- Tytuł:
-
Przestępstwa dystansowe i tranzytowe
Distance and transit crimes - Autorzy:
- Nawrocki, Mariusz
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1596376.pdf
- Data publikacji:
- 2016
- Wydawca:
- Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
- Tematy:
-
distance crime
transit crime
the place of the offense
„many places” rule
przestępstwa dystansowe
przestępstwa tranzytowe
miejsce popełnienia czynu zabronionego
zasada wielomiejscowości - Opis:
-
In criminal law, in which apply the rule of nullum crimen sine lege, forcing the statutory elements of the offenses shape, there are many structures with extralegal normalization. For the construction of such can include – recognized in the Polish doctrine as controversial – the transit offense. Similar construction is distance offense. Transit and distance crimes have one thing in common – are committed each time in different locations. This is possible thanks to „many places” rule, governed by article 6 § 2 Polish Penal Code. According to it, an offense shall be deemed committed in the place where the perpetrator acted or failed to act, to which he was obliged to, or where the effect constitutes a criminal act occurred or the intention of the perpetrator to ensue. It should be noted that the controversial nature of the transit offense stems from the fact that according to most authors, this design does not fit in the framework of the art. 6 § 2 Polish Penal Code. In turn, distance crime, as far as is consistent with the „many places” rule, that does not mean it is a symptom of the traditional crime. Basically, because the typical offense (behavior and effect) is fully implemented in one location.
W prawie karnym, choć regulowanym m.in. zasadą nullum crimen sine lege, wymuszającą ustawowe ukształtowanie znamion przestępstw, wiele jest konstrukcji o unormowaniu pozaustawowym, można do nich zaliczyć – uznawane w polskiej doktrynie za wielce kontrowersyjne – przestępstwo tranzytowe. Konstrukcją w pewnym stopniu pokrewną, ale zupełnie niekontrowersyjną, jest przestępstwo dystansowe. Przestępstwa tranzytowe i dystansowe łączy jedno – ich cechą konstytutywną jest realizacja znamion w różnych miejscach. Jest to możliwe dzięki uregulowanej w art. 6 § 2 k.k. zasadzie wielomiejscowości, zgodnie z którą czyn zabroniony uważa się za popełniony w miejscu, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany albo gdzie skutek stanowiący znamię czynu zabronionego nastąpił lub według zamiaru sprawcy miał nastąpić. Antycypując nieco dalsze wywody, wskazać należy, że przestępstwo tranzytowe uznawane jest za kontrowersyjne, gdyż według większości autorów nie mieści się ono w ramach wyznaczonych przez art. 6 § 2 k.k. Z kolei przestępstwo dystansowe, o ile pozostaje w zgodzie z zasadą wielomiejscowości, o tyle nie jest przejawem tradycyjnej przestępczości, zasadniczo bowiem typowe przestępstwo – tak zachowanie, jak i wynikający zeń skutek – dokonywane jest w jednej lokalizacji. Należy zatem przeprowadzić analizę wskazanych konstrukcji i zestawić je z kryteriami decydującymi o miejscu popełnienia czynu zabronionego. Poczynione uwagi pozwolą udzielić odpowiedzi na pytanie, czy przepis art. 6 § 2 k.k. obejmuje swoim zakresem również przestępstwa dystansowe i tranzytowe. - Źródło:
-
Acta Iuris Stetinensis; 2016, 14, 2; 89-103
2083-4373
2545-3181 - Pojawia się w:
- Acta Iuris Stetinensis
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł