Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Elżbieta Sieniawska" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Agnieszka Słaby, „Rządzicha oleszycka” – dwór Elżbiety z Lubomirskich Sieniawskiej jako przykład patronatu kobiecego w czasach saskich, Wydawnictwo LIBRON – Filip Lohner, Kraków 2014
    Autorzy:
    Leśniak, Franciszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/436449.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Elżbieta Sieniawska
    czasy saskie
    Źródło:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2016, 2; 168-172
    2450-4475
    Pojawia się w:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Św. Roch odwiedzający chorych - tajemnice warsztatu malarskiego Martina Altomontego. Badania, technika, analiza porównawcza i konserwacja obrazu
    St Roch Visiting the Sick – the secrets of Martino Altomonte’s painterly workshop. Research, techniques, comparative analysis and conservation of the painting
    Autorzy:
    Modzelewska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1965522.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
    Tematy:
    Martino Altomonte
    Elżbieta Sieniawska
    St Roch
    conservation
    Opis:
    The planned exhibition on Elżbieta Sieniawska, the second owner of Wilanów, provided an opportunity to conduct a comprehensive conservation and restoration of the exquisite work by Martino Altomonte, the painting St Roch Visiting the Sick. The painting, which in the past underwent several renovations, was reinforced with a lining of new canvas. Its composition regained its former aesthetic quality as the old re-paintings were removed and the missing fragments reconstructed. Physical and chemical analyses carried out using modern analytical equipment and techniques, including the noninvasive analyses, were an important part of the works undertaken by the Museum. The previously published results of the analyses of two other canvases by the same painter, The Battle of Vienna and The Battle of Párkány, made it possible to compare the painterly techniques applied by the artist at various stages of his creative career. The compositions of all paintings executed on coloured primers were first developed in the yellow ochre and grey tones, and then quickly finished in colours applied in two to three layers. Paints used by Altomonte contained primarily pigments obtained from natural coloured clays. Modified binding agents containing chicken egg and linseed oil enabled Altomonte to obtain the desired thickness of paint and to achieve the projected painterly effects. The hitherto technological analyses of the painting made it possible to establish further topics for future research projects. The issue of Altomonte's use of blue pigments is especially noteworthy. In his earlier works, those were various types of smalt and, to a limited extent, indigo and azurite. In the later period, the pigment he used was most probably Prussian blue, possibly indigo as well; this would need to be confirmed by a broader array of instrumental analytical methods. Apart from the blue pigments, the identification of ramie fibres in the canvas offers another interesting research topics. The use of ramie in European painting supports dating from the first half of the 18th century may become a topic for future exploration. The Italian-educated Martino Altomonte was very deliberate in his use of diverse methods and means of artistic work. In addition, at the basis of his adroit use of varied painterly matter lay his abilities as a draughtsman evident from his surviving sketches and painting designs. Sketch-like painterly presentations were also a characteristic element of his work.
    Źródło:
    Studia Wilanowskie; 2020, XXVII; 35-59
    0137-7329
    2720-0116
    Pojawia się w:
    Studia Wilanowskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dwie panie Sieniawskie i ich klientka Drużbacka z Wilanowem w tle
    Two ladies Sieniawskie and their client Drużbacka with Wilanów in the background
    Autorzy:
    Stasiewicz, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2147335.pdf
    Data publikacji:
    2020-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    Elżbieta Sieniawska
    Maria Zofia Sieniawska (Denhoff-Czartoryska)
    Elżbieta Drużbacka
    August II – król Polski
    Wilanów
    August II – King of Poland
    Wilanów Palace
    Opis:
    Autorka prezentuje trzy kobiety związane z Wilanowem. Elżbieta Sieniawska, żona hetmana wielkiego koronnego i kasztelana krakowskiego Adama, była jedną z najbardziej wpływowych kobiet czasów Augusta II. Skala jej aktywności była duża. Angażowała się w życie polityczne, ekonomiczne, kulturalne i artystyczne. Kupiła w 1720 r Wilanów, ponieważ zapewniał prestiż Sieniawskim, jako właścicielom dawnej rezydencji króla Sobieskiego. Jedyna córka magnatów, Maria Zofia Denhoff, była spadkobierczynią wielkiej fortuny, do której zarządzania była dobrze przez matkę przygotowana. W 1730 r. oddała Wilanów w dzierżawę królowi Augustowi II. Po jego śmierci w 1733 r. Wilanów powrócił znów do Marii Zofii i jej drugiego męża Augusta Czartoryskiego. Elżbieta Drużbacka, zaufana klientka Sieniawskich, poetka, powiernica Marii Zofii może bywała w pałacu w Wilanowie. Ze znajdujących się tam plafonów "Czterech Pór Roku" Siemiginowskiego mogła czerpać inspirację do poematu "Opisanie czterech części roku".
    The authoress presents three women associated with Wilanów. Elżbieta Sieniawska (1668/69 – 1729), wife of Adam the grand hetman of the Crown and Kraków castellan, was one of the most influential women of the time of August II. The scale of her activity was large. She was involved in political, economic, cultural and artistic life. She bought Wilanów in 1720 because it provided prestige to the Sieniawski family as the owners of the formerresidence of King Sobieski. The only daughter of magnates, Maria Zofia Denhoff, was the heir to a great fortune, for which she was well prepared to manage. In 1730, she leased Wilanów to King August II. After his death in 1733, Wilanów returned again to Maria Zofia and her second husband August Czartoryski. Elżbieta Drużbacka, a trusted client of the Sieniawski family, poet, confidante of Maria Zofia, may have been to the palace in Wilanów. Siemiginowski’s plafonds "Four Seasons" found there could draw inspiration for the poem "Opisanie czterech części roku" (Describing the four parts of the year).
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2020, 21; 47-61
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Co moment wyglądałam łaski Pańskiej WM Pani i Dobrodziki" – korespondencja Elżbiety z Lubomirskich Sieniawskiej, kasztelanowej krakowskiej z Joanną Gołyńską, ksienią jarosławskich benedyktynek jako przykład relacji klientalnych w czasach saskich
    Autorzy:
    Kicińska, Urszula
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33331449.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    patron
    client
    collator
    patron-client relations
    Elżbieta Sieniawska
    Joanna Gołyńska
    Benedictine nuns of Jarosław
    klient
    kolator
    relacje patron-klient
    benedyktynki jarosławskie
    dwór kobiecy
    Opis:
    W dawnej Polsce kobiety mocno angażowały się w działalność publiczną, a jednym z jej przejawów był sprawowany przez nie patronat religijny, który stanowił bardzo ważny element budowania więzi klientalnych. Znakomitym materiałem służącym do prześledzenia relacji pomiędzy daną patronką a jej duchowną klientelą są listy proszalne, w których pod pokładami rozbudowanej ceremonialności pojawiały się rzeczywiste cele i oczekiwania obu negocjujących ze sobą stron. W gronie owych zacnych kolatorek znalazła się również Elżbieta z Lubomirskich Sieniawska (zm. 1729), która wraz ze swym mężem Adamem Mikołajem (zm. 1726) dokonała wielu fundacji kościelnych. Pod opieką patronacką kasztelanowej krakowskiej znalazł się także konwent jarosławskich benedyktynek, w którym funkcję ksieni w tym okresie pełniła Joanna Gołyńska (zm. 1725). W przeanalizowanych listach, które wspomniana przełożona słała do swej dobrodziejki, przewija się kwestia relacji patronackich pomiędzy kolatorką a jej duchowną klientką oraz pojawiają się sprawy dotyczące codziennego funkcjonowania jarosławskiego konwentu. J. Gołyńska bezustannie narzekała na to, że nie ma za co utrzymać klasztoru, gdyż czasy, w których przyszło jej żyć, coraz bardziej pogrążają klasztor w długach i w ruinie. Warto zauważyć, że kierowane przez benedyktynkę proklamacje niejednokrotnie nie spotykały się z aprobatą, a nawet jakąkolwiek reakcją E. Sieniawskiej, co rzuca się cieniem na działalność kolatorską kasztelanowej krakowskiej. Mamy bowiem dowód na to, że nie każdemu proszącemu, a w tym wypadku klientowi duchownemu, Sieniawska, pomimo obowiązków wynikających z bycia patronką, mogła lub chciała w pełni pomóc.
    In the old Poland, women were heavily involved in public activities, and one of its manifestations was the religious patronage they exercised, which was a very important part of building cliental ties. An excellent resource for tracing the relationship between a given patron and her clerical clientele are the begging letters, in which, beneath the layers of elaborate ceremonialism, the real goals and expectations of the two parties negotiating with each other were explained. Among these worthy collators was also Elżbieta Sieniawska, née Lubomirska (d. 1729), who, together with her husband Adam Mikołaj (d. 1726), contributed many church foundations. Under the patronage of the castellan of Kraków was also the convent of the Benedictine nuns of Jarosław, in which the position of abbess at that time was held by Joanna Gołyńska (d. 1725). The analysed letters, which the said superior sent to her benefactress, display the issues of patronage relations between the collator and her clerical client, and matters concerning the daily functioning of the Jarosław convent. J. Gołyńska incessantly complained about not having enough money to support the monastery, as the times in which she lived increasingly plunged the establishment into debt and ruin. It is noteworthy that the proclamations directed by the Benedictine nun often did not meet with approval or even any reaction from E. Sieniawska, which casts a shadow over the collator activity of the Kraków castellan's wife, for we now have proof that not every requester, or in this case religious client, could or would enjoy full support of Sieniawska, despite her duties as a patroness.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2023, 120; 241-260
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies