Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "пушкин" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Smooglaya муза. Степная дуэль
Autorzy:
Кунарёв, Андрей
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034786.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Пушкин
Шекспир
Вольтер
А. де Виньи
инверсия
поэтическое послание
дневник
Pushkin
Shakespeare
Voltaire
Alfred de Vigny
inversion
poetic epistle
diary
Opis:
Анализ aрзрумского путешествия А. С. Пушкина (Кавказский дневник, 1828, Калмычке, 1829), а также биографических данных соответствующего периода позволяет сделать вывод о том, что не вошедшая в окончательный текст Путешествия в Арзрум сцена «поединка» поэта с встреченной им калмычкой скорее всего имеет не реальную, а литературную ос- нову. Сомнение вызывает ряд деталей описанной встречи, в частности, кульминационный момент – удар домброй по голове путешественника, попытавшегося поцеловать «степную Цирцею». Поединок между незнакомцем и красавицей, в финале которого охотник до жен- ских прелестей получает неожиданный и зачастую унизительный отпор, становился пред- метом изображения таких художников слова, как Вольтер (поэма Орлеанская девственница, 1762) и У. Шекспир (комедия Укрощение строптивой, 1590–1592). С конца 1810-х до 1830 г. Пушкин не раз изображал такого рода «дуэли» (поэмы Руслан и Людмила и Граф Нулин, Кав- казский дневник, повесть Барышня-крестьянка). Особый интерес вызывает упоминаемый в послании Калмычке посредственный, но снискавший шумный успех роман А. де Виньи Сен-Мар, или Заговор времён Людовика XIII (1826), в сюжетосложении которого исключительно важную роль играет эпизод наказания заглавным героем «неправедного судьи» ударом по голове раскаленным распятием. Масса не- сообразностей, однако, превращают сцену в фарс вопреки воле автора. В послании Калмычке А. де Виньи (со)противопоставлен Шекспиру, осознанно добивавшемуся комического эф- фекта, рассказывая, как Катарина разбила лютню, надев ее на голову непрошенного учителя. Сцена, разыгравшаяся в кибитке, содержит ряд несомненных перекличек с Укрощени- ем строптивой Шекспира. Привлечение биографических данных позволило выявить в послании Калмычке ряд смысловых нюансов, не замеченных ранее исследователями.
The aim of the paper is to argue that the scene of the poet’s “duel” with the Kalmyk woman he met (not included in the final text of Pushkin’s “A Journey to Arzrum”) most likely has a literary basis rather than being based on reality. The claim is substantiated by an analysis of the texts that reflect the “Kalmyk” episode of Pushkin’s Arzrum journey (“Caucasian Diary”, 1828; “To a Kalmyk Maiden”, 1829), as well as biographical data on the corresponding period. A number of details about the encounter raise doubt as to its “authenticity”, in particular, the climax — a blow with a dombra on the head of a traveler who has tried to kiss the “Circe of the steppe”. Such an encounter between a stranger and a beauty, culminating in the lady-killer receiving an unexpected and often humiliating rebuff, had been a subject depicted by such eminent writers as Voltaire (the poem The Maid of Orleans, 1762) and Shakespeare (The Taming of the Shrew, 1590–1592). From the late 1810s to 1830, Pushkin himself repeatedly presented such “duels” (in the poems Ruslan and Lyudmila and “Count Nulin”, in his “Caucasian Diary” and the story “The Lady Rustic”). A connection of particular interest is that with Cinq-Mars ou Une conjuration sous Louis XIII by Alfred de Vigny (1826), mentioned in the epistle “To a Kalmyk Maiden”. This novel, mediocre but once very successful, contains a pivotal episode in which the title character punishes an “unjust judge” by hitting him on the head with a red-hot crucifix. A number of inconsistencies, however, turn the scene into a farce against the author’s intention. In “To a Kalmyk Maiden”, de Vigny is contrasted with Shakespeare, who consciously sought a comic effect by having Katherine break a lute on the head of an unwelcome teacher. In Pushkin’s text the scene in the kibitka contains a number of unmistakable references to The Taming of the Shrew. Furthermore, the use of biographical data allows the author of the paper to identify a number of semantic nuances in the epistle “To a Kalmyk Maiden” that have not been noticed earlier by researchers.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2021, 14; 39-57
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Зимнее утро» Александра Пушкина: три англоязычных перевода
The Winter Morning by Alexandr Pushkin: Three English Translations.
"Zimowy ranek" Aleksandra Puszkina: trzy przekłady na język angielski
Autorzy:
Nenarokova, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1181578.pdf
Data publikacji:
2021-01-02
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Пушкин
перевод
антитеза
главный культурный концепт
реализм
Puszkin
przekład
antyteza
główny koncept kultury
realizm
Pushkin
translation
antithesis
key culture concept
reality
Opis:
Статья посвящена трем переводам стихотворения А.С.Пушкина «Зимнее утро». Для анализа взяты переводы, выполненные Н.Паниным (1888), его современником Ч.Э.Тернером (1899), и последний по времени перевод Р.Кларка (2016). Переводы данного стихотворения интересны для анализа, поскольку оно построено на антитезах. В статье рассматриваются пары «мороз» - «солнце», «ненастный вечер» - «солнечное утро», «тьма» - «сияние», ключевые понятия русской культуры «тоска» и «веселье», русская реалия «печь». Тексты переводов анализировались по методике медленного чтения. Анализ текстов показал, что переводчик может выступать и как исследователь. Р.Кларк ввел в свой перевод реалию, которой не было в оригинале. Таким образом, «милый берег», упоминающийся в стихотворении, становится конкретным местом около усадьбы Берново, хозяев которой навещал Пушкин.
Artykuł skupia się na trzech przekładach poematu Aleksandra Puszkina "Zimowy poranek". Przekłady dokonane przez N. Panina (1888), przez współczesnego mu C.E. Turnera (1899), a także najnowszy przekład R. Clarke'a (2016) stały się przedmiotem analizy. Tłumaczenia tego wiersza są interesującym obiektem, ponieważ wiersz jest oparty na antytezach. W artykule przeanalizowano pary "mróz" - "słońce", "burzliwy wieczór" - "słoneczny poranek", "ciemność" - "blask", a także kluczowe pojęcia rosyjskiej kultury, takie jak "melancholia" i "zabawa", czy pojęcie z zakresu realiów "piec". Teksty tłumaczeń zostały przeanalizowane za pomocą techniki close reading. Badania pokazały, że tłumacz może pełnić również rolę badacza. R. Clarke wprowadził do swojego przekładu rzeczywistość, której brakowało w oryginalnym tekście. Tak więc wspomniany w wierszu rodzinny bereg staje się pewnym miejscem w pobliżu majątku Bernowo, gdzie Puszkin przyjechał jako gość.
The article focuses on three translations of Alexander Pushkin's poem "The Winter Morning". The translations made by N. Panin (1888), by his contemporary C.E. Turner (1899), and the most recent translation by R. Clarke (2016) were taken for the analysis. The translations of this poem are interesting for analysis because the poem is based on antitheses. The article examines the pairs "frost" - "sun", "stormy evening" - "sunny morning", "darkness" - "radiance", the key concepts of Russian culture "melancholy" and "fun", the Russian realia "oven". The texts of the translations were analyzed with the help of the close reading technique. The research showed that a translator can also act as a researcher. R. Clarke introduced into his translation a reality that was lacking in the original text. Thus, the mily bereg mentioned in the poem becomes a certain place near the Bernovo estate, where Pushkin came as a guest.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 2 (174); 83-94
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Неканоническая пунктуация рукописей А.С. Пушкина. I.
Niekanoniczna interpunkcja rękopisów Aleksandra S. Puszkina
Autorzy:
Vekshin, Georgy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041956.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
пунктуация
черновик
рукопись
Пушкин
функциональный анализ
текст
генезис
interpunkcja
szkic
rękopis
Puszkin
analiza funkcjonalna
tekst
geneza
punctuation
draft
manuscript
Pushkin
functional analysis
text
genesis
Opis:
В статье сделана попытка дать функциональное описание пяти наиболее значимых индивидуально-авторских знаков препинания, используемых в рукописях стихотворений Пушкина. Представлена типология базовых и частных функций пунктуации. Предложенное описание позволяет говорить об очевидных признаках системности неканонической пунктуации Пушкина, в частности о закономерностях дистрибуции знаков препинания. Изменчивая картина пунктуации текста позволяет составить более полное представление о рукописи как экспоненте творческого процесса и обеспечить более объемное понимание ритмико-синтаксической композиции и семантики текста как в его становлении, так и в условной окончательной версии.
Artykuł podejmuje próbę opisu funkcjonalnego pięciu najbardziej indywidualnych znaków interpunkcji, które wykorzystuje Puszkin w swoich rękopisach. Przedstawia klasyfikację podstawowych oraz okazjonalnych typów interpunkcji. Analiza pozwala zobaczyć charakterystyczne cechy systematycznie nietypowej interpunkcji Puszkina, m.in. prawidłowość dystrybucji znaków interpunkcyjnych. Zróżnicowany obraz interpunkcji autorskiej poety daje pełniejszy obraz jego rękopisów jako zwierciadła procesu twórczego oraz zapewnia pełniejsze zrozumienie kompozycji rytmiczno-syntaktycznej i semantycznej jego tekstów zarówno w procesie powstawania, jak i w wersji końcowej.
The article attempts to give a functional description of the five most significant individual non-standard punctuation marks used in the manuscripts of Pushkin’s poems. A typology of basic and particular functions of punctuation is presented. The proposed description allows us to speak about the systemic nature of Pushkin’s noncanonical punctuation, in particular, about the patterns of distribution of punctuation marks. The changeable picture of punctuation in text makes it possible to form a more complete idea of the manuscript as an exponent of the creative process and provide a more comprehensive understanding of the rhythmic-syntactic composition and semantics of the text, both in its development and in the conditional final version.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 55, 4; 79-98
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies