- Tytuł:
-
Responses of the Micro-Crustacean, Daphnia magna, across Five Generations Continuously Exposed to Di-2-Ethylhexyl Phthalate in Mekong River Water
Reakcje mikroskorupiaków, Daphnia magna, w ciągu pięciu pokoleń stale narażonych na działanie ftalanu di-2-etyloheksylu w wodzie rzeki Mekong - Autorzy:
-
Tran, Vinh-Quang
Nguyen, Van-Tai
Dao, Thanh-Son - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/2175329.pdf
- Data publikacji:
- 2022
- Wydawca:
- Polskie Towarzystwo Przeróbki Kopalin
- Tematy:
-
chronic effects
Daphnia magna
energy cost
life traits
plastic additives
skutki chroniczne
zużycie energii
cechy życiowe
dodatki do tworzyw sztucznych - Opis:
-
Plastic pollution has been considered as an emerging environmental problem, and is among the ecological and human health concerns. Detrimental impacts of plastic pollution on living things are closely related to the plastic additives added onto the polymer during plastic manufacture. Di-2-ethylhexyl phthalate (DEHP) is one of the most common plasticizers and is usually found in water environment worldwide. Plastic additives can cause many negative effects on aquatic organisms such as fish and zooplankton. This study aimed to assess the chronic effects of DEHP on the life history traits of an ecotoxicological model micro-crustacean, Daphnia magna, across five generations (F0–F4). We used the natural water from Mekong River in Vietnam as the medium for the D. magna incubation in laboratory conditions. The concentrations of trace elements (e.g., metals and pesticides) in the natural water were under detection levels of equipment or very low which was sufficient for D. magna to grow well. The results showed that the body length was the main endpoint of the organisms inhibited by DEHP across all generations. DEHP adversely impacted the survival and fecundity of D. magna in the fourth generation (F3) only. The adverse effects of DEHP on body length of D. magna should be the consequence of the energy cost and allocation in the exposed organisms. The survival and reproduction responses of D. magna to DEHP across five generations could be explained by (i) the severe effects of the chemical on many individuals in the organism cohort, and (ii) toxin-tolerant development in the remaining exposed organisms. Although the trace elements in natural water from Mekong River were not toxic to D. magna at very low concentrations, together with DEHP they might enhance impacts on the organism. Besides, a multigenerational exposure to DEHP would reflect clearer impacts on the organism than a single exposure. Our results could be useful for extrapolation on the influence of plasticizers on freshwater zooplankton in nature.
Zanieczyszczenie tworzywami sztucznymi zostało uznane za narastające zagrożenie środowiskowe i jest jednym z problemów ekologicznych związanych ze zdrowiem człowieka. Szkodliwy wpływ zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi na organizmy żywe jest ściśle związany z dodatkami tworzyw sztucznych dodawanymi do polimeru podczas produkcji tworzyw sztucznych. Ftalan di2-etyloheksylu (DEHP) jest jednym z najpowszechniejszych plastyfikatorów i zwykle występuje w środowisku wodnym na całym świecie. Dodatki do tworzyw sztucznych mogą powodować wiele negatywnych skutków dla organizmów wodnych, takich jak ryby i zooplankton. Badania przedsatwione w artykule miały na celu ocenę ciągłego wpływu DEHP na cechy historii życia modelu ekotoksykologicznego mikroskorupiaka, Daphnia magna, w ciągu pięciu pokoleń (F0–F4). Jako pożywkę do inkubacji D. magna w warunkach laboratoryjnych wykorzystano naturalną wodę z rzeki Mekong w Wietnamie. Stężenia pierwiastków śladowych (np. metali i pestycydów) w naturalnej wodzie były poniżej poziomu wykrywalności sprzętu lub bardzo niskie, co było wystarczające, aby D. magna dobrze się rozwijała. Wyniki pokazały, że długość ciała była głównym punktem oceny rozwoju organizmów hamowanego przez DEHP we wszystkich pokoleniach. DEHP negatywnie wpłynął na przeżywalność i płodność D. magna jedynie w czwartym pokoleniu (F3). Negatywny wpływ DEHP na długość ciała D. magna powinien być konsekwencją zużycia energii i jej alokacji w narażonych organizmach. Reakcje D. magna na przetrwanie i reprodukcję pod wpływem DEHP w ciągu pięciu pokoleń można wytłumaczyć (i) poważnym wpływem substancji chemicznej na wiele osobników w populacji organizmów oraz (ii) rozwojem tolerancji na toksyny u pozostałych narażonych organizmów. Chociaż pierwiastki śladowe w naturalnej wodzie z Mekongu nie były toksyczne dla D. magna w bardzo niskich stężeniach, to razem z DEHP mogą nasilać oddziaływanie na organizm. Poza tym wielopokoleniowe narażenie na DEHP odzwierciedlałoby wyraźniejszy wpływ na organizm niż jednorazowe narażenie. Przedstawione wyniki mogą być przydatne do ekstrapolacji wpływu plastyfikatorów na zooplankton słodkowodny w przyrodzie. - Źródło:
-
Inżynieria Mineralna; 2022, 2; 77--83
1640-4920 - Pojawia się w:
- Inżynieria Mineralna
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł