Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "otwarcie testamentu" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Obsignatio et depositio urzędowo otwartego testamentu w prawie rzymskim
Autorzy:
Kursa, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1339039.pdf
Data publikacji:
2020-12-02
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
testament
otwarcie testamentu
opieczętowanie testamentu
przechowanie testamentu
świadek
archiwum
prawo rzymskie
Pauli Sententiae
opening of a testament
sealing of a testament
storing of a testament
witness
archive
Roman law
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest wyjaśnienie końcowego etapu procedury otwarcia testamentu, w szczególności sposobów zabezpieczenia ponownie zamkniętego testamentu. Została w nim wyjaśniona czynność związana z ponownym opieczętowaniem testamentu, wskazano, na kim spoczywały obowiązki związane z jego opieczętowaniem i przechowaniem, a także podjęto próbę ustalenia miejsca przechowywania ponownie zamkniętego testamentu. Ustalono, że pieczęć na ponownie zamkniętym testamencie przykładał tylko urzędnik odpowiedzialny za przeprowadzenie procedury otwarcia, a gdy z powodu braku świadków sporządzenia testamentu testament został otwarty z udziałem nadzwyczajnych świadków otwarcia, był on pieczętowany także przez nich. Ponownie opieczętowany testament, o ile nie zachodziła potrzeba jego weryfikacji przez nieobecnych świadków, oddawano natychmiast w depozyt dziedzicowi, którego uważano za właściciela testamentu, albo przekazywano na przechowanie w archiwum świątynnym lub urzędowym.
The aim of this article is to explain the final stage of the procedure of opening of a testament, in particular, how the testament was protected once it was closed again. An action related to the resealing of a testament is explained, a person who was responsible for its sealing and storing is indicated, as well as an attempt is made to determine the location where the resealed testament was archived. It has been established that only the official responsible for carrying out the opening procedure would affix the seal to the once again closed testament, and if the testament was opened with the participation of extraordinary witnesses due to absence of witnesses of the testament making, it was also sealed by them. The resealed testament, if verification by absent witnesses was not needed, was immediately deposited with the heir who was considered the testament owner, or placed in the temple archive or the official archive for safekeeping.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 2; 189-199
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obligation to present the last will in the law of Justinian
OBOWIĄZEK OKAZANIA TESTAMENTU W PRAWIE JUSTYNIAŃSKIM
Autorzy:
Kursa, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1389945.pdf
Data publikacji:
2017-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
last will
presentation of a will
opening of a will
interdict
testator
will holder
witness
Roman law
Justinian
Ulpian
testament
okazanie testamentu
otwarcie testamentu
interdykt
detentor
świadek
prawo rzymskie
Justynian
Opis:
The article deals with the obligation to present the last will in order to officially read the will, to acquaint the beneficiaries with its content and to enable them to obtain a copy. This action was, apart from convening witnesses, one of the two actions preceding the formal opening of the inheritance. The obligation to do so rested with holders elected by the testator or actual ones, after establishing the fact of the testator’s death. Their unjustified resistance led to the application of an interdict de tabulis exhibendis. It applied to the testamentary beneficiaries, both before and after the official opening of the inheritance.
Artykuł dotyczy obowiązku prezentacji testamentu w celu dokonania jego urzędowego otwarcia, zapoznania się z treścią i umożliwienia uzyskania kopii jego beneficjentom. Czynność ta była, obok zwołania świadków, jedną z dwóch, które poprzedzały formalną procedurę otwarcia testamentu. Obowiązek jej dokonania spoczywał na wybranych przez testatora lub faktycznych dzierżycielach testamentu, po ustaleniu faktu śmierci testatora. Nieuzasadniony opór z ich strony pociągał za sobą zastosowanie interdyktu de tabulis exhibendis. Przysługiwał on beneficjentom testamentowym zarówno przed urzędowym otwarciem testamentu, jak i po nim.
Źródło:
Ius Novum; 2017, 11, 4; 15-23
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies