Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "digital printing" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Polimeryzacja indukowana fotochemicznie w przyrostowych metodach formowania elementów ceramicznych
Photopolymerization in additive manufacturing of ceramics
Autorzy:
Więcław-Midor, Anna
Tańska, Joanna
Falkowski, Paweł
Wiecińska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36137051.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
Tematy:
fotopolimeryzacja
druk 3D
cyfrowe przetwarzanie światła
fotoutwardzalne dyspersje
photopolymerization
3D printing
digital light processing
photocurable dispersion
Opis:
O ile technologie druku 3D dla tworzyw sztucznych i metali są powszechnie stosowane, o tyle w przemyśle ceramicznym metody te są ciągle udoskonalane, tak aby móc je stosować komercyjnie. Ze względu na szereg proponowanych rozwiązań przyrostowe techniki formowania uznawane są za potencjalnie najlepsze w otrzymywaniu elementów ceramicznych o skomplikowanych kształtach. W porównaniu z konwencjonalnymi procesami obróbki skrawanej metody te są konkurencyjne w szczególności w przypadku formowania wyrobów jednostkowo lub małoseryjnie charakteryzujących się unikalnymi kształtami i rozmiarami. W niektórych metodach druku 3D wykorzystywana jest reakcja fotopolimeryzacji rodnikowej jako mechanizm utwardzania pojedynczej wydrukowanej warstwy. W tego typu technikach istotnym etapem jest opracowanie składu i przygotowanie stabilnej w czasie, homogenicznej, fotoutwardzalnej dyspersji ceramicznej. Masy te są zazwyczaj układami organicznymi i do ich przygotowania konieczne jest stosowanie często szkodliwych dla środowiska związków organicznych. W pracy sprawdzono możliwość zastosowania wodnych, fotoutwardzalnych dyspersji ceramicznych w formowaniu elementów ceramicznych o skomplikowanym kształcie wykonanych z tlenku glinu za pomocą metody cyfrowego przetwarzania światła (DLP). Wyniki badań wykazały, że opracowane masy ceramiczne charakteryzują się odpowiednimi właściwościami reologicznymi (lepkość przy szybkości ścinania 10 s-1 nie przekracza 0,5 Pa·s) i dużymi głębokościami sieciowania (ok 0,8 mm), dzięki czemu mogą być stosowane w technikach druku 3D takich jak SLA (stereolitografia) czy DLP.
While 3D printing technologies for plastics and metals are widely used, in the ceramic industry these methods are constantly being improved so that they can be used commercially. Due to the number of proposed solutions, additive manufacturing techniques are considered potentially the best in obtaining ceramic elements with complex shapes. Compared to conventional subtractive fabrication processes, these methods are competitive, in particular in the case of forming single or low-volume products characterized by unique shapes and sizes. Some 3D printing methods use a radical photopolymerization reaction as a mechanism for curing a single printed layer. In this type of techniques, an important step is to develop the composition and prepare a time-stable, homogeneous, photocurable ceramic dispersion. These slurries are usually organic systems and it is necessary to use organic compounds, often harmful to the environment. In this work, the possibility of using aqueous, photocurable ceramic dispersions in the fabrication of complex shaped ceramics from alumina using the digital light processing (DLP) method was examined. The results showed that the developed ceramic slurries are characterized by appropriate rheological properties (viscosity at a shear rate of 10 s-1 does not exceed 0.5 Pa·s) and large cure depths (ca. 0.8 mm), thus they can be used in 3D printing, such as SLA (stereolithography) or DLP.
Źródło:
Szkło i Ceramika; 2023, 74, 1; 31-37
0039-8144
Pojawia się w:
Szkło i Ceramika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From Model to Model. The narrative between drawing and digital reproduction of Donatellos Pulpit
Od modelu do modelu. Narracja między rysunkiem a cyfrową reprodukcją ambony Donatella
Autorzy:
Parrinello, Sandro
Picchio, Francesca
La Placa, Silvia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2203600.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
3D survey
digital twin
3D printing
Donatello's Pulpit
badanie 3D
kopia cyfrowa
druk 3D
ambona Donatella
Opis:
The paper aims to consider the narrative and interpretative contribution that digital models can make to heritage archiving date and enhancement, through an investigation conducted on Donatello’s Pulpit in Prato. The pulpit is an architectural work of sophisticated decoration and constitutes a stage in the Ostension of the Sacra Cintola ceremony. The relic of the belt that encircled the clothes of the Virgin is preserved in the Cathedral of Santo Stefano. On the main façade of the church a copy of Donatello’s work is placed. The original opera is kept in the Museum of the same Cathedral. Today, the modalities of communication and transmission of cultural heritage acquire new features with the use and implemention of digital technology. Reality-based 3D models become increasingly accurate digital copies that duplicate the space and character of architectural works, constituting not only copies but serving as critical reinterpretations that express a formal synthesis of object complexity. The documentation activities carried out have made it possible to generate three-dimensional databases of the two pulpits, the original one and the copy. From digital databases 3D models and printed models have been developed to dialogue in the museum exhibition with the Renaissance opera and its history.
Celem autorów artykułu było zbadanie narracyjnego i interpretacyjnego wkładu, jaki modele cyfrowe mogą wnieść do archiwizacji dziedzictwa kulturowego. Przedmiotem badań była ambona Donatella w Prato. Ambona ta jest dziełem architektonicznym o wyrafinowanej dekoracji i stanowi miejsce publicznego wystawienia Sacra Cintola (pasa NMP). W katedrze Santo Stefano zachowała się relikwia pasa, który okalał ubranie Dziewicy Maryi. Na głównej fasadzie kościoła umieszczona jest obecnie kopia dzieła Donatella. Oryginalna balustrada przechowywana jest w Muzeum Katedralnym. Obecnie sposoby prezentacji i rozpowszechniania dziedzictwa kulturowego nabierają nowych właściwości wraz z wykorzystaniem i wdrożeniem technologii cyfrowej. Modele 3D oparte na rzeczywistości stają się coraz bardziej dokładnymi kopiami cyfrowymi, które powielają przestrzeń i cechy dzieł architektonicznych, stanowiąc nie tylko kopie, ale także krytyczne reinterpretacje, wyrażające formalną syntezę złożoności obiektu. Prowadzone działania dokumentacyjne pozwoliły na wygenerowanie trójwymiarowych baz danych obu ambon, oryginalnej i kopii. Z cyfrowych baz danych opracowano modele 3D oraz modele drukowane, które będą stanowiły dialog na ekspozycji muzealnej renesansowej ambony i jej historii.
Źródło:
Architectus; 2022, 4 (72); 71--82
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Strain optical analysis of 3D printing elements in different additive technologies in comparison with the finite element method
Optyczna analiza odkształceń elementów wydrukowanych 3D w wybranych technologiach przyrostowych w porównaniu do metody elementów skończonych
Autorzy:
Kluska, E.
Gruda, P.
Majca-Nowak, N.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36391367.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Lotnictwa
Tematy:
additive technology
3D printing
digital image correlation
finite element method
druk 3D
cyfrowa korelacja obrazu
metoda elementów skończonych
Opis:
Research included in this article were conducted with a project: ‘Additive technology used in conduction with optical methods for rapid prototyping of 3D printed models’. In this article intellectualized three various 3D printing technologies: Fused Deposition Modelling (FDM), Selective laser Sintering (SlS) and Material Jetting (PolyJet). Also, there was presented theory of digital Image correlation (DIC) as an optical method for strain analysis. The limitations of DIC system have been tested and detected. The test result for DIC system were shown for each method of additive technologies and the results were compared to Finite Element Method (FEM). Test specimens were printed in selected technologies for reference. DIC system has been used for displacement state in loaded objects. The last paragraph contains both summary and tests results.
W niniejszym artykule przedstawiono prace wykonane w ramach projektu „Wykorzystanie metod druku 3D (rapid prototyping) w połączeniu z badaniami optycznymi do szybkiego optymalizowania przestrzennych modeli wykonanych w technologii przyrostowej”. Artykuł rozpoczyna się od przedstawienia trzech wybranych technologii drukowania 3D: Fused Deposition Modeling (FDM), Selective Laser Sintering (SLS) oraz Material Jetting(PolyJet). W wybranych technologiach zostały wydrukowane testowe próbki referencyjne. Następnie opisano teorię dotyczącą cyfrowej korelacji obrazu DIC jako optycznej metody analizy odkształceń. W pracy przedstawiono wyniki testowania wybranych technologii druku 3D za pomocą systemu cyfrowej korelacji obrazu w porównaniu do metody elementów skończonych MES. Przetestowano również ograniczenia systemu DIC. Cyfrowa korelacja obrazu użyta jest do analizy stanu przemieszczeń w rzeczywistych obiektach poddanych obciążeniu. Artykuł zakończono podsumowaniem zawierającym wnioski oraz omówienie otrzymanych wyników.
Źródło:
Transactions on Aerospace Research; 2018, 3 (252); 51-68
0509-6669
2545-2835
Pojawia się w:
Transactions on Aerospace Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Digital materials – evaluation of the possibilities of using selected hyperelastic models to describe constitutive relations
Autorzy:
Mańkowski, J.
Lipnicki, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/265437.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
digital materials
hyperelastic
identification of models
FEM
3D printing
PolyJet Matrix technology
materiały cyfrowe
drukarka 3D
modelowanie numeryczne
Opis:
The authors tried to identify the parameters of numerical models of digital materials, which are a kind of composite resulting from the manufacture of the product in 3D printers. With the arrangement of several heads of the printer, the new material can result from mixing of materials with radically different properties, during the process of producing single layer of the product. The new material has properties dependent on the base materials properties and their proportions. Digital materials tensile characteristics are often non-linear and qualify to be described by hyperelastic materials models. The identification was conducted based on the results of tensile tests models, its various degrees coefficients of the polynomials to various degrees coefficients of the polynomials. The Drucker’s stability criterion was also examined. Fourteen different materials were analyzed.
Źródło:
International Journal of Applied Mechanics and Engineering; 2017, 22, 3; 601-612
1734-4492
2353-9003
Pojawia się w:
International Journal of Applied Mechanics and Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Digitally designed casting ring and sprue system - a contemporary approach to the casting process in dentistry
Autorzy:
Penchev, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24200612.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Stowarzyszenie Komputerowej Nauki o Materiałach i Inżynierii Powierzchni w Gliwicach
Tematy:
3D printing
digital sprue system
casting
denture pattern
dentistry
drukowanie 3D
cyfrowy system wlewowy
odlew
wzór protezy
stomatologia
Opis:
Purpose: The current paper aims to present a new casting approach in dentistry by eliminating some conventional preliminary procedures and digitalising the process as much as possible. Design/methodology/approach: The experiment uses six digital crown patterns. They are aligned with each other and to the wall of a virtual casting ring. Then a digital sprue system is created. The object alignment and sizes are revised, and the optimal correlation is set. Finally, a single virtual object is created and is 3D printed of light curing acrylic resin suitable for casting, invested, and cast. Findings: The castings that are achieved have good quality and no defects. At the same time, the virtual designing and aligning of the patterns and all the components of the sprue system and casting ring save much time and allows better precision to be achieved. All these facts allow better control of the casting process results, making the process faster, more predictable, and more accurate. Research limitations/implications: The limitations of this study concerns pattern selection. It is well-known that the acrylic resin sublimates and expands massively during a temperature rise, which may cause mould fracture. This obstacle is very representative as solid objects with higher volumes are examined. This may enforce alignment revision or even temperature rate modification. Practical implications: Suggested approach will be very useful for daily dental laboratory practice by optimizing the working time of the dental technician, making the denture production process faster, more predictable, and more accurate. As a result, the process optimizes the working process in dental offices, by allowing shortening the time of each visit and treatment plan terms. Originality/value: Presented approach reveals some new opportunities for dental technicians to substitute the conventional raw stages of sprue system fabrication with digital planning and designing. This allows dental technicians to take advantage of the full potential of digital technologies.
Źródło:
Archives of Materials Science and Engineering; 2022, 119, 1; 31--41
1897-2764
Pojawia się w:
Archives of Materials Science and Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ceramika drukowana w 3D – możliwości i ograniczenia w formowaniu przyrostowym wyrobów ceramicznych
3D printing of ceramics – possibilities and limitations in additive manufacturing of ceramic parts
Autorzy:
Tańska, Joanna
Więcław-Midor, Anna
Falkowski, Paweł
Wiecińska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36131820.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
Tematy:
formowanie przyrostowe
druk 3D
cyfrowe przetwarzanie światła
fotoutwardzalna dyspersja ceramiczna
additive manufacturing
3D printing
digital light processing
photocurable ceramic dispersion
Opis:
Dynamiczny rozwój technik formowania przyrostowego, obserwowany na przestrzeni ostatnich lat, świadczy o istniejącej potrzebie na wytwarzanie złożonych i precyzyjnych elementów bez stosowania form odlewniczych. Konieczność dopasowania produktu do indywidualnych potrzeb wymusza powstawanie coraz to nowych technik druku 3D, a także dostosowywanie ich do wytwarzania wyrobów z różnego rodzaju materiałów, m.in. z ceramiki. W artykule przedstawiono zarys historyczny metod druku 3D i ich podział zgodnie z normą ISO/ASTM 52900, a także opisano poszczególne grupy metod oraz przykładowe techniki wchodzące w ich skład. Podczas wyboru techniki formowania dla danego produktu należy wziąć pod uwagę wiele czynników, takich jak rodzaj stosowanego materiału, wymiary produktu czy oczekiwana rozdzielczość. Drukowanie materiałów ceramicznych wciąż stanowi duże wyzwanie dla badaczy, gdyż nie można bezpośrednio przełożyć procesów zachodzących dla polimerów na ceramikę, chociażby ze względu na wysokie temperatury topnienia materiałów ceramicznych. Dodatkowo, w przypadku metod druku 3D wykorzystujących procesy fotoutwardzania (np. w technice DLP (cyfrowego przetwarzania światła), konieczne jest przygotowanie zawiesiny proszku ceramicznego z dodatkiem monomerów i fotoinicjatora. W tej metodzie selektywnie utwardza się powierzchnię zawiesiny warstwa po warstwie przy pomocy światła UV. Niestety, cząstki proszku ceramicznego rozpraszają oraz pochłaniają promieniowanie UV, co znacząco obniża głębokość sieciowania, czyli maksymalną głębokość, na jaką wnika promieniowanie, dostarczając energii niezbędnej do zainicjowania reakcji polimeryzacji. W związku z tym proszek ceramiczny powinien charakteryzować się zbliżoną wartością współczynnika załamania światła do zastosowanej żywicy. Ponadto w przypadku materiałów ceramicznych, ważnym etapem procesu ich otrzymywania, poza formowaniem, jest również spiekanie. Odpowiedni dobór poszczególnych parametrów prowadzenia procesu spiekania, takich jak temperatura spiekania i czas przetrzymania czy szybkość ogrzewania i chłodzenia, jest kluczowy, aby wydrukowane wyroby nie uległy pękaniu i były dobrze zagęszczone. W niniejszym artykule przedstawiono najważniejsze problemy związane z otrzymywaniem ceramiki metodą druku DLP oraz przykładowe ich rozwiązania.
The dynamic development of additive manufacturing techniques, observed in recent years, is related to the need for the production of complex and precise elements without the use of casting moulds. Adjusting the product to individual needs forces the development of new 3D printing techniques, as well as adapting them to the production of elements from various types of materials, including ceramics. The article presents a historical outline of 3D printing methods and their division according to the ISO/ASTM 52900 standard, as well as it describes individual groups of methods and exemplary techniques included in them. There are many factors to consider when choosing an appropriate moulding technique, such as the type of material used, product dimensions, and desired resolution. Printing ceramic materials is still a big challenge for researchers because the processes used for polymers cannot be directly transferred into ceramics, for example because of the high melting points of ceramic materials. In addition, in case of 3D printing methods that use photocuring processes (e.g. in the DLP (digital light processing) technique, it is necessary to prepare a suspension of ceramic powder with the addition of monomers and a photoinitiator. In this method, the surface of the slurry is selectively cured layer by layer with UV light. Unfortunately, the ceramic powder particles scatter and absorb UV radiation which significantly reduces the cure depth, i.e. the maximum depth to which the radiation penetrates, providing enough energy to initiate the polymerization reaction. Therefore, the ceramic powder should have a refractive index similar to the used resin. In addition, in the case of ceramic materials, sintering is also an important step. Appropriate selection of individual parameters of the sintering process, such as sintering temperature and dwell time, or the rate of heating and cooling, is crucial to obtain well densified and undefected printed parts. This article presents the most important problems related to obtaining ceramics by DLP printing and exemplary solutions.
Źródło:
Szkło i Ceramika; 2023, 74, 2; 34-42
0039-8144
Pojawia się w:
Szkło i Ceramika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies