Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "1 Cor" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    ‘As a miscarriage’. The meaning and function of the metaphor in 1 Cor 15:1-11 in light of Num 12:12 (LXX)
    Autorzy:
    Gieniusz, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053247.pdf
    Data publikacji:
    2015-11-07
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Nowy Testament
    św. Paweł
    1 Kor
    metafora
    poronienie
    New Testament
    Paul
    1 Corinthians
    metaphor
    miscarriage
    Opis:
    On the basis of the Greek text of Num 12:12 and of the use which Philo makes of it in the first book of his Allegories of the Laws (176) the present article proposes a new understanding of the metaphor of miscarriage (ἔκτρωμα): a being not only born dead and/or incapable of living, but also deadly. In this double meaning the term utilized by Paul in 1 Cor 15:8 describes the pre-Christian past of the Apostle as both lacking life (as being without Christ) and lethal (as a persecutor of the church of God). The metaphor at the same time, constitutes the starting point of the transformation which occurred in Paul thanks to the apparition of the Risen One: from being dead to alive, and from deadly to being a bearer of life (vv. 9-10). Such a metamorphosis is tangible proof of the power of the Risen One, who even now transforms the lives of his own, and eo ipso also the guarantee of final resurrection, when the good work already begun will be brought to its completion (cf. Phil 1:6).
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2013, 3, 1; 93-107
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Powołani do życia w pokoju (1 Kor 7,15). Lektura socjoretoryczna „przywileju Pawłowego” w 1 Kor 7,12-16
    "God Has Called Us to Peace" (1 Cor 7:15). Socio-Rhetorical Reading of the “Pauline Privilege” in 1 Cor 7:12-16
    Autorzy:
    Kowalski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1621491.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-01
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    św. Paweł
    1 Kor 7
    małżeństwo
    celibat
    rozwód
    „przywilej Pawłowy”
    pokój
    1 Cor 7
    celibacy
    divorce
    marriage
    Opis:
    W niniejszym artykule autor używa elementów analizy socjoretorycznej dla odczytania znaczenia fragmentu 1 Kor 7,12-16. Zaczyna od przebadania kompozycji retorycznej, w której wyróżnia tezę (w. 1-2) oraz dwa bloki argumentacyjne, w. 3-16 i w. 25-40, rozdzielone retoryczną "digressio" w w. 17-25. W dalszej kolejności analizie socjokulturowej poddana zostaje Pawłowa argumentacja na temat „małżeństw mieszanych” w 1 Kor 7,12-16. Szczególna uwaga zostaje tu zwrócona na kwestię adresatów (kogo ma na myśli Paweł, mówiąc o „małżeństwach mieszanych”), ideę uświęcenia oraz dopuszczalność rozwodów w tego typu związkach. Ostatnim etapem analizy tekstu jest odczytanie znaczenia pokoju, o którym mówi Paweł w 1 Kor 7,15c. Według autora należy go rozumieć jako synonim zbawienia.
    In the present article, the author employs the elements of socio-rhetorical analysis to interpret 1 Cor 7:12-16. First, the rhetorical texture of 1 Cor 7 is explored. The author individuates the thesis in vv. 1-2 and the two argumentative blocks: vv. 3-16, and vv. 25-40, separated by the rhetorical digressio in vv. 17-25. Next, the argumentation of Paul on “mixed marriages” in 1 Cor 7:12-16 is analyzed. Special attention is paid to the issues of addressees, Paul’s idea of sanctification, and the possibility of divorce announced in vv. 15-16. The final step consists in illumining the meaning of the “peace” to which all Christians are called in 1 Cor 7:15c. According to the author, it must be understood as a synonym of salvation.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2016, 30; 121-152
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jan Chryzostom objaśnia "Hymn o miłości" [1Kor 13] (In I Epistolam ad Corinthios hom. 33-34)
    John Chrysostom Explains “The Song of Love” (1Cor 13) (In Epistolam ad Corinthios hom. 33-34)
    Autorzy:
    Iluk, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612718.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Jan Chryzostom
    Hymn o miłości
    Drugi list do Koryntian
    św. Paweł
    komentarz
    miłość
    John Chrysostom
    The Song of Love
    The Second Letter to the Corintians
    St Paul
    commentary
    love
    Opis:
    In 1CorHom, edited in the autumn and winter of 392 and 393 AD, John Chrysostom found a natural opportunity to return to his numerous utterances on the role of love in the lives of people. Obviously, the opportunity was the 13“ chapter of this Letter - The Song of Love. Among his works, we will find a few more smali works which were created with the intention of outlining the Christian ideał of love. Many of the contemporary monographs which were devoted to the ancient understanding of Christian „love” have the phrase „Eros and Agape” in their titles. In contemporary languages, this arrangement extends between sex and love. Both in the times of the Church Fathers (the 4th century AD) and currently, the distance between sex and love is measured by feelings, States and actions which are morę or less refined and noble. The awareness of the existence of many stops over this distance leads to the conviction that our lives are a search for the road to Agape. As many people are looking not so much for a shortcut but for a shorter route, John Chrysostom, like other Church Fathers, declared: the shortest route, because it is the most appropriate for this aim, is to live according to the Christian virtues that have been accumulated by the Christian politeia. There are to be found the fewest torments and disenchantments, although there are sacrifices. Evangelical politeia, the chosen and those who have been brought there will find love) - as a State of existence. In the earthly dimension, however, love appears as a causative force only in the circle of the Christian politeia. Obviously, just as in the heavenly politeia, the Christian politeia on earth is an open circle for everyone. As Chrysostom’s listeners and readers were not only Christians (in the multi-cultural East of the Roman Empire), and as the background of the principles presented in the homilies was the everyday life and customs of the Romans of the time, the ideał - dyam] - was placed by him in the context of diverse imperfections in the rangę and form of the feelings exhibited, which up to this day we still also cali love. It is true that love has morę than one name. By introducing the motif of love - into deliberations on the subject of the Christian politeia, John Chrysostom finds and indicates to the faithful the central force that shaped the ancient Church. This motif fills in the vision of the Heavenly Kingdom, explains to Christians the sense of life that is appropriate to them in the Roman community and explains the principles of organised life within the boundaries of the Church. It can come as no surprise that the result of such a narrative was Chrysostonfs conviction that love is „rationed”: Jews, pagans, Hellenes and heretics were deprived of it. In Chrysostonfs imagination, the Christian politeia has an earthly and a heavenly dimension. In the heavenly politeia, also called by him Chrisfs, the Lord’s or the
    Źródło:
    Vox Patrum; 2008, 52, 1; 291-315
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii” (1Kor 9,16c). Motywy przepowiadania u św. Pawła
    “Woe betide me if I do not proclaim the gospel” (1Cor 9,16c). St Paul’s motives for his proclamation
    Autorzy:
    Szpyra, Szczepan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480088.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Głoszenie
    prawo żydowskie
    św. Paweł
    zbawienie
    zdeterminowanie
    proclamation
    Jewish Law
    St Paul
    Salvation
    determinism
    Opis:
    W artykule szukano odpowiedzi na pytanie: jakie są motywy głoszenia Ewangelii u św. Pawła Apostoła? Pawłowa wypowiedź w 1Kor 9,16 zdaje się sugerować, że Apostoł motywowany jest lękiem i poczuciem pewnego determinizmu, na co zdaje się wskazywać użyty przez niego grecki rzeczownik avna,gkh. Jednakże dokładniejsza analiza Pawłowego użycia tego rzeczownika pokazuje, iż nie chodzi tu o determinizm, pozbawiający wolności. Owa konieczność, przymus głoszenia płynie bowiem z Bożego wybrania i powołania. Głębsze motywy głoszenia Ewangelii ukazuje analiza teologii misji u św. Pawła. Jej fundamentem jest nowa świadomość historii zbawienia, nowa koncepcja ludu Bożego oraz nowe rozumienie Prawa. Szaweł z Tarsu, świetnie znający Prawo – przekonany o wybraństwie Izraela i zbawieniu, które osiąga się przez wypełnianie tego Prawa – w osobowym spotkaniu z Chrystusem zmartwychwstałym uzyskuje nowe spojrzenie. Bóg wzywa do zbawienia wszystkie narody, tak Żydów, jak i pogan, ofiaruje im to zbawienia za darmo, poprzez wiarę, a jego sprawcą jest Jezus Chrystus. Doświadczenie pod Damaszkiem uświadamia też Pawłowi, że został wybrany jako narzędzie tego zbawienia. Będąc tego świadom, nie może nie głosić tego, co zrozumiał i czego doświadczył.
    Why did St Paul proclaim the gospel? What were his motives? His cry in 1Cor 9,16 seems to betray fear; his use of the Greek noun anv ag, kh implies even a certain degree of determinism. But only on the surface of it. A closer examination makes it clear that Paul does not mean the kind of determinism that strips him of his free will. The obligation (even compulsion) to proclaim the Good News flows directly from his conviction of being chosen to do so by God himself. For Paul, his obligation to preach rests on his new understanding of the Law, the community of God’s chosen people and of the entire history of salvation. Paul knew the Jewish Law inside out. Not for him to harbour doubts about Israel having been selected by God for a special relationship with Him, or argue against the motion that one may attain salvation by strictly complying with the Law. That is, until the day when he headed off for Damascus. What happened to him then changed everything. He became aware that he was selected by the Almighty himself to be His personal hand tool in bringing others to that very salvation. His encounter with the Risen Christ shed a totally new light on everything he thought he knew. God wants all to be saved, Jews and pagans and all the rest. For free. But one must believe in Him. If one wants to be saved, the only sure way to comply with is Jesus Christ. Knowing that, Paul could not but proclaim it far and wide. Not doing that would be nothing less than sneaking out of God’s loving hands and cry: Woe to me! That was Pauls fear and determinism.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2016, 2; 250-262
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies