Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę ""Wyprawy krzyżowe"" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Russian Pilgrims of the 12th–18th Centuries on “The sweet land of Cyprus”
Rosyjscy pielgrzymi XII-XVIII wieku o „słodkiej cypryjskiej krainie”
Autorzy:
Bliznyuk, Svetlana V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038405.pdf
Data publikacji:
2020-12-20
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
pielgrzymki
wyprawy krzyżowe
Cypr
Rosja
Jerozolima
Bizancjum
relikwie chrześcijańskie
Cerkiew prawosławna
Turcy
trasa podróży
historia
literatura
pilgrimages
crusades
Cyprus
Russia
Jerusalem
Byzantium
Christian relics
Orthodox church
Turks
itinerary
history
literature
Opis:
The era of the Crusades was also the era of pilgrims and pilgrimages to Jerusalem. The Russian Orthodox world did not accept the idea of the Crusades and did not consider the Western European crusaders to be pilgrims. However, Russian people also sought to make pilgrimages, the purpose of which they saw in personal repentance and worship of the Lord. Visiting the Christian relics of Cyprus was desirable for pilgrims on their way to Jerusalem. Based on the method of content analysis of a whole complex of the writings of Russian pilgrims, as well as the works of Cypriot, Byzantine, Arab and Russian chroniclers, the author explores the history of travels and pilgrimages of Russian people to Cyprus in the 12th–18th centuries, the origins of the Russian-Cypriot religious, inter-cultural and political relationships, in addition to the dynamics of their development from the first contacts in the Middle Ages to the establishment of permanent diplomatic and political relations between the two countries in the Early Modern Age. Starting with the 17th century, Russian-Cypriot relationships were developing in three fields: 1) Russians in Cyprus; 2) Cypriots in Russia; 3) knowledge of Cyprus and interest in Cyprus in Russia. Cypriots appeared in Russia (at the court of the Russian tsars) at the beginning of the 17th century. We know of constant correspondence and the exchange of embassies between the Russian tsars and the hierarchs of the Cypriot Orthodox Church that took place in the 17th–18th centuries. The presence of Cypriots in Russia, the acquisition of information, the study of Cypriot literature, and translations of some Cypriot writings into Russian all promoted interactions on both political and cultural levels. This article emphasizes the important historical, cultural, diplomatic and political functions of the pilgrimages.
Czas wypraw krzyżowych był także epoką pielgrzymowania do Jerozolimy. Rosyjski świat prawosławny nie zaakceptował idei wypraw krzyżowych i nie uważał zachodnioeuropejskich krzyżowców za pielgrzymów. Jednak Rosjanie również starali się organizować pielgrzymki, których cel upatrywali w osobistej skrusze i uwielbieniu Boga. Nawiedzanie chrześcijańskich relikwii znajdujących się na Cyprze było pożądane przez pielgrzymów udających się do Jerozolimy. Opierając się na metodzie analizy treści całego kompleksu pism pielgrzymów rosyjskich, a także pism kronikarzy cypryjskich, bizantyjskich, arabskich i rosyjskich, autorka bada historię podróży i pielgrzymek odbywanych przez Rosjan na Cypr od XII do XVIII stulecia, genezę rosyjsko-cypryjskich stosunków religijnych, międzykulturowych i politycznych, a także dynamikę ich rozwoju od pierwszych kontaktów w średniowieczu do nawiązania stałych stosunków dyplomatycznych i politycznych między oboma krajami we wczesnej epoce nowożytnej. Począwszy od XVII wieku stosunki rosyjsko-cypryjskie rozwijały się na trzech płaszczyznach: 1) Rosjanie na Cyprze; 2) greccy Cypryjczycy w Rosji; 3) wiedza o Cyprze i zainteresowanie Cyprem w Rosji. Greccy Cypryjczycy pojawili się w Rosji (na dworze carów rosyjskich) na początku XVII wieku. Znamy stałą korespondencję i wymianę posłów pomiędzy carami rosyjskimi a hierarchami cypryjskiego Kościoła Prawosławnego, która odbywała się w XVII-XVIII wieku. Obecność greckich Cypryjczyków w Rosji, zdobywanie informacji, studiowanie literatury cypryjskiej oraz przekładanie niektórych pism cypryjskich na język rosyjski sprzyjało interakcjom na płaszczyźnie zarówno politycznej, jak i kulturowej. Niniejszy artykuł podkreśla ważne historyczne, kulturowe, dyplomatyczne i polityczne funkcje pielgrzymek.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2020, 30, 3; 63-80
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aimery de Nabinaud, OFM (†1326), Counsellor of Henry II, Bishop of Paphos, Papal Diplomat between Cyprus and Armenia, and Debtor
Aimery de Nabinaud, OFM (†1326), doradca Henryka II, biskup Pafos, papieski dyplomata na Cyprze i w Armenii oraz dłużnik
Autorzy:
Schabel, Christopher
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37271468.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Armenia
Cypr
papiestwo
wyprawy krzyżowe
Aimery de Nabinaud
Jacques More
Cyprus
papacy
Crusades
Opis:
Of the four medieval cities (and dioceses) of Frankish Cyprus – Nicosia, Paphos, Limassol, and Famagusta – Paphos has received the least attention. Continuing work on the Bullarium Cyprium project, which involves editing the papal letters referring to the island, provides a window into the ecclesiastical history of the town. This is the second of three articles in this journal that complete Jean Richard’s work on the bishops of Paphos in the period of the Avignon papacy (1309–1377). With some notes on Bishop Jacques More (1309–1321), this paper focuses on his successor, Aimery de Nabinaud, OFM, the first member of an illustrious family of ecclesiastics who served Cyprus in the 14th century. First noted in 1310, when he was teaching at the Minorite convent in Famagusta, Aimery was an important advisor to King Henry II (†1324), he was eventually elevated to Bishop of Paphos in 1322. We know most about Aimery’s diplomatic activities with the Kingdom of Armenia in Cilicia from 1310 until his death, as well as the difficult financial situation he left to his successor as bishop, Géraud de Veyrines.
Spośród czterech średniowiecznych miast (i diecezji) frankijskiego Cypru – Nikozji, Pafos, Limassol i Famagusty – Pafos poświęcono najmniej uwagi. Dalsze badania w ramach projektu Bullarium Cyprium, który obejmuje redakcję listów papieskich odnoszących się do wyspy, pozwalają na wgląd w kościelną historię miasta. Jest to drugi z trzech artykułów w tym czasopiśmie, które dopełniają opracowanie Jeana Richarda na temat biskupów Pafos w okresie papiestwa awiniońskiego (1309–1377). Oprócz kilku uwag na temat biskupa Jacques’a More’a (1309–1321), niniejszy artykuł poświęcony jest jego następcy, Aimery’emu de Nabinaud OFM, pierwszemu członkowi znamienitej rodziny kościelnej, która zasłużyła się dla Cypru w XIV w. Aimery, o którym po raz pierwszy wzmiankowano w 1310 r., kiedy nauczał w klasztorze minorytów w Famaguście, był ważnym doradcą króla Henryka II (†1324), a w 1322 r. został mianowany biskupem Pafos. Obecnie posiadamy najpełniejszą wiedzę o dyplomatycznych relacjach Aimery’ego z królestwem Armenii w Cylicji od 1310 r. do chwili jego śmierci, a także o trudnej sytuacji finansowej, w jakiej znalazł się jego następca na stanowisku biskupa, Géraud de Veyrines.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 42, 3; 291-316
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies