Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Brotherhood" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Polityka zagraniczna Egiptu pod rządami Partii Wolności i Sprawiedliwości
    Foreign Policy of Egypt under the Rule of Freedom and Justice Party
    Autorzy:
    Tumulec, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/506296.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Freedom and Justice Party
    Egypt
    foreign policy
    Muslim Brotherhood
    Arab Spring
    Opis:
    The article presents the most important aspects of the new foreign policy of Egypt after the fall of President Hosni Mubarak and the impact of the Arab Spring on the attitude of Egypt in the region after coming to power Freedom and Justice Party (associated with the Muslim Brotherhood). The author stresses the importance of several factors, primarily the permanent impact of the army on the current policies and problems associated with social transformation, which also affected the creation of new foreign policy of the Egyptian state. A short period of rule of the Freedom and Justice Party was characterized in foreign policy area by a profound dissonance between the officially declared objectives and reality. A striking example of this policy was Egyptian approach to the Palestinian issue. Lack of strong leadership and domestic policy mistakes quickly began to adversely affect the activity of Egypt in the international arena. For the United States, the current most important ally of Egypt, key issue was the fulfillment by the new authorities provisions of Camp David Accords and maintain alliance, especially in matters of military cooperation. Therefore, the Egyptian-Iranian rapprochement soon after coming to power President Morsy was regarded as a dangerous precedent, and to some extent a threat to the existing status quo in the Middle East. Egypt also changed alliances with Arab Gulf states – the choice of new partners was dictated by ideological closeness and willingness to break with Mubarak allies. The paper shows also the greatest failures in the international arena of “new Egypt,” among them: 1) the severance of diplomatic relations with Syria and the self-exclusion as a mediator in the Syrian conflict; 2) an unsuccessful attempt to join the BRICS group; 3) failure in Ethiopian-Egyptian dispute overaccessto the Nile resources. The author states that within two years period of Freedom and Justice Party rule the international position of Egypt has been further eroded, which was mainly caused by fatal economic situation of the state and the need to seek new sources of funding in the world.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2013, 3; 129-148
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie Bractwa Muzułmańskiego w polityce Egiptu oraz w wydarzeniach Arabskiej Wiosny 2011 roku
    The Importance of the Muslim Brotherhood in Egyptian Policy and the Events of the 2011 Arab Spring
    Autorzy:
    Purat, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/615953.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Arab Spring
    Muslim Brotherhood
    Egypt
    politics
    Arabska Wiosna
    Bracia Muzułmanie
    Egipt
    polityka
    Opis:
    This paper presents the role of the Muslim Brotherhood in 20th century Egyptian politics and analyzes its position and influence on the 2011 Arab Spring events. Since the establishment of the Brotherhood, in 1928, the Muslim Brothers have been connected with the Muslim trend of political thought defined as Islamism. From the beginning of the Brotherhood, the Brothers an Islamic ideology as the foundation of its socio-national program. They also used it for their political struggle. Till the end of the1940s, the Brotherhood, headed by its founder Hassan al-Banna, operated legally. After his death in 1949, the Brotherhood was forced to withdraw into deep conspiracy by the Egyptian government. This resulted in the radicalization of the Muslim Brothers’ doctrine, which in the 1950s became revolutionary and anti-Nasser in character. This took place while the Brotherhood was headed by one of the main ideologists of Islamic fundamentalism - S. Kutb. Though the Brotherhood was an underground organization during the administrations of A. Sadat and H. Mubarak, it left its mark on the internal politics of Egypt. In the 1980s it became the main opposition force in this country. The Muslim Brotherhood was surprised by the sudden outbreak of the social protest in Egypt in 2011 and initially, as an organization, it did not participate in this protest, supporting the idea of operating within the parliamentary opposition. However, when the Muslim Brotherhood saw a chance for political change in Egypt, it joined theanti-government protests and supported the basic demand of the protesters, i.e. the resignation of the Egyptian President H. Mubarak. Though the Muslim Brothers joined the Arab Spring’s events late, theyacquired very strong social support which made it possible for them to return to legal politics and finally to seize power in Egypt. However, two years of their rule in Egypt did not improve the socio-economic situation in this country, and the political actions of ex-president M. Mursi headed towards the introduction of dictatorship. This resulted in a coup d’etat organized by the Egyptian army in 2013, which caused the removal of the Muslim Brothers from power again.
    Przedmiotem niniejszego artykułu jest przedstawienie roli Bractwa Muzułmańskiego w polityce Egiptu w XX wieku oraz analiza stanowiska i wpływu, jaki wywarło na wydarzenia Arabskiej Wiosny w 2011 roku. Bracia Muzułmanie od momentu założenia w 1928 roku są związani z muzułmańskim nurtem myśli politycznej określanym jako islamizm. Od początku swojego istnienia Bracia proponowali jako podstawę swojego programu społeczno-narodowego indologię islamu. Wykorzystywali go również do walki politycznej. Bractwo do końca lat czterdziestych XX w. kierowane przez swojego założyciela Hasana al-Bannę działało legalnie. Po jego śmierci w 1949 roku zostało zmuszone przez rządzących Egiptem do przejścia do głębokiej konspiracji. Konsekwencją tej sytuacji było zradykalizowanie doktryny Braci Muzułmanów, która w latach pięćdziesiątych XX w. przybrała charakter rewolucyjny i antynaserowski. Nastąpiło to w okresie kierowania Bractwem przez jednego z głównych ideologów radykalnego fundamentalizmu islamskiego, jakim był S. Kutb. Mimo że Bractwo w okresie rządów A. Sadata i H. Mubaraka działało w podziemiu, odcisnęło swoje piętno na polityce wewnętrznej Egiptu. W latach osiemdziesiątych XX w. stało się główną siłą opozycyjną tego kraju. Bractwo Muzułmańskie zostało zaskoczone nagłym wybuchem protestu społecznego w Egipcie w 2011 r. i początkowo jako organizacja w nim nie uczestniczyło, stojąc na stanowisku działania w ramach opozycji parlamentarnej. Jednak w momencie kiedy Bractwo Muzułmańskie dostrzegło szansę na zmiany polityczne w Egipcie, przyłączyło się do wystąpień antyrządowych i poparło podstawowe żądanie protestujących, jakim było ustąpienie prezydenta Egiptu H. Mubaraka. Mimo późnego włączenia się Braci Muzułmanów w wydarzenia Arabskiej Wiosny uzyskali oni bardzo duże poparcie społeczne, które umożliwiło im przejście do legalnej działalności politycznej i w końcu przejęcie władzy w Egipcie. Jednak dwa lata ich rządów w Egipcie nie poprawiły sytuacji społeczno-gospodarczej w tym kraju, a działania polityczne byłego prezydenta M. Mursiego zmierzały do wprowadzenia dyktatury. Ich konsekwencją był zamach stanu dokonany przez armię egipską w 2013 roku, który spowodował ponowne odsunięcie Braci Muzułmanów od władzy.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 215-230
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Did Egyptian Women Win or Lose by Overthrowing the Regime of Hosni Mubarak?
    Autorzy:
    Rogowska, Blanka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/648394.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Arab Spring
    Women’s rights
    Egypt
    Mubarak
    Sisi
    Morsi
    Muslim Brotherhood
    Muslim Sisterhood
    Opis:
    Egypt is a place with a long tradition of female participation in revolutions. After years of Mubarak’s despotism, women joined the revolution once again. As a result, they had to deal with the violation of women’s rights. When Morsi was removed, women were again at the top of political topics. The new constitution was described as the most progressive for women. Sisi has been a president for short time but he is already called the president of women. However women still face problems. They defended themselves from the Muslim Brotherhood’s rules by supporting Sisi, but did they really win by overthrowing the regime of Mubarak?
    Źródło:
    International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal; 2018, 21, 1
    1641-4233
    2300-8695
    Pojawia się w:
    International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bunt młodych Egipcjan – dlaczego udało się „obalić” Hosniego Mubaraka?
    Youth revolt in Egypt – why “deposition” of Hosni Mubarak was successful?
    Autorzy:
    Lipa, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441163.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
    Tematy:
    Egipt
    Arabska Wiosna
    Mubarak
    Ruch 6 Kwietnia
    islamizm
    Bracia Muzułmanie
    armia
    autorytaryzm
    demokratyzacja
    Egypt
    Arab Spring
    6 April Movement
    Islamism
    Muslim Brotherhood
    Army
    Authoritarianism
    Democratization
    Opis:
    Pierwsza część artykułu obejmuje uwarunkowania polityczne i społeczno-ekonomiczne, w jakich przyszło żyć Egipcjanom i jakie stanowiły istotne tło dla wydarzeń, które nastąpiły po 25 stycznia 2011 roku. Kolejne dwie traktują o takich kwestiach, jak polityczna mobilizacja i strategia, w tym zastosowanie taktyki protestu bez przemocy. Nie byłaby ona skuteczna, gdyby nie pewne okoliczności, których dziś możemy się jedynie domyślać. Ostatnia część mówi więc o istotnych okolicznościach sprzyjających osiągnięciu celu, jakim była dymisja prezydenta, a także o możliwym scenariuszu na niedaleką przyszłość. Tezą artykułu jest konstatacja, iż polityczna mobilizacja, której skutkiem był masowy protest oraz dymisja Hosniego Mubaraka, okazała się skuteczna dlatego, że towarzyszyło jej pęknięcie w łonie autorytarnego systemu władzy (armia kontra partia dominująca i technokraci) – związane z problemem prezydenckiej sukcesji (po upływie kolejnej kadencji ponad 80-letniego Mubaraka) i lansowanie na stanowisko przyszłej głowy państwa Gamala Mubaraka, reprezentującego interesy technokratów („reżimowej burżuazji”), a nie armii.
    The first part of the paper focuses on political and socio-economic conditions in Egypt, offering a crucial background for a better understanding of events that took place after 25 January 2011. The following two parts concentrate on issues such as political mobilization and strategy, including protest policy without using violence. Were it not for some circumstances one can only speculate about, it would not have been possible. The final part concerns the most significant events that helped achieve this very goal, i. e. the resignation of the President Hosni Mubarak, and possible future scenario. The main thesis is that political mobilization resulting in mass protests and deposition of Hosni Mubarak was successful because it was accompanied with a breakdown in the very heart of authoritarian system (army against dominating party and technocrats) – which was connected with a problem of presidential succession (after over 80- years long tenure of Mubarak), and with lobbying Gamal Mubarak, representing not army but technocrats (so-called ‘regime bureaucracy’), to become next head of the state.
    Źródło:
    Kultura i Polityka; 2012, 11; 32-43
    1899-4466
    Pojawia się w:
    Kultura i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stosunki egipsko-syryjskie po 2011 roku
    Egyptian-Syrian relations after 2011
    Отношения эгипско-сирийское после 2011 годa
    Autorzy:
    Małecki, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2005170.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Egypt
    Syria
    Middle East
    Arab Spring
    Egyptian-Syrian relations
    Muslim Brotherhood
    Египет
    Сирия
    Ближний Восток
    Арабска Вёсна
    Стосунки эгипско-сырыйске
    Брацтво Музулманьске
    Госни Мубарак
    Башшар аль-Асад
    Мугаммад Мурси
    Абд аль-Фаттаг ас-Сиси
    Скутки Арабскей Вёсны
    Opis:
    Egypt and Syria have been important actors in the Middle East, a region of considerable geostrategic importance. This article analyses relations between the two countries after 2011 in the context of events related to the so-called Arab Spring. The first part of the study describes the common path Egypt and Syria took over the past millennia, which explains the significance of their mutual relations. In the section that follows, the author shows the destructive impact of processes related to the Arab Spring on relations between these countries, most notably the eruption of the Syrian conflict and the takeover of power in Egypt by the Muslim Brotherhood. Next, the article describes the impact of the fall of Islamists in Egypt in 2013. Although since then relations between the two countries have ceased to be hostile, efforts to repair them remain slow. The author argues that the reasons for this delay could be attributed to the pressures exercised by external actors.
    Египет и Сирия от над три тысячелетия представляют собой важная точка в ближневосточном регионе быть ключевое значение гэостратэгичнэ как в очередных исторических эпохах как и теперь. Этот статья демонстрирует анализ сообщения среди оба государств после 2011 г. в контексте событий связать с т. наз. Арабскую Весной. Первая часть разработки описывает общую дорогу Египта и Сирии за очередные тысячелетия что объясняет значение сообщению оба актеров. В более далекой части автор убеждает в разрушительной роли процессов связанных с т. наз. Арабскую Весной в складываться отношений между этими государствами, что у связи с начатием сирийского конфликта и принять владения Египтом Мусульманскую Компанией. В следующий очередности статья описывает влияние отодвиновения исламистов от владения Египтом на связи этого государства со Сирией. Несмотря на то, что сообщения оба государств перестают быть враждебное, их полная нормализация не наступает. Автор убеждает, что – это эффект действия внешних актеров. Взволнованные вопросы в этот статье представляют собой попытку понять обусловленность сообщения государств представляющих собой важную часть Ближнего Восток, быть одним из наиболее невралгических регионов на карте мира.
    Źródło:
    Studia Orientalne; 2018, 1(13); 23-49
    2299-1999
    Pojawia się w:
    Studia Orientalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ Arabskiej Wiosny na sytuację w Palestynie i Izraelu.
    Influence of the Arab Spring on the situation in Palestine and Israel.
    Autorzy:
    Wach, Dominik
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441384.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
    Tematy:
    Abbas Mahmud
    Arabska Wiosna
    Assad Baszar
    Autonomia Palestyńska
    Bliski Wschód
    Bractwo Muzułmańskie
    Fatah, Hamas / Islamski Ruch Oporu
    Izrael
    Jordania
    Organizacja Wyzwolenia Palestyny / OWP
    Zachodni Brzeg Jordanu
    Abbas Mahmoud
    Arab Spring
    al-Assad Bashar
    Palestinian National Authority
    Middle East
    Muslim Brotherhood
    Fatah
    Hamas / Islamic Resistance Movement
    Haniyeh Ismail
    Israel
    Jordan
    Mashal Khaled
    Mubarak Hosni
    Netanyahu Benjamin
    Palestine Liberation Organization / PLO
    Gaza Strip
    West Bank
    Opis:
    Wystąpienia społeczne w świecie arabskim zapoczątkowane w Tunezji w styczniu 2011 roku diametralnie zmieniły układ sił w regionie. W zależności od kraju można zaobserwować różne formy społecznego nacisku na władzę i rozmaite reakcje rządzących na postulaty obywateli. Światowe media skupiły się na najbardziej spektakularnych i krwawych wydarzeniach, takich jak rewolucja w Egipcie, która doprowadziła do obalenia długoletniego prezydenta Hosniego Mubaraka czy wojna domowa w Libii, w wyniku której śmierć poniósł przywódca tego kraju Muammar Kaddafi. Wiele uwagi poświęcono również wydarzeniom w Tunezji, gdzie zapoczątkowano tzw. Arabską Wiosnę, jak również Syrii, w której nadal trwają krwawe starcia ludności z siłami rządowymi. Nieco rzadziej podnoszono kwestie związane z reformami w Maroku, protestami w Jemenie czy niepokojami w pozostałych państwach arabskich. Dynamiczny rozwój wydarzeń w poszczególnych krajach, a także zaangażowanie świata zachodniego w wydarzenia w regionie spowodował, że mniej uwagi poświęcono sytuacji w Autonomii Palestyńskiej i Izraelu, które od lat nie schodziły z pierwszych stron gazet. Nie ma jednak wątpliwości, że i tam Arabska Wiosna odcisnęła swoje piętno i miała ogromny wpływ na wydarzenia ostatniego roku. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie wpływu, jaki arabskie rewolty wywarły na graczy w Autonomii Palestyńskiej i Izraelu. Tekst prezentuje przyczyny i efekty poszczególnych działań, zmianę ich strategii i cele oraz możliwe skutki, jakie mogą przynieść społeczeństwom i rządom opisywanych podmiotów w najbliższej przyszłości. Tym samym pokazuje, w jaki sposób znacząca zmiana w regionalnej strukturze politycznych możliwości (McAdam i in. 1996, Wiktorowicz 2004, Gorlach i Mooney 2009) wpłynęła na transformacje w części Bliskiego Wschodu, gdzie z pozoru niewiele się zmieniło.
    Social turmoil in the Arab world, which began in Tunisia in January 2011, drastically changed the balance of power in the region. Depending on the country, we can observe various forms of social pressure on the authorities, and various reactions of rulers to citizens' demands. Media around the world focused on the most spectacular and bloody events such as revolution in Egypt, which led to overthrow of long-time president Hosni Mubarak, and Libya's civil war, which resulted in the death of it's leader – Muammar Kaddafi. Much attention was also devoted to events in Tunisia, where the so called Arab Spring started, as well as Syria, where there are ongoing violent clashes between government forces and civilian rebels. Less frequently, media reported upon reforms in Morocco, protests in Yemen, and unrest in other Arab countries. Dynamic development as well as involvement of the Western world in the events in individual countries and the region as a whole caused less attention to be paid to the situation between the Palestinian Authority and Israel, which always had made the media headlines. There is no doubt that the Arab Spring left its mark and had huge impact on the events upon these entities. The purpose of this article is to present what influence the Arab revolts had on players within Palestinian Authority and Israel. The text presents causes and effects of individuals’ actions, changes in strategies and goals, and the possible consequences that may come to the societies and governments of the described entities. It shows how the significant changes in regional structure of political opportunities (McAdam et al. 1996, Wiktorowicz 2004, Gorlach and Mooney 2009) contributed to transformations in the Middle East.
    Źródło:
    Kultura i Polityka; 2012, 11; 115-126
    1899-4466
    Pojawia się w:
    Kultura i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies