Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "театр" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Zaniki pamięci a los w dramacie Asi Wołoszyny "Пациенты"
Memory loss and fate in the Asya Voloshina’s "Patients"
Потеря памяти и рок в пьесе Аси Волошиной "Пациенты"
Autorzy:
Tyczko, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/605144.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
театр
память
судьба
нейрология
кино
teatr
pamięć
los
neurologia
film
theater
memory
fate
neurology
cinema
Opis:
Потеря памяти и рок в пьесе Аси Волошиной Пациенты В основу пьесы Аси Волошиной Пациенты легли болезни, описанные английским нейрологом Оливером Саксом, а также элементы художественного мира испанского режиссера Луиса Бунюэля. Объединяя научную и художественную рефлексии в некий гибрид, Волошина создает свой нарратив о Боге, свободе, судьбе, личности и творчестве. Цель настоящей статьи - дать характеристику теряемой героями памяти в связи с присутствием в художественном мире понятия рока и в контексте заявленной Волошиной богооставленности.  Потеря памяти означает для персонажей потерю личности, что, в свою очередь, влечет за собой потерю воли. И лишь благодаря большому творческому усилию Маши, способствующей созданию Ионом последнего, правда, ужасного, фильма, возможным становятся высвобождение забытых героями травм и катарсис. Данная установка сделана с отсылкой к рассуждениям Николая Бердяева о судьбе, религии и свободе (по книге Эксизтенциальная диалектика Божественного и человеческого).
Memory loss and fate in the Asya Voloshina’s Patients Asya Voloshina’s Patients are based on illnesses described by the British neurologist Oliver Sacks and on elements of the artistic world of the Spanish director Luis Buñuel. Combining scientific and artistic reflection, Voloshina creates his own narrative of God, freedom, fate, personality and creativity.  The purpose of this article is to characterize the phenomenon of memory loss by the characters in connection with the concept of fate and in the context of the forsake by God. Memory loss means for the characters a personality loss, which entails a will loss. Thanks to the great creative effort of Masha, contributing to the creation of the last film by Ion, the release of injuries forgotten by the heroes and catharsis become possible. This conclusion is made with reference to the arguments of Nikolai Berdyaev about fate, religion and freedom (according to the book The Divine and the Human).
Sztuka Asi Wołoszyny Pacjenci nawiązuje do chorób, opisanych przez angielskiego neurologa Olivera Sachsa, a także do elementów świata artystycznego hiszpańskiego reżysera Luisa Bunuela. Łącząc naukową i artystyczną refleksję, Wołoszyna tworzy własną narrację o Bogu, wolności, losie, osobowości i kreatywności.Celem niniejszego artykułu jest scharakteryzowanie traconej przez bohaterów pamięci w związku z obecnością w świecie sztuki pojęcia losu oraz w kontekście zadeklarowanego przez Wołyszynę stanu porzucenia przez Boga. Utrata pamięci oznacza dla bohaterów utratę osobowości, co z kolei pociąga za sobą utratę woli. Tylko dzięki wielkiemu twórczemu wysiłkowi Maszy, która przyczynia się do stworzenia ostatniego, choć strasznego, filmu Iona, staje się możliwe uwolnienie zapomnianych przez bohaterów traum i katharsis. Powyższa konstatacja została powiązana z rozważaniami Nikołaja Berdiajewa o losie, religii i wolności (według książki Egzystencjalna dialektyka Boga i człowieka).
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Irena Ładosiówna - aktorka Polskiego Teatru w Stanisławowie i dziennikarka "Kuriera Stanisławowskiego" (1933-1936)
Irena Ładosiówna - Actress of Polish Theatre in Stanisławów and Journalist of "Stanisławów Courier" (1933-1936)
Ірена Ладось – актриса Польського театру в Станіславові та журналістка “Станіславського кур’єра” (1933-1936)
Autorzy:
Ciwkacz, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048626.pdf
Data publikacji:
2019-12-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ірена Ладось
театр
актриса
режисер
журналістка
Irena Ładosiówna
teatr
aktorka
reżyser
dziennikarka
theatre
actress
director
journalist
Opis:
Artykuł poświęcony jest działalności artystycznej Ireny Ładosiówny, aktorki i reżyserki, podczas jej pracy na scenie Polskiego Teatru im. Stanisława Moniuszki w Stanisławowie w latach 1933-1937, gdzie odnosiła duże sukcesy zarówno jako odtwórczyni różnorodnych ról scenicznych, jak też reżyser odpowiedzialny za koncepcję oraz przygotowanie całości spektaklu. Ponadto Ładosiówna prezentowana jest jako felietonistka „Kuriera Stanisławowskiego”. Podstawowym źródłem informacji pozostają artykuły prasowe dotyczące działalności stanisławowskiego teatru oraz felietony autorstwa Ładosiówny z lat 1933-1936.
Дана стаття присвячена спробі висвітлення художньої діяльності Ірени Ладось, акторки та режисера. Увага автора статті зосередженя на період 1933-1937, коли польська актриса працювала на сцені Польського театру ім. Станіслава Монюшка в Станіславові, в якому не тільки успішно виконувала різці сценічні ролі, а також виправдалась як режисер, відповідальний за концепцію та підготовку театральної вистави. Крім того стаття представляє Ірену Ладось як автора фейлетонів, що друкувались у тодішньому “Станіславському кур’єрі” („Kurier Stanisławowski”). Основним джерелом інформації авторка використовує статті, що торкаються діяльності Станіславівського театру, а також фейлетони І. Ладось з 1933-1936 рр.
The article is devoted to the theatrical career of Irena Ładosiówna, actress and director, during her stint on the stage of the Stanisław Moniuszko Polish Theatre inStanisławów in 1933-1937, where she was successful as a versatile actress playing a wide variety of roles, as well a director responsible for entire productions. Moreover, Miss Ładoś is presented here also as a columnist for The Stanisławów Courier. Her profile is based on press articles concerning the Stanisławów theatre in 1933-1937 and her own columns from the period.
Źródło:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2018, 5, 13; 109-125
1733-2249
Pojawia się w:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Bo w Ługańsku jest tak pięknie, jak w Cannes” – historia o marzeniach i cierpieniach ukraińskiej społeczności, przedstawiona w Polskiej przestrzeni teatralnej (spektakl Mój sztandar zasikał kotek. Kroniki z Donbasu wg. Leny Laguszonkowej)
„Бо в Луганську так гарно, як у Каннах” – історія про мрії та страждання української громади, представлена в польському театральному просторі (вистава Мій прапор запісяв котик. Хроніки з Донбасу за Лєною Лягушонковою)
Autorzy:
Staszkiewicz, Wiktoria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233749.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
драма
війна
пошуки ідентичності
театр
вистава
drama
war
search for identity
theatre
spectacle
dramat
wojna
poszukiwanie tożsamości
teatr
spektakl
Opis:
  W niniejszym artykule autorka przybliża postać Leny Laguszonkowej oraz spektakl, który powstał w oparciu o jej dramaturgię – Mój sztandar zasikał kotek. Kroniki z Donbasu w reżyserii Aleksandry Popławskiej, wystawiany w Teatrze Rozmaitości w Warszawie. Lena Laguszonkowa urodziła się w 1984 roku w Stanicy Ługańskiej. Ukończyła wydział historii Ługańskiego Państwowego Uniwersytetu im. Tarasa Szewczenki. W Ługańsku podejmowała różnego rodzaju pracę, a po kilku latach przeniosła się do Kijowa. Jako dramatopisarka zadebiutowała w 2018 roku sztuką Baza. Autorka poruszyła w niej tematykę związaną z kobietami i prostytucją. Sztuka można było zobaczyć na festiwalu „Tydzień sztuki aktualnej”. W 2022 roku w wyniku wojny, Lena wraz z bliskimi wyjechała do Polski. Ciepło przyjęło ją tutaj środowisko teatralne, dzięki czemu podjęła współpracę z Teatrem Rozmaitości i Teatrem Polskim w Bydgoszczy. Mój sztandar zasikał kotek. Kroniki z Donbasu powstał na podstawie trzech tekstów Laguszonkowej – Pipidówy, Matki Gorkiego i Mój sztandar zasikał kotek. To sztuka o marzeniach, pragnieniach, rozczarowaniach, bólu i cierpieniu, o kryzysie i poszukiwaniu tożsamości. Główna bohaterka, pochodząca z prowincjonalnego miasteczka – Stanica Ługańska chce jak najszybciej z niego wyjechać i spełniać swoje artystyczne aspiracje. Sztuka pokazuje różne pokolenia wychowywane w Ukraińskich realiach, próbując nam je przybliżyć i pokazać jak wojna wpływa na społeczność.
Метою даної статті є ознайомлення з постаттю української драматургині Олени Лягушонкової та виставою, поставленої за її творами Мій прапор запісяв котик. Хроніки з Донбасу польської режисерки Александри Поплавської в Театрі “Розмаїтості” у Варшаві. Лєна Лягушонкова народилася в 1984 році в Станиці Луганській в Україні. Закінчила історичний факультет Луганського державного університету імені Тараса Шевченка. У Луганську вона працювала на різних роботах, а через кілька років переїхала до Києва. Дебютувала на фестивалі «Тиждень актуальної п’єси» у 2018 році з п’єсою BAZA. Тут авторка торкнулася тем, пов’язаних з жінками та проституцією. У 2022 році, унаслідок війни, Лєна разом із родичами виїхала до Польщі. Тут її тепло зустріла театральна спільнота, завдяки чому вона розпочала співпрацю з Театром Розмаїтості та Польським Театром у Бидгощі. Вистава Мій прапор запісяв котик. Хроніки з Донбасу поставлена на основі трьох текстів Лягушонкової – ПГТ. Хроніка, Мати Горького та Мій прапор запісяв котик. Це вистава про мрії, бажання, розчарування, біль і страждання, про кризу та пошук ідентичності. Головна героїня, яка походить із провінційного містечка Станиця Луганська, хоче якомога швидше покинути його та здійснити свої мистецькі прагнення. Вистава показує різні покоління, виховані в українських реаліях, намагаючись наблизити їх до нас і показати, як війна впливає на громаду.
In this paper, the author introduces the character of Lena Laguszonkowa and the performance based on her dramaturgy – A kitten peed on my banner. Chronicles from Donbas, directed by Aleksandra Popławska, staged at the Rozmaitości Theater in Warsaw. Lena Laguszonkowa was born in 1984 in Stanytsia Luhanska of Luhansk Oblast in eastern Ukraine. She graduated from the history department of Lugansk State University named after Taras Shevchenko. In Lugansk, she took various jobs, and after a few years she moved to Kiev. She made her debut as a playwright in 2018 with Baza. The author touched on topics related to women and prostitution. The art could be seen at the "Current Art Week" festival. In 2022, as a result of the war, Lena and her relatives left Ukraine and moved to Poland. She was warmly welcomed here by the theatrical community, thanks to which she started cooperation with Rozmaitości Theater and Polski Theater in Bydgoszcz. A kitten peed on my banner. Chronicles from Donbas was based on three texts by Laguszonkowa – Rural Town. Chronicles, Gorky’s Mother and A kitten peed on my banner. It is a play about dreams, desires, disappointments, pain and suffering, about crisis and the search for identity. The main character, who comes from a provincial town, Stanica Ługańska, wants to leave it as soon as possible and fulfill her artistic aspirations. The play shows different generations brought up in Ukrainian realities, trying to bring them closer to us and show how war affects the community.
Źródło:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2023, 6, 18; 1-16
1733-2249
Pojawia się w:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Классическая русская драматургия на сцене украинского народного театра Общества «Руська Бесіда» 1864–1914 годов
Klasyczny dramat rosyjski na scenie Ukraińskiego Teatru Narodowego Towarzystwo „Ruska Besida” w latach 1864–1914
Classical russian drama on the stage of the Ukrainian National Theater of «The Ruska Besida» circle in 1864–1914
Autorzy:
Мyroslava, Tsyhanyk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085341.pdf
Data publikacji:
2022-05-30
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
театр
драматургия
русская классика
перевод
режиссер
спектакль
teatr
dramat
klasyka rosyjska
przekład
reżyseria
inscenizacja
theater
drama
Russian classics
translation
director
staging
Opis:
В статье впервые всесторонне изучено русское классическое искусство на сцене профессионального украинского национального театра "Русская Бесида" с момента его основания до Первой мировой войны (1864–1914). В статье рассказывается о переводчиках драматургии М. Гоголя, О. Островского, Л. Толстого, М. Горького, А. Чехова, датах премьеров, режиссеров и актерской труппы. На основании тогдашних обзоров в статье проанализировано значение иностранной драмы для развития украинского театрального искусства в Галиции.
It the article is comprehensively explored for the first time the Russian classical plays on the stage of the professional Ukrainian National Theater of «The Ruska Besida» Circle from the moment of its foundation to the First World War (1864–1914). It tells about the translators of the dramaturgy of M. Gogol, O. Ostrovsky, L. Tolstoy, M. Gorky, A. Chekhov, dates of premieres, directors, and acting troupe. Based on the reviews of that time in the article is analyzed the significance of foreign drama for the development of Ukrainian theatrical art in Galicia.
W artykule po raz pierwszy wszechstronnie zgłębiono rosyjskie sztuki klasyczne na scenie profesjonalnego Ukraińskiego Teatru Narodowego Towarzystwo «Ruska Besida» od momentu jego powstania do I wojny światowej (1864–1914). Opowiada o tłumaczach dramaturgii M. Gogola, O. Ostrowskiego, L. Tołstoja, M. Gorkiego, A. Czechowa, datach premier, reżyserów i trupy aktorskiej. Na podstawie ówczesnych recenzji w artykule przeanalizowano znaczenie dramatu obcego dla rozwoju ukraińskiej sztuki teatralnej w Galicji.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2022, 2 (178); 196-214
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The image of Chinese and Japanese Theatre in selected popular and artistic press printed in Poland in 1930s
Образ китайского и японского театров в избранной популярной и художественной прессе Польши 1930-х годов
Autorzy:
Michalewicz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1931428.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Th e Second Polish Republic
the interwar polish press
theatre
Chinese opera
acting
the China
the Japan
Вторая Польская Республика
довоенная пресса
Япония
Китай
театр
китайская опера
актерское искусство
Opis:
Journalists who described Oriental theatres usually based their narrative on personal experience. Both specialist, mass and popular press paid particular attention to elements that distinguished Japanese and Chinese theatre from their European counterpart. The length of performance, innovative technical solutions, different acting style were the elements that received most attention. Nonetheless, sometimes it was impossible to explain the origins of those differences. Furthermore, the above-mentioned differences usually spoke against Chinese theatre. It was criticized for different music, moveable stage scenery, exaggerated acting that was hard to understand. Such attitude was the result of lack of understanding of Chinese opera’s conventions. On the other hand, press eagerly commended the richness of Chinese actors’ costumes and ,,shadow puppet theatre”. Moreover, Polish press also stressed that both classical and modern Chinese theatre enjoyed immense popularity among Chinese people. Polish press went easy on theatrical art in Japan depicting differences that were in many cases the same as in Chinese theatre as something neutral, even positive as it gave the play magical touch. Sometimes it was emphasized that Japanese theatre could become a source of inspiration for its European counterpart. It was praised for masks, costumes, moveable stage scenery and music. It is interesting that in the last two instances Chinese theatre was looked down on. Polish press also spoke favourably of puppet theatre and ,,Takarazuka” performances. On the other hand, magazines’ opinions on acting varied.
При описании дальневосточного театра журналисты обычно использовали собственный опыт. И специализированная, и массовая, и популярная пресса уделяла особое внимание тем элементам, которые отличали китайский и японский театр от его европейского аналога. Среди них в основном были отмечены: длительность спектакля, новаторские технические решения, а также иная игра актеров. Однако не всегда можно было объяснить причины различий. Более того, в случае китайского театра вышеупомянутые различия обычно трактовались в невыгодном свете. Его критиковали, в частности, за другую музыку, трогательные декорации, а также преувеличенную и при этом непонятную игру актеров. Такое мнение сложилось из-за неправильного понимания китайской оперной конвенции. С другой стороны, пресса высоко оценила богатство костюмов китайских актеров, а также «театр теней» и подчеркнула, что как традиционный, так и современный китайский театр был популярен среди жителей Поднебесной. Журналы оценивали театральную постановку в Стране восходящего солнца гораздо мягче, показывая различия, часто такие же, как в китайском театре, как нечто нейтральное и даже положительное, придающее пьесе определенную магию. В то же время иногда подчеркивалось, что японский театр может стать источником вдохновения для своего европейского аналога. Его хвалили в первую очередь за: маски, костюмы, а также за движущиеся декорации и музыку. Стоит добавить, что в последних двух случаях виноват китайский театр. Положительно отзывались и о кукольном театре, и о спектаклях «Такаразуки». С другой стороны, журналы по-разному оценивали актерское мастерство.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2021, 3(30); 144-164
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wdrażanie uniwersalnego modelu zarządzania wartością dla klienta w wybranych instytucjach kulturalnych (na przykładzie teatrów i kin studyjnych)
Implementation of the Model of Customer Value Management in the Selected Cultural Institutions
Внедрение универсальной модели управления ценностью для клиента в избранных культурных заведениях (на примере театров и артхаусов)
Autorzy:
Krawiec, Wioletta
Szymańska, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/957066.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polski Instytut Ekonomiczny
Tematy:
wartość dla klienta
zarządzanie wartością
rynek kultury
kino studyjne
teatr
value for the customer
value management
market culture
arthouse
(cinema)
theatre
ценность для клиента
управление ценностью
рынок культуры
артхаус
театр
Opis:
Celem rozważań jest przedstawienie doświadczeń wybranych instytucji kulturalnych (polskich kin studyjnych i teatrów) w zakresie zarządzania wartością dla klienta. Wartość dla klienta stanowi fundament budowania przewagi konkurencyjnej na rynku zdominowanym przez kulturę popularną. Podstawę empiryczną artykułu stanowią badania ankietowe przeprowadzone w 2014 roku wśród menadżerów zatrudnionych w tych instytucjach. Badane kina niszowe i teatry różnicują korzyści dostarczane klientom, projektują ofertę, która ma potencjał do kumulowania wartości oraz łączą tradycyjne i nowoczesne narzędzia komunikacji marketingowej. Jednocześnie zbyt rzadko włączają klienta we współtworzenie wartości. Nie wykorzystują także w pełni potencjału współpracy z organizacjami zewnętrznymi. Wyniki badań mogą stanowić inspirację dla badanych instytucji do doskonalenia umiejętności w zakresie zarządzania wartością dla klienta. Artykuł ma charakter badawczy.
The article aims to present the experience of the selected cultural institutions (Polish arthouse cinemas and theatres) in customer value management. The value for customer is the foundation for building a competitive advantage in the market dominated by popular culture. The empirical basis of article is a survey conducted in 2014 among managers employed in these institutions. The studied niche cinemas and theatres differentiate the benefits provided to customers, design a deal that has the potential to accumulate values and combine traditional and modern tools of marketing communication. At the same time, they too rarely include the customer in the co-creation of value. They also do not use the full potential of cooperation with external organisations. The findings may provide inspiration for the surveyed institutions to improve their skills in the managing of customer value. This is research article.
Цель рассуждений – представить опыт избранных культурных заведений (польских артхаусов и театров) в области управления ценностью для клиента. Ценность для клиента представляет собой фундамент построения конкурентного преимущества на рынке, где доминирует попкультура. Эмпирическую основу статьи составляют опросы, проведенные в 2014 г. среди работников этих заведений. Обследуемые нишовые кино и театры дифференцируют выгоды, которые от этого имеют клиенты, проектируют предложение, у которого есть потенциал накоплять ценности, а также они объединяют традиционные и современные инструменты маркетинговой коммуникации. Одновременно они слишком редко включают клиента в совместное создание ценностей. Они тоже не полностью используют потенциал сотрудничества с внешними орга- низациями. Результаты изучения могут представлять собой инспирацию для обследуемых заведений к совершенствованию умений в области управления ценностью для клиента. Статья имеет исследовательский характер.
Źródło:
Handel Wewnętrzny; 2016, 3 (362); 163-174
0438-5403
Pojawia się w:
Handel Wewnętrzny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ZWYKŁA NIEZWYKŁOŚĆ, CZYLI JÓZEF KOTARBIŃSKI W LUBLINIE (KILKA SŁÓW O OGÓLNOPOLSKIEJ KONFERENCJI NAUKOWEJ „JÓZEF KOTARBIŃSKI. ŻYCIE I DZIEŁO”, LUBLIN, 11 WRZEŚNIA 2018 R.
Common extraordinariness – Józef Kotarbiński in Lublin (a few words on Po- lish nationwide academic conference: Józef Kotarbiński. The Life and Work, Lublin, 11 September 2018)
Обычная уникальность или Юзеф Котарбинский в Люблине (несколько слов о общенациональной научной конференции: «Юзеф Котарбинский – жизнь и творчество», Люблин, 11 сентября 2018 г.)
Autorzy:
Gabryś-Sławińska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/462972.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Tematy:
Józef Kotarbiński
teatr
Lublin
Lubelszczyzna
Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Lublin Region
Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin
Юзеф Котарбинский
театр
Люблин
люблинский регион
Люблинская Воеводская Публичная Библиотека им. Иеронима Лопацинского
Opis:
Tekst jest relacją z konferencji naukowej, która odbyła się jesienią 2018 r. w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie, z okazji wypadającej w tym roku dziewięćdziesiątej rocznicy śmierci Józefa Kotarbińskiego oraz przypadającej w przyszłym roku sto siedemdziesiątej rocznicy jego urodzin. Józef Kotarbiński (1849–1928) był jedną z największych osobowości polskiego teatru przełomu XIX i XX wieku. Urodzony 27 XI 1849 r. w Czemiernikach niedaleko Lubartowa, wywodzący się ze znanej na Lubelszczyźnie rodziny artysta, choć mieszkał i pracował poza krajem lat dziecinnych, z rodzinnymi stronami nie zerwał kontaktu: występował gościnnie w Lublinie, a także pisywał o lubelskich inicjatywach teatralnych.
The text is a report from an academic conference held in autumn 2018 at the Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin on the occasion of the 90th anniversary of the death of Józef Kotarbiński, and the 170th anniversary of his birth, falling next year. Józef Kotarbiński (1849–1928) was one of the most-outstanding figures in the Polish theatre at the turn of the 19th century. Born on 27 November 1849 in Czemierniki, near Lubartów, an artist descended from a family well known in the Lublin Region, although he lived and worked outside the country of his childhood years, he never severed connections with the area where he grew up: he made guest performances in Lublin and also wrote about the initiatives related to the theatre in Lublin.
Текст представляет собой отчет о научной конференции, которая состоялась осенью 2018 года в Люблинской Воеводской Публичной Библиотеке им. Иеронима Лопацинского по случаю 90-летия со дня смерти Юзефа Котарбинского в этом году и 100-летия со дня его рождения в следующем году. Юзеф Котарбинский (1849–1928) был одним из величайших деятелей польского театра на рубеже XIX и XX веков. Рожденный 27 ноября 1849 года в Чемерниках под Любартувом, происходящий из знаменитого в люблинском регионе рода художник, хотя и жил, и работал за пределами того места, где провел свое детство, не порвал связей с малой родиной: нередко выступал в Люблине, а также писал о люблинских театральных инициативах.
Źródło:
Bibliotekarz Lubelski; 2018, 61; 171-175
0137-9895
Pojawia się w:
Bibliotekarz Lubelski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Оперы Генделя в контексте современной режиссуры: к вопросу о претворении приёмов современных медиа
Handels Operas in the Context of Contemporary Directing: on the Implementation of Modern Media Techniques
Autorzy:
Консон, Григорий
Консон, Ирина
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/566512.pdf
Data publikacji:
2020-01-10
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
Гендель
Халле
город
театр
опера
режиссёр
герой
композитор
исполнитель
автор
балет
сцена,
ария
вхождение в образ наращивание смысла
слои сознания
экран
Handel
Halle
city
theater
Opera
Director
hero
composer
performer
author
ballet
stage
Aria
entering into the image
building sense
layers of consciousness
screen
Opis:
The article is based on the interaction of two genres, namely travel notes, including the author's impressions of a trip to the German cities of Halle, Bad-Lauchstedt and Bernburg, as well as reviews of modern productions of Baroque operas. Halle is famous as the birthplace of the outstanding composer Georg Friedrich Handel (1685-1759). The international Handel music festival is held here every year, which also includes an international scientific Symposium dedicated to the study of the great Saxon and his contemporaries. The concept of this year's Symposium, "Sensitive, heroic, sublime: Handel's women," was to study the female images embodied in his operas. The authors traveled to Halle as journalists to describe their impressions of both the trip and the contemporary productions of Handel's stage works. But in considering the history and cultural events of this city, we were able to go beyond ordinary observations into the sphere of scientific generalizations and come to the conclusion that the directors’ understanding of these operas through the integration of musical drama with related arts was unusually expanded. To study this phenomenon, we turned to the scientific tools developed in Russia by two Soviet researchers who have become seminal in their field. One of them was the psychologist Lev Vygotsky, who, exploring the spiritual world of the hero in fiction, revealed his psychological contradictions, expressed in the conflict of the narrative and the plot. The other, Sergei Eisenstein, who knew Vygotsky’s manuscript of his study "Psychology of Art" and, with some influence from these ideas, created his own "psychology of art", which is set out in the pages of his works of different years. The core of this concept was "the transition from the Expressive Movement to the image of a work of art... as a process of the interaction of layers of consciousness", which allowed for multiple entries into the artistic image. Such entries are also supported by some features of the cinematograph where the first among equals is the principle of intellectual editing, based on Eisenstein's montage theory. In Eisenstein's theory, other types of editing—linear, parallel, associative—have been generalized and developed into a large-scale system of the psychology of heroes in art. In this article, the identification of the essence of these processes made it possible for the authors to discern the phenomenon of increasing the meaning in the Halle directors' interpretations of Handel's operas, which arises from the merger of two seemingly irreconcilable and conflicting layers of consciousness: Baroque and eclectic modern, which developed at the turn of the last century.
Źródło:
Ars inter Culturas; 2019, 8; 259-278
2083-1226
Pojawia się w:
Ars inter Culturas
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies