Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Late Pleistocene" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Chronostratigraphy and changes of environment of Late Pleistocene and Holocene at Starunia palaeontological site and vicinity (Carpathian region, Ukraine)
Autorzy:
Sokołowski, T.
Stachowicz-Rybka, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191571.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
Late Pleistocene
Holocene
fluvial deposits
environment
Starunia
Carpathian region
Ukraine
Opis:
This paper presents the results of absolute dating and biostratigraphical analysis carried out for alluvial sediments of an abandoned Starunia ozokerite mine located in the Velyky Lukavets River valley, in which large mammal remains were discovered in the first half of the 20th century. The sediments build up three terrace levels. The highest one, up to 8 m high (terrace II), is likely to be associated with a stage of aggradation, as well as with a short episode of valley broadening, which occurred in the Weichselian Late Pleniglacial. The lower one, 4 m high (terrace I), is most likely to be linked with the Holocene, despite a considerable transformation of its top due to mining activity. The lower part of this terrace cover bears coarse-grained channel sediments dated to 120.6-58.9 ka BP (Eemian Interglacial?-Early Pleniglacial - OIS 5e, 4 and 3), and overbank (distal floodplain) mud with intercalations of biogenic deposits (peat, peat mud and biogenic mud). The overbank deposits are dated to 48.2-11.11 ka BP (Glinde Interstadial?-Younger Dryas, OIS 3-2) and are overlain by Holocene (OIS 1) mud and biogenic deposits. In boreholes drilled in the vicinity of the present-day river channel, younger sediments occur more frequently. These include sediments originating from the Late Weichselian overlain by Holocene sediments. However, sediments originating exclusively from the Holocene are infrequent. The deposition of sediments took place in specific conditions of a permanent saturation of the environment with brine, petroleum and thickened bitumen. In the longest period of deposition (48.2-1.27 ka BP), ephemeral swamps, ponds and lakes were developed in different parts of the floodplain. They were marked by the presence of: Juncus glaucus/effusus, J. articulatus, Typha sp., Batrachium sp., Potamogeton filliformis, Bidens tripartita, Ranunculus sceleratus and Phragmites communis, as well as by halophytic species, like: Zannichellia palustris, Triglochin maritimum, Schoenoplectus tabernemontani, Puccinelia distans and Eleocharis palustris. Rhythmic oscillations between cold and warm climatic conditions, typical of the Weichselian age and well identified in Western Europe, are here marked by the changes of plant communities (woody assemblages passing into steppe and tundra), but are not noticeably recorded in the sediments of the Velyky Lukavets River. This shows that the greatest part of the discussed period involved the formation of poorly differentiated silty overbank sediments with intercalations of biogenic sediments. However, the variability of sediments provides evidence for extreme events which occurred in the Holocene.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2009, 79, No 3; 315-331
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A critical review and reinterpretation of bio-, litho- and seismostratigraphic data of the Southern Baltic deposits
Autorzy:
Zachowicz, J.
Miotk-Szpiganowicz, G.
Kramarska, R.
Uścinowicz, Sz.
Przedziecki, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1204982.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
pollen and diatoms diagrams
14C datings
bio- litho- and seismostratigraphy
Late Pleistocene
Holocene
southern Baltic Sea
Opis:
The aim of this study was the reinterpretation of the published and unpublished Late-Pleistocene and Holocene pollen and diatom diagrams of deposits from the sedimentary basins of the Southern Baltic Sea and the correlation of the distinguished biostratigraphic units with lithological parameters, seismostratigraphic units. Chronostratigraphic subdivision of the Late Pleistocene and Holocene was also made. To facilitate the correlation and reinterpretation of the results of biostratigraphic (palynological and diatom) analyses, new unified and simplified diagrams were drawn using the POLPAL software. Such diagrams were constructed for all the sites under comparison, even for those of no numerical data. In such cases, the published diagrams were scanned and their percentage values were the basis for new diagrams. A review and reinterpretation of biostratigraphic data show an almost complete lack of palynological documentation and diatom diagrams for the Late Pleistocene period and poor documentation for the Early Holocene. Middle and Late Holocene Baltic muds have the best biostratigraphic documentation and radiocarbon dating, which greatly facilitates their location on the geological time scale. Among the Southern Baltic postglacial sediments three lithostratigraphic units were identified. They differ in their lithological features reflecting the conditions prevalent in the sedimentary basin during deposition. It should be noted that these units meet no formal criteria for distinguishing lithostratigraphic units. Similarly, within the Late Pleistocene and Holocene sediments of Southern Baltic deep-water basins, three main seismostratigraphic complexes have been identified. The integrated analysis of seismoacoustic profiles, lithological profiles of cores and reinterpretated biostratigraphic data allow a correlation of the bio-, litho- and seismostratigraphic units with chronostratigraphic units and Baltic evolutionary phases.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2008, 23; 117-138
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The application of malacological analysis in the study of slope deposits: late Pleistocene and Holocene of the Podhale Basin (Carpathians, Poland)
Autorzy:
Alexandrowicz, W. P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/139145.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
molluscs
molluscan assemblage
Slope deposits
Late Pleistocene
Holocene
southern Poland
mięczaki
zespół mięczaków
osady stokowe
późny plejstocen
holocen
Polska Południowa
Opis:
Slope deposits developed on calcareous sandstone and limestone formations in the eastern part of the Podhale Basin (Carpathians) were studied. In total, the analysis included fifteen profiles of such sediments, which revealed the presence of abundant malacofaunas comprising 39 mollusc species. Five faunistic assemblages differing in species composition and structure were defined in the material studied. Individual assemblages correspond to different climatic and environmental conditions, thereby making it possible to interpret the features of the sedimentary environments and specify the age of the deposits. Faunas with Pupilla loessica and Pupilla sterri containing species typical of loess formations are characteristic of deposits from the coldest phase of the last Glacial period (MIS 2). A fauna with Vertigo genesii, with a large proportion of cold-loving and moisture-loving taxa, is typical of the Younger Dryas. Associations that are dominated by shade-loving species, with Discus ruderatus and Discus perspectivus, correspond to the early and middle Holocene respectively. The investigations show that malacological analysis can be successfully applied to the research into slope deposits, enabling both the depositional conditions and the age of the sediments to be determined.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2015, 65, 2; 245-261
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relative sea level changes, glacio-isostatic rebound and shoreline displacement in the Southern Baltic
Autorzy:
Uścinowicz, Sz.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1187381.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
zmiany poziomu morza
rozwój wybrzeży
glaciizostazja
późny plejstocen
holocen
południowy Bałtyk
sea level changes
shoreline evolution
glacio-isostasy
Late Pleistocene
Holocene
Southern Baltic
Opis:
Krzywą względnych zmian poziomu morza skonstruowano na podstawie 314 dat radiowęglowych osadów pochodzących z różnych środowisk lądowych i morskich. Próbki do datowań pobrano z 163 stanowisk zlokalizowanych na obszarze polskiej części południowego Bałtyku i przyległej strefy brzegowej. Przy konstruowaniu krzywej wykorzystano również relikty różnych form związanych z rozwojem strefy brzegowej oraz zasięgi powierzchni erozyjnych, zlokalizowane na profilach sejsmoakustycznych. W późnym plejstocenie i wczesnym holocenie, między 13,0 i 8,5 tys. lat BP, poziom wody trzykrotnie wzrastał i opadał, a zakres wahań dochodził do 25-27 m. Poziom wody obniżał się w skrajnych przypadkach w tempie do ok. 100-300 mm/rok, a tempo wzrostu dochodziło do ok. 35-45 mm/rok. W późnym boreale, ok. 8,5 tys. lat BP, Bałtyk uzyskał stałe połączenie z oceanem na poziomie niższym od obecnego o ok. 28 m. Do początku okresu atlantyckiego poziom morza wzrósł do ok. 21 m poniżej współczesnego poziomu morza (p.p.m.). W okresie 8,0-7,0 tys. lat BP poziom morza wzrósł do 10 m p.p.m., w średnim tempie ok. 10 mm/rok. Do końca okresu atlantyckiego poziom morza wzrósł do 2,5 m p.p.m., a tempo wzrostu zmalało do ok. 2,5 mm/rok. W pierwszym tysiącleciu okresu subborealnego poziom wody wzrósł do ok. 1,1-1,3 m, a do końca tego okresu do ok. 0,6-0,7 m niższego niż współczesny. W okresie subatlantyckim średni poziom morza zmienił się już nieznacznie. Przebudowa glaciizostatyczna rozpoczęła się ok. 17,5 tys. lat BP i zakończyła ok. 9,2-9,0 tys. lat BP. Całkowity zakres podniesienia (total uplift) w tym okresie wyniósł ok. 120 m. Maksimum prędkości ruchów wznoszących, dochodzące od ok. 45 mm/rok, wystąpiło w okresie ok. 12,4-12,2 tys. lat BP. W okresie od ok. 9,0 do ok. 7,0 tys. lat BP przez obszar południowego Bałtyku migrowało nabrzmienie brzeżne, a w okresie od ok. 7,0 do ok. 4,0 tys. lat BP wystąpiły ruchy obniżajace. Od ok. 4,0 tys. lat BP położenie skorupy ziemskiej wróciło do stanu równowagi. Linia brzegowa południowego Bałtyku w późnym plejstocenie i wczesnym holocenie kilkukrotnie uległa szybkim i znacznym przemieszczeniom. Zmieniła położenie w tempie od kilkudziesięciu metrów do kilku kilometrów rocznie. Procesy te rozgrywały się na powierzchni dna morskiego położonej obecnie na głębokości od ok. 55 do 25 m p.p.m. i w odległości 30-60 km od dzisiejszego wybrzeża. W środkowym holocenie linia brzegowa przemieściła się ku południowi od ok. 60 km w Zatoce Pomorskiej do ok. 5 km w Zatoce Gdańskiej. Położenie linii brzegowej zbliżyło się do współczesnego w końcu okresu atlantyckiego. W późnym holocenie dominowały procesy wyrównywania wybrzeży, a linia brzegowa stopniowo zbliżała się do obecnego położenia.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2003, 10; 5-79
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies