Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Łk 1–2" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
The Infancy Canticles in Luke
Kantyki w ewangelii dzieciństwa według świętego Łukasza
Autorzy:
Crimella, Matteo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20434356.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
Magnificat (Lk 1:46-55)
Benedictus (Lk 1:68-79)
Gloria (Lk 2:14)
Nunc dimittis (Lk 2:29-32)
narrative criticism
intertextuality
Magnificat (Łk 1,46–55)
Benedictus (Łk 1,68–79)
Gloria (Łk 2,14)
Nunc dimittis (Łk 2,29–32)
krytyka narracyjna
intertekstualność
Opis:
The article focuses on the four canticles in Luke’s Infancy Narrative (Magnificat, Benedictus, Gloria and Nunc dimittis) and puts a question about why there is a passage from prose to poetry. The studies of the so-called inset psalms and the research on the Psalter as a book led to a backward and a forward approach. The former is that of intertextuality, showing how Luke’s canticles evoke texts of the Old Testament. Alluding to Scripture, whose status as inspired and canonical text is a truth that concerns the protagonists, the evangelist and also the recipients of the work, the narrator invites the reader to accept that hymn as the Word of God for today. The latter highlights “melodic lines” introduced by the canticles in the works of Luke (Gospel and Acts). The four canticles are closely concatenated so as to become privileged hermeneutical places for understanding the sense of the whole narrative. Why, then, does Luke introduce his canticles? They underline their strongly anthropological value and represent a response to the salvific event. This response participates in the event itself because only through it is communicated the fullness of what the Lord has performed, is performing and will perform in the future.
Przedmiotem analizy w niniejszym artykule są cztery kantyki z Łukaszowej Ewangelii Dzieciństwa (Magnificat, Benedictus, Gloria oraz Nunc dimittis). Autor stawia pytanie o przyczynę przejścia od prozy do poezji. W badaniach nad kantykami (określanymi jako psalmy wstawione w tekst Ewangelii (ang. inset psalms) oraz Psałterzem zastosowano dwa podejścia: historyczne oraz prospektywne. W ramach pierwszego – intertekstualnego – przedstawiono, w jaki sposób kantyki Łukasza nawiązują do natchnionych i kanonicznych tekstów Starego Testamentu, wywierających istotny wpływ na bohaterów, ewangelistę, a także odbiorców dzieła. Narrator zaprasza czytelnika do przyjęcia ich jako Słowa Bożego na dziś. W podejściu drugim podkreśla się „linie melodyczne” wprowadzone przez kantyki w dziele Łukaszowym (Ewangelia i Dzieje Apostolskie). Cztery kantyki są ściśle ze sobą powiązane, stając się uprzywilejowanymi miejscami hermeneutycznymi dla zrozumienia sensu całej narracji. Dlaczego zatem Łukasz wprowadza kantyki do testu Ewangelii? Podkreślają one ich antropologiczną wartość i stanowią odpowiedź na wydarzenie zbawcze. Odpowiedź ta staje się częścią samego wydarzenia, ponieważ tylko przez nią przekazywana jest pełnia tego, czego Pan dokonał, dokonuje i będzie dokonywał w przyszłości.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2022, 30, 2; 7-29
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies