Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Dziennikarze i dziennikarki" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-12 z 12
Tytuł:
Trudna biografia : Roman Zimand „Leopolita” (1926-1992)
Autorzy:
Błażejowska, Justyna (1983- ).
Powiązania:
Biuletyn IPN 2020, nr 7/8, s. 189-198
Data publikacji:
2020
Tematy:
Zimand, Roman (1926-1992)
Upamiętnianie
Dziennikarstwo
Dziennikarze i dziennikarki
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Artykuł przedstawia sylwetkę Romana Zimanda, polskiego pisarza i badacza literatury. W 1940 zesłany do Kazachstanu aktywnie działał w ZWM, publikował w Trybunie Dolnośląskiej. Od 1948 w tygodniku „Po Prostu” pełnił funkcję sekretarza redakcji. W październiku 1957 tygodnik został zawieszony. Centralna Komisja Kontroli Partyjnej wykluczyła 14 dziennikarzy, w tym Zimanda z PZPR. Wiesław Gomułka nazwał Zimanda publicznie renegatem. Mimo to w 1961 roku Roman Zimand doktoryzował się, a w 1964 habilitował na podstawie rozprawy o dekadentyzmie warszawskim. Pracował w Instytucie Badań Literackich. Działał na rzecz obrony braci Kowalczyków, był na bieżąco z poglądami opozycji: KOR-u, Moczulskiego, Modzelewskiego, Kuronia. Intensywnie pomagał organizować Kongres Kultury Polskiej, choć nie wierzyłby swoboda lat 80. trwała dłużej niż dwa lata. Internowany w Białołęce i Jaworzu wyszedł w 1982, angażując się bez reszty w działania opozycji. Podejmował akcje na rzecz represjonowanych, pisał petycje, działał w kolportażu drugiego obiegu, był jednym z założycieli kwartalnika „Almanach Humanistyczny”. Swoje teksty wydawał nielegalnie bądź za granicami kraju.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Polska po „odwilży” w oczach angielskiego dziennikarza : list Frederica Scotta Willsa z marca 1958 r.
Poland after the „thaw” in the eyes of the English journalist : letter from Frederick Scott Wills of March 1958
Autorzy:
Wills, Frederick Scott
Powiązania:
Przegląd Archiwalny Instytutu Pamięci Narodowej 2018, T. 11, s. 269-282
Współwytwórcy:
Pleskot, Patryk (1980- ). Wstęp
Data publikacji:
2018
Tematy:
Wills, Frederick Scott
Dziennikarze i dziennikarki
Korespondenci zagraniczni
Życie codzienne
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma naukowego
Listy
Opis:
Artykuł przedstawia wrażenia i doświadczenia z pobytu w Polsce dziennikarza „Daily Mirror”. Autor omawia inwigilację dziennikarza przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa. Utworzono na jego temat specjalne materiały wstępne o kryptonimie „Spencer”, jednak sprawę ostatecznie zamknięto. Wills w swoim liście opisuje Polskę po gomułkowskiej „odwilży” z perspektywy zachodniego obserwatora.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Józef Mackiewicz na progu niepodległości
Autorzy:
Klecel, Marek (1945- ).
Powiązania:
Biuletyn IPN 2021, nr 6, s.143-158
Data publikacji:
2021
Tematy:
Mackiewicz, Józef (1902-1985)
Wolność
Walka
Wojna polsko-bolszewicka (1919-1920)
Pisarze
Dziennikarze i dziennikarki
Emigracja
Polacy za granicą
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Tematem artykułu jest osoba Józefa Mackiewicza, późniejszego pisarza. Należał — jak pisze autor — do najmłodszego pokolenia Polaków, którzy bronili zdobytej w 1918 roku niepodległości przed najazdem sowieckim. Nie miał jeszcze 18 lat, gdy jako ochotnik poszedł na wojnę polsko-bolszewicką. W artykule przytoczono wiele obszernych fragmentów wspomnień Mackiewicza, w tym opisy powstańczej atmosfery na Litwie w 1918, pierwszych potyczek na polu bitwy, walk o Wileńszczyznę i Mińszczyznę, czas II wojny światowej na pograniczu polsko-litewskim. Józef Mackiewicz był autorem wielu powieści m.in. „Droga donikąd”, „Karierowicz”, „Kontra”. W 1965 roku wydał na emigracji książkę „Lewa Wolna”, długo nieznaną w Polsce. Powieść zawiera wątki autobiograficzne, ukazuje też ogromną destrukcję społeczeństw i nieusuwalnych podziałów, którą przyniosła bolszewicka rewolucja.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Bruno Kiciński : idealista czy oportunista?
Autorzy:
Bojarski, Artur (1959- ).
Powiązania:
Mówią Wieki 2020, nr 11, s. 48-51
Data publikacji:
2020
Tematy:
Kiciński, Bruno (1794-1844)
Cenzura
Prasa (wydawnictwa)
Czasopismo polskie
Dziennikarze i dziennikarki
Edytorzy
Gazeta
Artykuł problemowy
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Opis:
W artykule przedstawiony został czołowy wydawca prasy polskiej w Warszawie i Królestwie Polskim (w latach 1815-1821) Bruno Kiciński. Był poliglotą, biegle władał łaciną, greką, francuskim, niemieckim i angielskim. Tłumaczył Homera, Owidiusza i Byrona. W domu rodziców w Warszawie zorganizował pierwszy w Polsce salon liberalnego dziennikarstwa. Po ukończeniu Szkoły Prawa i Nauk Administracyjnych pracował jako sekretarz w Radzie Handlu przy Komisji Spraw Wewnętrznych i Policji. Działał jako mason w loży św. Jana o nazwie Bracia Polscy Zjednoczeni. W 1817 założył w Warszawie drukarnię i zaczął z sukcesem wydawać „Tygodnik Warszawski” przemianowany na „Polski i Zagraniczny”. Od 1818 wydawał też 6 razy w tygodniu „Gazetę Narodową Codzienną i Obcą” z informacjami z kraju i zagranicy z repertuarem teatralnym i prognozą pogody. Zamieszczał przedruki z francuskiej prasy liberalno-opozycyjnej, prezentował opozycję kaliską braci Niemojewskich. Odważnie informował też o faktach łamania porządku konstytucyjnego przez rząd i policję. W maju 1819 roku władze bezprawną decyzją namiestnika Zajączka opieczętowały drukarnię i wydały dekret o poddaniu cenzurze wszystkich gazet w Królestwie. Podczas powstania listopadowego Bruno Kiciński zmienił poglądy i stał się piewcą opinii o rzekomej szkodliwości swobody prasy. To ostatecznie przekreśliło jego popularność i zmusiło go do opuszczenia Warszawy. Po upadku powstania listopadowego pozostał w kraju, zamieszkał w majątku w Ojrzeniu koło Ciechanowa.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Emigrejtan : Zygmunt Nowakowski (1891-1963)
Zygmunt Nowakowski (1891-1963)
Autorzy:
Chojnacki, Paweł (1968- ).
Powiązania:
Biuletyn IPN 2021, nr 4, s. 80-89
Data publikacji:
2021
Tematy:
Nowakowski, Zygmunt (1891-1963)
Radio Wolna Europa
II wojna światowa (1939-1945)
Emigracja
Publicystyka
Dziennikarze i dziennikarki
Radiofonia
Wydawnictwa emigracyjne
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Artykuł poświęcony postaci Zygmunta Nowakowskiego, krakowskiego dziennikarza, aktora, autora książek i sztuk teatralnych. 3 września 1939 roku wyszedł z domu w mundurze podporucznika rezerwy i poszedł na wojnę. Do kraju już nie wrócił, wybrał emigrację. Publikował w polskiej prasie niepodległościowej m.in. w londyńskim Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza oraz w USA. Wszechstronnie wykształcony, obdarzony piękną barwą głosu i świetną dykcją, przed wojną był jednym z pierwszych speakerów radiofonii polskiej. W 1952 podjął stałą współpracę z Rozgłośnią Polską Radia Wolna Europa, a jego historyczno-anegdotyczne gawędy na stałe weszły do programu. Głęboko zapadły też w pamięć audycje zebrane w cyklu „Wieczory pod dębem”. Swoje przesłanie kierował do młodych Polaków na emigracji, gdyż jak celnie zauważał „nasza młodzież uczy się świetnie i wyrasta na doskonałych Anglików”. Ogromny dorobek Nowakowskiego w popularyzacji dziejów rodzimej literatury dziś jest kompletnie zapomniany.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Odwilż w Polsce 1953-1957 : przez pryzmat prasy
Autorzy:
Ligarski, Sebastian (1975- ).
Powiązania:
Kombatant 2020, nr 10, s. 22-25
Data publikacji:
2020
Tematy:
Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk
Odwilż (1953-1957)
PRL
Komunizm
Czasopisma
Media publiczne
Środki masowego przekazu
Cenzura
Kontrola państwowa
Dziennikarze i dziennikarki
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma kombatanckiego
Opis:
Artykuł przedstawia ujawnianie faktów przestępczej działalności funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, czy działaczy partyjnych różnych szczebli od 1954 roku i miejsce w tym procesie mediów. Mimo wielkiej krytycznej roli, jaką spełniły prasa, radio i telewizja w tym czasie prezentowany obraz był daleki od rzeczywistości. Śmierć Józefa Stalina w ZSRR pozwoliła prasie całego bloku wschodniego, w tym i polskiej, w nowy otwarty sposób pisać o sprawach politycznych, społecznych czy gospodarczych. Jednocześnie intensywnie pod płaszczykiem cenzury i autocenzury działał system kontroli i nadzoru redakcji, pilnowanych przez Wydział Propagandy KC PZPR w osobie Jakuba Bermana. Publikacjami wyłamały się „Nowa Kultura” (w 1953), potem retrospekcje uciekiniera z UB – ppłk. Józefa Światły w Radiu Wolna Europa. Od uchwał III Plenum KC PZPR ze stycznia 1955 roku mówiących m.in. o nieuzasadnionych ingerencjach organów bezpieczeństwa w różne dziedziny życia – prasa zaczęła pisać krytycznie o członkach partii, piętnując także praktyki UB. W latach 1955-1956 w skali kraju powstawały nowe tytuły gazet jak szczecińska „Ziemia i Morze” czy lubelskie „Pod wiatr”. Prasa miała być bojowa i śmiała mówić o nadużyciach okresu stalinowskiego. Powrót w 1956 roku do życia politycznego Władysława Gomółki zamknął ten okres: w styczniu 1957 Sekretariat KC PZPR nakazał likwidacje tytułów uznawanych za reakcyjne oraz antypaństwowe (m.in. poległy „Horyzonty”, „Ziemia i Morze”, „Nowe Sygnały” i wiele innych). Nastąpiły weryfikacje redaktorów naczelnych: „Szpilek”, „Sztandaru Młodych”, „Dookoła Świata”, a także redakcji w TVP.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Andrzej Czarski (1930-1994) – jeden z najmłodszych powstańców
Autorzy:
Kaczorowski, Andrzej W. (1951- ).
Powiązania:
Biuletyn Informacyjny / Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej. Zarząd Główny 2020, nr 12, s. 30-37
Data publikacji:
2020
Tematy:
Czarski, Andrzej (1930-1994)
Zgrupowanie "Chrobry II" (Armia Krajowa)
Stowarzyszenie "PAX"
Słowo Powszechne (czasopismo)
II wojna światowa (1939-1945)
Powstanie warszawskie (1944)
Młodzież
Dziennikarze i dziennikarki
Służba bezpieczeństwa
Artykuł z czasopisma kombatanckiego
Artykuł z czasopisma historycznego
Biografia
Opis:
Fotografie.
Artykuł przedstawia biografię Andrzeja Czarskiego, uczestnika powstania warszawskiego w szeregach 6 Kompanii „Jeremi” Zgrupowania „Chrobry II” Armii Krajowej. Po wojnie pracował jako dziennikarz, współpracował ze „Sztandarem Młodych”, „Nową Kulturą”, „WTK” i „Słowem Powszechnym”. Był autorem wspomnień z powstania warszawskiego dokumentujących udział jego najmłodszych uczestników i ich powojenne losy.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Sprawiedliwy Sławik
Autorzy:
Kurpierz, Tomasz (1976- ).
Powiązania:
Biuletyn IPN 2020, nr 3, s. 129-138
Data publikacji:
2020
Tematy:
Sławik, Henryk (1894-1944)
Komitet Obywatelski do Spraw Opieki nad Uchodźcami Polskimi na Węgrzech
Mauthausen (niemiecki obóz koncentracyjny)
Powstania śląskie (1919-1921)
II wojna światowa (1939-1945)
Ratowanie Żydów i pomoc Żydom (1939-1945)
Więźniowie obozów
Sprawiedliwy wśród Narodów Świata
Żydzi
Dziennikarze i dziennikarki
Artykuł z czasopisma historycznego
Biografia
Opis:
Artykuł przedstawia biografię Henryka Sławika, dziennikarza, powstańca śląskiego, działacza społecznego i politycznego. W czasie II wojny światowej stanął na czele Komitetu Obywatelskiego dla Spraw Opieki nad Polskimi Uchodźcami na Węgrzech. Niósł pomoc polskim uchodźcom, w szczególności ludności żydowskiej.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
    Wyświetlanie 1-12 z 12

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies