- Tytuł:
-
Severe insertional Achilles tendinopathy. Our experience with two different surgical techniques: surgical debridement and dorsal closing wedge calcaneal osteotomy according to modified Zadek’s technique
Zaawansowane zwyrodnienie/tendinopatia przyczepu ścięgna Achillesa. Porównanie wyników leczenia operacyjnego dwoma metodami: chirurgicznego usunięcia zwyrodniałej tkanki oraz osteotomii kości piętowej wg zmodyfikowanej techniki Zadeka - Autorzy:
-
Kucharski, Robert Adam
Abiddin, Zain
Ahmad, Kashif
Munoruth, Ashveen
Maheshwari, Rajan - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/2191569.pdf
- Data publikacji:
- 2022-12-30
- Wydawca:
- Wydawnictwo Exemplum
- Tematy:
-
insertional Achilles tendinopathy
Haglund deformity
calcaneal osteotomy
Zadek osteotomy
ścięgno Achillesa
tendinopatia
osteotomia kości piętowej
osteotomia Zadeka - Opis:
-
Introduction. This study is a retrospective analysis of two cohorts of patients treated for severe insertional Achilles tendinopathy (IAT) with two different surgical methods: surgical debridement and dorsal closing wedge calcaneal osteotomy according to modified Zadek’s technique. Materials and methods. We treated a total of 36 feet in 35 patients. Twenty five patients had surgical excision of intra-tendinous calcification with excision of posterior calcaneal prominence and reinforcement of insertion with either suture anchors or fibre tape. Ten patients (11 feet) had modified Zadek’s calcaneal osteotomy as an isolated intervention, without any other procedure to the Achilles tendon insertion or to the posterior part of the calcaneus. The mean age at operation was 52.6 years. (Range: 31 to 68 years in the debridement group and 18 to 64 years in the osteotomy group). There were 17 males and 18 females. 20 were right-sided procedures. Mean follow-up in the outpatient clinic for a clinical examination was 20 weeks. We expanded observation period with an up-to-date score based on Victoria Institute of Sport Assessment-Achilles Tendon (VISA-A) questionnaire and Manchester Oxford Foot Questionnaire (MOXFQ) making the maximum follow up in the debridement group up to 8 years and the osteotomy group of 4 years. Results. The open debridement group showed 76% (19 patients) to have a good to excellent outcome. The calcaneal osteotomy group showed 82% (9 patients) to have a good to excellent outcome. Osteotomies were united in all patients. We had no complications in either group until discharge. Conclusions. Both methods showed to be safe and efficient in bringing symptomatic relief to patients in short, medium and long-term observation.
Wstęp. Praca jest retrospektywną analizą dwóch grup chorych leczonych z powodu zaawansowanego zwyrodnienia/tendinopatii ścięgna Achillesa (Insertional Achilles Tendinopathy – IAT) dwoma różnymi technikami: chirurgicznym (debridement) oraz osteotomią kości piętowej z wycięciem zamkniętego klina od strony grzbietowej wg zmodyfikowanej techniki Zadeka. Materiał i metody. Leczono otwartą techniką 36 stóp u 35 chorych, w tym 17 mężczyzn i 18 kobiet. U 20 z nich operowano jedną stopę. U dwudziestu pięciu usunięto zwapnienia z przyczepu ścięgna, wycięto wystającą tylną część kości piętowej, wzmocniono przyczep szwem z kotwicami lub taśmą z włókniny. U 10 chorych 911 stóp wykonano zmodyfikowana osteotomię klinową kości piętowej wg Zadek’a jako izolowaną procedurę bez jakichkolwiek działań w obrębie przyczepu ścięgna Achillesa lub tylnej części kości piętowej. Średnia wieku dla obu grup w chwili operacji wynosiła 52,6 lat. W grupie z debridement wiek wahał się od 31 do 68 lat. W grupie z osteotomią od 18 doo 64 lat. Średnia czasu obserwacji wynosiła 20 tygodni. Obserwację wydłużono i zaktualizowano wykonując w obu grupach ocenę punktową opartą na Victoria Institute of Sport Assessment-Achilles Tendon (VISA-A) Questionnaire i Manchester Oxford Foot Questionnaire (MOXFQ). W grupie z debridement najdłuższej oceny dokonano 8 lat po operacji, a w grupie z osteotomią 4 lata po operacji. Wyniki. W grupie z debridement u 19 chorych (76%) uzyskano dobry lub bardzo dobry wynik leczenia. W grupie leczonych osteotomią kości piętowej u 9 chorych (82%) uzyskano identyczny wynik. U wszystkich chorych uzyskano zrost miejsca osteotomii. Nie obserwowano powikłań w obu grupach. Wnioski. Obie stosowane metody były bezpieczne i dały poprawę również w dłuższym okresie obserwacji. - Źródło:
-
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 4; 148-152
0009-479X
2956-4719 - Pojawia się w:
- Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł