Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "christ" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 31
Tytuł:
Czas jako droga konieczna i powszechna między Bogiem a człowiekiem
Time as a Necessary and Common Path between God and Man
Autorzy:
Wojda, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/512456.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
Tematy:
time
God
Jesus Christ
Church
man
Opis:
The author develops a threefold approach to the issue of time. First, tracing the Aristotelian and Thomistic understanding of time, he undertakes metaphysical considerations on time in its reference to man and God. Secondly, having de-termined the position of time in the world of real beings, he analyzes the notion of religious time developed by the Catholic Church on the basis of historical events whose heroes were people connected with the revealing God, in particu-lar with Jesus Christ. Thirdly, having identified the time of the Church, he re-constructs the specific way of experiencing time by a Christian. All these three approaches together give an integral perspective to man in time which – accord-ing to the author – may be best conceived as a human pathway to God.
Źródło:
Studia Ełckie; 2013, 15, 1; 89-116
1896-6896
2353-1274
Pojawia się w:
Studia Ełckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wiedza i światło u Jana Amosa Komeńskiego w "Labiryncie świata i raju serca" i w twórczości Fiodora Dostojewskiego – podobieństwa i różnice
Autorzy:
Wąsowski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408844.pdf
Data publikacji:
2021-11-30
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
Light
Comenius
labyrinth
Dostoevsky
Christ
man
God
Opis:
In the works by John Amos Comenius (1592-1670), light often plays a key role in the interpretation of the text. This is related to the philosophy of the Baroque, according to which a person wanders through the metaphorical labyrinth of life and only later, passing through the darkness, can reach the truth. Light in Comenius' works is particularly important for cognition, to which John Amos Comenius devoted a large part of his work, both artistic and pedagogical. Fyodor Dostoyevsky (1821-1881) in his reflections on the nature of man and God also refers to the biblical interpretation according to which light is closely related to the presence of Christ. Man is faced with a choice between the light and the dark, he is lost in the choice, as if in a baroque world-maze and darkness.
Źródło:
Siedleckie Zeszyty Komeniologiczne. Seria pedagogika; 2021, 8; 185-193
2450-7245
2658-1973
Pojawia się w:
Siedleckie Zeszyty Komeniologiczne. Seria pedagogika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Przepisane” historie życia Chrystusa: Panna Ferbelin Stefana Chwina oraz Ewangelia według Jezusa Chrystusa Jose Saramago
“Rewritten” life stories of Christ: Miss Ferbelin by Stefan Chwin and The Gospel According to Jesus Christ by Jose Saramago
Autorzy:
Ogonowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521084.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Bible
Jesus Christ
Mary Magdalene
God
Devil
Opis:
The matter of the article are „rewritten” stores of life of Jesus Christ. Author synthetically characterizes creation of such texts in the film production( mentions so-called biblical films and creating of the “adaptations” of the New Testament at the beginning of the cinema), she mentions also other contemporary film messages and literary texts dealing with that issue. Main topic concerning the author is an analysis of two novels: “Miss Ferbelin” by Stefan Chwin (2011) and “Gospel according to Jesus Christ” by Jose Saramago (2011).
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2012, 4; 63-72
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
STATE VS. GOD: ON AN ATHEISTIC IMPLICATION OF EUROPEAN STATISM
Autorzy:
Tarasiewicz, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/507496.pdf
Data publikacji:
2015-09-30
Wydawca:
International Étienne Gilson Society
Tematy:
atheism
statism
Christianity
God
Christ
Hobbes
Hegel
Opis:
The article consists of four parts. First, it gives an example of statism present in contemporary Europe which consists in giving a priority of loyalty to the state at the expense of loyalty to God. Secondly, it traces the idea of European statism in the thought of Hobbes and Hegel to show how the state was to replace or equal God’s authority. Thirdly, it considers whether democracy can efficiently protect against statism. Finally, it explores the words of Jesus Christ—“Render unto Caesar the things that are Caesar’s, and unto God the things that are God’s”—to formulate an argument against trading Christian faith for the philosophy of statism.
Źródło:
Studia Gilsoniana; 2015, 4, 3; 333-342
2300-0066
Pojawia się w:
Studia Gilsoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miłość Boga w ujęciu J. Razingera/Benedykta XVI
The Notion of Gods Love in the Interpretation of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Autorzy:
Barth, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621981.pdf
Data publikacji:
2013-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Bóg
Chrystus
miłość
przyczyna
eros
agape
caritas
God
Christ
love
reason
Opis:
The article presents the subject of God’s love in J. Ratzinger/Benedict XVI’s interpretation. The theme of God’s love, according to Ratzinger, is not to be reduced to one of the many theological issues to be discussed. Pope puts the love of God at the center of the Christian life as a principle and interpretative key. It is no coincidence that the first encyclical Deus caritas est, inaugurating his pontificate, begins with the words which are the profession of faith in the name of God who is Love. This agapetological feature of the Papal reflection sets the frame of his theology and points at the sphere where it reaches its essence and consummation. The subject of God’s love is discussed in two parts of the article: the first one consists of the analysis of the three terms: eros, agape and caritas, which are the three aspects of love. The philosophical and biblical analysis of these expressions made by Benedict XVI allows him to extract the essence of divine love. In the second part of the present article, the three moments reflecting the whole dynamics of love in the teaching of the Pope will be discussed: the source of love in the Triune God (1), the concretization and the fullest revelation of love in the person and work of Jesus Christ (2), and the relationship between the love of God and the love of man (3). The latter ultimately becomes a human response based on the primacy of God’s love, and turns into a divine-human love.
Źródło:
Verbum Vitae; 2013, 23; 245-265
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Subject of Creatio Continua and Its Ecclesial Aspect
Autorzy:
Liszka, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2039375.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
creatio continua
God
trinity
Holy Ghost
Christ
man
participation
persistence
development
fullness
Opis:
It is God who is the subject of creatio continua; in Christianity it is a triune God. Fundamentally divine nature, Divine Persons: God the Father, God the Son and the Holy Spirit, who in the logic of the internal life of the Trinity is third and in relation to the world the most direct. The personal specificity of the Third Divine Person predestines it to activity, creativity, to stirring creative power and action in created beings. The Holy Spirit develops and unites, creates the interior of the beings, combines them and strengthens the link with the Creator. This ongoing creation is encoded in the act of creation and is in keeping with the workings of Providence, which also is a creation of the Trinity, and indirectly a creation of people: individuals and societies. Participation in the act of creation stands in proportion to the growth in holiness, which means it is proportional to becoming a person. Created beings personalize themselves through participation in creatio continua, and by participating in this act, they personalize themselves. All this is implemented though the activity of the intellect, will and emotions. It is Jesus Christ in his capacity of God and man who occupies the centre stage of the ongoing creation.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 2 English Version; 135-148
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
In Christ Jesus: the Mystery of Salvation as Accomplishment of the Unity in its Dimensions Vertical and Horizontal
Autorzy:
Misztal, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668592.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Bible
Christianity
Church
creation
God
human being
Jesus Christ
salvation
spirituality
theology
Opis:
The theme “In Christ Jesus: the mystery of salvation as accomplishment of the unity in its dimensions vertical and horizontal” will concern these following points: 1) redemption as multiple realization of God’s blessing, as multiple realization of paternity; 2) the Son of God and the mystery of adoption of the creature beings; 3) the divine gift of the communion in Christ; 4) the accomplishment of God’s and creature’s purpose: the concept of the new creation.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2013, 3, 1
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bóg jako ojciec według Apokalipsy św. Jana
Autorzy:
Kiejza, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178459.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokalipsa
Bóg
Bóg Ojciec
Chrystus
chrześcijanie
Apocalipse
God
God as Father
Christ
christians
Opis:
Immagine generale di Dio nel libro dell’Apocalisse non sembra di portare gli elementi della Sua paterna bontà, secondo presentazione che si trova nei Vangeli. Dio di Apocalisse, seduto sul trono, sembra di essere fuori della storia umana. Eppure, nonostante questa prima e prevalente impressione, Dio rimane padre, anche per l’autore di Apocalisse. In questo libro Dio viene chiamato padre cinque volte. Lo chiama così Cristo stesso (Ap 2, 28; 3, 5. 21) e Cristiani (1, 6; 14, 1). Dio è chiamato padre di Cristo in maniera diretta. Questa relazione è naturale. I cristiani non Lo chiamano „Padre nostro” ma padre di Gesù. Di questo fatto può sembrare che non Lo roconoscono come padre di loro stessi. Analisi dei testi, dove ricorre il termine pate¯r rivolto a Dio, ci fa vedere che Gesù, grazie alla sua morte, fa entrare i cristiani nel circolo della paterna presenza di Dio. Per ora questa si attua, tramite rivelazione, nella promessa di piena comunità pronta a verificarsi nella realtà escatologica. I cristiani, parlando di padre di Gesù, Lo riconoscono come tale anche per loro stessi, anche se in maniera più implicita. Alla fine del libro, quando − secondo la visione profetica dell’autore si compie la storia del mondo – c’è una immagine di Dio che nella realtà celeste acetta i cristiani vincitori nella vita eterna. E proprio in questo momento loro vengono chiamati „i suoi figli” (Ap 21, 7), di ciò si arriva alla conclusione che Lui è loro Padre. Dio, secondo Apocalisse, è Padre quando compie il suo piano salvifico nella storia del mondo e lo rimane ancora più chiaramente nella realtà escatologica.
Źródło:
The Biblical Annals; 2002, 49, 1; 129-146
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miecz Chrystusa. Chrześcijańskie inspiracje polskiego socjalizmu sprzed powstania styczniowego
Christs’ Sword: Christian Inspirations in Polish Socialism before the January Uprising
Autorzy:
Kuligowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/460244.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Bóg
Chrystus
chrześcijaństwo
socjalizm
utopia
własność
wspólnota
God
Christ
Christianity
socialism
property
community
Opis:
Artykuł przedstawia dzieje chrześcij ańskiego odłamu polskiego socjalizmu na tle epoki, od zarania aż do jego schyłku po powstaniu styczniowym. Na podstawie tekstów z epoki zrekon-struowane zostało ówczesne pojmowanie socjalizmu, zasady programowe Gromad Ludu Pol-skiego oraz anatomia spisku ks. Piotra Ściegiennego. Tekst odtwarza także utopij ne koncepcje przebudowy społecznej Zenona Świętosławskiego oraz Ludwika Królikowskiego i w oparciu o nie ukazuje miejsce chrześcij ańskiego socjalizmu w polskiej myśli socjalistycznej.
The paper presents the history of the 19th century Christian fraction of Polish socialism, from its establishment to its dissolution after the January Uprising. On the basis of selected texts from the discussed period, this paper attempts to reconstruct the 19th century understanding of socialism, the principles of the program of Clusters of the Polish People and the anatomy of Fr. Piotr Ściegienny’s conspiracy. Simultaneously, it discusses Zenon Świętosławski’s and Ludwik Królikowski’s utopian ideas of social reconstruction and shows the place of Christian socialism in the Polish socialist thought.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2012, 2
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Love of God as a Gift and A Commandment in the Light of the Encyclical Deus Caritas Est by Benedict XVI
Autorzy:
Kluz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037707.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
God
love of God
Jesus Christ
man
commandment of love
encyclical
Benedict XVI
Opis:
Love, which according to Pope Benedict XVI is the essence of Christianity, must be re–presented (presented anew) today, because God loves everyone without exception. The message of divine love must also be properly explained. Therefore, the purpose of this work is to present  theological and moral truth about God who loves and is love in the light of the teaching of Pope Benedict XVI contained in the encyclical Deus caritas est. The work shows reciprocal love of God and man, with particular emphasis on the priority of God’s love. The issue of human response to God’s love, which finds its fulfillment in the commandment of love, is further illustrated. Moreover, the relationship between the love of God and the love of neighbor, which have always been interpreted together, has been presented.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 3 English Online Version; 5-20
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Übel, Leid und Erlösung
Evil, suffering, and salvation
Zło, cierpienie i zbawienie
Autorzy:
Kałuża, Krystian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595635.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
naturalizm
teizm
Bóg
zło
cierpienie
zbawienie
teodycea
Jezus Chrystus
naturalism
theism
God
evil
suffering
salvation
theodicy
Jesus Christ
Opis:
Naturalizm jest obecnie największym wyzwaniem dla teizmu. Jako teza metafizyczna głosi on, iż wszystko, co wydarza się w świecie, da się wyjaśnić za pomocą przyczyn naturalnych (praw przyrody); nie istnieją duchy, Bóg, bogowie lub inne nadprzyrodzone moce bądź siły. W konsekwencji naturalizm utożsamia się z materializmem i ateizmem. W artykule postawiono pytanie o egzystencjalne konsekwencje światopoglądu naturalistycznego i teistycznego. Od strony metodologicznej postanowiono wykorzystać słabości naturalizmu na korzyść teizmu. Punktem sporu uczyniono problem zła i cierpienia. Analiza obydwu stanowisk prowadzi do wniosku, iż naturalizm jest złą nowiną dla ludzkości. Jeśli Boga nie ma, nie ma ostatecznej sprawiedliwości, pojednania, odkupienia ani zbawienia. Śmierć jest kresem wszystkiego. Pokonani przez życie, ofiary zła i przemocy, na zawsze pozostaną pokonanymi. Nie ma dla nich żadnej nadziei ani ratunku. W takiej perspektywie teizm jawi się jako dobra nowina dla ludzkości. Głosi on, że chociaż istnieje zło i cierpienie, to jednak nie są one czymś ostatecznym. Wszystkie wielkie systemy religijne utrzymują„kosmiczny optymizm” (J. Hick). Chrześcijaństwo dostrzega w Jezusie Chrystusie, w Jego śmierci i zmartwychwstaniu, znak ostatecznego zwycięstwa Boga nad śmiercią i cierpieniem. Przedstawiona w artykule argumentacja na rzecz teizmu w kontekście zła i cierpienia z pewnością nie stanowi dowodu jego prawdziwości, podobnie zresztą jak naturalizm nie dowodzi nieistnienia Boga. To, w jaki sposób niewierzący postrzegają zło, jest już określoneprzez ich niewiarę. I odwrotnie: wierzący postrzegają zło w świetle wiary. Dla chrześcijan ostatnim słowem Boga w obliczu zła i cierpienia jest Jezus Chrystus.
Naturalism is currently the greatest challenge for theism. As a metaphysical thesis it proclaims that everything that happens in the world can be explained by natural causes (the laws of nature) and ghosts, God, gods, or other upernatural powers or forces do not exist. Consequently, naturalism identifies with materialism and atheism. In the article a question about existential consequences of naturalist and theist worldviews was raised. From the methodological point of view it was decided to use the weaknesses of naturalism in favour of theism. The issue of evil and suffering was made a moot point. The analysis of both attitudes led to the conclusion that naturalism is bad news for humanity. If God does not exist, there is no final justice, reconciliation, redemption, or salvation. Death is the end of everything. Defeated by life, victims of evil and violence will remain defeated forever. There is no hopenor rescue for them. From such a perspective theism appears to be good news for humanity. It proclaims that though evil and suffering exist they are not anything final. All the great religious systems maintain “cosmic optimism” (J. Hick). Christianity perceives the sign of the final victory of God over death and suffering in Jesus Christ, His death, and resurrection. The argumentation in favour of theism, presented in the article in the context of evil andsuffering, is definitely not the evidence of its truthfulness the same way as naturalism does not prove the non-existence of God. How non-believers see evil is already determined by their disbelief. And inversely, believers see evil in the light of faith. For Christians, the last word of God in the face of evil and suffering is Jesus Christ.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2018, 38, 2; 79-100
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deus-caritas jako zasada chrześcijańskiego teocentryzmu w interpretacji J. Ratzingera/Benedykta XVI
Deus-caritas as the Principle of Christian Theocentrism in J. Ratzinger/Benedict XVI’s Interpretation
Autorzy:
Szymik, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233941.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Bóg
Chrystus
miłość
teocentryzm
myśl
rozum
ojcostwo
mimesis
nadmiar
kenoza
God
Christ
love
theocentrism
thought
reason
fatherhood
overabundance
kenosis
Opis:
The meeting of the Biblical understanding of God as love and the Christian concept of theocentrism is an original feature of J. Ratzinger/Benedict XVI's theology. The present Pope shows that in fact both these truths: about God as love and about God as the center of any reality, condition each other and explain each other. It is so because God loves as He exists (in relation, One in the Trinity), creates (all the world and man in it) and saves (giving Himself to the world in Christ, in overabundance). At the same time He Himself remains for man, created in His likeness, a model to be imitated and the only just measure of love of relation (fatherhood) and generosity. This is why it is just the theocentric (heading towards God) thought – and only this – that can give hope to the world and satisfy the desires of the human heart; it is only this thought, which is ultimately love that is more powerful than death.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2011, 3; 271-288
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od „antropologii otwartej” do „chrystologii człowieka”. Wybrane aspekty filozoficzno-teologicznej refleksji Maurice’a Zundela
From “Open Anthropology” to “Human Christology”. Selected Aspects of Maurice Zundel’s Philosophical and Theological Reflection
Autorzy:
Zieliński, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343150.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Maurice Zundel
antropologia
tożsamość człowieka
Bóg
Jezus Chrystus
wspólnota trynitarna
anthropology
identity of man
God
Jesus Christ
trinitarian community
Opis:
Dorobek piśmienniczy szwajcarskiego teologa Maurice’a Zundela (1897-1975) jest bogaty i zróżnicowany. W dużej mierze jego prace pozostają jednak nieznane i były słabo komentowane, zwłaszcza w krajach niefrankofońskich. Oprócz bycia filozofem i teologiem jest on postrzegany jako mistrz duchowy, mistyk, poeta zakochany w pięknie liturgii, rekolekcjonista i apologeta wiary chrześcijańskiej. Cała jego spuścizna pisarska zawiera refleksje antropologiczne, które mimo upływu czasu pozostają nadal aktualne. Niniejszy artykuł stanowi próbę wprowadzenia do szeroko rozumianej antropologii Zundela. Tekst składa się z trzech części. W pierwszej zarysowano kontekst filozoficznej i teologicznej refleksji Zundela, w której nakreślono jego kryteria antropologiczne. Rozważania Zundela koncentrują się wokół dwóch pytań: o człowieka (quel homme?) i o Boga (quel Dieu?), i to w porządku: od człowieka do Boga. Następnie przedstawione zostają zasady tzw. antropologii otwartej, odnoszące się do takich pojęć, jak alterité, intériorité i relation czy też do określeń dotyczących człowieka: od „prefabrykatu” do „osoby”. Trzecia część jest próbą zrozumienia zasad antropologicznych w kontekście Bożego objawienia: Bóg i człowiek we wzajemnej relacji, znaczenie Jezusa Chrystusa i całej wspólnoty trynitarnej w procesie poznawania tożsamości człowieka.
The works of the Swiss theologian Maurice Zundel (1897-1975) are rich and diverse. To a large extent they are unknown and uncommented on, especially in non-francophone countries. In addition to a philosopher and theologian, he is seen as a spiritual master, mystic, poet in love with the beauty of the liturgy, retreatist, and apologist for the Christian faith. His entire writing legacy contains anthropological reflections that are still relevant despite the time that has passed. This article constitutes an attempt to offer an introduction to Zundel’s anthropology perceived in a broadest sense. The text consists of three parts. In the first one, the context for Zundel’s philosophical and theological reflection is outlined, in which he specifies anthropological criteria. The entirety of Zundel’s contemplation is focused around two questions: about man (quel homme?) and about God (quel Dieu?), and in such an order: from man to God. The principles of the so-called “open anthropology” are then presented, referring to such terms as alterité, intériorité and relation, or to expressions concerning man: from a “prefabricate” to “person.” The third part is an attempt to understand anthropological principles within the context of the divine revelation: God and man in their mutual relationship, the importance of Jesus Christ and the whole trinitarian community in the process of getting to know the identity of man.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 9; 103-122
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia między słowem i milczeniem
Theology between word and silence
Autorzy:
Glaeser, Zygfryd
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554312.pdf
Data publikacji:
2019-06-28
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
teologia
Bóg
Chrystus
Duch Święty
słowo
milczenie
kontemplacja
hezychazm
apofatyzm
theology
God
Christ
Holy Spirit
word
silence
contemplation
hesychism
apophaticism
Opis:
Człowiek jako istota rozumna i wolna, ze swej natury może i powinien docierać do prawdy, trwać przez niej i całe swoje życie opierać na prawdzie. Prawda jest „miejscem spotkania” rozumu i wiary, które tworzą między sobą głęboką i nierozerwalną jedność, uznając jednocześnie swoją autonomiczność w dochodzeniu do prawdy. Bogata historia dorobku ludzkiego intelektu świadczy o tym, że „człowiek w ciągu stuleci przebył pewną drogę, która prowadziła go stopniowo do spotkania z prawdą i do zmierzenia się z nią” (FR 1). Dzięki swej osobowej naturze, człowiek szuka prawdy ponadempirycznej, mającej wymiar egzystencjalny, związany z kontekstem jego życia. Właśnie w kontekście prawdy rozum i wiara nie pozostają wobec siebie w opozycji, lecz tworzą między sobą głęboką i nierozerwalną jedność (por. FR 16). Choć rozum i wiara tworzą jedność, to w istocie stanowią dwie różne drogi dochodzenia do prawdy, a zarazem dwa różne sposoby przeżywania relacji wobec niej. Podstawowym zadaniem teologii jest rozumna służba prawdzie odkrywanej w wierze. Do jej instrumentarium należą, na równi, wiara i rozum. W istocie rzeczy, w teologii chodzi o próbę zrozumienia relacji łączącej człowieka z żywym Bogiem i opowiedzenia o niej. Teologia ma charakter dialogiczny. Specyficzne jest dla niej to, że w dialogu tym uczestniczy sam Bóg. Każda prawda domaga się jej wyrażenia, uzewnętrznienia. Wypowiedzi o Bogu i o relacji człowieka z Bogiem mogą mieć różny charakter i mogą przybierać różne kształty. Ostatecznie chodzi jednak o próbę wypowiedzenia tego, co ze swej istoty jest niewypowiadalne, a jednak w jakiejś formie powinno zostać wypowiedziane. Najistotniejszym nośnikiem i znakiem prawdy teologalnej jest słowo. Ale i ono ma różną ekspresję i może być wyrażane na wiele sposobów. Każda wypowiedź o Bogu jest fragmentaryczna, cząstkowa. Zawiera w sobie element paradoksalności wynikającej z faktu niemożności jej wyrażenia w sposób całkowicie jednoznaczny i całościowy. Boga nie można „zamknąć” ani „zmieścić”, ani też w pełni wypowiedzieć, stosując teologiczne formuły. Każda z nich naznaczona jest cząstkowością. Dla ludzkiego umysłu Bóg pozostaje zawsze tajemnicą. Chrześcijański Wschód dystansuje się od wypowiadania i interpretowania prawd chrześcijańskiej wiary w formie teologicznych traktatów. Abstrahuje także od tworzenia wielkich teologicznych systemów pojęciowych. Przejmując bizantyjskie wzorce myślenia, ukształtował typ duchowości o ukierunkowaniu mistycznym, liturgicznym i ikonograficznym. Na pierwszy plan wysuwa kontemplację Tajemnicy, a nie czysto racjonalne podejście do niej. Wychodzi z założenia, że kontemplacja Tajemnicy, otwarcie się na Jej oświecenie prowadzi do Jej poznawania, bez konieczności jej definiowania. Tak więc słowo i milczenie jawią się jako równoważne wymiary teologicznej komunikacji. Następują po sobie i się dopełniają. Mają wspólny cel: doprowadzenie do autentycznego dialogu i do pogłębienia bliskości człowieka z Bogiem i ludzi między sobą.
Man, as a rational and free being, by his nature, can and should reach the truth, abide through it and all his life based on truth. Truth is a „meeting place” of reason and faith that create a deep and inseparable unity, recognizing at the same time its autonomy in reaching the truth. The rich history of the achievements of the human intellect testifies to the fact that „man has travelled a certain path over the centuries, which led him gradually to meet with the truth and to face it” (FR 1). Due to his nature, man seeks a non-empirical truth with an existential dimension related to the context of his life. It is in the context of truth that reason, and faith do not remain in opposition to each other but create a deep and inseparable unity between them (see FR 16). Although reason and faith form unity, they are, in fact, two different ways of reaching the truth, and at the same time, two different ways of experiencing such relationship. The essential task of theology is the rational service of truth discovered in faith. Its instruments include equally faith and reason. Theology is about trying to understand the relationship between man and the living God and telling about it. Every truth demands its expression, externalization. Statements about God and the relationship between man and God can be different and can take various shapes. Ultimately, however, it is about trying to say what is inherently unspeakable, but in some form, it should be spoken. The most important medium and the sign of theological truth is the word. But it also has different expressions and can be expressed in many ways. Every statement about God is incomplete and partial. It contains an element of paradoxicality resulting from the fact that it cannot be shown in a wholly unambiguous and comprehensive way. God cannot be „shut down”, or „”not fit to someone” nor fully express using theological formulas. Each of them is marked by partiality. God is always a mystery to the human mind. The Christian East distances itself from speaking out and interpreting the truths of Christian faith in the form of theological treaties. It also disregards the creation of high religious conceptual systems. Taking over the Byzantine models of thinking, He shaped a type of spirituality with a mystical, liturgical, and iconographic orientation. The contemplation of the mystery is the foreground, not the purely rational approach to it. It assumes that the reflection of the Mystery, the openness to the enlightenment leads to learning without the need to define it. Thus word and silence appear as similar dimensions of theological communication. They follow each other and are completed. They have a common goal: bringing about a genuine dialogue and deepening the closeness of man with God and people with each other.
Źródło:
Sympozjum; 2019, 1(36); 31-60
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawda Pisma Świętego jako owoc natchnienia
Autorzy:
Witczyk, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950838.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Truth
Sacred Scripture
God
Jesus Christ
the Kingdom of God
resurrection
Prawda
Pismo święte
Bóg
Jezus Chrystus
Królestwo Boże
zmartwychwstanie
Opis:
The author enlightens the novel approach to the question of truth of Sacred Scripture as presented in the recent document by Pontifical Biblical Commission, “The Inspiration and Truth of Sacred Scripture.” The approach is projected on the background of the teaching on inspiration in the period before, during and after the Vatican Council II. The author stresses the shift that occurred from speaking of the truth necessary for salvation to the truth on God that wants to save man. The word of God as inspired comes from God and speaks about Him. The truth of Sacred Scripture has a performative and polyphonic character; it’s expressed in forms that are historically and literally conditioned. It’s disclosed in the subsequent books of the Bible side by side to the development of the history of salvation. The content of the truth of Sacred Scripture in the first place consists of the truth on God, the Creator who reveals himself as a person in Jesus Christ. The truth about salvation is focused on the resurrection of Christ and on the message about a Christian who becomes the heir of the Kingdom of God. It stresses, with the special power, the role of the word of God in the process of man’s salvation. The “true word of God” is a carrier of the salvific novelty of Christ the Lord who changes the “old man” into the “new creation.”
Na tle przedsoborowej, soborowej i posoborowej nauki na temat prawdy Pisma Świętego autor przedstawia jej oryginalne ujęcie w dokumencie Papieskiej Komisji Biblijnej Natchnienie i prawda Pisma świętego. Podkreśla, że dokonano przesunięcia akcentu: z prawdy koniecznej do zbawienia na prawdę o Bogu, który chce zbawić człowieka. Słowo Boże, które jako natchnione pochodzi od Boga, mówi o Bogu. Prawda Pisma Świętego, zauważa autor, ma charakter performatywny, polifoniczny i jest wyrażona w formach uwarunkowanych historycznie i literacko. Rozwijana jest w kolejnych księgach Biblii wraz z rozwojem objawienia w kolejnych etapach historii zbawienia. Treścią prawdy Pisma Świętego jest w pierwszym rzędzie orędzie o Bogu Stworzycielu i o Bogu, który objawia się jako Osoba w Jezusie Chrystusie. Z kolei prawda o zbawieniu koncentruje się w zmartwychwstaniu Chrystusa i w orędziu o chrześcijaninie, który staje się dziedzicem Królestwa Bożego. Ze szczególną mocą podkreśla rolę słowa Bożego w procesie zbawienia człowieka. „Prawdziwe słowa Boże” to nośniki zbawczej nowości Chrystusa-Pana, która przemienia „starego człowieka” w „nowe stworzenie”.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2015, 68, 2
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 31

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies