Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ślinianka" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Gruczolak wielopostaciowy – wyniki retrospektywnej analizy leczenia 104 pacjentów Klinicznego Oddziału Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej WIM
    Autorzy:
    Korba, Michał
    Chloupek, Aldona
    Dąbrowski, Jarosław
    Piętka, Tomasz
    Domański, Wojciech
    Biernacka, Barbara
    Leśniak, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398526.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    gruczolak wielopostaciowy
    guz mieszany
    ślinianka przyuszna
    parotidektomia
    Opis:
    Gruczolak wielopostaciowy (adenoma pleomorphum), zwany również guzem mieszanym, jest uważany za jeden z najczęstszych nowotworów gruczołów ślinowych. Zazwyczaj występuje w dużych gruczołach ślinowych, jego wzrost jest powolny, a charakter przebiegu łagodny. Rzadko ulega zezłośliwieniu, wykazuje jednakże tendencje do wznowy miejscowej. W niektórych przypadkach jego nietypowa lokalizacja może stać się przyczyną dużych dolegliwości, w tym również zagrażających życiu pacjenta. W niniejszej pracy przedstawiamy wyniki retrospektywnej analizy 104 chorych leczonych w Klinicznym Oddziale Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej Kliniki Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej WIM w Warszawie w latach 2004–2015 z powodu gruczolaka wielopostaciowego. Badania potwierdziły śliniankę przyuszną jako najczęstszą lokalizację guza. W niektórych przypadkach duże rozmiary nowotworu i jego lokalizacja były przyczyną groźnych dla życia powikłań.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 4; 34-36
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Schwannoma nerwu twarzowego w odcinku pozaczaszkowym – opis przypadku
    Autorzy:
    Tarazewicz, Diana
    Wierzchowska, Małgorzata
    Burduk, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399658.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    nerw twarzowy
    nerwiak osłonkowy
    schwannoma
    ślinianka przyuszna
    Opis:
    Schwannoma (nerwiaki osłonkowe) to łagodne, dobrze odgraniczone guzy powstające z komórek Schwanna, tworzących osłonki mielinowe nerwów obwodowych, czaszkowych lub korzeni nerwów rdzeniowych. 25–45% z nich lokalizuje się w obrębie głowy i szyi, głównie w przestrzeni przygardłowej. Lokalizacja wewnątrzprzyusznicza jest rzadko spotykana. Etiologia nowotworu nie jest znana. Diagnostyka przedoperacyjna zarówno radiologiczna, jak i cytologiczna jest trudna i często nie daje prawidłowego rozpoznania. Radiologicznie zwykle podejrzewany jest gruczolak wielopostaciowy, a materiał z biopsji cienkoigłowej nie jest diagnostyczny. Leczenie z wyboru to chirurgiczne usunięcie zmiany z próbą zachowania funkcji nerwu twarzowego.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 3; 45-49
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena łagodnych guzów dużych gruczołów ślinowych według nowej klasyfikacji Europejskiego Towarzystwa Gruczołów Ślinowych
    Autorzy:
    Olejniczak, Izabela
    Leduchowska, Agata
    Kozłowski, Zbigniew
    Pietruszewska, Wioletta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397284.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    klasyfikacja ESGS
    parotidektomia
    ślinianka przyuszna
    zewnątrztorebkowe usunięcie guza
    Opis:
    Wstęp: Guzy gruczołów ślinowych stanowią 2–4% wszystkich nowotworów głowy i szyi. Występują one najczęściej między 45. a 60. r.ż. i charakteryzują dużą różnorodnością kliniczną i histologiczną. Cel: Oceniono przydatność nowej klasyfikacji zaproponowanej przez Europejskie Towarzystwo Gruczołów Ślinowych (ESGS) w porównaniu do podziałów zabiegów dotychczas obowiązujących w literaturze przez dokonanie analizy retrospektywnej chorych operowanych z powodu łagodnych guzów dużych gruczołów ślinowych w Klinice Otolaryngologii, Onkologii Głowy i Szyi Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 2012–2020. Materiał i metody: Analizę wykonano w oparciu o dokumentację medyczną, tj.: historie chorób, protokoły operacyjne, wyniki badań biopsyjnych i pooperacyjnych oraz obserwacje chorych w Poradni Przyklinicznej. Do oceny rozległości i umiejscowienia guza w obrębie ślinianki przyusznej zaadoptowano nową klasyfikację ESGS. W analizowanym okresie leczono łącznie 283 pacjentów: 141 kobiet i 142 mężczyzn, w tym 249 chorych z guzem ślinianki przyusznej oraz 34 z guzem ślinianki podżuchwowej. Najczęściej rozpoznawano gruczolaka wielopostaciowego (105 pacjentów – 42,17%) oraz guza Warthina (94 pacjentów – 37,75%). Wyniki: Najczęstszą metodą leczenia chirurgicznego była parotidektomia płata powierzchownego (łącznie 135 przypadków – 54,22%), w tym parotidektomia boczna u 86 chorych (34,54%) i parotidektomia częściowa płata powierzchownego w 49 przypadkach (19,68%). Zewnątrztorebkowe usunięcie guza (ECD) wykonano u 91 chorych – 36,55%. Zgodnie z nową klasyfikacją ESGS, uwzględniającą poziom, na którym zlokalizowany był guz ślinianki przyusznej, wykonano łącznie 158 parotidektomii, w tym najwięcej – 59 (37,34%) – parotidektomii t. I, II i 45 (28,49%) parotidektomii t. II. W przypadku ECD wszystkie guzy zlokalizowane były na poziomie II. Wnioski: Podsumowując, nowa klasyfikacja ESGS, poprzez określenie dokładnej lokalizacji i rozległości guza w obrębie ślinianki przyusznej, ułatwia monitorowania chorych w okresie pooperacyjnym. Dzięki jej zastosowaniu możliwa jest sprawniejsza komunikacja naukowa, wymiana doświadczeń między różnymi ośrodkami oraz standaryzacja wykonywanych operacji czy kontrola procedur. Niejednokrotnie należy jednak uwzględnić opis pooperacyjnego badania histopatologicznego celem ewentualnej reklasyfikacji rodzaju zabiegu w wybranych przypadkach.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 4; 7-13
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ dokładności dokumentacji protokołów operacyjnych guzów ślinianek przyusznych na przebieg reoperacji
    Autorzy:
    Piwowarczyk, Krzysztof
    Bartkowiak, Ewelina
    Chou, Jadzia
    Kukawska, Katarzyna
    Piwowarczyk, Ludwika
    Wierzbicka, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397264.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    Operacja
    ślinianka przyuszna
    reoperacja
    nerw twarzowy
    wznowa guza
    powikłania pooperacyjne
    Opis:
    Cel: W oparciu o doświadczenie w zakresie reoperacji guzów ślinianek przyusznych w szpitalu klinicznym, dokonano oceny dokładności protokołów z operacji pierwotnych (ROp) w celu opracowania komunikatywnego i wyczerpującego schematu raportu operacyjnego. Materiał i metody: Przeprowadzono retrospektywną, przekrojową analizę zabiegów wykonywanych w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Spośród 1154 operacji wykonanych w ciągu 10 lat, reoperacje przeprowadzono u 71 pacjentów. Raporty z operacji pierwotnych podzielono na: (1) rzetelne i (2) nierzetelne, zaś pole reoperacji i przebieg reoperacji na: (1) zgodne i (2) niezgodne z oczekiwaniami w oparciu o ściśle określone kryteria. Głównym punktem końcowym w ocenie wyników był wpływ rzetelności pierwszego ROp na przebieg reoperacji. Wyniki: W przedstawionej serii przypadków raporty ROp były w 39% (14/36) rzetelne, zaś w 61% (22/36) nierzetelne. Pola reoperacji były w 16% (11/71) zgodne z oczekiwaniem, zaś w 37% (26/71) niezgodne z oczekiwaniem. Przebiegi reoperacji były w 37% (26/71) zgodne z oczekiwaniem, zaś w 63% (45/71) niezgodne z oczekiwaniem. Zgodny z oczekiwaniem przebieg reoperacji miał miejsce w 20% (5/26) przypadków, których raporty z operacji pierwotnej były rzetelne i 20% (5/26) przypadków, których raporty z operacji pierwotnej były nierzetelne. Niezgodny z oczekiwaniem przebieg reoperacji miał miejsce w 20% (9/45) przypadków, których raporty z operacji pierwotnej były rzetelne i 40% (18/45) przypadków, których raporty z operacji pierwotnej były nierzetelne. Nie stwierdzono istotnego związku między przebiegiem reoperacji i rzetelnością pierwszego ROp (χ2(1) = 0,69; p = 0,40466). Zmienną najczęściej związaną z nierzetelnością ROp była czynność nerwu twarzowego po operacji (6/12). Dyskusja: Raport z operacji powinien być sporządzany w oparciu o: przejrzyste kryteria, jednoznaczną klasyfikację i kompleksowy protokół. Takie dokumenty przyczynią się do poprawy obserwacji kontrolnej i lepszego planowania reoperacji.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 3; 1-7
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postępowanie z nawrotowym gruczolakiem wielopostaciowym ślinianek przyusznych: analiza materiału Kliniki Otolaryngologii WUM od 1988 do 2008 roku
    Autorzy:
    Szwedowicz, Paweł
    Osuch-Wójcikiewicz, Ewa
    Bruzgielewicz, Antoni
    Chęciński, Piotr
    Nyckowska, Jagna
    Grotthuss, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398693.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    nawrotowy gruczolak wielopostaciowy
    ślinianka przyuszna
    leczenie chirurgiczne
    nerw twarzowy
    Opis:
    Objectives: Treatment of patients with recurrent pleomorphic adenoma of the parotid gland is a challenge for a surgeon due to frequent problems with complete resection of all tumour foci while preserving continuity and function of the facial nerve. The aim of this study was to evaluate the clinical presentation and treatment results of patients with recurrent pleomorphic adenoma of the parotid gland. Materials and Methods: The medical records of 35 patients (25 women and 10 men) operated on (44 operations) for recurrent pleomorphic adenoma between the years 1988 and 2008 at the Otolaryngology Department, Medical University of Warsaw, were reviewed. These patients accounted for 8.9% of all patients treated for pleomorphic adenoma of the parotid gland (N=395). A retrospective analysis was performed to examine clinical features, surgical technique and facial nerve management. Results: All patients had palpable, nontender mass or masses in a parotid bed after 1 to 5 previous operations. Multifocal recurrences were present in 79.5% of cases. Median interval between initial treatment and commencement of recurrences was 6.1 (0.25-29) years. Patients with more than one recurrence were younger than patients who had only one. Malignant transformation of recurrent pleomorphic adenoma was observed in two patients (5.7%). Postoperative facial nerve paresis occurred in 15 cases. In two additional cases eradication of recurrent tumour required the facial nerve resection and reconstruction. Conclusions: Recurrent pleomorphic adenoma occurs more often in younger patients and women. The risk of the facial nerve injury increases with each successive operation. Surgical treatment should be individualized, taking into consideration the extent of the previous surgery and the type of recurrence.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2010, 64, 7; 50-54
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przydatność ultrasonografii w diagnostyce zespołu Sjögrena
    The usefulness of ultrasound in the diagnostics of Sjögren’s syndrome
    Autorzy:
    Saied, Fadhil
    Włodkowska‑Korytkowska, Monika
    Maślińska, Maria
    Kwiatkowska, Brygida
    Kunisz, Wojciech
    Smorawińska, Patrycja
    Sudoł‑Szopińska, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1059021.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Sjögren’s syndrome
    parotid gland
    submandibular gland
    ultrasound
    ultrasound examination of the main salivary glands
    ultrasonografia
    ultrasonografia głównych gruczołów ślinowych
    zespół sjögrena
    ślinianka podżuchwowa
    ślinianka przyuszna
    Opis:
    Sjögren’s syndrome is an autoimmune exocrinopathy which manifests itself with dryness of the eyes and the oral cavity. These symptoms comprise a so-called sicca syndrome (xerostomia and xerophthalmia). Two forms of this disease may be distinguished: primary Sjögren’s syndrome which affects salivary glands and secondary Sjögren’s syndrome with other autoimmune diseases present such as rheumatoid arthritis, systemic lupus erythematosus or systemic scleroderma. The diagnosis is based on the classification criteria established in 2002 by a group of American and European scientists (American-European Consensus Group), which involve the interview and physical examination as well as serological, histopathological and radiological tests. Most of these examinations show some limitations such as invasiveness, expensiveness or limited accessibility. The latest research suggests that ultrasound examination may appear promising in the diagnostics of the main salivary glands: submandibular and parotid glands. It is an accessible and relatively cheap examination with high sensitivity and specificity values which are comparable to those obtained via conventional means used in the diagnostics of this disease, i.e. biopsy of the minor salivary glands, sialography and scintigraphy, as well as superior to those obtained in sialometry and Schirmer’s test. Additionally, ultrasonography correlates with the results of magnetic resonance imaging. Therefore, a number of authors claim that US examination should be included in the classification criteria of Sjögren’s syndrome. The aim of this article is to present the diagnostic capacity of the US examination in Sjögren’s syndrome using the current ultrasound classification systems based on the grey-scale, Doppler and contrast-enhanced examinations. The latest research confirms that the most valuable diagnostic criterion in Sjögren’s syndrome is the heterogeneity of the glandular parenchyma. The outcome of the examination greatly depends on the examiner’s experience.
    Zespół Sjögrena jest autoimmunologiczną egzokrynopatią, manifestującą się objawami suchości oka i jamy ustnej, składającymi się na tzw. zespół suchości (kserostomia i kseroftalmia). Można wyróżnić dwie postaci choroby: pierwotny zespół Sjögrena, zajmujący głównie gruczoły ślinowe, oraz wtórny zespół Sjögrena, z towarzyszącymi innymi chorobami autoimmunologicznymi, tj. reumatoidalnym zapaleniem stawów, toczniem układowym rumieniowym czy twardziną układową. Rozpoznanie choroby opiera się na kryteriach klasyfikacyjnych opracowanych w 2002 roku przez grupę naukowców z Ameryki i Europy (American‑European Consensus Group), które bazują na badaniach przedmiotowych i podmiotowych, serologicznych, histopatologicznych i radiologicznych. Większość tych badań wykazuje pewne ograniczenia, takie jak inwazyjność, wysoki koszt czy mała dostępność. Ostatnie prace wskazują, że obiecującą metodą w diagnostyce choroby jest badanie ultrasonograficzne głównych gruczołów ślinowych: ślinianek podżuchwowych i przyusznych. Jest to badanie dostępne, stosunkowo niedrogie, wykazujące wysoką czułość i swoistość, na poziomie porównywalnym do konwencjonalnych metod stosowanych w rozpoznawaniu tej choroby, tj. biopsji gruczołów ślinowych mniejszych, sialografii i scyntygrafii, i przewyższającym sialometrię i test Schirmera. Dodatkowo koreluje z wynikami rezonansu magnetycznego. Wielu autorów postuluje zatem włączenie badania ultrasonograficznego do kryteriów klasyfikacyjnych zespołu Sjögrena. Celem pracy jest przedstawienie możliwości diagnostycznych badania ultrasonograficznego w rozpoznawaniu zespołu Sjögrena, z uwzględnieniem dotychczas stosowanych ultrasonograficznych systemów klasyfikacyjnych, opierających się na badaniu w skali szarości, w opcji dopplerowskiej oraz z zastosowaniem środków kontrastujących. Najnowsze badania potwierdzają, że najcenniejszym diagnostycznie kryterium w rozpoznawaniu zespołu Sjögrena jest niejednorodność miąższu gruczołów. Wynik badania w dużej mierze zależy od doświadczenia badającego.
    Źródło:
    Journal of Ultrasonography; 2013, 13, 53; 202-211
    2451-070X
    Pojawia się w:
    Journal of Ultrasonography
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The impact of accurate documentation of parotid tumor operative reports on secondary surgical procedure
    Autorzy:
    Piwowarczyk, Krzysztof
    Bartkowiak, Ewelina
    Chou, Jadzia
    Kukawska, Katarzyna
    Piwowarczyk, Ludwika
    Wierzbicka, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397268.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    chirurgia
    ślinianka przyuszna
    reoperacja
    nerw twarzowy
    wznowa guza
    powikłania pooperacyjne
    Opis:
    Aim: The accuracy of primary operative reports (OpR) was assessed based on a tertiary referral department’s experience with reoperations of parotid gland tumors, in order to develop a comprehensive operative report schema. Material and methods: The retrospective cross-sectional study was conducted at the Department of Otolaryngology and Laryngological Surgery, Poznan University of Medical Sciences, Poland. Out of 1154 surgeries performed over a 10-year period, 71 patients underwent reoperation. Their OpR were categorized into accurate and non-accurate, and the reoperation field and reoperation course were categorized as anticipated or unanticipated, according to the defined criteria. The main outcome measure was the impact of accuracy of the first OpR on reoperation course. Results: In this series, OpR were 39% (14/36) accurate, 61% (22/36) non-accurate. Reoperation fields were 16% (11/71) anticipated, 37% (26/71) unanticipated. Reoperation courses were 37% (26/71) anticipated, 63% (45/71) unanticipated. An anticipated reoperation course followed 20% (5/26) of accurate and 20% (5/26) of non-accurate primary OpR. An unanticipated reoperation course followed 20% (9/45) of accurate and 40% (18/45) of non-accurate OpR. There is no significant relationship between the reoperation course and the accuracy of the first OpR [Chi2(1) = 0.69; p = 0.40466]. The most common variable that affected non-accuracy of the OpR was facial nerve function after surgery (6/12). Discussion: The operative report should be based on transparent criteria, a robust classification and a comprehensive protocol. This will improve follow-up and facilitate the planning of reoperation.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 3; 1-7
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Multiple sialoceles of the parotid gland in chronic parotid sialadenitis – a case report
    Mnogie sialocele przyusznicy w przebiegu przewlekłego zapalenia – opis przypadku
    Autorzy:
    Molga-Magusiak, Maria
    Chęciński, Piotr
    Nyckowska, Jagna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399017.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-28
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    chronic parotid sialoadenitis
    parotid gland
    parotid lithiasis
    kamica ślinianki przyusznej
    przewlekłe zapalenie ślinianki przyusznej
    ślinianka przyuszna
    Opis:
    Introduction: Chronic parotid sialadenitis is a disorder of multifactorial etiology. The main cause of this condition is usually a presence of deposits that narrow the parotid duct lumen. Obturative lesions and ongoing inflammation may lead to the development of retention cysts. Case report: In the reported case, a 56-year-old patient experienced a massive polycystic hyperplasia of the parotid gland secondary to chronic calculous sialadenitis, with total parotidectomy as the only effective method of treatment. The methods of treatment and procedural models in the management of chronic parotid sialadenitis are discussed.
    Wstęp: Przewlekłe zapalenie ślinianki przyusznej jest chorobą o etiologii wieloczynnikowej. Przyczyną jest najczęściej zwężenie światła przewodów wyprowadzających przez zalegający złóg. Na tle zmian obturacyjnych oraz toczącego się procesu zapalnego może dochodzić do powstawania torbieli retencyjnych. Opis przypadku: W opisanym przypadku u 56-letniego pacjenta doszło do masywnego wielotorbielowatego rozrostu ślinianki na tle kamiczego przewlekłego zapalenia, w którym jedyną skuteczną metodą leczenia była parotidektomia całkowita. Omówiono metody leczenia i model postępowania w przewlekłym zapaleniu przyusznicy.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 2; 40-43
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozległa rana cięta twarzy – opis przypadku
    Extensive cut wound of the face - case report
    Autorzy:
    Woźniczko, Kornelia
    Molga-Magusiak, Maria
    Rzepakowska, Anna
    Bartoszewicz, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1930312.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-07
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    parotid gland
    parotid duct
    auricle
    facial cut wound
    ślinianka przyuszna
    przewód wyprowadzający ślinianki
    małżowina uszna
    rana cięta twarzy
    Opis:
    We present a case report of a 57-year-old female with a 25 cm laceration on the left side of her face. The patient was cut with a knife and as a result the parotid gland, the parotid duct, the tongue, the corner of the mouth, the masseter muscle, the cartilaginous part of the external acoustic canal and the auricle were damaged. The facial nerve was not damaged. All of the injuries were managed, including end-to-end anastomosis of the Stenon duct and layered closure of the auricle. The cut wounds of the facial and ear area must be carefully assessed and adequately treated in order to assure proper healing and avoid complications. Key words: parotid gland, parotid duct, auricle, facial cut wound
    57-letnia pacjentka została przywieziona przez Zespół Ratownictwa Medycznego na Izbę Przyjęć z 25-centymetrową raną ciętą twarzy po stronie lewej. Uraz został zadany nożem. Uszkodzeniu uległ miąższ śliniaki, przewód wyprowadzający Stenona, język, lewy kącik ust, mięsień żwacz, część chrzęstna przewodu słuchowego zewnętrznego oraz małżowina uszna. Nerw twarzowy nie został uszkodzony. W artykule opisano sposób chirurgicznego zaopatrzenia uszkodzonych struktur twarzy. Na podstawie przeglądu literatury omówione zostały postępowanie oraz istotne aspekty zaopatrzenia tego typu urazów. Rany cięte okolicy twarzy i ucha wymagają dokładnej oceny i odpowiedniego zaopatrzenia, by uzyskać prawidłowe gojenie i uniknąć powikłań. Słowa kluczowe: ślinianka przyuszna, przewód wyprowadzający ślinianki, małżowina uszna, rana cięta twarzy
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 3; 1-5
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies