Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Charles Nodier" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Portrait de l’artiste en jeune barbu : Le Peintre de Saltzbourg de Charles Nodier
Portrait of the Artist as a Young Bearded Man: Charles Nodier’s "Le Peintre de Saltzbourg"
Portret artysty jako młodego brodacza: "Le Peintre de Saltzbourg" Charlesa Nodiera
Autorzy:
Sukiennicka, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683338.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Charles Nodier
Maurice Quai
malarstwo
ekfraza
ut pictura poesis
szkoła rozczarowania
painting
ekphrasis
disenchantment
Opis:
Charles Nodier był jednym z ważniejszych promotorów idei fraternité des arts w latach 1830, ale jego doświadczenie życia i tworzenia w artystycznych kręgach, skupiających zarazem pisarzy, malarzy i kompozytorów, nie ogranicza się tylko do prowadzenia salonu w Bibliotece Arsenału. Już we wczesnej młodości Nodier obracał się w środowisku malarzy, zbuntowanych uczniów Jacquesa-Louisa Davida, którzy na początku XIX wieku stworzyli grupę (sektę) zwaną Méditateurs. To doświadczenie zostawiło swój ślad w dziele literackim Nodiera. Jego powieść Le Peintre de Saltzbourg (1803) zdradza pewne pokrewieństwa z estetyczną doktryną Maurice’a Quai i grupy Méditateurs. Ten zapomniany epizod historii romantyzmu został przywrócony pamięci w 1832 roku dzięki ponownej publikacji powieści w Dziełach Charlesa Nodiera oraz dzięki prasie, która porównała Méditateurs do głośnej wówczas grupy Jeunes-France.
Charles Nodier was one of the leading advocates of the fraternity of artists in the 1830s, but his experience of life and work in artistic circles embracing writers, painters and composers was not limited to his own literary salon at the Arsenal. Already as a young man, Nodier moved in the circle of Méditateurs, a group started at the beginning of the 19th century by rebellious former students of Jacques-Louis David. This experience left its mark on Nodier’s work: his novel, Le Peintre de Saltzbourg (1803) reveals a certain affinity with the aesthetic doctrines of Maurice Quai and Méditateurs. This forgotten episode of the history of Romanticism was brought back to memory in 1832 by the republication of the novel in OEuvres de Charles Nodier, and by the contemporary critics, who compared Méditateurs to Jeunes-France, a popular artistic cenacle of the day.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2018, 13; 33-44
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The argument from authority in the dynamics of the French classic-romantic quarrel (1821–1831)
Argument z autorytetu w dynamice francuskiego sporu klasyków z romantykami (1821–1831)
Autorzy:
Sukiennicka, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361376.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
Charles Nodier
Victor Hugo
La Muse française
Akademia Francuska
romantyzm jako nowoczesny klasycyzm
Key words
Académie française
Romanticism
as classicism of modern times
Opis:
In the early 1820s, French classicists tried to discredit the Romantic aesthetics, considering it foreign and anti-national in character. They accused the Romantics of bad taste and lack of classical erudition, but the Romantics turned the accusation against the classicists. In fact, both sides of the ensuing quarrel employed the argument from classical authority. French Romantics appropriated the heritage of ancient and classical literature, relying on Virgil, Horace, Boileau and Corneille in order to legitimate their own aesthetics. This paper describes the rhetorical dynamics of the French classic-Romantic quarrel to demonstrate how the authors from La Muse française were aiming to replace their opponents as actual representatives of erudite and yet modern literature.
Na początku drugiej dekady XIX wieku francuscy klasycy starali się zdyskredytować estetykę romantyzmu, piętnując ją w akademickich mowach jako obcą narodowym wzorcom literackim. Oskarżali oni romantyków o zły smak i brak erudycji, ale argument ten obrócił się przeciwko nim w trakcie sporu, który wywiązał się między reprezentantami dwóch estetyk. Romantycy równie zapalczywie jak klasycy posługiwali się argumentem z autorytetu autorów antycznych. Starali się oni przywłaszczyć sobie dziedzictwo Wergiliusza, Horacego, Boileau i Corneille’a, by ugruntować w ten sposób własną estetykę. Artykuł opisuje retoryczną dynamikę tego odcinka francuskiego sporu klasyków z romantykami i ukazuje, jak autorzy związani z pismem La Muse française usiłowali zająć miejsce klasyków w nowym panteonie pisarzy pełnych klasycznej erudycji, ale też będących wyrazicielami głosu nowej epoki.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2020, 18; 41-52
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies