Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "bank resolution" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Interes publiczny w przymusowej restrukturyzacji
Public interest in bank resolution
Autorzy:
Dorociak, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2120237.pdf
Data publikacji:
2022-03-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Resolution
public interest
critical functions
cooperative bank
BRRD
przymusowa restrukturyzacja
interes publiczny
funkcje krytyczne
Opis:
Procedura przymusowej restrukturyzacji została wprowadzona do polskiego porządku prawnego przez ustawę z 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji. Niemniej, dopiero trzy i pół roku po wejściu w życie tej ustawy doszło do pierwszego przypadku wszczęcia wyżej wskazanego postępowania wobec Podkarpackiego Banku Spółdzielczego w Sanoku. Trzy miesiące później postępowanie to zostało uruchomiono po raz drugi – wobec Banku Spółdzielczego w Przemkowie. Te pierwsze dwa przypadki zastosowania przymusowej restrukturyzacji przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny pozwalają na dokonanie wstępnej analizy dopiero rozwijającej się praktyki decyzyjnej organu w tej materii. Spod analizy wyłączona zostanie decyzja BFG ws. przymusowej restrukturyzacji Idea Bank S.A., która ze względu na znacznie większe znaczenie tego banku dla polskiego systemu finansowego zasługuje na oddzielne omówienie. Artykuł skupia się w szczególności na zbadaniu podejścia BFG do przesłanki interesu publicznego, której spełnienie zgodnie z art. 101 ust. 7 pkt 3) uBFG jest warunkiem uruchomienia przymusowej restrukturyzacji. Przesłanka ta ma kluczowe znaczenie dla ochrony praw posiadaczy praw właścicielskich i wierzycieli podmiotu w restrukturyzacji, które ulegają poważnemu ograniczeniu w trakcie przymusowej restrukturyzacji mogącej prowadzić nawet do umorzenia instrumentów właścicielskich i części zobowiązań. Zapewnienie, że organ nie interpretuje tej przesłanki zbyt szeroko jest z perspektywy praw jednostki bardzo ważne. W artykule po krótce omówiona została procedura przymusowej restrukturyzacji. Następnie w sposób bardziej szczegółowy opisano przesłankę interesu publicznego. W części trzeciej przeanalizowane zostało podejście BFG do interesu publicznego w ww. dwóch postępowaniach ws. przymusowej restrukturyzacji.
Resolution procedure was introduced into the Polish legal order by the Act of 10 June 2016 on the Bank Guarantee Fund, the deposit guarantee system and resolution. However, it was only three and a half years after the entry into force of this Act that the first case involving this resolution procedure was initiated against Podkarpacki Bank Spółdzielczy in Sanok. Three months later, similar proceedings were initiated against the Cooperative Bank in Przemków. These first two cases of launching resolution by the Bank Guarantee Fund allow us to make a preliminary analysis of the decision-making practice of the BFG in this matter. The analysis will not cover the decision of the BFG on the resolution of Idea Bank S.A., which, due to its much greater significance for the Polish financial system, deserves to be addressed separately. The article will focus in particular on examining the BFG’s approach to the ‘public interest’ aspect, which, according to Article 101(7)(3) of the Act of 10 June 2016 on the Bank Guarantee Fund, is a prerequisite for launching resolution. This premise is of key importance for the protection of the rights of holders of ownership rights and creditors of the entity under resolution, which are severely curtailed in the course of a procedure that may even lead to the write-off of ownership instruments and part of the liabilities. Ensuring that the authority does not interpret this premise too broadly is very important from an individual rights perspective. The article is structured as follows. The first section briefly discusses the resolution procedure. Then the public interest premise is described in more detail. The third section analyses the BFG’s approach to public interest in the above mentioned two resolution proceedings. Conclusions are presented in the last section.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2022, 84, 1; 69-82
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Does Bank Resolution Rule out the Use of Public Funds? The Case of the Podkarpacki Bank Spółdzielczy
Autorzy:
Stopczyński, Andrzej R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2121684.pdf
Data publikacji:
2021-09-03
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
bail-in
bank insolvency costs
bank resolution
bridge bank
BRRD
cooperative bank
Opis:
On 15 January 2020 Polish resolution authority made a decision to launch the resolution of a regional cooperative bank. The aim of the resolution was to maintain the service of local government units, considered as the critical function of the bank. The tool used was a bridge bank combined with bail-in to subordinated bonds and unguaranteed deposits, including deposits from local government units. The author is of the opinion that the write-off deposits from public entities was a substitute of the insufficient amount of liabilities contractually eligible for bail-in, served as the instrument enhancing credibility of resolution as well as protecting other creditors from excessive losses (i.e. mitigating contagion risk). The presented case of bank resolution, has been assessed as an example of intentionally bending of the stiff BRRD rules to an unusual case to find the practical, socially acceptable solution. By comparing this case with resolution of other small banks in the EU, the author argues that national authorities seek to limit the scope for bail-in and try to use the financial arrangements within the resolution of small local banks as more secure for the banking sector and socially acceptable manner.
Źródło:
Finanse i Prawo Finansowe; 2021, Numer Specjalny; 135-157
2391-6478
2353-5601
Pojawia się w:
Finanse i Prawo Finansowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Does bank resolution rule out the use of public funds? The case of the Podkarpacki Bank Spółdzielczy
Czy resolution ogranicza udział środków publicznych w kosztach niewypłacalności banku? Przypadek Podkarpackiego Banku Spółdzielczego w Sanoku
Autorzy:
Stopczyński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1022702.pdf
Data publikacji:
2020-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
bail-in
bank pomostowy
bank spółdzielczy
Dyrektywa BRRD
koszty niewypłacalności
bank insolvency costs
bank resolution
bridge bank
BRRD
cooperative bank
Opis:
On 15 January 2020 Polish resolution authority made a decision to launch the resolution of a regional cooperative bank. The aim of the resolution was to maintain the service of local government units, considered as the critical function of the bank. The tool used was a bridge bank combined with bail-in to subordinated bonds and unguaranteed deposits, including deposits from local government units. The author is of the opinion that the write-off deposits from public entities was a substitute of the insufficient amount of liabilities contractually eligible for bail-in, served as the instrument enhancing credibility of resolution as well as protecting other creditors from excessive losses (i.e. mitigating contagion risk). The presented case of bank resolution, has been assessed as an example of intentionally bending of the stiff BRRD rules to an unusual case to find the practical, socially acceptable solution. By comparing this case with resolution of other small banks in the EU, the author argues that national authorities seek to limit the scope for bail-in and try to use the financial arrangements within the resolution of small local banks as more secure for the banking sector and socially acceptable manner.
15 stycznia 2020 r. podjęta została decyzja o wszczęciu resolution wobec Podkarpackiego Banku Spółdzielczego w Sanoku. Przesłanką jej podjęcia było utrzymanie obsługi jednostek samorządu terytorialnego, uznanej za funkcję krytyczną banku. Postępowanie przeprowadzono z wykorzystaniem banku pomostowego w połączeniu z umorzeniem obligacji podporządkowanych oraz części niegwarantowanych depozytów (w tym należących do jednostek samorządu terytorialnego). Autor stawia tezę, że umorzenie depozytów podmiotów publicznych było substytutem dla niewystarczającej kwoty zobowiązań podlegających kontraktowo umorzeniu lub konwersji. Takie działanie pozwoliło zapewnić wiarygodność resolution oraz ochronić pozostałe grupy klientów banku posiadających niegwarantowane depozyty przed nadmiernymi stratami (tj. ograniczając ryzyko zarażenia). Porównując ten przypadek z innymi procesami resolution małych banków w UE, autor twierdzi, że organy krajowe będą starały się w takich sytuacjach ograniczyć zakres umorzenia lub konwersji długu i dążyć do uruchomienia środków publicznych, a tym samym intencjonalnie naginać sztywne zasady BRRD w celu znalezienia rozwiązania społecznie akceptowalnego i bezpiecznego dla sektora.
Źródło:
Finanse i Prawo Finansowe; 2020, 1, 25; 81-104
2391-6478
2353-5601
Pojawia się w:
Finanse i Prawo Finansowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Projekcja skuteczności procesów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków w przypadku kryzysu bankowego
Assessing the Efficiency of Bank Resolutions in a Financial Crisis
Autorzy:
Hryckiewicz, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053584.pdf
Data publikacji:
2021-05-18
Wydawca:
Bankowy Fundusz Gwarancyjny
Tematy:
kryzys systemowy
kryzys bankowy
nacjonalizacja
ratowanie banków
BRRD
systemic crisis
banking crises
bailout
resolution
Opis:
Kryzysy bankowe powodują znaczące zniszczenia w systemie finansowym, w przypadku, gdy nie są odpowiednio zarządzane. Przez wiele lat gwarancje państwa, jak również ogromna skala dokapitalizowania banków pozwoliły na szybkie przeciwdziałanie ich negatywnym skutkom w gospodarce. Ostatnie zmiany regulacyjne, takie jak Dyrektywa dot. naprawy i restrukturyzacji oraz uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych, dalej zwanych „bankami” (ang. Bank Recovery and Resolution Directive – BRRD) ma stworzyć mechanizmy interwencyjne umożliwiające restrukturyzację zagrożonych upadłością banków bez ingerencji państwa. Powstaje jednak pytanie, czy i w jakich okolicznościach dostępne metody okażą się skuteczne podczas zdarzeń kryzysowych, a w szczególności podczas zdarzeń systemowych. Celem naszego badania jest empiryczna analiza skuteczności określonych w dokumencie BRRD mechanizmów restrukturyzacyjnych na próbie 215 banków, które doświadczyły różnych działań interwencyjnych podczas 39 systemowych kryzysów bankowych w latach 1992–2017. Wyniki badania wskazują, że skuteczność mechanizmów zależy w dużej mierze od skali kryzysu i jego fazy. Podczas gdy sprzedaż zagrożonego upadłością banku przez instytucję nadzorczą jest skuteczna w początkowej fazie kryzysu, w trakcie zdarzeń systemowych nie przyczynia się do przywrócenia zaufania do rynku, co jest kluczowe w rozprzestrzenianiu się tego typu zjawisk. W czasie kryzysów systemowych jedynym skutecznym mechanizmem okazuje się dokapitalizowanie problematycznego banku wraz z przeprowadzeniem głębokiej restrukturyzacji w ramach Asset Management Vehicle („AMV”). W dalszej kolejności wyniki wskazują, że dokapitalizowanie powinno odbyć się przy mniejszościowym udziale państwa w akcjonariacie banku. Wyniki badania są znaczące dla organów regulacyjnych, które muszą dostosować swoje regulacje do dyrektywy, jak również opracować swoje własne plany dotyczące uporządkowanej restrukturyzacji sektora bankowego na wypadek kryzysów bankowych.
Financial crises cause a substantial destruction in the financial system if not timely and correctly managed. For many years government guarantees and banks’ recapitalizations have allowed to counteract the contagion effects of crises and to restore the confidence in the financial market. The recent regulatory changes, like the implementation of the Bank Recovery and Resolution Directive (BRRD) tries to eliminate the government’s role in managing a financial crisis. However, the question which arises is whether and under what circumstances available methods of resolution are effective during a systemic event. We test the effectiveness of main resolution mechanisms available in the regulatory document on the sample of 215 distressed banks, which were in need of an intervention during 39 systemic banking crises between 1990 and 2017. Our regression results document that the effectiveness of the resolution measures largely depends on the scale and phase of the financial crisis. While the government-assisted merger seems to be effective in the initial phase of crisis (or during less severe crises), during systemic banking crises it does not help to stop the contagion effects. In turn, we find that Asset Management Vehicle (AMV) with sufficient (generally induced by the government) recapitalization is the only effective measure to address banks’ distress, at the same time limiting the systemic effect of the crisis. Our further analysis documents that government should participate in the resolution process, however its role should be limited to minority stakes. In turn, the full bailouts do not appear out to be successful. We find that the regulatory framework is imperfect and the regulators should rethink the design of resolution measures for systemic crises.
Źródło:
Bezpieczny Bank; 2021, 82, 1; 48-69
1429-2939
Pojawia się w:
Bezpieczny Bank
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies