Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Armenian Catholic Church" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Duchowni w korespondencji Wincentego Pola
Priesthood in epistolography Wincenty Pol’s
Autorzy:
Toruń, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046367.pdf
Data publikacji:
2020-10-20
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Wincenty Pol
epistolografia
adresat
duchowieństwo
Powstanie Listopadowe
Kościół Rzymsko-Katolicki
Kościół Grecko-Katolicki
Kościół Ormiańsko-Katolicki
Wincenty Pol, epistolography
addressee
priesthood
November Uprising
Roman Catholic Church
Greek-Catholic Church
Armenian Catholic Church
Opis:
Powyższy szkic Duchowni w korespondencji Wincentego Pola poświęcony jest powiązaniom Pola z duchowieństwem różnych rytów chrześcijańskich. W pracy ograniczono się tylko do tych przykładów, które znalazły widoczne potwierdzenie w epistolografii autora Mohorta. Poeta znany ze swej otwartości i ekumenicznej postawy utrzymywał kontakty z kapłanami innych od siebie wyznań. Żar młodzieńczej przyjaźni, braterstwo wspólnie przelanej krwi w Powstaniu Listopadowym, były najtrwalszymi więzami łączącymi Pola z patriotycznie usposobionymi duchownymi. O łączności poety z duchownymi decydowały także wspólne zainteresowania w dziedzinie życia naukowego, literackiego, kulturalnego, społecznego i kościelnego.
The above sketch The clergy in Wincenty Pol’s correspondence is devoted to Pol’s connections with the clergy of different Christian rites. The work was limited to only those examples that fund confimation in the epistolographie author of Mohort. The poet, know for his openness and ecumenical attitudes, kept in touch with the priests of other denominations. The warmth of youthful friendship, the fraternity of bloodhed together in the November Uprising, were the most durable bonds between Poles and patriotically disposed clergy. The poet’s connections with the clergy also determined common interests in the fields of scientific, literary, cultural, social and eccesial life.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2018, 61, 1; 591-600
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem duszpasterstwa ormiańskokatolickiego w Wojsku Polskim okresu międzywojennego
The Problem of Pastoral Care of the Armenian Catholics in the Polish Army in the Inter-war Period
Autorzy:
Siwicki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953408.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
katolicyzm
Kościół ormiańskokatolicki
Polska
duszpasterstwo wojskowe
Wojsko Polskie
kapelani
ks. Franciszek Karkowski (1888-1970)
catholicism
Armenian Catholic Church
Polska
military pastoral care
Polish Army
chaplains
Rev. Franciszek Karkowski (1888-1970)
Opis:
The Armenian Catholic Church in the Second Polish Republic was represented by the Lviv archdiocese numbering ca. 5000 believers. The question whether there was in the Polish Army in the inter-war period military pastoral care for Armenian Catholics has not been unambiguously explained in historiography. The paper seeks to deal with this task. The author explains that in view of a small number of Armenian Catholic soldiers (several dozen persons dispersed in various garrisons, i.e. a fraction of a per mille of all soldiers in the Polish Army), who could take advantage of the ministry of Roman-Catholic priests, such pastoral care did not exist. There was, however, in the army Rev. Franciszek Karkowski (1888-1970) as a chaplain. He was born in a Roman-Catholic family, but was ordained for the Lviv Armenian archdiocese and was incardinated there. As a military parish priest in Łowicz, he ministered for Latin Catholics and in the Latin rite. His role in the case of Armenian Catholics in the Polish Army was „limited to issuing an opinion in matter of this rite, inasmuch as the Field Bishop would demand it” (P. Niezgoda, 1932).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2006, 54, 2; 75-86
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół w Libanie
The Church in Lebanon
Autorzy:
Imach, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480626.pdf
Data publikacji:
2014-12-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Liban
kościoły
historia
Maronici
Melchici
Jakobici
Asyryjski Kościół Wschodu
Ormiański Kościół Katolicki
stosunki z Rzymem
dokumenty
Lebanon
churches
history
Maronites,
Melkites
Jacobites
Assirian Church of the East
Armenian Catholic Church
relations with Rome
documents
Opis:
Autor wysuwa tezę, że Liban jest krajem odgrywającym kluczową rolę w kwestii ekumenizmu kościołów wschodnich. Najpierw opisuje chrześcijan w Libanie, tzn. wspólnoty wpisane w historię tej ziemi od pojawienia się wiary chrześcijańskiej – są nimi: Maronici, Melchici, Jakobici, Asyryjski Kościół Wschodu, Chaldejski Kościół Katolicki, Ormiański Kościół Katolicki. Zaproszenie do komunii ekumenicznej jest dla nich nowym, eklezjalnym wyzwaniem. Następnie autor przeprowadza analizę działań podejmowanych przez patriarchów z Bliskiego Wschodu na rzecz pokoju jedności, czego szczególnym wyrazem są następujące dokumenty: Nowa Nadzieja dla Libanu, Orientale Lumen, Orientalium Dignitas, Orientales omnes Ecclesias, Orientalium Ecclesiarum, Unitatis redintegratio, Ecclesia in Asia, Orientalium. Kolejny rozdział artykułu poświęcony jest synodom dotyczącym Bliskiego Wschodu. W tej dziedzinie wielkie zasługi należy przypisać Janowi Pawłowi II, który poczynił pierwsze kroki na rzecz ekumenizmu wspólnot chrześcijańskich Bliskiego Wschodu oraz dla pokoju w Libanie. Ukoronowaniem tych wysiłków stał się najpierw Specjalny Synod Biskupów poświęcony Libanowi (1995) – o wybitnym wydźwięku ekumenicznym, a następnie, zwołany przez Benedykta XVI, Specjalny Synod Biskupów poświęcony Bliskiemu Wschodowi (2010).
The author puts forward a thesis that Lebanon is a country that plays a key role in the issue of ecumenism of the Eastern Churches. He first describes the Christians in Lebanon, i.e. the communities inscribed in the history of this land from the times the Christian faith emerged – these are: the Maronites, Melkite, Jacobites, the Assyrian Church of the East, the Chaldean Catholic Church, and the Armenian Catholic Church. The invitation to the ecumenical Communion is a new ecclesial challenge for them. Next, the author analyses the actions taken by the Patriarchs of the Middle East to ensure the unity peace, expressed particularly by the following documents: A New Hope for Lebanon, Orientale Lumen, Orientalium Dignitas, Orientales omnes Ecclesias, Orientalium Ecclesiarum, Unitatis redintegratio, Ecclesia in Asia, Orientalium. The subsequent article’s chapter is devoted to the synods dedicated to the Middle East. In this area, great merit should be attributed to John Paul II, who made the first steps towards ecumenical Christian communities in the Middle East and towards the peace in Lebanon. The first Special Synod of Bishops for Lebanon (1995), for outstanding ecumenical overtones, and then, the convened by Pope Benedict XVI Special Synod of Bishops for the Middle East (2010) – were the capstone of these efforts.
Źródło:
Nurt SVD; 2014, 2; 110-127
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies