Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Szkudlarek, Tomasz" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Przydatność szpitalnego zespołu żywieniowego, jako wydzielonej komórki organizacyjnej, w rozpoznawaniu i leczeniu niedożywienia
The usefulness of a hospital nutrition support team, as a separate unit, in diagnosing and treating malnutrition
Autorzy:
Adamiec, Cezary
Nowak, Tomasz
Wołyńska-Szkudlarek, Agnieszka
Bobula, Mariusz
Lubas, Arkadiusz
Witek, Przemysław
Dyrla, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030875.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
niedożywienie
zespół żywieniowy
żywienie dojelitowe
żywienie pozajelitowe
Opis:
Introduction: Malnutrition is still a serious clinical problem, which has negative consequences. It not only prolongs hospitalisation, but also delays recovery. The diagnosis of malnutrition is as important as any other medical diagnosis. Aim of the study: To assess the usefulness of a hospital nutrition support team, as a separate unit, to diagnose and treat malnutrition. Material and methods: Data from 5 years were retrospectively collected. We analysed the number of patients each year and the number of days of artificial nutrition (enteral and parenteral) covered by the National Health Fund. During the first 2.5 years, the nutrition support team functioned as a part of surgical department, and for the next 2.5 years it was a separate unit. Results: The activity of the hospital nutrition support team, as a separate unit, has significantly increased the number of nutritional procedures, enteral in particular. In the first half of the year 2014, the number of parenteral nutrition days was 64, and the number of enteral nutrition days was 215. However, in the next 6 months, when the team functioned as a separate unit, the number of days was 185 and 1,511, respectively, despite a similar number of hospitalised patients. The activity of a separate nutrition support unit resulted in a significant, more than 7-fold increase in the number of days of the enteral nutrition (1,032 vs. 7,479; p < 0.001). The increase in the number of days of parenteral nutrition was also significant (999 vs. 1,412; p < 0.001). Conclusion: Establishing a hospital nutrition support team significantly increased the number of days of both enteral and parenteral nutrition in malnourished patients. The activity of the team is cost-effective and profitable for the hospital.
Wstęp: Niedożywienie jest nadal poważnym problemem, który pociąga za sobą negatywne konsekwencje. Z jednej strony przedłuża czas hospitalizacji, z drugiej powoduje opóźnienie powrotu chorego do zdrowia. Niedożywienie jest tak samo ważnym rozpoznaniem jak inne choroby. Cel: Ocena przydatności szpitalnego zespołu żywieniowego, jako wydzielonej komórki organizacyjnej, w rozpoznawaniu niedożywienia i prowadzeniu leczenia żywieniowego. Materiał i metody: Do analizy włączono dane dotyczące liczby pacjentów hospitalizowanych oraz rozliczonych dni żywienia pozajelitowego (ŻP) i dojelitowego (ŻDJ). Analizą objęto pięć lat, z których pierwsze dwa i pół roku obejmuje działalność zespołu żywieniowego w formie „czynnościowej”, a kolejne dwa i pół roku – działalność Szpitalnego Zespołu Żywieniowego jako wydzielonej komórki organizacyjnej. Wyniki: Działalność Szpitalnego Zespołu Żywieniowego, jako wydzielonej komórki organizacyjnej, spowodowała znamienne zwiększenie liczby procedur żywieniowych, zwłaszcza dojelitowych. W przełomowym roku 2014 w pierwszym półroczu liczba dni ŻP wynosiła 64, a ŻDJ była równa 215, podczas gdy w drugim półroczu (wydzielony Szpitalny Zespół Żywieniowy) liczba dni ŻP to 185, a ŻDJ – 1511, przy porównywalnej liczbie pacjentów hospitalizowanych. Aktywność Szpitalnego Zespołu Żywieniowego spowodowała łącznie ponad 7-krotne zwiększenie liczby dni ŻDJ (1032 vs 7479; p < 0,001). Wzrost liczby dni ŻP również był istotny (999 vs 1412; p < 0,001). Wnioski: Utworzenie Szpitalnego Zespołu Żywieniowego znacząco zwiększyło liczbę dni żywienia zarówno dojelitowego, jak i pozajelitowego u pacjentów niedożywionych. Ponadto jego działalność przynosi szpitalowi wymierną korzyść finansową.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 3; 306-309
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wrośnięty PEG – powikłanie żywienia dojelitowego
Buried bumper syndrome – complication of enteral nutrition
Autorzy:
Adamiec, Cezary
Dryla, Przemysław
Gil, Jerzy
Saracyn, Marek
Nowak, Tomasz
Wołyńska-Szkudlarek, Agnieszka
Bobula, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033703.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
buried bumper syndrome
complication
enteral nutrition
gastroscopy
prevention
żywienie dojelitowe
wrośnięty peg
powikłanie
gastroskopia
profilaktyka
Opis:
Good nutritional status of the patient is very often key to successful medical intervention. For patients capable of safe and efficient swallowing, the modification of diet or introduction of oral nutritional supplements is sufficient. In patients with swallowing disorders, regardless of their aetiology, artificial nutrition access is required. In the case of long-term nutritional therapy, percutaneous endoscopic gastrostomy (PEG) insertion is considered the gold standard. The procedure of inserting a PEG feeding tube is not difficult to perform and is widely used. As any invasive medical procedure, PEG tube insertion involves the risk of complications. Typical complications that may follow this common procedure include dislodgement, dysfunction, skin infection in the area of PEG catheter placement and aspiration of gastric contents. A rare or rather rarely diagnosed complication that may result from PEG tube placement is the migration of the internal bumper under the gastric mucosa, or even deeper. This can result in the covering of the internal bumper with granulation tissue and gradual loss of its functionality. Correct prevention and treatment allows to keep the catheter functionality and protect against other serious, often life-threatening, complications such as extensive phlegmon infection of the anterior abdominal wall. The best prophylaxis is the education of caregivers providing long-term care of the PEG outside of hospital. Early recognition of the complication allows for preservative treatment and maintenance of a fully functional nutrition access. In the case of extensive and deep migration and the site being fully covered with mucosa, PEG removal and insertion of a new one is often necessary. In some cases, it is possible to use the existing, mature PEG canal with well-defined edges; however, in the case of severe infection a new PEG tube is inserted at another site.
Właściwy stan odżywienia pacjenta bardzo często decyduje o sukcesie całego procesu leczniczego. W przypadku chorych, którzy samodzielnie połykają, wsparcie żywieniowe może być realizowane przez zmianę diety lub dołączenie doustnych suplementów pokarmowych. Pacjenci z zaburzeniami połykania (niezależnie od ich etiologii) muszą mieć wytworzony sztuczny dostęp do przewodu pokarmowego. W razie konieczności żywienia długoterminowego złotym standardem jest wytworzenie przezskórnej gastrostomii metodą endoskopową (percutaneous endoscopic gastrostomy, PEG). Założenie sondy żywieniowej tego typu nie jest technicznie trudne, jednak – jak każda procedura inwazyjna – wiąże się z ryzykiem powikłań. Typowe powikłania związane z obecnością PEG to wypadnięcie, zatkanie, aspiracja treści pokarmowej oraz infekcja skóry w miejscu założenia cewnika. Rzadziej występującym (albo raczej rzadziej rozpoznawanym) powikłaniem jest jego stopniowe zagłębianie się w błonie śluzowej, z następowym obrośnięciem tkanką ziarninową i stopniową utratą funkcji. Właściwe postępowanie zapobiegawcze i odpowiednie leczenie pozwalają zachować funkcjonalność cewnika i chronią przed wystąpieniem innych – często groźnych dla życia – powikłań, m.in. rozległej ropowicy przedniej ściany jamy brzusznej. Najlepszą profilaktykę powikłań stanowi edukacja osób zajmujących się PEG w warunkach pozaszpitalnych. Wczesne rozpoznanie problemu pozwala na wdrożenie postępowania zachowawczego i utrzymanie dojścia żywieniowego. Rozpoznanie w stadium zaawansowanym wymaga często usunięcia cewnika i założenia nowego. Istnieje możliwość wykorzystania już wysztancowanego kanału przetoki, ale w przypadku dużego odczynu zapalnego wprowadza się nowy cewnik w sąsiedztwie.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 3; 315-320
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies