Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Grzegorz z Nazjanzu" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
The divine personhood of the Holy Spirit in the teaching of Gregory Nazianzen
Bóstwo osoby Ducha Świętego w nauczaniu Grzegorza z Nazjanzu
Autorzy:
Artemi, Eirini
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612900.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Grzegorz z Nazjanzu
Duch Święty
Trójjedyny Bóg
Biblia
chrzest
II Sobór Ekumeniczny
pneumatologia
Gregory Nazianzen
Holy Spirit
Triune God
Bible
Baptism
Second Ecumenical Council
Pneumatology
Opis:
Grzegorz z Nazjanzu musiał zmierzyć się z odwagą heretyckich twierdzeń dotyczących Boskiej natury Ducha Świętego. W swoich dziełach utożsamia on Ducha Świętego z trzecią osobą Trójcy Świętej. Zwraca uwagę, że Biblia wyraźnie naucza, iż Duch jest Bogiem. Duch Święty, tak jak Syn, pochodzi od Ojca, jest współwieczny z Ojcem i oświeca całe stworzenie. Trzecia Osoba Trójcy zasługuje na to, by być czczona jako Bóg i przebóstwia ludzi w momencie chrztu. Grzegorz rozważa: „Jeśli nie należy Mu oddawać czci, to jak może On przebóstwiać mnie przez chrzest? Ale jeśli należy oddawać mu cześć, to rzeczywiście staje się przedmiotem uwielbienia, a jeśli jest przedmiotem uwielbienia, to musi być Bogiem; jedno zależy od drugiego, prawdziwie złoty i zbawczy łańcuch. I rzeczywiście od Ducha pochodzą nasze nowe narodziny, a od nowego narodzenia nasze nowe stworzenie, a od nowego stworzenia nasze głębsze poznanie godności Tego, od którego to pochodzi” (Oratio 31, 28). Grzegorz podkreślał boskość Ducha Świętego, a także wyjaśnił soteriologiczny cel tej nauki: „Jeżeli jest w jednym szeregu ze mną, to jak może uczynić mnie Bogiem, albo jak złączyć z Bóstwem” (Oratio 31, 4).
Gregory of Nazianzus had to confront with courage the heretical teaching about the divine nature of Holy Spirit. Through his works, he identifies The Holy Spirit as the third Person of the Triune God. One can see that the Bible clearly teaches that the Spirit is God. The Holy Spirit just as the Son, originates from the Father, is coeternal with the Father and illuminates the whole creation. The third Person of Trinity deserves to be worshipped as God and deifies people in their baptism. Gregory wonders: “For if He is not to be worshipped, how can He deify me by Baptism? But if He is to be worshipped, surely He is an Object of adoration, and if an Object of adoration He must be God; the one is linked to the other, a truly golden and saving chain. And indeed from the Spirit comes our New Birth, and from the New Birth our new creation, and from the new creation our deeper knowledge of the dignity of Him from Whom it is derived” (Oratio 31, 28). Gregory underlined the divinity of Holy Spirit and also explained the soteriological goal of this teaching, because: “If he has the same rank as I have, how can he make me God, or how can he join me with deity” (Oratio 31, 4).
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 68; 179-192
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Resistenza e resilienza in Cipriano di Cartagine e Gregorio di Nazianzo
Autorzy:
Accorinti, Domenico
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158101.pdf
Data publikacji:
2022-09-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
odporność
plaga
Cyprian z Kartaginy
Grzegorz z Nazjanzu
wytrwałość religijna
wytrwałość
Biblia
patrystyka
eschatologia
Tomasz z Akwinu
Tertulian
Filagriusz
resilience
plague
Cyprian of Carthage
Gregory of Nazianzus
endurance
Bible
Patristic
Eschatology
Saint Thomas Aquinas
Tertullian
Philagrius
Opis:
Come sottolineano Clemens Sedmak e Małgorzata Bogaczyk-Vormayr nella loro introduzione a Patristik und Resilienz (Berlin 2012), la resilienza umana deve essere intesa come la capacità di cambiare sé stessi in risposta a una crisi, non già di tornare a un punto di partenza (Einleitung, 3). Dopo una parte introduttiva sui diversi significati e aspetti della resilienza, questo articolo discute alcuni testi di Cipriano di Cartagine (De mortalitate, AdDemetrianum, De bono patientiae, De dominica oratione) e Gregorio di Nazianzo (Or. 26, Ep. 223, 30-36, 92) che possono essere di qualche interesse per l’attuale discussione sulla resilienza. Entrambi gli autori, infatti, partendo dalla medesima prospettiva escatologica, sembrano condividere una dinamica nozione di resilienza, che non è una mera sopportazione delle avversità, ma la capacità di trasformare una situazione negativa in unarisorsa esistenziale.  
As Clemens Sedmak and Małgorzata Bogaczyk-Vormayr point out in their introduction to Patristik und Resilienz (Berlin 2012), human resilience must be understood as the ability to change oneself in response to a crisis, and not to return to a starting point (Einleitung, 3). After an introductory part on the different meanings and aspects of resilience, this paper discusses some texts by Cyprian of Carthage (De mortalitate, Ad Demetrianum, De bono patientiae, De dominica oratione) and Gregory of Nazianzus (Or. 26, Ep. 223, 30-36, 92) that may be of some interest for the current discussion on resilience. Indeed, starting from the same eschatological perspective, both authors seem to share a dynamic notion of resilience, which is not a mere endurance of the adversity, but the ability to transform a negative situation into an existential resource.  
Źródło:
Vox Patrum; 2022, 83; 109-140
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies