Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ez." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Nowe miasto Boże w ujęciu Ezechiela (Ez 48,30-35)
    The New City of God according to Ezekiel (Ez 48:30-35)
    Autorzy:
    Jasiński, Andrzej Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595003.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Ezechiel
    świątynia
    miasto
    dialog
    judaizm
    chrześcijaństwo
    Ezekiel
    temple
    city
    dialogue
    Judaism
    Christianity
    Opis:
    In the spirit of Judaic-Christian dialogue in this article I deal with the text Ez 48:30-35, which is very important for both communities of believers. The last vision of Ezekiel (Ezekiel 40–48) became a source of inspiration for Judaism and Christianity. However, there is no agreement in the interpretation of this prophetic announcement of the arrival of a new temple and a new city. The temple (+ city) was presented in the light of rabbinic Judaism, the Qumran writings and Ezekiel himself. In the exegetical part, the text of Ez 48:30-35 was thoroughly examined. At the end of this article theological conclusions were presented in six points: Praise of Yahweh; Heritage of Patriarchs; The Power of Yahweh; The Presence of Yahweh; The Hope of Israel; Christian Reception. The Book of Ezekiel remains one of the most mysterious writings of the Bible. His theological potential is not always appreciated. This also applies to the issue of interreligious dialogue. Ezekiel was the herald of the holiness of the name of Yahweh and the knowledge of God. God is the Lord of all creation, present in the midst of his people. These truths are the core of the creed of both Jews and Christians. Their mutual contemplation allows them to be closer together. In the end, all believers will lead to a city called: Yahweh (is) there (Ez, 45:35).
      W duchu dialogu judaistyczno-chrześcijańskiego, w artykule zajmuję się tekstem Ez 48,30-35, który jest bardzo ważny dla obu wspólnot wierzących. Ostatnia wizja Ezechiela (Ez 40–48) stała się źródłem inspiracji dla judaizmu i chrześcijaństwa. Nie ma jednak zgodności w interpretacji tej prorockiej zapowiedzi: nastania nowej świątyni i nowego miasta. Świątynia (+ miasto) została przedstawiona w świetle judaizmu rabinackiego, pism qumrańskich oraz samego Ezechiela. W części egzegetycznej przebadano dokładnie tekst Ez 48,30-35. Na zakończenie zostały przedstawione wnioski teologiczne w sześciu punktach: Chwała Jahwe; Dziedzictwo patriarchów; Potęga Jahwe; Obecność Jahwe; Nadzieja Izraela; Recepcja chrześcijańska. Księga Ezechiela pozostaje jednym z najbardziej tajemniczych pism biblijnych. Jej potencjał teologiczny nie zawsze jest doceniany. Odnosi się to również do kwestii dialogu międzyreligijnego. Ezechiel był heroldem świętości imienia Jahwe oraz poznania Boga: Pana całego stworzenia, obecnego pośrodku swego ludu. Prawdy te stanowią trzon credo zarówno Żydów jak i chrześcijan. Wspólna ich kontemplacja pozwala na wzajemne zbliżenie, które w końcu wszystkich pragnących doprowadzi do miasta nazwanego Jahwe (jest) tam (Ez 45,35).  
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2019, 19; 309-328
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zapowiedź udzielenia Ducha ludowi Bożemu w Ez 36, 24-28
    Autorzy:
    Ordon, Hubert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053531.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-01
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Ezechiel
    Duch Boży
    Lud Boży
    Nowe przymierze
    Ezekiel
    Spirit od God
    People of God
    New Covenant
    Opis:
    Im Artikel wurde die doppelte Zusage des Geistes für Israel auf dem geschichtlichen Hintergrund seiner Verbannung nach Babylonien erörtert. Weil die damalige, prekäre und aussichtslose Situation fast dem Tode der Nation glich, was vor allem in Ez 37, 1-14 augenfällig wird, soll Israel von Jahwe den neuen Geist zum Aufleben bekommen (der anthropologische Gesichtspunkt). Damit er in Zukunft seine heilsgeschichtliche Aufgabe weiter erfüllen könnte (u.a. die Treue zum Bund mit Gott), wird ihm der Geist Jahwes erteilt (der theologische Gesichtspunkt). Diese Unterscheidung, obwohl der Geist sowohl im ersten als auch im zweiten Fall von Gott herkommt, findet seine zusätzliche Bestätigung in Ez 11, 19 und Ez 18, 31.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2005, 52, 1; 43-53
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie wizji wprowadzającej (Ez 1, 4–28) dla posłannictwa Ezechiela (Ez 2, 1–7, 27)
    The Importance of the Introductory Vision (Ezek. 1:4–28) for the Ezekiel’s Mission (Ezek. 2:1–7:27)
    Autorzy:
    Jasiński, Andrzej S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29430871.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    chwała Jahwe
    Ezechiel
    wizja
    karanie Izraela
    glory of Yahweh
    Ezekiel
    vision
    punishment of Israel
    Opis:
    W oparciu o rezultaty wcześniejszych badań nad użyciem form har i harm w tekście Ez 1, 4–28, w niniejszym artykule zostały przeprowadzone dalsze analizy. Dotyczą one znaczenia wizji wprowadzającej (Ez 1, 4–28) dla posłannictwa Ezechiela (Ez 2, 1–7, 27). Pierwsza wizja opisuje obecność chwały Jahwe pośród zesłańców w Babilonii. Tron chwały Jahwe został umieszczony na sklepieniu, które podtrzymują istoty żyjące, przemieszczające się na kołach — rydwanie. Ezechiel poznał, że zesłańcy nie zostali opuszczeni przez Jahwe. W następstwie wizji pojawia się audycja (Ez 2, 1–3, 15), podczas której następuje powołanie Ezechiela na proroka oraz wyznaczenie misji. Ezechiel został powołany do głoszenia orędzia Bożego ludowi buntowników (Ez 2, 3), którego treść została przekazana w zwoju księgi (Ez 2, 8–3, 3). Widzenie i audycja uzdolniły proroka do wykonywania czynności symbolicznych oraz do głoszenia orędzia zagłady Jerozolimy oraz całej ziemi Izraela (Ez 4, 1–7, 27). We wszystkich analizowanych partiach Księgi Ezechiela pojawiały się formy har i harm. Badania wykazały, że prorokowi zostały ukazane dwa przeciwstawne obrazy. Z jednej strony był to pozytywny obraz obecności chwały Jahwe (Ez 1, 4–28), a z drugiej obraz zbuntowanego ludu oraz upadku Jerozolimy i całej ziemi Izraela (Ez 2, 1–7, 27). Ten drugi obraz oznaczał kres istnienia Izraela z okresu królewskiego. Zadaniem proroka, jako stróża (Ez 3, 16–21), było przemawianie do ludu (zesłańców), z którego mała cząstka miała dać posłuch Bogu (Ez 5, 3). Ziemia Izraela zostanie jednak ukarana, nad którą zaciążył „zły los” (Ez 6–7).
    Based on the results of the previous research (the use of roots: har and harm in Ezek. 1:4–28), further analyzes have been carried out in this article. The research focuses on the importance of the introductory vision (Ezek. 1:4–28) for the mission of Ezekiel (Ezek. 2:1–7:28). The first vision describes the presence of the glory of YHWH among the exiles in Babylon. The throne of glory of YHWH has been placed on the vault. The vault is supported by living creatures. The living creatures move on wheels — a chariot. Ezekiel learned that the exiles were not abandoned by YHWH. Following the vision, there are the words of YHWH to Ezekiel (Ezek. 2:1–3:15). Ezekiel was called to be a prophet. His mission was assigned. Ezekiel was called to preach God`s message to a people of rebels (Ezek. 2:3). The content of the message was given in a scroll of the book (Ezek. 2:8–3:3). The vision and the words of YHWH enabled the prophet to perform symbolic activities and to proclaim the message: destruction of Jerusalem and the whole land of Israel (Ezek. 4:1–7:27). In all analyzed parts of the Book of Ezekiel, appeared har and harm. The research showed that the prophet was shown two opposing images. On the one hand, it was a positive image of the presence of the glory of YHWH (Ezek. 1:4–28), and on the other, a picture of rebellious people, the fall of Jerusalem and the whole land of Israel (Ezek. 2:1–7:27). The latter image marked that “The end has come” (Ezek. 7:2). It was the end of Israel`s existence (royal period). The task of the prophet/watchman (Ezek. 3:16–21), was to speak to the people (the exiles). The small part of the people will obey God’s words (Ezek. 5:3). But the land of Israel will be punished, on which “has come the end” (Ezek. 6–7).
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2023, 27, 2; 143-162
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Drogi odnowy człowieka (Ez 18,1-32)
    Ways of man’s renewal (Ezek 18,1-32)
    Autorzy:
    Jasiński OFM, Andrzej Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1902567.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Ezechiel
    Księga Ezechiela
    prorok
    nawrócenie
    Ezekiel
    Book of Ezekiel
    prophet
    conversion
    Opis:
    Temat „nowego człowieka” pojawia się w Księdze Ezechiela 18. W kontekście niewoli prorok uświadamia (wszystkim wygnańcom), że każdy człowiek jest odpowiedzialny za swoje czyny. „Co masz na myśli, używając tego przysłowia dotyczącego ziemi Izraela, które mówi: Ojcowie jedzą kwaśne winogrona, ale dzieci mają nadwerężone zęby? Jak żyję, oświadcza Pan Bóg, na pewno nie będziesz już używał tego przysłowia w Izraelu” (Ez 18,2-3). Raz na zawsze ma być odrzucona idea zbiorowej odpowiedzialności i dziedziczenia grzechów przodków: „Oto wszystkie dusze są Moje; dusza ojca, jak i dusza syna są Moje. Dusza, która grzeszy, umrze” (w. 4). Człowiek jest tym, który decyduje o swoim losie, a nie jest zdeterminowany przez czyny przeszłości (grzechy ojców). Ezechiel był nauczycielem, który rozwinął wizję nowego człowieka. Ez 18. to jedna wielka lekcja odnowy Izraela. W centrum uwagi Ez 18. znajduje się relacja jednostki do Jahwe: „Nie mam bowiem upodobania w śmierci każdego, kto umiera – oświadcza Pan Bóg. Dlatego nawróćcie się i żyjcie” (w. 32). Zwycięstwo Babilonu nie było ostateczne. Światowa potęga (Babilon) była tylko tymczasowym narzędziem w rękach Pana. Kontakt Izraela z obcą cywilizacją był okazją do zdystansowania się od własnego sposobu życia. Naród jednak nie mógł być zasymilowany z obcym ludem. Izrael musiał kształtować się we własnym środowisku. Prorok skupiał się szczególnie na sprawach edukacji. Swoje przesłanie kierował do wszystkich wygnańców, ale miał też na uwadze los jednostek. Ezechiel zapewnia, że każdy sam decyduje o swoim losie: „Dlatego będę cię sądził, o domu Izraela, każdego według jego postępowania – oświadcza Pan Bóg. Nawróćcie się i odwróćcie się od wszystkich waszych występków, aby nieprawość nie stała się dla was przeszkodą” (w. 30). Jednak suma dobrodziejstw obecnych w poszczególnym wierzącym staje się podstawą do stworzenia nowej wspólnoty Izraela, która jest w stanie wypełnić misję w przyszłej epoce odnowy. Nadchodząca przemiana nie mogłaby się dokonać bez przemiany człowieka. Ezechiel wyraźnie wzywał do przemiany w imię Jahwe: „uczyńcie sobie serce nowe i ducha nowego” (w. 31).
    The subject of the “new man” appears in Ezekiel 18. In the context of captivity the prophet realizes (all of the exiles) that each person is responsible for his actions. “What do you mean by using this proverb concerning the land of Israel saying, The fathers eat the sour grapes, but the children’s teeth are set on edge? As I live, declares the Lord God, you are surely not going to use this proverb in Israel anymore” (Ezek 18:2-3). Once and for all the idea of the collective responsibility and inheritance of his ancestors’ sins is to be rejected: “Behold, all souls are Mine; the soul of the father as well as the soul of the son is Mine. The soul who sins will die” (v. 4). Man is the one who decides of his fate, and is not determined by the acts of the past (sins of the fathers). Ezekiel was the teacher who developed the vision of a new man. Ezek 18. is a one big lesson of renewal of the Israel. The focus of Ezek 18 is the relationship of the individual to Yahweh: “For I have no pleasure in the death of anyone who dies, declares the Lord God. Therefore, repent and live” (v. 32). The victory of Babylon was not definitive. The world power (the Babylon) was merely a temporary tool in the hands of the Lord. Israel’s contact with an alien civilization was an opportunity to distance themselves from their own way of lives. The people, however, could not be assimilated with the foreign people. Israel had to shape up in its own environment. The Prophet was focused particularly on the matters of education. He directed his message to all of the exiles, but also had in mind the fate of the individuals. Ezekiel assures that everyone decides of their fate: “Therefore I will judge you, O house of Israel, each according to his conduct, declares the Lord God. Repent and turn away from all your transgressions, so that iniquity may not become a stumbling block to you” (v. 30). However, the sum of the benefits of present in the individual believer becomes the basis for creating a new community of Israel, which is able to fulfill the mission in the future era of renewal. The upcoming transition could not be achieved without human transformation. Ezekiel clearly called for change in the name of Yahweh: “make you a new heart and a new spirit” (v. 31).
    Źródło:
    Scriptura Sacra; 2017, 21; 105-129
    1428-7218
    Pojawia się w:
    Scriptura Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kocioł Ezechiela (Ez 24,1-14) w świetle retoryki hebrajskiej
    Ezekiel’s cauldron (Ezekiel 24:1-14) in the light of Hebrew Rhetoric
    Autorzy:
    Bosowski, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/19944732.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Ezekiel
    Book of Ezekiel
    Ezekiel’s cauldron
    parallel structures
    Hebrew rhetorical method
    Ezechiel
    Księga Ezechiela
    kocioł Ezechiela
    struktury paralelne
    metoda retoryki hebrajskiej
    Opis:
    Kontekstem badań było to, że różni komentatorzy proponują różne struktury badanego tekstu. Celem badań stało się opracowanie struktury, którą zamieścił w tekście starożytny autor natchniony. Do tego posłużyła metoda retoryki hebrajskiej, którą opracował Roland Meynet. Udało się odkryć strukturę badanego tekstu. Jest to konstrukcja paralelna o schemacie: A – B – C – C’ – B’ – A’. Wnioski: obraz Boga, jaki wyłania się z Księgi Ezechiela to Bóg Wszechmogący. Bóg Izraela może wszystko uczynić, nawet Nabuchodonozora uczynić narzędziem karania, zarówno Izraela, jak i Egiptu. Ponadto należy nadal prowadzić badania nad retoryką hebrajską w Księdze Ezechiela, gdyż większość wyroczni i wizji nadal nie jest opracowana.
    The context of the research was the issue that different investigators proposed various structures of the text under scrutiny. The research goal was to develop a structure that was included in the text by an ancient inspired author. The method of Hebrew rhetoric – developed by Roland Meynet – was used for this purpose. It was feasible to discover the structure of the text analysed. It is a parallel construction with the following scheme: A – B – C – C’ – B’ – A’. Conclusions: the image of God that emerges from the Book of Ezekiel is Almighty God. The God of Israel can do anything, even make Nebuchadnezzar an instrument of punishment for both Israel and Egypt. Moreover, conducting research into the Hebrew rhetoric in the book of Ezekiel must continue, as most of the oracles and visions are still not developed.
    Źródło:
    Scriptura Sacra; 2021, 25; 69-84
    1428-7218
    Pojawia się w:
    Scriptura Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dwa znaki (mofet) Ezechiela (Ez 12,1-16; 24,24-27)
    Two signs (mopheth) of Ezekiel (Ezek 12:1-16; 24:24-27)
    Autorzy:
    Jasiński OFM, Andrzej Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1902556.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Księga Ezechiela
    Ezechiel
    znak
    żona Ezechiela
    prorok
    Stary Testament
    Book of Ezekiel
    Ezekiel
    sign
    Ezekiel’s wife
    prophet
    Old Testament
    Opis:
    Ezechiel był kapłanem, ale został powołany na urząd proroka w tym momencie historii Izraela, kiedy niektórzy Izraelici znajdowali się w niewoli. Ezechiel był już w Babilonie, ale głosił do tych, którzy wciąż byli w Jerozolimie; którzy byli przekonani, że ich kłopoty są tylko tymczasowe i nie dostrzegali nieuchronności zbliżającego się sądu Bożego nad nimi. Symboliczne działania proroka były bardzo ważne w jego przesłaniu. Poselstwo Ezechiela: upadek Jerozolimy i niewola były koniecznymi środkami dla Boga, aby wyjaśnić, że teokracja Judy w jej zewnętrznej formie musi dobiec końca z powodu grzechu.Ezechiel w swojej Księdze czterokrotnie używa terminu מוֹפֵת („znak”; Ez 12,6.11; 24,24.27). W Ez 12,4-6 prorok miał zrealizować swoją przypowieść o uciekinierach. Jego pantomima składa się z bezsłownych gestów, mających na celu zwrócenie uwagi i wywołanie pytań. Ezechiel służył jako znak dla domu Izraela, ostrzeżenie przed zbliżającą się zagładą Jerozolimy (Ez 12,6). Dla wygnańców Ezechiel był znakiem, ilustracją lub lekcją poglądową (Ez 12,11). To, co uczynił w symbolicznym działaniu, w rzeczywistości spotka mieszkańców Jerozolimy, którzy zostaną wypędzeni ze swojej ojczyzny (wygnanie) i zmuszeni do osiedlenia się na terenach wydzielonych dla nich przez zdobywców (niewola).Prorokowi nakazano powstrzymanie się od lamentacji i żałoby po śmierci żony (Ez 24,15-27). Był to kolejny znak Ezechiela dla wygnańców (Ez 24,24). Gdy po wszystkich wydarzeniach nadejdzie wiadomość, że Jerozolima upadła, a świątynia została zburzona, będą wiedzieli, że wydarzenie to zostało zadekretowane przez Pana. Znak śmierci jego żony zapowiada sąd i śmierć; ten znak będzie szerzył wieść o zbawieniu i życiu (Ez 24,27).
    Ezekiel was a priest, but called to the office as a prophet at a time in the history of Israel in which they were partially in captivity. Ezekiel was already in Babylon, but he was preaching to those who were still back in Jerusalem, who felt their troubles were only temporary, who did not really perceive the inevitability of God’s impending judgment on their. The symbolic actions of the prophet was very important in his message. The Message of Ezekiel: The fall of Jerusalem and captivity, were necessary measures for God to explain that Judah the theocracy in its outward form must come to an end because of sin.Ezekiel use in his book four times the term מוֹפֵת (“sign”; Ezek 12:6.11; 24:24.27). In Ezek 12:4-6 Ezekiel was to carry out his fugitive parable. His pantomime consists of wordless gestures, designed to attract attention and evoke questions. Ezekiel was serving as a sign to the house of Israel, a warning of the impending doom facing Jerusalem (Ezek 12:6). To the exiles, Ezekiel was a sign or an illustration or an object lesson (Ezek 12:11). What he had done in symbolic action will actually befall the inhabitants of Jerusalem they will be driven from their homeland (exile) and forced to settle in areas set apart for them by their conquerors (captivity).The prophet was commanded to refrain from any lamentation or mourning after death of his wife (Ezek 24:15-27). It was another Ezekiel’s sign to the exiles (Ezek 24:24). When all events came to pass the news that Jerusalem had fallen and the temple had been destroyed they will know that the event had been decreed by the Lord. The sign of his wife’s death portends judgment and death, this sign will trumpet salvation and life (Ezek 24:27).
    Źródło:
    Scriptura Sacra; 2017, 21; 85-104
    1428-7218
    Pojawia się w:
    Scriptura Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Użycie form ראה i מראה oraz ich znaczenie w opisie wizji Ezechiela (Ez 1, 4–28)
    The Use of the Forms ראה and מראה and their Significance in the Description of the Ezekiel`s Vision (Ezek 1:4–28)
    Autorzy:
    Jasiński, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29430854.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    chwała Jahwe
    Ezechiel
    wizja
    widzieć
    glory of Yahweh
    Ezekiel
    vision
    to see
    Opis:
    Treść Księgi Ezechiela odnosi się do okresu początków zesłania Izraela do Babilonii. Ezechiel został powołany na proroka i stróża nad zesłańcami. W artykule zostały przeanalizowane wypowiedzi zawierające formy ראה i מראה w wizji inauguracyjnej (Ez 1, 4–28). Wstępem do wizji i całej księgi jest tekst Ez 1, 1–3, w którym znajduje się wyrażenie: i ujrzałem wizję ( ואָרְֶאהֶ֖ מרְַאותֹ֥ ) Bożą (w. 1b). Wprowadza ono opisy wizji obecne w całej Księdze Ezechiela (Ez 1, 4–28; 8, 1 — 11, 25; 40, 1–48, 35 + 37, 1–14). Pierwsza wizja opisuje obecność chwały Jahwe pośród zesłańców w Babilonii. Jej tron umieszczony na sklepieniu podtrzymują istoty żyjące, przemieszczające się na kołach — rydwanie. Ezechiel poznał, że zesłańcy nie zostali opuszczeni przez Jahwe. Doświadczenie duchoweEzechiela zostało zainicjowanie ręką Jahwe, która na nim spoczęła (w. 3). Była to moc, która uzdolniła go do oglądu (i słuchania; por. w. 24) rzeczywistości niedostępnej innym zesłańcom. Ezechiel stał się zatem szafarzem tajemnicy obecności Pana w Babilonii pośrodku „golah”. Wydarzenie to miało dać początek procesowi odnowy Izraela. Ezechiel przestał być anonimową postacią, lecz dzięki objawieniu stał się wybrańcem Bożym, prorokiem, stróżem oraz kapłanem nowej świątyni. Następstwa tego „widzenia” opisuje Ezechiel w dalszych partiach księgi.
    The content of the Book of Ezekiel refers to the beginning of the Israel’s Exile to Babylon. Ezekiel was called to be a prophet and watchman of the exiles. The article analyzes the statements containing the forms: ראה and מראה (in the inaugural vision; Ezek 1:4–28). The introduction to the vision and to the entire Book of Ezekiel is the text of Ezek 1:1–3 which contains the phrase: I saw the vision ( ואָרְֶאהֶ֖ מרְַאותֹ֥ ) of God (v. 1b). This phrase introduces the theme of the visions present throughout the entire Book of Ezekiel (Ezek 1:4–28; 8:1–11:25; 40:1–48:35 + 37:1–14). The first vision describes the presence of the glory of Yahweh among the exiles in Babylon. The glory of Yahweh was over the dome supported by a living creature, and the wheels — a chariot. Ezekiel learned that the exiles were not abandoned by Yahweh. Ezekiel’s spiritual experience was initiated by the hand of YHWH upon him (v. 3). It was the power that enabled him to see reality inaccessible to the other exiles. Ezekiel become the servant of the mystery of the Lord’s presence in Babylon (among the golah). This event was the beginning of the renewal process of Israel. Ezekiel become God`s servant, prophet, watchman and priest of the new temple. The consequences of this vision were described by Ezekiel in the later parts of the book.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2023, 27, 1; 41-56
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies