Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "sen." wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Biel staje się bielsza. O Wyjściu
    The white grows whiter. On Wyjście (“Exit”)
    Autorzy:
    Węgrzyniak, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/942519.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    biel
    śmierć
    poezja
    wyjście
    milczenie
    sen
    Opis:
    Otwierający tom Wyjście wiersz *** biel się nie smuci autorka traktuje jako istotne wprowadzenie do tomu, którego interpretację zaczyna od konfrontacji tytułu z obrazem na okładce. Wagę wiersza o bieli podkreśla dwojaki zapis – wersja drukowana (czarne litery) i negatyw rękopisu (białe litery). Motyw bieli – w twórczości Różewicza stale obecny, będący znakiem wielofunkcyjnym, odsyła autorkę do wiersza Biel, w którym poeta opłakiwał baranka. Analiza utworu pozwala wnioskować, że jest on zapisem zamierania zmysłów, wrażeń, pamięci, słów. Aluzyjnie przywołana figura baranka, który „gładzi grzechy świata” wnosi sens eschatologiczny. Biel rozjaśnia śmierć, jest tutaj znakiem doskonałej niewiedzy, tego, co niepoznawalne i niewyrażalne. Biel łączy „szarą strefę” z cierpieniem (które oczyszcza) i śmiercią (człowieka, poezji). Wobec bankructwa słów zużytych, biel jako znak ciszy i milczenia prowadzi poetę do „wyjścia” – poza rzeczywistość otaczającego świata, w strefę ciszy i milczenia. O śmierci poeta nie mówi, wyręcza się typografią (na białej kartce czarne litery, na czarnej – białe), dialogiem, grą z jej kulturowymi wyobrażeniami.
    Źródło:
    Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
    2299-7458
    2449-8386
    Pojawia się w:
    Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    KTÓRA PRZYJDZIE WINCENTEGO KORAB-BRZOZOWSKIEGO I O PRZYJDŹ! STANISŁAWA KORAB-BRZOZOWSKIEGO. PARALELA ŚWIATÓW ŚMIERCI W BLIŹNIACZYCH WIERSZACH BRACI BRZOZOWSKICH
    KTÓRA PRZYJDZIE WINCENT KORAB-BRZOZOWSKI’S AND O PRZYJDŹ! STANISLAW KORAB-BRZOZOWSKI’S. PARALLEL WORLD OF DEATH IN THE TWIN POEMS OF BROTHERS BRZOZOWSKI’S
    Autorzy:
    Borek, Bartłomiej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/955733.pdf
    Data publikacji:
    2019-02-03
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    śmierć
    sacrum
    sen
    natura
    death
    dream
    nature
    Opis:
    Poetic work of Korab-Brzozowski Brothers is an example of art which use from many poetics. Poetics use the instrumentarium which is offer by symbolism to deca-dence, they connect Christian and pagan imaginary. In spaces of their poet the create surrealistic pictures filled up of pain and anxiety. Pictures of Death surprise state in which a human comes through life, human is profiled as delightful full of realization and rest. The moment of loosing life introduced b writers it’s scary. It seems that they create near-ly identical works, which characterize by lyrical ego’s inside calm. However, deeper ana-lyze of works and translation from French directs on new semantical possibilities and obligates us to needlessly twin interpretation of this works.
    Źródło:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2018, 16; 21-32
    2083-4721
    Pojawia się w:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mak w polskich opowieściach folklorystycznych
    Papaver in polish oral literature
    Autorzy:
    Orzechowska, Sara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1787964.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-09
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
    Tematy:
    papaver
    tale
    deat
    sleep
    traditional folklore
    contemporary folklore
    mak
    bajka
    sen
    śmierć
    folklor współczesny
    folklor tradycyjny
    Opis:
    Mak pojawia się w mitologiach, bajkach, obrzędach oraz krótkich formach folkloru europejskiego wyjątkowo często, jako swoisty konstrukt kulturowy. W artykule dokonuję analizy znaczeń i kontekstów, w jakich roślina ta pojawia się w polskich bajkach ludowych, odnosząc to także do praktyki kulturowej, jak i wiedzy fitoterapeutycznej, będącej źródłem symboliki łączącej mak ze światem snu, śmierci, istot demonicznych oraz inicjacji w tradycyjnym folklorze. Żywotność maku w świadomości etnobotanicznej Polaków zdecydowanie wyróżnia się na tle pozostałych ziół, co udowadniają m. in. przeprowadzone na potrzeby artykułu ankiety. Zmieniające się realia gospodarcze i kulturowe wpłynęły na gwałtowny spadek wiedzy zielarskiej, zanikanie obrzędów i praktyk magicznych (w tym z użyciem nasion maku) w Polsce, niemniej mak wciąż należy do roślin, których działanie lecznicze  oraz istotne miejsce w czasie świąt (najczęściej Bożego Narodzenia) znane jest w Polsce niemal każdemu. Współczesny folklor ustny z komponentem „mak” odnosi się głównie do domowej produkcji środków odurzających z opium, tworząc nowe treści fabularne (także z elementami komicznymi), których fragmenty zamieszczam w artykule. Wątki te wzbogacają zasoby polskiej literatury oralnej dotyczącej roślin.
    Papaver is popular component in European mythologies, fairy tales, rituals and short forms of folklore (oral literature), it appears as a specific cultural construct. Main goal of the article is to analyze the meanings of this plant occured in Polish folk tales, referring also to cultural practice and phytotherapeutic knowledge, which is the source of symbolism connecting papaver with the dream world, death, demonic creatures and initiation in traditional folklore. The lifespan of the papaver in the ethnobotanical consciousness of Poles definitely distinguish oneself from other herbs, it is proved by surveys conducted for the purposes of the article. Changes in economic and cultural realities have resulted in a sharp decline of herbal knowledge, the disappearance of rituals and magical practices (including this with use of poppy seeds) in Poland, nevertheless papaver is still a plant which physiological effect and an important place during holidays (most often Christmas) is known to almost everyone in Poland. Contemporary oral literature with the papaver component refers mainly to the home-made production of drugs with opium, it creates new plot content (also with comic elements), which passages are included in the article. These strands enrich the resources of Polish folklore about plants.
    Źródło:
    Literatura Ludowa; 2021, 4-5; 19-32
    2544-2872
    0024-4708
    Pojawia się w:
    Literatura Ludowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Паэтыка ночы, зімы і сну ў Шляхціцы Завальні Я. Баршчэўскага
    Poetics of night, winter and sleep in the “Nobleman Zawalni” by Jan Barszczewski
    Poetyka nocy, zimy i snu w Szlachcicu Zawalni Jana Barszczewskiego
    Autorzy:
    Tychyna, Zosya
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953552.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    noc
    zima
    sen
    śmierć
    bajki
    wspomnienie
    ciemność
    night
    winter
    dream
    spirit
    death
    fairy tale
    remembering
    darkness
    Opis:
    Artykuł poświęcony został twórczości Jana Barszczewskiego, jednego z najbardziej znanych i cenionych na Białorusi pisarzy wieku XIX. Autorkę interesuje nie tyle rola Jana Barszczewskiego w rozwoju literatury białoruskiej, nie tyle ogrom elementów mitologicznych, folklorystycznych i aluzji historycznych zawartych w tym utworze, ile rzeczywistość oniryczna, świat nocy i poetyzacja zimy, a więc kluczowe elementy Szlachcica Zawalni, stanowiące o oryginalności i walorach artystycznych analizowanego utworu .
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2005, 53, 7; 81-90
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Простір міста в поезії Богдана-Ігоря Антонича
    Przestrzeń miasta w poezji Bogdana-Igora Antonycza
    Autorzy:
    Wrońska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953927.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    miasto
    labirynt
    przestrzeń
    sen
    noc
    śmierć
    chaos
    cykl
    urbanizm
    city
    labyrinth
    space
    dream
    night
    death
    cycle
    urbanism
    Opis:
    Liryka Bohdana Ihora Antonycza jest ukraińskim wariantem specyficznego neo- lub panmitologizmu w sztuce modernizmu. Urbanistyczna tematyka dominuje w dojrzałej poezji Antonycza – wydanym już po śmierci poety tomiku poezji pt. Obroty (1938). W urbanistycznych wierszach Antonycza pojawia się mit o końcu świata. Miasto jest sceną i głównym podmiotem poetyckiego eachatologizmu. Eschatologiczna wizja końca świata to ostatni etap kosmicznego cyklu istnienia. Miasto jest częścią Wszechświata poddaną ogólnym „rotacjom” czasu i materii. Dla Antonycza, wychowanego w cichej łemkowskiej wsi, miasto stało się mityczną „krainą zła”, metaforą, hiperbolą, alegorią świata i Wszechświata. Poeta niemal jak biblijny prorok głosi miastu i jego grzesznym mieszkańcom apokaliptyczną katastrofę. Miasto w poezji Antonycza to świat wrogi człowiekowi. To obca, tajemnicza, niebezpieczna, mityczna przestrzeń profanum, przestrzeń labiryntu, w którym króluje śmierć i noc. Wewnątrz owego labiryntu miasta człowiek traci właściwe poczucie czasu i przestrzeni. W architektonicznym chaosie rozgrywa się dramat współczesnego człowieka, bezradnego i zagubionego w kamiennym labiryncie, przygniecionego „wspaniałą” cywilizacją, którą sam stworzył. Obrazy dziennego i nocnego miasta tworzą wiele opozycji: jasne–ciemne, jawa–sen, realne–irrealne, konkretne–iluzoryczne, racjonalne–emocjonalne, swiadome–podświadome. Poeta w szczególny sposób psychologizuje miasto, które jest tu artystyczno-symbolicznym odpowiednikiem Jaźni. Przestrzeń nocy w mieście poeta zapełnia surrealistycznymi wizjami.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 7; 93-104
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Liebe als Flucht: Metaphorische und allegorische Sinnschichten in Gertrud Leuteneggers Roman „Späte Gäste“ (2020)
    Love as escape: metaphorical and allegorical sense layers in the novel “Späte Gäste” of Gertrud Leutenegger
    Autorzy:
    Annen, Daniel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30098213.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    dialektisches Bild
    Phantasmagorie
    Flucht
    Liebe
    Tod
    Traum
    dialectical image
    Phantasmagoria
    escape
    love
    dead
    dream
    obraz dialektyczny
    fantasmagoria
    ucieczka
    miłość
    śmierć
    sen
    Opis:
    Der 2020 publizierte Roman "Späte Gäste" der Schweizer Autorin Gertrud Leutenegger (*1948) fasst die Beziehungen zwischen Liebe und Tod ins Auge. Die Ich-Erzählerin reist in das Tessiner Dorf, wo ihr Freund gewohnt hat und nun in einer Kapelle aufgebahrt ist. Sie will ihn nochmals sehen, doch das gelingt ihr gar nicht, wenigstens nicht in einem körperlichen Kontakt, weil die Totenkapelle geschlossen ist. Die verriegelte Tür wird aber im Kontext der Erzählung wegen ihrer metaphorischen und metonymischen Bedeutung interessant, denn sie steht für die Barriere zwischen der Ich-Erzählerin und ihrem ehemaligen Geliebten – für eine heilsame Barriere, gerade weil sie auch einen Abstand für den Geist und das Gefühl ermöglicht. Diese mental-emotionale Distanz zeigt sich in verschiedenen Reflexionen und Bildern, die vor dem inneren Auge der Ich-Erzählerin auftauchen und einerseits zwar die Vergangenheit betreffen, anderseits jedoch sich mit der Gegenwart verbinden und sogar eine Zukunftsperspektive eröffnen. Insofern könnte man sie mit Walter Benjamin als dialektische Bilder bezeichnen. Dieser Dialektik der Bilder in Leuteneggers Roman geht der Beitrag nach, indem er darlegt, wie die Ich-Erzählerin angesichts des Todes zunehmend eine Freiheit gewinnt, nämlich die Freiheit von der Todesangst – und damit auch von den falschen ‚Sicherheiten‘ der modernen Welt.
    Opublikowana w 2020 roku powieść "Späte Gäste" [Późni goście] szwajcarskiej pisarki Gertrud Leutenegger (*1948) koncentruje się na stosunku między miłością i śmiercią. Pierwszoosobowa narratorka przyjeżdża do wioski w kantonie Ticino, gdzie mieszkał jej dawny ukochany i gdzie teraz w kaplicy złożono jego ciało. Chce go zobaczyć ostatni raz, jednak nie udaje się to jej – przynajmniej w znaczeniu fizycznym –, ponieważ kaplica jest zamknięta. W kontekście prezentowanej tu opowieści zaryglowane drzwi nabierają jednak znaczenia metaforycznego i metonimicznego, gdyż symbolizują barierę między narratorką i jej dawnym ukochanym – barierę przynoszącą ukojenie, ponieważ umożliwia ona także dystans duchowy i uczuciowy. Ten mentalno-emocjonalny dystans ujawnia się w powieści poprzez różne refleksje i obrazy pojawiające się przed oczami narratorki, a dotyczą one z jednej strony przeszłości, z drugiej jednak łączą się z teraźniejszością, a nawet otwierają się na przyszłość. W tym sensie można je określić za Walterem Benjaminem jako obrazy dialektyczne. Artykuł koncentruje się na owych dialektycznych obrazach, ukazując, jak pierwszoosobowa narratorka w obliczu śmierci stopniowo zyskuje poczucie wolności, a mianowicie uwalnia się od strachu przed śmiercią, a tym samym od fałszywych ‘pewników’ współczesnego świata.
    The novel "Späte Gäste" [Late Guests], published in 2020 by the Swiss author Gertrud Leutenegger (*1948), examines the relations between love and death. The first-person narrator travels to the Ticino village where her earlier life partner has died and is laid out in a funeral chapel. She wants to see him once more, but she never actually succeeds; for the chapel is closed. Yet, this blocked door is interesting for its metaphorical and metonymical meaning, as it stands for the barrier between the narrator and her earlier partner. Moreover, it is beneficial because it engenders a mental detachment which appears in several reflections and images that arise in her inner eye. They relate not only to the past, but also to her present life and even to the future. These apparitions can be interpreted as dialectical images as defined by Walter Benjamin. The present interpretation will examine this dialectic and demonstrate that the first-person narrator gains a new freedom in the process of this consideration of the death before her: freedom from the fear of death in general – and from the false certitudes of modern life.
    Źródło:
    Colloquia Germanica Stetinensia; 2023, 32; 41-68
    2450-8543
    2353-317X
    Pojawia się w:
    Colloquia Germanica Stetinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Człowiek zrodzony z niewiasty (…) przemija jak cień, co nie trwa…” (Hi 14, 1a.2b). Śmierć i praktyki funeralne w Biblii (zarys problematyki)
    “Man born of woman (...) passes away like a shadow, what does not...”. (Job 14 1A.2B). Death and funeral practices in the Bible (an outline)
    Autorzy:
    Bagrowska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/514906.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Fundacja dzień dobry! kolektyw kultury
    Tematy:
    death
    determination of death in the Bible
    death as sleep
    death as a punishment
    funeral rites
    śmierć
    określenia śmierci w Biblii
    śmierć jako sen
    śmierć jako kara
    obrzędy funeralne
    Opis:
    Death has always been, is and will remain a mystery for man every day, including man biblical times. Bible ratio for both life and death is full of seriousness. At the corners of the Old Testament, in different ways, echoes the truthabout the transience of human life. In this paper it has been discussed biblical picture of death, which occurred as a consequence of the sin of our first parents. The human condition biblical times lived according to the dictates of Yahweh meets in the years to old age and is sometimes bliss. Among sinful men it causes fear and anxiety. Regardless of the human attitudes in relation to the death, one thing is certain - it is the participation of every human being. In addition to discussing the basic biblical terminology relating to the death discussed here also the most common funeral rites, about which the authors say books of the Old Testament. Among these habits highlights the way of relating to corpses and burying them. Here also raised issues funeral rites, the duration of mourn-ing and fasting, mourning and weeping. In the light of Biblical statements of the Old Testament prophets stated here that if the sign of death will be replaced with a peace sign, then death will disappear: "God engulf death forever" (Isaiah 25.8).
    Źródło:
    Amor Fati; 2015, 2; 111-126
    2449-7819
    Pojawia się w:
    Amor Fati
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Wyrazić niewyrażalne”. Psychologiczne tajemnice duszy romantycznego twórcy w "Utworach francuskich" Zygmunta Krasińskiego
    Express the “Inexpressible”: Psychological Secrets of the Soul of a Romantic Artist in Utwory francuskie by Zygmunt Krasiński
    Autorzy:
    Śmieciński, Włodzimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2134512.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-19
    Wydawca:
    Państwowa Uczelnia Zawodowa im. Ignacego Mościckiego w Ciechanowie
    Tematy:
    romanticism
    romantic poetry
    Zygmunt Krasiński
    psychology of creativity
    idealistic philosophy
    God
    absolute
    infinity
    “inexpressibility”
    “soul”
    “mood” (“state of the soul”)
    subconsciousness
    onirism
    dream
    death
    premonition of death
    eschatology
    romantyzm
    poezja romantyczna
    psychologia twórczości
    filozofia idealistyczna
    Bóg
    absolut
    nieskończoność
    „niewyrażalność”
    „dusza”
    „nastrój” („stan duszy”)
    podświadomość
    oniryzm
    sen
    śmierć
    przeczucie śmierci
    eschatologia
    Opis:
    W artykule przedstawiono problem dotyczący psychologii twórczości. Problematyka psychologiczna, obok filozoficznej, w wieku XIX znajdowała się w samym centrum myśli, przenikała wszystkie dziedziny życia. Podstawowym słowem kluczem dla tej dziedziny stało się w romantyzmie pojęcie „dusza” – termin bardzo wieloznaczny, skupiający w sobie wiele różnych znaczeń i semantycznych odcieni. Psychologiczna „dusza” – podobnie jak w filozofii słowa klucze: Bóg, absolut, wieczność, nieskończoność – odnosi się do idei (jakości) nieuchwytnych, w sposób ludzki niedostępnych, wprowadzających na grunt romantycznej poezji pierwiastek „niewyrażalnego”. Z taką właśnie próbą wyrażenia „niewyrażalnego” – zdaniem Autora artykułu – mamy do czynienia w Utworach francuskich Zygmunta Krasińskiego. Obrazy duszy, tkwiące głęboko w tych tekstach, stanowią odważną poetycką próbę eksploracji sfery jakości nieuchwytnych, właśnie „niewyrażalnych”. Przenoszą nas w „uniwersum nadnaturalne, gdzie duch się wciela w kształty wzniosłe lub przeraźliwie zrodzone w nieświadomości, pozwalające nam wniknąć w świat najbardziej irracjonalny, urojony”. Jednakże „dusza” Krasińskiego, jak konstatuje Autor, pozostaje w tych tekstach nie-do-poznana; więcej – powinna pozostać nie-do-poznana. Zaklęta w swym nie-do-poznaniu zaświadcza nie tylko o nowatorstwie i artyzmie fragmentów francuskich, ale także stanowi o istocie poezji romantycznej i poezji w ogóle.
    The article presents the issue of the psychology of creativity. In the 19th century, psychological issues, along with philosophical ones, were at the very center of thought, penetrating all areas of life. The basic key word for this field in Romanticism was the concept of a “soul”–  a very ambiguous term, encompassing many different meanings and semantic properties. The psychological “soul” - similarly to the key words in philosophy: “God,” “absolute,” “eternity,” “infinity”– refers to the idea (quality) that is elusive, inaccessible in a human way, introducing the “inexpressible” element to romantic poetry. This is the attempt to express the “inexpressible” – according to the author of the article – in Zygmunt Krasiński’s "Utwory francuskie" [Eng. French Works]. Images of the soul, deeply embedded in these texts, are a bold poetic attempt to explore the sphere of elusive, essentially “inexpressible”qualities. They take us into the “supernatural universe, where the spirit incarnates sublime shapes or is terribly born in the unconscious, allowing us to penetrate the most irrational and imaginary world [translation].” However, Krasiński’s “soul,” asthe author states, remains unknown in these texts; moreover –  it should remain unrecognized. Enchanted in its non-recognition, it testifies not only to the novelty and artistry of "Utwory francuskie", but also determines the essence of romantic poetry and poetry in general.
    Źródło:
    Studia Mazowieckie; 2022, 17, 2; 87-100
    1231-2797
    2720-5991
    Pojawia się w:
    Studia Mazowieckie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies