo z 15 września 1965 roku. Sukcesywny obraz prawny instytucji został określony przez posoborowy Kodeks prawa kanonicznego z 1983 roku w kan. 342-348; opublikowane zostały także regulaminy Synodu Biskupów w latach 1966, 1969, 1971 oraz 2006. Można zatem powiedzieć, że wszyscy soborowi papieże, tj. św. Paweł VI, św. Jan Paweł II oraz Benedykt XVI, kształtowali obraz prawny oraz praktyczne funkcjonowanie instytucji Synodu Biskupów. Nie należy także pomijać bardzo ważnego faktu, że obecny papież Franciszek opublikował 15 września 2018 roku Konstytucję apostolską Episcopalis communio o Synodzie Biskupów. Do chwili obecnej odbyło się 28 zgromadzeń różnych zebrań instytucji Synodu Biskupów; przy czym należałoby do wskazanej grupy dodać jeszcze tzw. synod holenderski. Instytucja Synodu Biskupów jest szczególną oraz wyróżniającą się instytucją w Kościele posoborowym. Składa się na to wiele elementów, nie tylko regularność zwoływania zebrań Synodu Biskupów, ale także podejmowana oraz analizowana problematyka synodalna, która dotyczyła różnych i ważnych zagadnień życia i funkcjonowania współczesnego Kościoła. W tym kontekście szczególnego podkreślenia wymaga wskazanie na naturę teologiczno-prawną instytucji, która sprawia, że mamy do czynienia z instytucją dynamiczną, kształtującą życie Kościoła posoborowego oraz swoją strukturą zachęcającą do zainteresowania się Synodem Biskupów zarówno na płaszczyźnie doktrynalnej, jak i tej faktycznej. Już samo zwołanie każdego zebrania Synodu Biskupów jest dużym wydarzeniem eklezjalnym, które angażuje nie tylko osobę biskupa rzymskiego, od którego zebranie Synodu Biskupów w sposób totalny zależy, oraz jednocześnie uczestników zgromadzonej instytucji, ale także w mniejszym lub większym wymiarze praktycznie cały Kościół – w szczególności episkopat – równolegle do wyodrębnionych etapów Synodu, tj. jego przygotowania, samych obrad zwołanego zgromadzenia oraz etapu posynodalnego, który związany jest z realizacją postanowień synodalnych. W tym nurcie należy także wymienić przesłania doktrynalne Synodów Biskupów wraz z ich propozycjami, które ukierunkowywały Magisterium biskupów rzymskich na obszary uznawane za konieczne jako przedmiot jego wypowiedzi, przede wszystkim przez publikowanie posynodalnych adhortacji apostolskich, które z kolei – mówiąc bardzo ogólnie – w wielu jego obszarach miały sukcesywny wpływ na codzienne życie Kościoła po II Soborze Watykańskim.
Institution of the Synod of Bishops was established by Pope Paul VI in his motu proprio Apostolica sollicitudo dated 15 September 1965. Successive legal image of the institution was defined by the Post-Conciliar Code of Canon Law of 1983, in can. 342-348. Also, in the years 1966, 1969, 1971, and 2006 there were published rules of the Synod of Bishops. Therefore, one may say that all Popes who ruled during councils, i.e. Paul VI, John Paul II, and Benedict XVI shaped the legal image and practical operation of the institution of the Synod of Bishops. One cannot also ignore a very important fact that on 15 September 2018 the present pope, Francis, published the Episcopalis communio apostolic constitution about the Synod of Bishops. Until now, there have been twenty-eight congregations of various meetings of the institution of the Synod of Bishops. However, the mentioned group should also be enlarged by so-called Dutch Synod. The institution of Synod of Bishops is a special and standing out institution in the Post-Conciliar Church. This is due to several elements, namely, not only the regular character of having meetings of the Synod of Bishops, but also the undertaken and analysed synodal problematic aspects that concerned various and important issues of life and functioning of the current Church. In this context, a special accent must be drawn to the indication of the theological and legal character of the institution that causes that we deal with a dynamic institution that shapes the life of the Post-Conciliar Church and by its structure encourages to have interest in the Synod of Bishops both on the doctrinal and factual level. Convening the Synod of Bishops is itself a major ecclesiastical event that engages not only the person of the Bishop of Rome, who is utterly responsible for its convention, but also the entire Church to a greater or lesser extent, and specifically the episcopate that is engaged in parallel in relation to the distincted stages of the Synod, i.e. its preparation, deliberations during the convened assembly, and the post-synodal stage that relates to fulfilment of synodal decisions. Considering this mainstream, one should also mention doctrinal messages of Synods of Bishops together with their propositions that directed the Magisterium of Bishops of Rome towards these areas that were considered a necessary aspect of their deliverance, essentially by publishing post-synodal apostolic exhortations which, in turn, very generally speaking had a successive influence on everyday life of the Church after the Second Vatican Council in many areas of the Church.
Źródło:
Sympozjum; 2022, 1(42); 33-54
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrzest i Eucharystia w nauce Soboru Trydenckiego i współczesnego Katechizmu Kościoła Katolickiego
Baptism and the Eucharist in the Teaching of the Council of Trent and of the Contemporary „Catechism of the Catholic Church”
Autorzy:
Mateja, Erwin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595013.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Council of Trent
Reformation
Second Vatican Council
Catechism of the Catholic Church
Sacrament
Baptism
Eucharist
Sobór Trydencki
Reformacja
II Sobór Watykański
Katechizm Kościoła Katolickiego
sakrament
chrzest
Eucharystia
Opis:
The paper presents problematic issues concerning Baptism and the Eucharist depicted in the teaching of the Council of Trent and of the contemporary Catechism of the Catholic Church. Because of the reformers, the teaching on Baptism and especially the teaching on the sacrificial character of the Eucharist and the real presence of Christ under the consecrated species became a subject of serious controversies. Those controversies gave the Catholic bishops courage to remain faithful to the Apostolic Tradition concerning what was expressed in the appropriate decrees of the Council of Trent. After four centuries a desire arose in the Catholic Church to show a clear indication concerning the understanding of the truths of the faith. Many people had difficulties with an expression of the truth proclaimed by the Church. Therefore the new Catechism has been prepared in which – according to the teaching of Vaticanum II – included clarifications of the Catholic faith.
Artykuł prezentuje problematykę chrztu i Eucharystii przedstawioną w nauce Soboru Trydenckiego i aktualnego Katechizmu Kościoła Katolickiego. Za sprawą reformatorów nauka o chrzcie, a zwłaszcza o ofiarniczym charakterze Eucharystii i realnej obecności Chrystusa pod konsekrowanymi postaciami stała się przedmiotem poważnych kontrowersji, które doprowadziły do tego, że biskupi katoliccy potrafił odnaleźć w Trydencie odwagę, aby dochować wierności Tradycji apostolskiej, co wyrazili w odpowiednich dekretach. Po upływie ponad czterech wieków w Kościele katolickim zrodziła się potrzeba wyraźnych wskazań dotyczących rozumienia prawd wiary. Wielu wiernych miało trudności z jasnym wyrażeniem prawd głoszonych przez Kościół. Przygotowano więc katechizm, w którym w duchu posoborowym zawarto wyjaśnienia tego, w co wierzy współcześnie Kościół katolicki.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2017, 17; 233-248
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czeka nas muzyczne esperanto. Z Adamem Strugiem rozmawia Piotr Grochowski
Autorzy:
Strug, Adam
Grochowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029458.pdf
Data publikacji:
2021-05-07
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
folk music
religious music
communism
Vatican Council II
in crudo movement
muzyka ludowa
muzyka religijna
komunizm
II Sobór Watykański
ruch in crudo
Opis:
Adam Strug śpiewak i instrumentalista, autor piosenek, kompozytor muzyki teatralnej i filmowej, producent i kurator muzyczny, reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych, popularyzator muzyki tradycyjnej. W latach 90. Współtworzył Bractwo Ubogich, pierwszy polski zespół wykonujący muzykę ludową w wersji in crudo. Organizuje spotkania śpiewacze, prowadzi audycje radiowe i telewizyjne, w ramach których popularyzuje polską i obcą muzykę tradycyjną. Jest pomysłodawcą zespołu śpiewaczego Monodia Polska, praktykującego pieśni przekazywane w tradycji ustnej.
Adam Strug singer and instrumentalist, songwriter, composer of theater and film music, music producer and curator, director and screenwriter of documentary films, and popularizer of traditional music. In the 1990s he co-founded Bractwo Ubogich, the first Polish band to perform folk music in crudo. He organizes singing meetings and broadcasts radio and television programmes popularizing Polish and foreign traditional music. He is the originator of the Monodia Polska singing group, which practices songs passed on in the oral tradition.
Źródło:
Literatura Ludowa; 2021, 1; 89-98
2544-2872
0024-4708
Pojawia się w:
Literatura Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The ecclesiastical discipline of the celebration of marriage according to the books of the Roman Rite of 1962 after the Second Vatican Council in 1965-2007
Dyscyplina kościelna celebracji małżeństwa według ksiąg rytu rzymskiego z 1962 roku po II Soborze Watykańskim w latach 1965-2007
Autorzy:
Pietras, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21151074.pdf
Data publikacji:
2023-06-28
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
małżeństwo
Rituale Romanum z 1952 roku
liturgia z 1962 roku
II Sobór Watykański
marriage
Rituale Romanum of 1952
liturgy of 1962
Second Vatican Council
Opis:
The Fathers of the Second Vatican Council, via the constitution Sacrosanctum Concilium, postulated a reform of the marriage ceremony. As a result, the marriage rites contained in the Rituale Romanum of 1952 were abolished by the promulgation of the Ordo celebrandi matrimonium in 1969. Until 1988, apart from the Society of Saint Pius X, marriage was generally not celebrated according to the earlier Ritual. After the institution of the Pontifical Commission Ecclesia Dei in 1988, permissions were issued for the celebration of marriage according to the Roman Ritual. Individual permissions were granted by the Dicasteries of the Roman Curia, and especially by the aforementioned Commission. Some communities were also established which were equipped with the special right to celebrate the Sacrament of Marriage according to the Rituale Romanum of 1952. Diocesan bishops also issued ad casum permissions and erected personal pa- rishes and other communities. This legal status lasted until Pope Benedict XVI’s motu proprio Summorum Pontificum entered into force in 2007. Then, a universal law was introduced which permitted the celebration of marriages according to the earlier Ritual under specified conditions.
Ojcowie II Soboru Watykańskiego w konstytucji Sacrosanctum Concilium postulowali reformę obrzędu zawarcia małżeństwa. W rezultacie obrzędy małżeństwa umieszczone w Rituale Romanum z 1952 roku zostały zniesione poprzez promulgację Ordo celebrandi matrimonium w 1969 roku. Do roku 1988 roku – poza Bractwem Kapłańskim Świętego Piusa X – zasadniczo nie celebrowano małżeństwa według wcześniejszego rytuału. Dopiero po powołaniu Papieskiej Komisji Ecclesia Dei w 1988 r. zaczęto wydawać zezwolenia na celebrację małżeństwa według Rytuału Rzymskiego. Poszczególnych zezwoleń udzielały Dykasterie Kurii Rzymskiej, a szczególnie wspomniana Komisja. Erygowano również wspólnoty, które wyposażono w prawo specjalne celebracji według Rituale Romanum z 1952 roku. Biskupi diecezjalni także wydawali zezwolenia ad casum, erygowali parafie personalne i inne wspólnoty. Taki stan prawny trwał do wydania motu proprio Summorum Pontificum Benedykta XVI w 2007 roku, kiedy wprowadzono prawo powszechne na celebrację małżeństw według wcześniejszego rytuału według określonych zasad.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2023, 34, 1; 97-127
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nauczanie Kościoła o wolności religijnej – zerwanie czy ciągłość tradycji?
The Teaching of the Catholic Church on Religious Freedom – Rejection or Continuity of Tradition
Autorzy:
Chaberek, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035715.pdf
Data publikacji:
2016-11-25
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
wolność
Kościół
państwo
II Sobór Watykański
Pius XII
Leon XIII
religia
sumienie
freedom
Church
state
The Second Vatican Council
Leo XIII
religion
conscience
Opis:
This paper elaborates upon the Catholic Church’s teachings on religiousfreedom in the period from The French Revolution to The Second VaticanCouncil. Based on quotations from the original documents, the author presentsthe evolution of the Church’s position that switched from the initialrejection to the final acceptance of the religious freedom over past two centuries.The fact of this dramatic change begs the question about the continuityof tradition and credibility of the contemporary stance of the Church. Basedon the document by the International Theological Commission, “Memoryand Reconciliation: The Church and the Faults of the Past”, as well as theteaching of Pope Benedict XVI, the author demonstrates that – in contrastto some contemporary interpretations – the hermeneutics of continuity ispossible regarding Church’s teaching on religious freedom.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2016, 86, 1; 107-136
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
CMSWR kontra LCWR. O kryzysie i odnowie żeńskiego życia konsekrowanego w USA
CMSWR versus LCWR. About the crisis and renewal of American religious sisters
Autorzy:
Chaberek, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037266.pdf
Data publikacji:
2019-02-22
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
zakonnica
zgromadzenie
II Sobór Watykański
reforma
Kongregacja Nauki Wiary
powołanie
religious sister
congregation
Second Vatican Council
reform
Congregation for the Doctrine of Faith
vocation
Opis:
This paper describes the reforms of American religious sisters started byPius XII until the recent closure of Archbishop Peter Sartain’s commission.The paper shows how the reforms of congregations were taken up beforeand after the Council and how the two organisations representing Americansisters were founded. The continual dissent of LCWR from Churchteachings is shown in contrast to the fidelity of the alternative canonicalorganization, namely CMSWR. The lack of new vocations among LCWRsisters is a sign of mistaken reforms and the lack of attractive power intheir political agenda.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2018, 88, 3; 115-135
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The ecclesiastical discipline of the celebration of marriage according to the books of the Roman Rite of 1962 after the Second Vatican Council according to the motu proprio Summorum Pontificum and Traditionis custodes
Dyscyplina kościelna celebracji małżeństwa według ksiąg rytu rzymskiego z 1962 r. po II Soborze Watykańskim według motu proprio Summorum Pontificum i Traditionis custodes
Autorzy:
Pietras, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27316709.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
małżeństwo
liturgia z 1962 r.
II Sobór Watykański
Rituale Romanum z 1952
Summorum Pontificum
Traditionis custodes
marriage
liturgy of 1962
Second Vatican Council
Rituale Romanum of 1952
Opis:
Through Pope Benedict XVI’s motu proprio Summorum Pontificum of July 7, 2007, the universal law for use of the 1962 liturgical books entered into force, but under certain conditions. Bishops received the unrestricted right to use the Pontificale Ro- manum of 1961/62 in the celebration of marriage. Nevertheless, the use of the Rituale Romanum of 1952 by priests or deacons when assisting at marriages required the per- mission of the parson or rector of the church hosting the ceremony. In addition, mem- bers of the clergy whose communities received the special permission necessary from the Apostolic See or the local Ordinary could also participate as qualified witnesses in a marriage ceremony celebrated according to the earlier rites. However, since July 16, 2021, after the issuance of the motu proprio Traditionis custodes, celebrating a marriage according to the books of 1962 is only possible in personal parishes with the permission of the diocesan bishop. The local Ordinary can also authorise priests of communities that have the special right to celebrate the earlier rites to celebrate such marriages. During the celebration of marriage according to the books of 1962, the current Code’s discipline should be maintained, providing it does not violate the shape of the rites contained in these books.
Na mocy motu proprio Summorum Pontificum papieża Benedykta XVI z 7 lipca 2007 r. zostało wprowadzone powszechne prawo do używania ksiąg z 1962 r. pod określonymi warunkami. Biskupi otrzymali upoważnienie do celebracji małżeństwa według Pontificale Romanum z 1961/62 r. Natomiast użycie Rituale Romanum z 1952 r. przez prezbiterów lub diakonów do asystowania przy zawarciu małżeństwa wymagało zezwolenia proboszcza lub rektora kościoła. Ponadto przy zawarciu małżeństwa według wcześniejszych obrzędów jako świadkowie kwalifikowani uczestniczyli także duchowni, których wspólnoty otrzymały prawo specjalne od Stolicy Apostolskiej lub ordynariusza miejsca. Natomiast od 16 lipca 2021 r., po wydaniu motu proprio Traditionis custodes papieża Franciszka, celebracja małżeństwa według ksiąg z 1962 r. możliwa jest jedynie w parafiach personalnych. Dokonuje się to za zezwoleniem biskupa diecezjalnego. Or- dynariusz miejsca może zezwolić na to także kapłanom wspólnot, które posiadają prawo specjalne do celebracji wcześniejszych obrzędów. Podczas celebracji małżeństwa według ksiąg z 1962 r. należy zachować obecną dyscyplinę kodeksową, jeśli nie narusza ona kształtu obrzędów zawartych w tych księgach.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2023, 34, 2; 129-164
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Piosenka religijna na festiwalu Sacrosong w latach 1969–1978
Religious Songs at the Sacrosong Festival from 1969 to 1978
Autorzy:
Śnieżek, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26731702.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
festiwal
muzyka religijna
piosenka religijna
popularna muzyka chrześcijańska
PRL
Sacrosong
II Sobór Watykański
festival
sacred music
religious song
popular Christian music
Polish People’s Republic
Second Vatican Council
Opis:
Festiwal Pieśni i Piosenki Religijnej Sacrosong (1969–1999) powstał w czasie, gdy stopniowo wchodziły w życie postanowienia Soboru Watykańskiego II, a wśród nich to dotyczące otwierania Kościoła katolickiego na nowe formy ewangelizacji. Równocześnie olbrzymią popularność w świecie zyskiwała muzyka rockandrollowa. Znalazła ona entuzjastów także wśród muzyków chrześcijańskich, którym rockowe brzmienia posłużyły do przekazywania treści religijnych. Lata 60. XX wieku to również czas, w którym znacząco wzrosło zainteresowanie gatunkiem piosenki, której w twórczości religijnej dały wyraz m.in. utwory francuskiego jezuity Aimé Duvala. Pomimo trudnej sytuacji społeczno-politycznej PRL, zarówno moda na muzykę młodzieżową jak i na piosenkarstwo religijne bardzo szybko dotarły do grona zainteresowanych. Pierwszą sceną dla repertuaru religijnego w Polsce był festiwal Sacrosong, który w założeniach miał nie tylko sprzyjać powstawaniu i promocji nowych utworów w języku polskim, lecz również angażować w działalność religijną środowisko artystów i młodzież i w ten sposób przeciwdziałać ateizacji społeczeństwa. W ciągu trzydziestu lat podczas ogólnopolskich Sacrosongów można było usłyszeć zarówno piosenki konkursowe, jak i pieśni, kantaty czy oratoria powstałe na zamówienie organizatorów. Wydarzeniom muzycznym towarzyszyły spektakle teatralne, wystawy, wieczory poezji, konferencje i dyskusje. W jury konkursu zasiadały takie osobistości, jak Wojciech Kilar czy Stefan Kisielewski, muzykę na zamówienie pisali m.in. Jerzy Bauer, Marian Sawa, a teksty – Roman Brandstaetter, Ernest Bryll czy ks. Jan Twardowski. Artykuł porusza zagadnienia dotyczące historii Sacrosongów, repertuaru oraz społecznej i kulturotwórczej roli tego wydarzenia. Całości dopełniają refleksje związane z samym gatunkiem „głównej bohaterki” festiwalu – piosenki religijnej.
The ‘Sacrosong’ Festival of Religious Songs and Hymns (1969–1999) was established at a time when the resolutions of the Second Ecumenical Council of the Vatican were gradually being implemented, including the decision to open the Catholic Church up to new forms of evangelisation. With rock music gaining huge popularity worldwide, it also found enthusiasts among Christian musicians, who employed rock to convey a religious message. The 1960s also saw increased interest in the song genre, represented in the field of sacred music by the French Jesuit Aimé Duval, among others. Despite the difficult social and political situation in communist Poland, the fashion for teenage music and religious songs soon reached that country’s youth. The Sacrosong festival was Poland’s first platform for the presentation of religious repertoire. It was created not only to support the composition and promotion of new works sung in Polish, but also to involve artists and youngsters in religious life and thereby counteract the atheisation of Polish society. Over the thirty years of Sacrosong’s history as a nationwide festival, its repertoire included songs submitted for the festival’s competition, as well as songs, cantatas and oratorios commissioned by the organisers. Musical events were accompanied by theatre shows, exhibitions, poetry evenings, conferences and debates. The competition jury featured celebrities like Wojciech Kilar and Stefan Kisielewski, while the commissioned works were written by such artists as Jerzy Bauer and Marian Sawa (music), Roman Brandstaetter, Ernest Bryll and Revd Jan Twardowski (lyrics). This article discusses Sacrosong’s history and repertoire, as well as its social and cultural role. It also includes reflection on the genre of religious song as the ‘chief protagonist’ of the festival.
Źródło:
Muzyka; 2021, 66, 2; 162-176
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Episcopal Collegiality at the Vatican Council II. The Beginning of a Long Way of Renewing the Hierarchy in the Church
Kolegialność episkopalna na II Soborze Watykańskim. Początek długiej drogi odnowy hierarchii w Kościele
Autorzy:
Kasprzak, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30145215.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
collegiality
Vatican Council II
Lumen Gentium
Nota Explicativa Praevia
College of Bishops
Settimana nera
hierarchy
authority within the Church
kolegialność
II Sobór Watykański
Lumen gentium
Kolegium Biskupów
hierarchia
władza w Kościele
Opis:
Drugi Sobór Watykański w programie tzw. aggiornamento, czyli w ważnych kwestiach dotyczących odnowy duszpasterskiej Kościoła, zaproponował odnowione zrozumienie wymiaru hierarchicznego w Kościele. Tak jak to przedstawia Rozdział III Konstytucji dogmatycznej o Kościele, zwany również Lumen gentium, właściwa wizja dotycząca pasterzy Kościoła nie odnosi się tylko do centralnej roli papieża w Kościele. Sobór przypomniał, że – tak jak to funkcjonowało zwłaszcza w pierwszym tysiącleciu chrześcijaństwa – niezastąpioną i fundamentalną dla Kościoła funkcję pełnią również wszyscy biskupi. Jako pasterz każdy z nich jest głową Kościoła partykularnego (diecezji). Konsekracja biskupów jest najwyższym stopniem sakramentu święceń i włącza ich do grona sukcesorów Kolegium apostolskiego (KK 20 i 21). Biskupi w kolegium tym, jak wyjaśnia dalej Sobór, „stanowią również razem ze swoją głową, Biskupem Rzymu, a nigdy bez niego, podmiot najwyższej i pełnej władzy nad całym Kościołem” (KK 22b). Niniejsze studium przedstawia skomplikowaną historię dyskusji i redakcji tekstu nauczania ostatniego Soboru w tej kwestii. Temat, który przeszedł do historii pod hasłem kolegialności episkopalnej, był podejmowany podczas II i III sesji Soboru. W tym czasie dyskusja podzieliła ojców Soboru na dwa obozy, na tzw. mniejszość i większość. „Większość” była za przyjęciem przez Sobór doktryny o kolegialności episkopalnej, natomiast „mniejszość” za jej ograniczeniem czy wręcz odrzuceniem. W czasie wielu sporów do dyskusji włączał się również papież Paweł VI. To z jego inicjatywy, tuż przed ostatecznym głosowaniem nad Konstytucją Lumen gentium i jej promulgacją, w celu wypracowania pełnego konsensusu wokół kolegialności episkopalnej dodano wiążący komentarz zwany Wstępną Notą Wyjaśniającą – Nota Explicativa Praevia. Komentarz ten nie rozwiązał jednak antagonizmów interpretacji wokół kolegialności episkopalnej jeszcze przez długie lata po Soborze.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2022, 41; 7-26
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog ad intra i ad extra Kościoła w Polsce
Dialog ad intra and ad extra of the Church in Poland
Autorzy:
Wielebski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038187.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dialog ad extra i ad intra
II Sobór Watykański
Ecclesiam suam
Gaudium et spes
parafialne i diecezjalne rady duszpasterskie
ekumenizm
niewierzący
judaizm
islam
Kościół w Polsce
ad extra and ad intra dialog
Second Vatican Council
Gaudium et Spes
diocesan and parish pastoral councils
ecumenism
unbelievers
Islam
Judaism
Church in Poland
Opis:
Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym II Soboru Watykańskiego wzywa wszystkich ludzi do rozwijania dialogu w myśl zasady: „niechaj w sprawach koniecznych panuje jedność, w wątpliwych wolność, we wszystkich zaś miłość” (KDK 92). Pięćdziesiąta rocznica opublikowania tego dokumentu jest dobrą okazją do przyjrzenia się Kościołowi w Polsce pod kątem realizacji wezwania do dialogu w aspekcie ad intra i ad extra. Autor szuka odpowiedzi na pytanie, w jakim stopniu wskazania Magisterium Kościoła powszechnego zawarte w nauczaniu II Soboru Watykańskiego i encyklice Ecclesiam suam Pawła VI, dotyczące istoty i zasad prowadzenia dialogu, znajdują odzwierciedlenie w polskiej rzeczywistości, zarówno w nauczaniu Kościoła, jak też w codziennej praktyce. Najpierw przedstawia on istotę i rodzaje dialogu, następnie ukazuje, jak powinien wyglądać dialog w świetle wybranych tekstów Magisterium Kościoła powszechnego. Następnie ukazuje, jak nauczanie dotyczące dialogu jest realizowane przez Kościół w Polsce w wymiarze dialogu ad intra (diecezjalne i parafialne rady duszpasterskie) i dialogu ad extra (ekumenizm, islam, judaizm, niewierzący), aby w końcu przejść do wniosków i postulatów pastoralnych.
The Pastoral Constitution on the Church in the Modern World resulting from the Second Vatican Councilappeals to all people for developing the dialog in accordance with the following rule: Hence, let there be unity in what is necessary; freedom in what is unsettled, and charity in any case (GS 92). The 50th anniversary of issuing this document is a great opportunity to take a good look at the Church in Poland in the context of performing the dialog both ad intra and ad extra. The author is seeking an answer to the question to what extent the directions of the Magisterium of the Catholic Church included in the teaching of the Second Vatican Council and the Encyclical Ecclesiam suam of Paul VI concerning the essence and rules of carrying on the dialog are reflected in the Polish reality, both within the Magisterium and the everyday practice. First, he introduces the general character and types of the dialog, and, next, he presents how the dialog should be carried on, basing on the chosen texts of the Magisterium of the Catholic Church. Then, he presents, how the teaching about the dialogue is done by the Church in Poland, both in the ad intra (diocesan and parish pastoral councils) and ad extra context (ecumenism, Islam, Judaism). Finally, the author discusses his conclusions and pastoral postulates.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 6; 51-74
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies