Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Aristotle" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Arystoteles o starości
Aristotle on old age
Autorzy:
Majeran, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613261.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Arystoteles
starość
Aristotle
old age
Opis:
The article discusses Aristotle’s views of old age, which has usually been opposed to Plato’s high esteem thereof. The passage on which this opinion is based is Rhetorics II, 1389b 13 - 1390a 23 which highlights many defects of the ethical character regarded as typical of old age: meanness, mediocrity, diffidence, selfishness. However, this harsh judgment has to be attenuated by considering the context in which Aristotle’s discussion is placed, his objective was description of typical negative features of an audience consisting of old men rather than a balanced and objective discussion and judgment. Aristotle, nevertheless, thinks of the old age and youth as two negative extremes which he opposes to the positive ripeness and perfect balance of mature age. He tends to regard old men as unfit for responsible political tasks and reserves for them the rather symbolic religious functions. In biological terms, he stresses the fact that old age is the time of progressive decadence leading to increasing debility and death. Thus, unlike Plato, who thought of senility as the time of severing the links attaching the soul to the body favorable to the soul’s liberation, Aristotle’s philosophy provided him with no premises for any „praise of old age”.
Źródło:
Vox Patrum; 2011, 56; 105-118
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„System analityczny” Platona w relacji krytycznej Arystotelesa
Plato’s “Analytic System” in Aristotle’s Critical Account
Autorzy:
Wesoły, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013144.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Platon
Arystoteles
agrapha dogmata
analysis
Plato
Aristotle
Opis:
Ancient Platonists and Aristotelians considered the heuristic method of reasoning to first principles as “analysis.” It was derived from Greek geometrical practice. Plato’s theory of first principles, as we reconstruct it following Aristotle, postulated such an “analytic system.” In this system both sensible things and mathematical objects, ideas and eidetic numbers are gradually reduced to the same principles (ἕν – μέγα – μικρόν). In the reversal order, from the principles are genetically elicited eidetic numbers and through them numbers, mathematical objects, and sensible things. This is a great analytical system that in fact has a mathematical structure. It transcends the physical explanation of the Timaios and is a broad translation of the nature of things. Our considerations concern a reconstruction and debatable issues, and they follow the following topics: 1. Testimonia Platonica, 2. Analytic theory of principles and agrapha dogmata, 3. Contextual problem and the field of agrapha dogmata, 4. The construction of a system: a procedure from and toward the principles, 5. The alleged paradox: “Good – One.” Ethics or mathematics? 6. Written and unwritten dogmata: dialogue or system?
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2008, 56, 2; 299-320
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idee sprawiedliwości oraz własności w interpretacji Platona i Arystotelesa
Plato’s and Aristotle’s interpretations of idea of justice and property
Autorzy:
Jendrzejczak, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/588239.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach
Tematy:
Arystoteles
Platon
Sprawiedliwość
Własność
Aristotle
Justic
Plato
Property
Opis:
Artykuł przedstawia poglądy dwóch starożytnych filozofów greckich: Platona i Arystotelesa, na kwestie sprawiedliwości oraz własności. Opisuje ich ogólne przekonania dotyczące sprawiedliwości, a także ich praktyczne zastosowania – odnoszące się do równości, szans dla kobiet oraz problemu niewolnictwa. Prezentuje również ich poglądy na temat własności prywatnej i kolektywnej, w tym arystotelesowską krytykę wymierzoną przeciwko wspólnotowej wizji Platona. Autor stara się ponadto odpowiedzieć na pytanie o aktualność przesłania Platona i Arystotelesa dla współczesności.
This article presents the views of two ancient Greek philosophers: Plato and Aristotle on issues of justice and property. It describes their general ideas of justice and their practical applications (equal opportunities for women and slavery). It also presents their views on private property including Aristotle's critique of Plato's communitarian conceptions.
Źródło:
Studia Ekonomiczne; 2015, 236; 9-20
2083-8611
Pojawia się w:
Studia Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Beginnings of Modern Christian Aristotelianism
Początki nowożytnego arystotelizmu chrześcijańskiego
Autorzy:
Swieżawski, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31232571.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Arystoteles
awerroizm
arystotelizm chrześcijański
Aristotle
Averroism
Christian Aristotelianism
Opis:
This is an English translation of Swieżawski’s original article titled “Początki nowożytnego arystotelizmu chrześcijańskiego,” published in Roczniki Filozoficzne 19 (1971): 41–56. The paper focuses on four main topics: (a) increased theological standing of Aristotle in the 15th century; (b) critical concerns over the compatibility of Aristotle’s philosophy with Christianity, as well as over its interpretation by Averroes; (c) search for the “historical Aristotle” and an objective assessment of the resultant interpretations of Aristotle’s philosophy; (d) identification of Thomism with Christian Aristotelianism.
Angielskie tłumaczenie oryginalnego artykułu Swieżawskiego pt. „Początki nowożytnego arystotelizmu chrześcijańskiego”, opublikowanego w Rocznikach Filozoficznych 19 (1971): 41–56. Artykuł przedstawia cztery główne zagadnienia: (a) wzrost teologicznej powagi Arystotelesa w XV wieku; (b) pojawiające się w tym okresie głosy krytyczne, dotyczące chrystianizmu Arystotelesa i awerroistycznej interpretacji jego poglądów; (c) dążenie do odszukania „historycznego Arystotelesa” i do obiektywnej oceny jego różnych interpretacji; (d) utożsamienie tomizmu z chrześcijańskim arystotelizmem.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2022, 70, 4; 7-26
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Heidegger and δόξα: an Ambiguous Affair
Autorzy:
Mihačević, Borislav
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621555.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
δόξα
Heidegger
Being
appearance
truth
Aristotle
bycie
wygląd
prawda
Arystoteles
Opis:
The purpose of this article is a clarification of Heidegger`s philosophical stance on δόξα. Although it is not explicitly mentioned in his magnum opus, Being in Time, δόξα is always in the background of philosopher`s analyses of Mitsein, being-with-others, rhetoric or speech (Rede), our self-understanding in the world, etc. Much of Heidegger`s stance toward δόξα derived from his early analyses of Aristotle and presocratic notion of ἀλήϑεια. While δόξα is in itself ambiguous, namely that is not aimed only at what is possible, contingent (πρακτá), but also what is eternal (πáντα), what cannot be otherwise, it is also true that Heidegger`s treatment of δόξα is very ambiguous. Many of Heidegger`s commentators have split views regarding the intersubjective nature of others in fundamental ontology; based on his strong anti-Cartesian Geschmack, some view it positively, others do not. In the article, I will argue for the latter in the sense that his phenomenological reflections on δόξα paradoxically led to the conclusion, which Heidegger tried to avoid, namely the hierarchy between Being and appearance.
Źródło:
Analiza i Egzystencja; 2020, 50; 41-58
1734-9923
2300-7621
Pojawia się w:
Analiza i Egzystencja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(R)evolution – the concept of political transformations in ancient Greece
Autorzy:
Anna, Ceglarska,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/902265.pdf
Data publikacji:
2019-11-13
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Aristotle
Plato
Polybius
revolution
philosophy
Arystoteles
Platon
Polibiusz
rewolucja
filozofia
Opis:
This paper presents the evolution and revolution as important factors of the constitutional changes in Greek philosophy. It contains an analysis of the terminology, selected political theories, as well as the necessity and diversity of changes. It is meant to establish the systemic sources of revolution and answer the question whether the revolution and evolution factors were essential for constitutional changes according to the ancients and can those theories still be considered as valid.
Źródło:
Studia Interkulturowe Europy Środkowo-Wschodniej; 2019, 12; 3-17
1898-4215
Pojawia się w:
Studia Interkulturowe Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ślady Arystotelesa w przestrzeni publicznej w Polsce
Traces of Aristotle in Public Space in Poland
Autorzy:
Rewera, Mirosław
Nowakowski, Piotr T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233911.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Aristotle
traces of Aristotle
public space
urban sociology
public pedagogy
classical philosophy
Arystoteles
ślady Arystotelesa
przestrzeń publiczna
socjologia miasta
pedagogika publiczna
filozofia klasyczna
Opis:
Autorzy artykułu podjęli próbę odszukania śladów Arystotelesa w przestrzeni publicznej w Polsce. Artykuł ma charakter socjologiczno-filozoficzny z komponentem pedagogicznym. W warstwie socjologicznej opisano kwestię przestrzeni publicznej i jej cechy. Następnie dokonano wskazania śladów Arystotelesa występujących w rodzimej przestrzeni publicznej. Na koniec poddano dyskusji zebrane dane i sformułowano stosowne wnioski.
The authors of the paper attempt to find traces of Aristotle in public space in Poland. The paper is of a sociological and philosophical nature with a pedagogical component. The sociological aspect describes the issue of public space and its features. Then, traces of Aristotle appearing in Polish public space were identified. Finally, the collected data were discussed and appropriate conclusions were formulated.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2023, 14, 4; 81-95
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ZŁOŻENIE Z MATERII I FORMY JAKO ONTYCZNA PODSTAWA PLURALIZMU W FILOZOFII ARYSTOTELESA
THE COMPOSITES OF MATTER AND FORM AS THE ONTIC FOUNDATION OF PLURALISM IN ARISTOTLE’S PHILOSOPHY
Autorzy:
Gondek, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488649.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Arystoteles
pluralizm
byt
materia
forma
Aristotle
pluralism
being
matter
form
Opis:
The question under consideration is an attempt to present the ontic foundations for a pluralistic interpretation of reality, the interpretation specific of Aristotle’s metaphysics. This text shows the way to understand being as substance and indicates its composite structure. The being’s composite of matter and form as subontic elements is principal in the context of ontic pluralism. It is a foundation on which to comprehend being both in the context of identity and variability. Despite the fact that the principal constitutive factor is form, it is only owing to the being’s composite of matter and form, and the specific relationship between these elements, that we can explain the ontic structure of reality. A review of the modes of being has been made with a view to matter and form (in Aritotle’s sublunary and superlunary spheres of the world). The modes of matter and form and their specific ontic character reveal the real foundations of the ontic plurality and variability in the world. There is no contradiction in the fact that the formal factor actualizes the material factor because these elements create a whole—being-substance—only in combination.
Rozpatrywane zagadnienie jest próbą przedstawienia ontycznych podstaw dla pluralistycznej interpretacji rzeczywistości, stanowiącej specyfikę metafizyki Arystotelesa. W tekście ukazano sposób rozumienia bytu jako substancji oraz wskazano na jego złożeniową strukturę. Zasadnicze w kontekście pluralizmu bytowego jest złożenie bytu z materii i formy, jako z subontycznych elementów. Stanowi ono podstawę do ujmowania bytu zarówno w kontekście tożsamości, jak i zmienności. I mimo że zasadniczym czynnikiem konstytuującym byt jest forma, to dopiero dzięki dostrzeżeniu złożenia bytu z materii i formy oraz wykazaniu specyficznej relacji, jaka między tymi elementami zachodzi, możliwe staje się wyjaśnienie ontycznej struktury rzeczywistości. Ze względu na materię i formę dokonano także przeglądu występujących sposobów bytowania (w wyróżnionych przez Arystotelesa sferach świata: podksiężycowej i nadksiężycowej). Przedstawione sposoby występowania materii i formy oraz ich specyfika ontyczna odsłaniają realne podstawy dla wielości i różnorodności bytowej występującej w świecie. Nie zachodzi sprzeczność w tym, że czynnik formalny aktualizuje czynnik materialny, ponieważ elementy te dopiero w łączności tworzą całość – byt-substancję.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2013, 61, 4; 117-135
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arystotelesowskie „korzenie współczesnej bioetyki islamu na przykładzie kontrowersji wokół statusu ontycznego poczętego człowieka
ARISTOTELIAN “ROOTS” OF CONTEMPORARY ISLAMIC BIOETHICS AS EXEMPLIFIED BY THE CONTROVERSY SURROUNDING THE ONTOLOGICAL STATUS OF THE UNBORN HUMAN BEING
Autorzy:
Twardowski, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/490227.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
Arystoteles
bioetyka islamska
ludzki embrion
Aristotle
Islamic bioethics
human embryo
Opis:
According to Islamic anthropology, man was created by God and is existentially absolutely dependent on Him. God is the Creator and Lord of every human being. Man as a creature of God is a being composed of a material element and a spiritual element. God is a being composed of the element material and spiritual element. This perspective on man and the soul-body relationship has existed in Islam from its beginnings. Despite this, Muslim thinkers, in order to make the doctrine of Islam more attractive, have tried to combine it with Greek philosophy. The work of Aristotle had a particularly strong influence on Muslim thinkers. For Stagirite, the body-soul relationship is a relationship of unity and complementarity, a psychosomatic whole. Particularly influential, until the end of the Middle Ages, was Aristotle’s view that the fetus becomes a full human being forty days after conception if the fetus is male, and ninety days after conception in the case of the female fetus. In this article, we follow the “footsteps” of Aristotelian decisions still present in contemporary bioethical thinking of Islam, paying particular attention to the debate about the ontological status of the human fetus. There is a difference in opinion of contemporary Muslim thinkers as to the status of the human fetus in the early stages of pregnancy. Some authors believe that regardless of the circumstances the fetus is fully human from 40th day after conception. Others argue that the fetus becomes a human being in the full sense of the word only from 120th day from the moment of conception, from when – as they claim – it has not only the body, but also the soul. Abortion, from the moment at which the fetus becomes fully human, and therefore has a soul, is seen as a form of murder and is one of the worst sins in Islam.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2016, 23; 355-370
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Co Platon i Arystoteles myśleli o szczęściu
What Plato and Aristotle thought about happiness?
Autorzy:
Gindera, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1203967.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Fundacja dzień dobry! kolektyw kultury
Tematy:
Platon
Arystoteles
kłótnia
szczęście
polityka
Plato
Aristotle
quarrel
happiness
politics
Opis:
Plato and Aristotle are Greek philosophers for whom status of their country was very important. However be-tween them there were big differences – more and less obvious. Apart from ontological differences, we can note a lot of ethical and political questions in their pieces of work. In Aristotle, we see argumentative and personal points directed against Plato. Above all, they were the intellectual elite of Greece, so they did not waste emotions to prove the point. But they were people and members of society, too. Political ambitions was nothing new for them, particularly for Plato. So between the lines, in Aristotle, we can find some mundane arguments. When philosopher from Stagira was writing about Plato, he was pointing out mistakes Socrates too. Because he claimed about Socrates mistakes when he explained questions of justice and irony. But mainly, both of them thought the same about happiness and in spite of these differences they reached similar conclusions in this issue.
Źródło:
Amor Fati; 2015, 1; 155-167
2449-7819
Pojawia się w:
Amor Fati
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O Arystotelesowskiej teorii poznania praktycznego
On the Aristotelian theory of practical cognition
Autorzy:
Galewicz, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2015951.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Arystoteles
etyka
poznanie praktyczne
intuicja
Aristotle
ethics
practical cognition
intuition
Opis:
The article contains an analysis of Aristotle's views concerning ethical cognition. The author considers, among others, the following questions: (1) Did Aristotle at all know something like, literally understood, 'cognition by feeling', that is a kind of emotional defining values or normative features; and if so, then (2) Speaking of ethical aisthêsis, did he understand this kind of emotional intuition by it? The result of considerations is that although nature and contents of ethical perception do not appear in the texts of the author of Nikomachean Ethics too clearly, it can be stated that ethical perception is not common sensual perception, but it most reminds of an observation through which certain mathematical relations and truths are defined. Practical wisdom consists more in using this kind of ethical intuition than in cognition and in use of some general truths.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2002, 50, 1; 83-103
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagadnienie rozumienia arystotelesowskiej koncepcji substancji przez Whiteheada
Problem of Understanding of the Aristotelian Idea of the Substance by Whitehead
Autorzy:
Kowalski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013878.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
byt
substancja
zmienność
tożsamość
Arystoteles
Whitehead
being
substance
variability
identity
Aristotle
Opis:
The problem which was Whitehead’s fundamental concern in the works of his later period was the problem of substance. The origin of theory of substance Whitehead finds in Aristotele’s dictum that a primary substance is neither predicable of nor present in a subject. This theory directly contravenes Whitehead’s own principle of universal relativity, that every actual entity is present in every other actual entity. Aristotelian substances are regarded by Whitehead as bare particulars, each conceived as being just its particular self with no necessary relevance to any other particular, inert and static, incapable of any change which is not a mere external adventure. To Whitehead, the Aristotelian formula is equivalent to Descartes’ definition of substance: “an existent thing which requires nothing but itself in order to exist.” Whitehead’s equation of Aristotelian substance with Descartes’ and Lockean’s definition rests upon a gross misunderstanding. Aristotele’s theory conceives substance as dynamic and interrelated, contrary to what Whitehead supposed. There is no “undifferentiated endurance” for the Aristotelian substance. There is, on contrary, intrinsic development, change, becoming. The reason why it is legitimate to predicate contrary predicates of the same substance at different times is precisely because the substance itself has changed.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2005, 53, 2; 105-124
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Elementy filozofii Arystotelesa i Ksenokratesa w Didaskalikosie Alkinoosa
Elements of Aristotle’s and Xenocrate’s Philosophies in Alkinoos’s Didaskalikos
Autorzy:
Krzakowski, Jerzy Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/665189.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Alkinoos
Didaskalikos
Medioplatonizm
Platon
Arystoteles
Ksenokrates
Middle Platonism
Plato
Aristotle
Xenocrates
Opis:
According to Alkinoos, Didaskalikos - being a part of Plato’s doctrine - in fact seems to be a display of a Middle Platonism philosophy. Therefore, it imports a lot from the philosophers of the prior period. This paper deals with the impact of Aristotle’s and Xenocrate’s ideologies on Alkinoos’s interpretation of Plato’s philosophy. It attempts to show that the way Alkinoos classifies philosophies, types of living, the syllogistics and judgement, as well as most of his theology and ethics, is clearly of Aristotelian origins. Also, the terminology adapted by Alkinoos, his interpretation of cosmological terms, epistemology and the issue of God, as well as the theory of idea as a God’s thought, seem to be derived directly from Xenocrate’s concepts. Taking into account the impact of, for example, Antiochus of Ascalon, Philo of Alexandria, Arius Didymus or Posidonius, it seems plausible that Middle Platonism might be a further step in the evolution of philosophical thought.
Didaskalikos w zamierzeniu Alkinoosa będący wykładem doktryny Platona, w rzeczywistości jest obrazem filozofii obowiązującej w okresie Średniego Platonizmu. Zawiera więc w sobie wiele naleciałości i zapożyczeń z myślicieli okresu wcześniejszego. Artykuł dotyczy wpływu myśli Arystotelesa i Ksenokratesa na interpretację filozofii Platona dokonaną przez Alkinoosa. Podejmuje próbę wykazania, że przeprowadzony przez Alkinoosa podział filozofii, podział rodzajów życia, sylogistyki i sądów oraz znaczna część jego teologii i etyki ma wyraźne pochodzenie Arystotelesowskie, a przyjęta terminologia oraz podane przez Alkinoosa definicje, interpretacja zagadnień kosmologicznych, teorii poznania i problematyki Boga oraz teoria idei jako myśli Boga wywodzą się wprost z koncepcji Ksenokratesa. Mając także na uwadze wpływ np. Antiochosa z Askalonu, Filona z Aleksandrii, Areiosa Didymosa czy Posejdoniosa uprawnionym staje się twierdzenie, że filozofia średnioplatońska jest kolejnym krokiem ewolucji myśli filozoficznej.
Źródło:
Folia Philosophica; 2019, 41; 5-37
1231-0913
2353-9445
Pojawia się w:
Folia Philosophica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aristotle on the Real Object of Philia and Aretē
O związku między philia a aretē w ujęciu Arystotelesa
Autorzy:
Smolak, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233213.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Aristotle
aretē
eudaimonia
philia
friendship
person of excellence
Arystoteles
ludzka doskonałość
przyjaźń
Opis:
In the opening remark of Nicomachean Ethics VIII 1 Aristotle notices that the next step would be a discussion of philia, since it is a certain aretē or is associated with aretē (NE VIII 1 1155a 1–2). This article is an attempt to determine how the real object of philia and aretē are related from Aristotle’s point of view. The author performs a study into two sections. The first section is focused on the analysis of aretē and its various types, in particular the human one. The second section is concentrated on the typology of philia, namely friendship and its particular kinds. The author shows that the relation between philia and aretē can be described in two ways: if both philia and aretē play the crucial role in leading a eudaimonic life, then philia is the aretological friendship and aretē—the human one, namely the whole consists of the aretē of character in the full sense and the practical wisdom on condition that the aretological friends equate eudaimonia with life focused on the political or practical activity, or even of the theoretical wisdom, providing that they identify it with the highest form of eudaimonic life, that is, the theoretical one. If, however, philia is to be a term said in many ways (pleonachōs legetai) and aretē is to be understood in a broad sense, that is, as “being good at something”, then philia can signify every kind of friendship, namely the aretological, the hedonistic and the utilitarian one, whereas aretē—qualification or skill that makes these friendships perform their functions well. The first possibility is that the relation between philia and aretē is limited to the aretological friendship at the expense of narrowing the meaning of aretē to the human one. The second possibility is that every kind of friendship is considered as the functional thing and, in consequence, defined by their proper function. From this point of view, all friendships are accompanied by appropriate aretai, namely by qualifications or skills that guarantee the perfect fulfillment of their proper function and, therefore, the achievement of the set goal by two persons in question.
W uwadze otwierającej Etykę nikomachejską VIII 1 Arystoteles stwierdza, że „philia jest określoną aretē lub jest nierozłączna z aretē” (EN VIII 1 1155a 1–2). Celem artykułu jest interpretacja tego stwierdzenia, z podziałem na dwie części. W pierwszej autor przeprowadza badanie dotyczące aretē i jej różnych typów, w szczególności aretē ludzkiej. W drugiej bada pojęcie philia, czyli przyjaźń i jej poszczególne typy. Autor wykazuje, że związek pomiędzy philia i aretē można rozumieć na dwa sposoby: a) jeśli philia oraz aretē są rozpatrywane z punktu widzenia możliwości prowadzenia eudaimonicznego życia, to philia oznacza przyjaźń aretologiczną, a aretē — aretē ludzką; b) jeśli philia jest rozpatrywana jako termin wielorako orzekany (pleonachōs legetai), a aretē jako termin względny, czyli „bycie dobrym w czymś”, to philia oznacza każdy typ przyjaźni, czyli przyjaźń aretologiczną, hedonistyczną i utylitarną, a aretē — konkretną umiejętność lub skuteczność w działaniu charakterystycznym dla każdej z wymienionych przyjaźni. Zgodnie z a) związek pomiędzy philia i aretē ogranicza się do przyjaźni aretologicznej, ale kosztem zredukowania aretē do aretē ludzkiej. Zgodnie z b) związek pomiędzy philia i aretē dotyczy każdego typu przyjaźni, jako że każdy typ przyjaźni pozostaje w związku z przynależną do niej aretē, której praktykowanie skutkuje doskonałym spełnieniem jej funkcji, czyli niezawodnym osiąganiem celu przez przyjaciół.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2024, 72, 1; 115-151
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Moral tragedy
Autorzy:
Drum, Peter
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437515.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
Tematy:
Aristotle
Raimond Gaita
Alasdair MacIntyre
moral conflict
Arystoteles
Alisdair MacIntyre
konflikt moralny
Opis:
Polemizując z poglądami niektórych filozofów moralności, autor broni tezy, iż jednoznacznie dobrzy ludzie mogą być pewni spokoju swej duszy.
In this paper it is argued, contrary to certain moralists, that resolutely good people can be assured of a contentment of the soul.
Źródło:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2014, 4, 1; 155-160
2083-6635
2084-1043
Pojawia się w:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies