Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "rozum" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Lee CHUN LO, Die Gottesauffassung in Husserls Phänomenologie
    Autorzy:
    Adamczyk, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944831.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
    Tematy:
    Bóg
    transcendentalne ja
    metafizyka
    teleologia
    rozum
    Źródło:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2013, 3, 2; 527-531
    2083-6635
    2084-1043
    Pojawia się w:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reason and Faith in God
    Rozum i wiara w Boga
    Autorzy:
    Moser, Paul K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/488785.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    faith
    reason
    evidence
    God
    argument
    wiara
    rozum
    ewidencja
    Bóg
    Opis:
    The topic of “reason and faith in God” has challenged philosophers and theologians since the beginning of their disciplines, and it has left many inquirers confused. The key notions of faith and reason are often left unclear, and this complicates inquiry about faith in God. Many inquirers end up puzzled about the significance of the distinction between reason and faith. This paper outlines an approach to reason and faith in God that explains how faith in God can be well-grounded in reason as evidence, even if reason as an argument does not apply in a case. It identifies distinctive roles for experience and defense in an account of faith in God.
    Problem „rozum a wiara w Boga” stanowił wyzwanie dla filozofów i teologów od samego początku istnienia ich dyscyplin, lecz wiele dociekań na ten temat wciąż pozostaje niewyjaśnionych. Nawet kluczowe pojęcia „wiary” i „rozumu” często pozostają niejasne, co komplikuje badanie na temat wiary w Boga. Dla wielu badaczy znaczenie rozróżnienia między rozumem i wiarą ostatecznie okazuje się zagadką. Niniejszy artykuł zarysowuje podejście do zagadnienia rozumu i wiary w Boga, które wyjaśnia, w jaki sposób wiara w Boga może być mocno oparta na rozumie oraz ewidencji przedstawianej przez rozum, nawet jeśli argumentacja rozumowa nie ma zastosowania w danym przypadku dotyczącym wiary w Boga. Artykuł określa również różne role, jakie spełniają doświadczenie oraz argumentacja apologetyczna w wyjaśnianiu wiary w Boga.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2016, 64, 4; 5-20
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Filozofia rosyjska jako problem
    Russian Philosophy as a Problem
    Autorzy:
    Załoska, Jurij
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2015829.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Rosja
    filozofia
    wiara
    rozum
    Bóg
    wolność
    człowiek
    Russia
    philosophy
    belief
    intellect
    God
    freedom
    man
    Opis:
    Russian philosophy appeared the in the 19th century on the basis of christian patristic, Ancient Greek thought, German idealism and world outlook ideas of the Orthodox Church. In ontology it is inclined to platonism. Most of all it is interested in a problem of belief and intellect, and also anthropological problematics of suffering, freedom, good and evil, sense of life. The presence of realism an ontology and personalism in anthropology is conditioned by a religious context.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2003, 51, 1; 427-438
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Religia rozumu i moralności Immanuela Kanta
    The Religion of reason and morality of Immanuel Kant
    Autorzy:
    Berger, Szymon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2154392.pdf
    Data publikacji:
    2022-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    Immanuel Kant
    religia
    rozum
    wolność
    nieśmiertelność
    Bóg
    prawo moralne
    religion
    reason
    freedeom
    immortality
    God
    moral law
    Opis:
    Filozofia religii według Immanuela Kanta polega na czysto rozumowym uzasadnieniu postulatów wolności, nieśmiertelności i Boga. Filozof z Królewca doszedł do wniosku, że są to pojęcia zawarte a priori w umyśle, dlatego nadał im praktyczne zastosowanie w powszechnym prawie moralnym. Wyszedł poza kultyczne rozumienie religii, wprowadzając religię moralności. Dostrzegał zatem w chrześcijaństwie naturalizm, w którym zawierają się odwieczne i niezmienne prawa moralne, ale odrzucił wszystko co jest związane z kościelnymi nabożeństwami. Jego religia jest czysto rozumowa i z tego powodu potrzebuje jedynie naukowej argumentacji, właściwej dla filozofii oświecenia.
    According to Immanuel Kant the philosophy of religion is based on purely a reasonable justification of the postulates of freedom, immortality and God. He reached the conclusion that they are the concepts contained 'a priori' in the mind, therefore he gave them a practical application through the universal moral law. He went beyond the cultic understanding of religion by introducing the religion of morality. Thus, he saw in Christianity naturalism, which contains eternal and unchanging moral laws; however, Kant rejected anything that was related to church services. His religion is purely reasonable and therefore needs only argumentation distinctive to the philosophy of the Enlightenment.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2022, 23; 425-436
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pierre Chanet, polemista i filozof instynktu, oraz Marin Cureau de la Chambre - historia pewnego sporu
    Pierre Chanet, Polemicist and Philosopher of Instinct and Marin Cureau de la Chambre: The Story of a Dispute
    Autorzy:
    Stegliński, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/488555.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    instynkt
    rozum
    dusza
    Bóg
    zwierzę
    człowiek
    mowa
    wolność
    instinct
    reason
    soul
    god
    animal
    human
    speech
    freedom
    Opis:
    Pierre Chanet (1603-1660) był protestanckim lekarzem i filozofem, pochodzącym z La Rochelle. W swoich badaniach zajmował się w problemem myślenia u zwierząt. Występował przeciw tradycji reprezentowanej przez Charona i Montaigne’a, która uznawała, że zwierzęta myślą, decydują i posiadają rozum. Przeciwstawiał temu poglądowi swoją koncepcję instynktu. Rozumiał go jako działanie Boga i definiował instynkt jako „działanie Przyczyny Pierwszej, która pobudza i nakierowuje wszystkie przyczyny drugie w stronę ich celu, jeżeli nie mają one naturalnych zdolności, aby do niego dotrzeć”. Polemizował z nim Marin Cureau de la Chambre (1594-1669), który również był lekarzem i filozofem. Twierdził on, że rozum nie jest jedynie własnością ludzi, ale występuje też w zachowaniach zwierząt. Tekst ukazuje główne tezy polemiki między uczonymi. Informuje ponadto, że zasadnicza różnica miedzy nimi dotyczyła terminu „stwarzanie”. Chanet rozumiał je jako mające stale miejsce w naturze, de la Chambre jako raz dokonane. Według Chaneta Bóg przez swój rozum, bez przerwy wspiera wszystko, co powołał do istnienia. W przyrodzie ożywionej i nieożywionej to działanie przejawia się jako instynkt. Zdaniem de la Chambre’a Bóg nie ingeruje w ten sposób.
    Pierre Chanet (1603-1660) was a Protestant physician and philosopher from La Rochelle. In his research, he dealt with the problem of thinking among animals. He spoke against the tradition represented by Charon and Montaigne, which declared that animals think, decide and posses intellect. He contrasted that with his concept of instinct. He understood the instinct as God's action and defined it as “a direction of the first cause which carries and brings all secondary causes to their end, when they have no rational faculties to do so.” Martin Cureau de la Chambre (1594-1669), who was also a doctor and philosopher, argued with him. He claimed that the intellect is not only the property of humans, but also occurred in animals’ behavior. This article presents the main arguments of the polemic between these two scientists. It also shows the essential difference between them which concerns the phrase “creating.” Chanet understood it as constantly occurring in nature, de la Chambre as once done. According to Chanet, God supports everything which He created by His intellect. In nature, this activity occurs as instinct. In de la Chambre’s view, God doesn’t interfere in such a way.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2015, 63, 1; 65-84
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Immanuel Kant i ontologiczny dowód na istnienie Boga
    Immanuel Kant and the ontological demonstration of God’s existence
    Autorzy:
    Surzun, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/423357.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    God
    ontological proof
    pure reason
    a priori idea
    Bóg
    dowód ontologiczny
    czysty rozum
    idee a priori
    Opis:
    This article discusses the critical position of Immanuel Kant towards the tradition of so called ontological proof of God’s existence. Kant treats the proof sceptically – he is convinced that any proof of God’s existence is impossible. However, Kant accepts the concept of God as the idea of pure reason, i.e. a sum of total positive “properties” and the ideal of pure reason. This ideal – an unconditional possibility of all – has a positive sense, but only as a formal concept. The ideal of pure reason – God is not something existing in reality, but it is only a postulate of pure reason and an a priori source idea. According to Kant, any attempt at finding a proof of real existence of this ideal (and in consequence of God’s real existence) makes no sense because it has no “objective” content and this ideal is only a formal condition of transcendental knowledge.
    Źródło:
    IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2014, 26; 77-96
    0860-4487
    Pojawia się w:
    IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Deus-caritas jako zasada chrześcijańskiego teocentryzmu w interpretacji J. Ratzingera/Benedykta XVI
    Deus-caritas as the Principle of Christian Theocentrism in J. Ratzinger/Benedict XVI’s Interpretation
    Autorzy:
    Szymik, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233941.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Bóg
    Chrystus
    miłość
    teocentryzm
    myśl
    rozum
    ojcostwo
    mimesis
    nadmiar
    kenoza
    God
    Christ
    love
    theocentrism
    thought
    reason
    fatherhood
    overabundance
    kenosis
    Opis:
    The meeting of the Biblical understanding of God as love and the Christian concept of theocentrism is an original feature of J. Ratzinger/Benedict XVI's theology. The present Pope shows that in fact both these truths: about God as love and about God as the center of any reality, condition each other and explain each other. It is so because God loves as He exists (in relation, One in the Trinity), creates (all the world and man in it) and saves (giving Himself to the world in Christ, in overabundance). At the same time He Himself remains for man, created in His likeness, a model to be imitated and the only just measure of love of relation (fatherhood) and generosity. This is why it is just the theocentric (heading towards God) thought – and only this – that can give hope to the world and satisfy the desires of the human heart; it is only this thought, which is ultimately love that is more powerful than death.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2011, 3; 271-288
    2080-6345
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    LOGOS jako rozumność Boga. Starożytne koncepcje Logosu. Od Heraklita do hymnu Jana Ewangelisty
    LOGOS as God’s rationality. Ancient Logos concepts. From Heraclitus to the hymn of John the Evangelist
    Autorzy:
    Cyrek, Olga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30148945.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Logos
    Heraklit z Efezu
    Słowo
    Bóg
    Filon z Aleksandrii
    rozum
    racjonalność
    Heraclitus of Ephesus
    Word
    God
    Philo of Alexandria
    reason
    rationality
    Opis:
    Artykuł opisuje koncepcję Logosu pojmowanego jako boska rozumność obecna w świecie, o której pisali już starożytni filozofowie. Termin „logos” miał wiele różnych znaczeń. Najczęściej oznaczał słowo, rozum, mowę, ale zyskiwał też nowe znaczenia w filozofii greckiej, a następnie w myśli judaistycznej i chrześcijańskiej. Pierwszym, który do filozofii wprowadził pojęcie „logosu”, był Heraklit z Efezu. Według niego Logos to rozum świata, jego prawo i kosmiczna zasada. Myśl Heraklita przejęli stoicy, utożsamiający Logos z Bogiem, który jako pneûma rozlewa się w strukturach rzeczywistości. Logos w rozumieniu pryncypium metafizycznego, czyli zasady, która porządkuje rzeczywistość, był też obecny w myśli wschodniej i występował tam pod pojęciami Tao i Brahmana. Myśl starożytnych filozofów greckich wpłynęła na myślicieli ze środowisk judaistycznych, czego przykładem jest Filon z Aleksandrii. Zdaniem Filona Logos jest pośrednikiem między Bogiem a stwarzanym światem, kierownikiem kontrolującym świat, ideą i wzorem dla rzeczywistości stwarzanej. Koncepcję Logosu rozwinęła myśl chrześcijańska, która nawiązując do myśli greckiej, uznała Logos za Słowo. Równocześnie podkreślała, że jest to wcielone Słowo Boga, tożsame z drugą hipostazą w Trójcy Świętej, w którym wszystkie byty mają swój początek. Ta szczególna koncepcja Logosu pojawia się w Hymnie o Logosie, czyli w prologu do Ewangelii Janowej.
    The article describes the concept of the Logos in the understanding of divine rationality, the rationality of the world, about which ancient philosophers already wrote. The term Logos had many different meanings. Most often it meant word, reason, speech, but it also gained new meanings in Greek philosophy, and then in Judaic and Christian thought. The first to introduce the concept of the Logos into philosophy was Heraclitus of Ephesus. According to him, the Logos is the mind of the world, its law and the cosmic principle. The thought of Heraclitus was taken over by the Stoics who identified the Logos with God, with pneûma, poured out in the structures of reality. Logos in the understanding of the metaphysical principle, the principle that orders reality, was also present in eastern thought and appeared there under the concept of Tao and Brahman. The thought of the ancient Greek philosophers influenced Jewish thinkers, as exemplified by Philo of Alexandria. For Philo, the Logos are the mediator between God and the created world, the world-controlling director, an idea and a model for created reality. The concepts of the Logos were developed by Christian thought, which, referring to Greek thought, recognized Logos as a word, but emphasized that it is the incarnate Word of God and identified it with the Second Hypostasis of the Trinity of God. A specific concept of the Logos is revealed in the Prologue to the Gospel of John. The Logos is recognized there as God in whom all beings have a beginning.
    Źródło:
    Analecta Cracoviensia; 2023, 55; 5-47
    2391-6842
    0209-0864
    Pojawia się w:
    Analecta Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Man’s animality in the light of st. Augustine’s philosophical works
    Zwierzęcość człowieka w świetle pism filozoficznych św. Augustyna
    Autorzy:
    Terka, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612862.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    bałwochwalstwo
    błąd
    Bóg
    ciało
    człowiek
    dusza
    pamięć
    pożądliwość
    przyjemność
    przyzwyczajenie
    rozum
    zmysłowość
    zwierzęcość
    idolatry
    mistake
    God
    body
    human
    soul
    memory
    lust
    pleasure
    accustom
    reason
    sensuality
    animality
    Opis:
    Człowiek jako istota cielesna jest częścią świata materialnego, żyje i podlega procesom podobnym do tych, które panują w świecie zwierząt, a przewyższa go tylko dzięki posiadaniu duszy rozumnej. Chociaż więc ciało umożliwia zaistnienie i funkcjonowanie zwierzęcości w człowieku, to jednak jej istota, czyli podobieństwo człowieka do zwierząt, jest określone przede wszystkim przez relację duszy do ciała. Ponieważ zwierzęta nie posiadają rozumu, to zwierzęcość rozumianą na poziomie ontologicznym, jaką dzieli człowiek ze zwierzętami, św. Augustyn opisuje jako przeżywanie i doświadczanie doznań cielesnych przez byt o charakterze zmysłowym, który jako zwrócony w stronę rzeczy materialnych i żyjący w świecie doznań cielesnych, znajduje w nich właściwe sobie miejsce. Jest więc ona bezrozumnym rozkoszowaniem się sprawami cielesnymi. Zwierzęcość człowieka jest również rozważana jako możliwość bycia, co oznacza, że jest ona przedmiotem wyboru woli i przyjmuje postać procesu upodobnienia się do zwierząt rozumianego w sensie moralnym. Polega ona na tym, że człowiek, który został stworzony na obraz i podobieństwo Boga, będąc ze swej natury zwrócony ku Niemu, poprzez grzech pychy odwraca się od Niego i od kontemplacji prawd wiecznych zwracając się poprzez pożądliwość w stronę świata cielesnego. Ciesząc się dobrami doczesnymi oraz kierując ku nim swe pragnienia, człowiek przyzwyczaja się do przebywania pośród rzeczy cielesnych, zapomina o Bogu oraz o własnej rozumnej naturze, a dąży do zmysłowej przyjemności. Konsekwencją odwrócenia się od Stwórcy i pożądliwego skierowania się ku rzeczom doczesnym jest więc zaślepienie prowadzące do niewoli cielesności i bałwochwalstwa.
    As a corporeal being, man is part of the material world, he lives and is subject to processes similar to those which prevail in the world of animals and exceeds them only owing to the fact that he possesses a rational soul. Thus, although a body makes animality possible for a man to exist and function, its nature, meaning man’s similarity to animals, is defined mainly by the relationship between the soul and body. Since animals do not have minds, animality understood on the ontological level is something man and animals share in common. St. Augustine describes this as experiencing bodily sensations by the sensual being, which, because of their turning towards material things, lives in the world of bodily sensations and finds their place in it. Therefore, this is irrational delectation in bodily matters. This animality in humans is also considered as a possible lifestyle, which means it is an object of the will’s choice and assumes the form of the process of becoming similar to animals in the moral sense. It consists in the fact that man, who is created in the image and likeness of God, being turned to Him by nature, yet due to the sin of pride turns away from Him and from contemplation of eternal truths, and because of covetousness goes towards the carnal world. Being pleased with worldly possessions and directing his desires towards them, man becomes accustomed to existing among corporeal matters, forgetting about God and his own nature, and aspires to sensual pleasures. Therefore, the consequence of turning away from the Creator and lustfully turning to worldly possessions is blindness that leads him or her into slavery of corporeality and idolatry.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 67; 631-652
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wiara jako poszukiwanie Boga w świetle nauczania św. Augustyna
    Faith as a quest for God in the light of st. Augustine’s teaching
    Autorzy:
    Terka, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612489.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Bóg
    człowiek
    łaska
    miłość
    objawienie
    pamięć
    poszukiwanie Boga
    powołanie
    poznanie
    rozum
    rzeczy niewidzialne
    wiara
    znaki
    God
    human
    grace
    love
    revelation
    memory
    quest for God
    vocation
    cognition
    reason
    things unseen
    faith
    signs
    Opis:
    For St. Augustine the act of faith, that exists in the mind of a believer, is an intentional phenomenon with a content related to the unseen, and eventually, to God. Since human mind cannot see the object of faith, it can be unveiled only through visible signs. Their role is played in biblical Revelation by wordly goods and mundane matters, which are used by God to show Himself. In an inner experience this role is played by the triad of memory, contemplation and love, thanks to which a person can remember about God, know Him, and love Him. However, God does not evince himself fully neither in external signs nor in the rational soul, created in His own image and likeness. Therefore, faith brings out the quest for God, in which the main power that kindles a desire to see God is love. Thus, faith is a desire for an encounter, that begins thanks to the grace of God. And God, who is guided by love, calls human to the close relationship with himself. Accordingly, faith consists in human’s belief in the love of God, given without any credit.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2014, 61; 399-426
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Człowiek jako dynamiczna jednostka duchowo-cielesna w nauczaniu św. Maksyma Wyznawcy
    A human being as a dynamic spiritual and bodily individual in the teaching of st. Maximus the Confessor
    Autorzy:
    Kashchuk, Oleksandr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612801.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Św. Maksym Wyznawca
    człowiek
    dynamizm
    ruch
    Bóg
    dusza
    umysł
    rozum
    duch
    ciało
    przebóstwienie
    antropologia
    namiętność
    St. Maximus the Confessor
    human being
    dynamism
    movement
    God
    soul
    mind
    reason
    spirit
    body
    deification
    anthropology
    passion
    Opis:
    In St. Maximus the Confessor’s teaching human nature consists of the soul and the body, in which logos of power that unifies them together is inscribed. Human nature manifests itself in the individual human being. The human being as the body and the soul naturally longs for God. This longing is fulfilled by the movement, which is connected to dynamism of the entire human structure. The dynamism is inscribed in the mind, reason, spirit, will, sense, passionate powers and body. The dynamic aspiration for God does not imply getting rid of any of the human elements, even passionate and bodily, but on the contrary, it demands appreciation and proper use of all the natural powers of the human being. Maximus the Confessor treats the human being as a whole. The human is not only mind, reason and spirit, but also will, sense, passionate powers and body. The dynamism of mental and spiritual sphere should be extended in the senses, passionate powers and body, so that the body also becomes the source of virtues, and is deified together with the soul through unity with the Absolute. This unity as the goal of human longing will never be static, but dynamic, because the fulfillment of this longing is the state with eternal movement. So human being will constantly strive for even more perfect unity with God. Through this unity the human being becomes more human. The originality of the Author consists in the fact that using the anthropological views of the earlier tradition and interpreting them mystically and symbolically, he intertwined the entire dynamism of human being with the structure of the Platonic world. The human being through the longing for God and through the proper use of natural powers mystically unites with God not only himself/herself, but also the entire universe, because the structure of the human being is analogous to the structure of the universe.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2015, 64; 205-230
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miłość jako podstawa poznania Boga u mistyków. Nauka św. Jana od Krzyża
    The Role of Love in the Knowledge of God. John of the Cross Perspective
    Autorzy:
    Niziński, Rafał Sergiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1048462.pdf
    Data publikacji:
    2014-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    poznanie
    wola
    rozum
    miłość
    kontemplacja
    metafizyka
    teologia
    scientia fiedei
    scientia amoris
    zjednoczenie z Bogiem
    connaturalitas
    pojęcie
    Bóg
    poznanie mistyczne
    knowledge
    will
    mind
    love
    contemplation
    metaphysics
    theology
    scienta fidei
    scienta amoris
    union witg God
    nition
    God
    mystical knowledge
    Opis:
    While metaphysics (Zubiri) and theology (Barth) approach God using notions, which derive from the experience of the world, mystics approach God through union with him (John of the Cross). Whereas in philosophy and theology mind plays the leading role, in mystics’ perspective it is will with its love, which dominates leading to the union with God. Love makes us somehow similar to God (connaturalitas Thomas Aquinas) therefore mind profits from love and its union with God. Mind abandoning notions opens up to the new knowledge scattering from God.
    Źródło:
    Filozofia Chrześcijańska; 2014, 11; 81-94
    1734-4530
    2450-0399
    Pojawia się w:
    Filozofia Chrześcijańska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Drogi poznania Boga według encykliki Fides et ratio
    Ways of Learning about God according to the Encyclical Fides et ratio
    Autorzy:
    Zdybicka, Zofia J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2016200.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    człowiek
    Bóg
    rozum
    wiara
    naturalne (rozumowe) poznanie Boga
    poznanie Boga przez wiarę
    sens życia
    kryzys sensu
    prawda
    poznanie prawdy
    autorytet prawdy
    man
    God
    reason
    faith
    natural (rational) cognition of God
    cognition of God through faith
    meaning of life
    crisis of the meaning of life
    truth
    cognition of the truth
    authority of the truth
    Opis:
    The encyclical makes an analysis of the situation of the contemporary culture in which a crisis of the truth about man has occurred as well as a crisis of the meaning of human life that is connected with it. The deformities are first of all concerned with recognising the truth about God and the relations between Him and man. Hence the aim of the encyclical is to point out that „man cannot be understood without God”, and what is more, „man cannot be understood without Christ”. The problem of learning about God then has a clearly anthropological context in the encyclical. It points to two complementary ways to learn about God as the ultimate source of existence and of the Supreme Good that makes human life meaningful:1) the way of reason, through learning about the existing reality and explaining it (philosophy)2) the way of faith, that is, the way of the reason thinking while believing that God's word is true; in it God shows truths about Himself and about man that exceed man's cognitive abilities. Hence full cognition of the truth about God and about man as significantly connected with Him requires two kinds of cognition. Fides et ratio expresses this in a simple way: „man is a creature in quest of the truth”, he is „a philosopher by nature” and one „whose life is based on faith”. Hence man can „on the wings of reason and faith rise to contemplating the truth”. Both these ways are ways of the truth concerning the existing reality; be it natural or supernatural. When a man recognises and lives through them both they can show him the ultimate meaning of life.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2001, 49, 2; 5-22
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies