Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Rus’" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Wokół chrztu Rusi Kijowskiej do czasów Włodzimierza I Wielkiego
    On the baptism of Kievan Rus’ up to the reign of Vladimir I the Great
    Autorzy:
    Sprutta, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519411.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Ruś Kijowska
    Bizancjum
    chrystianizacja Rusi
    kult pogański
    księżna Olga
    książę Włodzimierz I Wielki
    chrzest
    Kievan Rus’
    Byzantium
    Christianization of Rus’
    pagan cult
    Princess Olga
    Prince Vladimir I the Great
    baptism
    Opis:
    Ewangelizacja Rusi Kijowskiej zaczęła się już za panowania księżnej Olgi, która przyjęła chrzest, według powszechnego poglądu, w Konstantynopolu. Jednakże rzeczywistym chrzcicielem Rusi był dopiero jej wnuk, książę Włodzimierz I Wielki. To on doprowadził do chrztu swe księstwo, ale nie zdołał wytrzebić z niego pogaństwa. Na decyzję o przyjęciu chrztu przez tego księcia bardziej jednak zdawały się wpływać czynniki polityczne niż religijne. Prestiż Rusi jako kraju chrześcijańskiego usiłowano podnieść, przypisując jej ewangelizację samemu apostołowi Andrzejowi. Z nim też, jak i z Mojżeszem, królami Dawidem i Salomonem oraz ze św. Pawłem i św. Jerzym porównywano księcia Włodzimierza, natomiast księżną Olgę ze św. Marią Magdaleną i św. Heleną, w obojgu widząc chrzcicieli Rusi. Okolicznościami najbardziej sprzyjającymi przyjęciu chrztu przez ruskiego władcę było udzielenie tego sakramentu księżnej Oldze, wcześniejsza znajomość chrześcijaństwa przez księcia Włodzimierza, a także obecność chrześcijan w jego drużynie. O tym traktuje niniejszy artykuł.
    The evangelization of Kievan Rus’ had already begun under the reign of Princess Olga, who was baptized, according to popular belief, in Constantinople. However, it was her grandson, Prince Vladimir I the Great, who was the true baptizer of Rus’. He was the one who brought his principality to baptism, but failing to eradicate paganism. However, this prince’s decision to receive baptism appeared to be motivated more by political than religious considerations. Rus’s reputation as a Christian country was boosted by crediting its evangelization to the apostle Andrew personally. Apart from this apostle, Prince Vladimir was also likened to Moses, Kings David and Solomon, as well as St. Paul and St. George, while Princess Olga was linked to St. Mary Magdalene and St. Helena, all of whom were regarded as baptizers of Rus. The granting of this sacrament to Princess Olga, Prince Vladimir’s prior awareness of Christianity, and the presence of Christians in his troop were the circumstances most conducive to the Ruthenian ruler’s embrace of baptism. This is the subject of the article.
    Źródło:
    Annales Missiologici Posnanienses; 2023, 28; 77-88
    1731-6170
    2956-6282
    Pojawia się w:
    Annales Missiologici Posnanienses
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A sword scabbard chape with a depiction of a bird of prey from the surroundings of Kostrzyn
    Autorzy:
    Michalak, Arkadiusz
    Socha, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038178.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-20
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Kostrzyn
    chape
    Early Middle Ages
    Scandinavia
    Rus
    Byzantium
    Opis:
    In 2016, an Early Medieval sword scabbard chape was handed over to the Museum of Kostrzyn Fortress. According to the person submitting it, it was found about 5-6 years earlier in the northern part of Kostrzyn nad Odrą. The main decorative motif of the openwork field is a heraldically arranged bird. The closest analogies to the chape in question are dated to the second half of the 10th and 11th century. Artefacts of this type could have been produced in Scandinavia, but also in the Rus and Baltic areas. Unfortunately, we are not able to say what raw material was used to cast the artefact in question. An analysis of the metal composition of the find carried out on the surface of the artefact demonstrated that a very heterogeneous lead alloy was used, which could have also been a result of lead-bleaching. The same technology was also observed on the chapes from Ruthenia. Scholars have explained the presence of an ornithomorphic motif on the surface of the artefact in various ways
    Źródło:
    Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim; 2017, 58; 159-174
    0080-9993
    Pojawia się w:
    Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rus and Khazars
    Autorzy:
    Howard-Johnston, James
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31331510.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Rus
    Khazar
    Byzantium
    history
    9th–10th century
    Opis:
    The southern thrust of the Rus in the ninth–tenth centuries is to be explained not only by Viking hunger for wealth and glory, but also by the large, rapidly growing market for furs in the Caliphate. In order to reach that market, the Rus had to cross the Khazars’ sphere of influence in the steppes and wooded steppes of the Volga and Don regions. The khaganate was a great power, which presided over many client peoples. It was perhaps awareness of the potential threat posed by the Rus which prompted the Khazars to improve their northern defences in the 830s. There is clear evidence that they then extended their authority over the Rus, their khagan being acknowledged as Rus ruler. The subsequent history of the Rus, up to their successful rebellion in 965, can only be understood if account is taken of Khazar influence and of wider geopolitical circumstances. The following propositions, all to some extent conjectural, are put forward: (1) that the first Rus attack on Constantinople in 860 was a show of force, timed to coincide with several Arab raids on Byzantine territory, and that it was initiated by the Khazars at the urging of the central Abbasid authorities; (2) that Byzantium was seeking a useful ally both against the Balkan Bulgars and against the Sajids of Azerbaijan, when it offered substantial trade concessions to the Rus in 911, that no objection was made by the Khazars, who had recently faced problems from the Oghuz Turks and their Pecheneg clients, and that the treaty resulted in a damaging Rus raid in the Caspian region after 912–913; (3) that there was a serious deterioration in Khazar-Byzantine relations in the 920s; (4) that the second Rus attack on Constantinople in 941 (this time in great force) was instigated by the Khazars, in response to an abortive Rus rebellion; and (5) that the Rus subsequently patched up relations with the Khazars, who allowed them to invade Azerbaijan in 944–945, and made peace with the Byzantines, signing a new trade treaty in 944. Apart from some evidence of assimilation of Khazar customs, it was the division of the Rus into twenty or so distinct principalities which was the principal longterm outcome of Khazar influence.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2023, 13; 381-418
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Death and burial in Kyivan Rus’ according to written sources
    Autorzy:
    LUTSYK, Iryna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2142428.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-04
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    Middle Ages
    Christianity
    Kyivan Rus’
    Byzantium
    funeral rites
    princely burials
    Opis:
    The spread of Christianity in the lands of Kyivan Rus caused radical, but not rapid, changes in the religious, philosophical, and mental worldviews of contemporary society. Funeral rites were a significant factor in which the feature of the spiritual transformation of local societies was reflected. The proposed study is devoted to the peculiarities of the Christian funeral rite and ceremony in the lands of Kyivan Rus’ and the Galician-Volhynian state, which are covered in written sources of the time. Therefore, the upper chronological date of the study is the XIV century. Their elaboration and systematization led to the construction of the article in a linear way – starting with pre-death, and then post-mortem preparations, directly funeral and memorial service. The analysis and generalization of the funeral rite, characteristic for the Christian Orthodox tradition as a whole, is carried out. At the same time, their separate local elements are highlighted. Some comparisons and parallelsbetween the Rus’ and Byzantine funeral traditions were made.
    Źródło:
    Historia i Świat; 2021, 10; 209-238
    2299-2464
    Pojawia się w:
    Historia i Świat
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    From Enemies to Allies: the Mystery of Prince Oleg’s Campaign against Constantinople
    Autorzy:
    Romensky, Aleksandr A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2027741.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Prince Oleg
    Byzantium
    Khazaria
    Russian Primary Chronicle
    Byzantine-Arab wars
    Rus-Byzantine treaties
    Opis:
    This article proposes a rethinking of the main patterns of Rus-Byzantine relations at the turn of the 9th–10th centuries. The Christianization of some groups of Rus’ elite after 860 seems to be plausible, but short-lived. The crisis in relations with Khazaria prompted a search for new trade privileges in Byzantium. The so-called Oleg’s campaign on Constantinople was nothing other than his joining the military service. During the constant struggle with Arabs, the Empire needed to receive new military forces from Rus’. Possibly the recruitments were accompanied by a provocative demonstration of strength. This action was rethought in Rus’ian chronicle writing as the great victory of “Oleg the Prophet”. The joining of Rus’ troops to the Byzantine navy occurred no later than 906, when logothetes Himerios was able to defeat the Muslims. The Rus-Byzantine treaty of 911 strengthened the partnership and fostered the baptism of some Rus mercenaries.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2021, 11; 697-719
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Św. Demetriusz jako pogromca zła w tradycji bizantyńskiej i słowiańskiej (do XV w.)
    St Demetrius as a winner of an evil in the Byzantine and Slavic tradition (till the fifteenth century)
    Autorzy:
    Sprutta, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595346.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    św. Demetriusz
    Bizancjum
    Bałkany
    Ruś
    diakon
    żołnierz
    skorpion
    St Demetrius
    Byzantium
    Balkans
    Ruthenia
    deacon
    soldier
    scorpion
    Opis:
    Evil wins by good, darkness by light and profanum by sacrum in every tradition. The saints, and between them St Demetrius of Thessaloniki too, achieves an analogous victory. St Demetrius was a deacon, but he is most often presented as a soldier for example in art. The legend says that St Demetrius defeated the scorpion (the personification of evil) by the sign of the cross in prison. This saint can also win with the gladiator Lieus, emperor Maximian, tsar Kaloyan or the Turk instead of the scorpion, and he does it on horseback or on foot, with a weapon or by the calcatio gesture. Not only are there historical sources, liturgical texts or belles-lettres presenting St Demetrius, but also art as well as folklore.
    W każdej tradycji zło jest zwyciężane przed dobro, ciemność przez światłość, profanum przez sacrum. Analogiczne zwycięstwo odnoszą święci, a wśród nich św. Demetriusz z Tesaloniki. Mimo iż był diakonem, w sztuce najczęściej przedstawiany jest jako żołnierz. Legenda mówi, że w więzieniu pokonał znakiem krzyża skorpiona personifikującego zło. Zamiast skorpiona może także zwyciężać gladiatora Lieusa, cesarza Maksymiana, cara Kałojana lub Turka, a czyni to konno lub pieszo, za pomocą oręża lub poprzez gest calcatio. Nie tylko mówią o św. Demetriuszu źródła historyczne, teksty liturgiczne czy literatura piękna, ale także sztuka i folklor.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2018, 38, 1; 159-177
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ołów i władza: plomby Rurykowiczów i Piastów w Europie środkowo-wschodniej
    Lead and power: small lead seals of the Rurik and the Piast dynasties in central and eastern Europe
    Autorzy:
    Musin, Aleksandr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/15809983.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-28
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Early Middle Ages
    Byzantium
    Polska
    Early Rus’
    Western Europe
    cultural transfer
    Antique tradition
    commerce
    customs control
    borderland
    small lead seals of “Drohiczyn type”
    medieval bracteates (Hohlpfennig)
    small Polish fiscal lead seals
    Opis:
    The article considers the economic and political use of small lead seals (tag seals) to validate different kinds of social relations in early medieval Poland and Rus’. Originated in Antiquity, the practice of sealing peaked in Byzantium from where it spread to Early Rus’. This is reflected, for example, in the use in late 11th-late 14th centuries of small lead seals referred to as the “Drohiczyn type”. In this paper I put forward an opinion that not all the early medieval small lead seals should be attributed to “coinless economy”. A study of the corpus of small lead seals from Drohiczyn and Czermno, and finds from Mazovia, has identified a group with iconography identical to the Polish Hohlpfennig, suggesting they were commercial-customs small lead seals used by the Piast dynasty, contemporary with the bracteates introduced in the first half/mid-13th-early 14th centuries. The extraordinary number of small lead seals found in Drohiczyn possibly reflects the outstanding position of the town in the Eastern and Central European relationships as well as a short-term relocation of trade routes leading north, caused by the military conflicts of the 1240-1280s in the upper course of the Western Bug. The practice of sealing could have been introduced by Conrad of Mazovia to Poland from Early Rus’. Subsequently, the small Polish lead seals might have contributed to the emergence of lead cloth seals in Western Europe as part of a cultural transfer.
    Źródło:
    Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim; 2022, 63; 199-258
    0080-9993
    Pojawia się w:
    Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies