Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "vilnius" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Przyczynek do biografii rodziny Durunczów
    A contribution to the biography of the Duruncza family
    Autorzy:
    Kološevska, Zita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40084943.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
    Tematy:
    Duruncza
    Erynczek
    Karaimi
    Wilno
    Karaims
    Vilnius
    Opis:
    Tekst dotyczy wileńskiego okresu rodziny Izaaka Duruncza, właścicieli fabryki tytoniu i sklepu tytoniowego. Ukazuje losy wdowy, Bejmy Duruncza oraz ich dzieci – Nazły/Anastazji, Mojżesza i Samuela –  jako spadkobierców, a także kontynuatorów działalności charytatywnej na rzecz rozbudowania kolonii karaimskiej w Wilnie.
    The text concerns the Vilnius period of the family of Izaak Duruncza, the owner of a tobacco factory and a tobacco shop. It shows the history of the widow, Bejma Duruncza, and their children - Nazły/Anastazja, Mojżesz and Samuel - as heirs, as well as continuators of charitable activities for the expansion of the Karaim colony in Vilnius.
    Źródło:
    Almanach Karaimski; 2023, 12; 113-158
    2300-8164
    Pojawia się w:
    Almanach Karaimski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mgr Nadzieja Rojecka (1898-1986), botanik i fitopatolog
    Mgr Nadzieja Rojecka (1898-1986), botanist and phytopathologist
    Autorzy:
    Gąsiorowski, Stefan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/11543301.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
    Tematy:
    Nadzieja Rojecka
    botanika
    fitopatologia
    Wilno
    Toruń
    Puławy
    botany
    phytopathology
    Vilnius
    Opis:
    W artykule przedstawiono dzieje życia i pracy naukowej Karaimki Nadziei Rojeckiej (1898-1986), która uzyskała magisterium z botaniki po studiach uniwersyteckich w Wilnie i Toruniu, a następnie pracowała w charakterze asystentki w Uniwersytecie Wileńskim i Toruńskim oraz w Stacji Ochrony Roślin w Wilnie i Toruniu, w końcu Instytucie Ochrony Roślin w Puławach. Należała w Polsce do wybitnych specjalistek w swojej dziedzinie badawczej.
    The article presents the history of the life and scientific work of Karaim Nadzieja Rojecka (1898-1986), who obtained her master's degree in botany after university studies in Vilnius and Toruń, and then worked as an assistant at the University of Vilnius and Toruń and at the Plant Protection Station in Vilnius and Toruń, and finally the Institute of Plant Protection in Puławy. She was one of the eminent specialists in her research field in Poland.
    Źródło:
    Almanach Karaimski; 2021, 10; 45-60
    2300-8164
    Pojawia się w:
    Almanach Karaimski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Glossa do karaimskiej sfragistyki
    Glossary for Karaite Sigillography
    Autorzy:
    Witkowski, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/979644.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
    Tematy:
    pieczęci
    Karaimskie organizacje
    Wilno
    Troki
    hachan
    hazzan
    seals
    Karaite orgaznizations
    Vilnius
    Opis:
    Very little is known about the Karaite seals used during time of the Polish-Lithuanian Commonwealth. The development of the administration in the Russian Empire forced Karaites to use these seals. However the new reality that emerged following the introduction of a new law in the Republic of Poland in 1936 offered them a chance to change some aspects of official Karaite iconography.
    Źródło:
    Almanach Karaimski; 2015, 4; 127-144
    2300-8164
    Pojawia się w:
    Almanach Karaimski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Protokoły z posiedzeń organizacji karaimskich w II Rzeczypospolitej (1924–1928)
    The Minutes of Karaite Organizations Based in the Republic of Poland (1924–1928)
    Autorzy:
    Witkowski, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/979649.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
    Tematy:
    Karaite organizations
    Vilnius
    Trakai
    Lutsk
    hachan
    hazzan
    social life
    religious life
    Opis:
    The minutes of the various social and religious Karaite organizations shed light on the most important questions of their existence in the Republic of Poland after WW I, when the Karaites had to reestablish their legal, religious and social position.
    Źródło:
    Almanach Karaimski; 2015, 4; 183-215
    2300-8164
    Pojawia się w:
    Almanach Karaimski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Karaimistyka jako nieodłączny element turkologii w Wilnie
    Karaim Studies as an Integral Part of the Turkology in Vilnius
    Autorzy:
    Kobeckaitė, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/440293.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
    Tematy:
    Orient studies
    Turcology
    Karaims
    Karaim studies
    Karaim language
    Tatars
    Lithuania
    Vilnius
    Trakai
    Polska
    Vilnius university
    Turks
    period between the two World wars
    revival
    national identity
    Opis:
    The main aim of this article is to describe the role played of two Turkic communities residing in the territory of the Great Duchy of Lithuania from the 14th century onwards – the Karaims and the Tatars – in the appearance and development of oriental and Turkological studies in Vilnius. A short overview of the state of Oriental Studies in Vilnius, in particular in Vilnius University in the 18th–19th centuries, and its correlation with the local “Orient”, is given in the first part of the article. Most of the article focuses on the period between the two world wars, when Karaim and Tatar scholars, educationists and spiritual leaders took a very active role in investigating and popularising their own cultural heritage and Turkic culture in general. Through publications in magazines, the activities of societies and communities, an available pool of effective and skilled experts Karaim and Tatars courses emerged in Vilnius as an equivalent subject to traditional Oriental Studies and Turkology. Their achievements paved the way for the great resurgence in national identity and the revival academic research and teaching on Lithuania’s national heritage after it regained its independence in 1990. Research on the Oriental heritage of the Lithuanian Grand Duchy was out of the question during the Soviet period. Today when linguistic and cultural studies and research on Karaim and Tatar culture have become an important feature of Turkology, the Oriental studies programme in Vilnius constitutes a relevant part of professional academic life.
    Źródło:
    Almanach Karaimski; 2014, 3; 65-78
    2300-8164
    Pojawia się w:
    Almanach Karaimski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    <i>Kolay Cumleler</i> w <i>Wypisach tureckich</i> Hadży Seraji Szapszała
    “Easy Sentences” in Seraya Shapshal’s “Wypisy tureckie” (“Turkish Chrestomathy”)
    Autorzy:
    Stanek, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/440289.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
    Tematy:
    Seraja Szapszał
    Nauczanie języka tureckiego
    Instytut Wschodoznawstwa w Wilnie
    Seraya Shapshal
    Turkish language teaching
    Eastern Europe Research Institute in Vilnius
    Opis:
    The teaching of the Turkish language in Poland posed many problems for teachers as there were no appropriate materials which could be used during lessons. Seraya Shapshal’s “Wypisy tureckie” (“Turkish Chrestomathy”) was the first comprehensive textbook that helped students learn Turkish. “Wypisy” consists of texts dealing with a variety of topics as well as a Turkish–Polish dictionary. This book is a good example of the difficulties a teacher or writer faces when preparing suitable materials. “Wypisy” was written in 1931–1932 and published in Vilnius; it is 140 pages in length, 83 pages of which are given over to the Turkish–Polish dictionary. The entire book was handwritten, which is probably the main reason why it contains many typos, i.e. the Turkish characters are written in the wrong way. In this paper only the first chapter is analysed, namely “Kolay Cumleler” (“Easy sentences”). The analysis focuses on grammatical (phonology, morphology, syntax) and lexical issues presented to the students in the initial phase of their Turkish language instruction.
    Źródło:
    Almanach Karaimski; 2014, 3; 89-106
    2300-8164
    Pojawia się w:
    Almanach Karaimski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Karaimi w Wilnie do wybuchu I wojny światowej
    Karaims in Vilnius Through the Outbreak of World War I
    Autorzy:
    Gąsiorowski, Stefan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/440349.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
    Tematy:
    Wilno
    osadnictwo
    zabór rosyjski
    wojsko
    cmentarz
    dom modlitwy
    Karaimi
    Vilnius
    immigration
    military
    cementary
    house of prayer
    Russian partitions of Poland
    Karaims
    Opis:
    This article explores the history of the Karaim community in Vilnius, from its beginnings up to the outbreak of World War I. A Karaim community was present in Vilnius in the 19th century, when the city came under Russian rule. They were attracted by the opportunities the city offered in terms of a better education and well-paid jobs. Some of them settled in Vilnius because of military service. They originated mainly from Trakai and nearby villages, but others came from all over the Russian Empire. The Karaim community developedgradually, and over the course of time Karaims established a presence not only in the local military garrison, but also in schools, government offices, and markets. Soon, it was necessary to erect a Karaim temple and cemetery, which was done thanks to the backing of the city authorities and the financial support of all Karaim communities in Russia. However, an independent Karaim community was only established later in the 20th century.
    Artykuł dotyczy dziejów społeczności karaimskiej w Wilnie od czasów zamierzchłych do wybuchu I wojny światowej, który to temat nie był dotychczas w kręgu zainteresowania nauki polskiej czy obcej. Nie można mówić o osadnictwie Karaimów w Wilnie w okresie średniowiecza czy czasach nowożytnych, ponieważ nastąpiło ono dopiero w XIX wieku, kiedy miasto to znalazło się pod zaborem rosyjskim. Do prężnie rozwijającej się stolicy Litwy przyciągała ich potrzeba lepszej edukacji i możliwości uzyskania dobrze płatnej pracy, a czasem wojskowy przydział. Docierali tam Karaimi głównie z pobliskich Trok i okolicznych wsi oraz z całego rosyjskiego imperium. Społeczność ta rozwijała się stopniowo i była coraz bardziej widoczna nie tylko w miejscowym wojskowym garnizonie, ale w także w szkołach, urzędach, na ulicach i targach miasta. Szybko pojawiła się również potrzeba wzniesienia własnego domu modlitwy i cmentarza, co udało się zrealizować dzięki przychylności władz miasta i wsparciu finansowym wszystkich gmin karaimskich w Rosji. Jednak własną niezależną gminę wileńscy Karaimi utworzyli dopiero w latach 20. XX wieku.
    Źródło:
    Almanach Karaimski; 2018, 7; 67-82
    2300-8164
    Pojawia się w:
    Almanach Karaimski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jerzy Jeremiasz Łopatto i jego Notatnik
    Jerzy Jeremiasz Lopatto and His Notebook
    Autorzy:
    Zajączkowska-Łopatto, Maria Emilia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/440364.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
    Tematy:
    Jerzy Łopatto
    Lukishki prison
    Vilnius
    the Vorkutastroj forced labor camp
    Koltubianka
    the Second Polish Corps
    the Royal Air Force
    British occupation zone
    Quakenbrück
    Opis:
    Jerzy Jeremiasz Łopatto (1896-1978) był piątym dzieckiem Józefa i Raisy z Juchniewiczów. Ukończył szkołę podchorążych w Odessie, walczył na frontach I wojny światowej, dwa razy ciężko ranny, wraz z bratem Aleksym walczył w pociągu pancernym „Na Moskwu”. Do Wilna wrócił w 1924 r. Ożenił się z Zofią Kobecką w 1926 i założył biuro melioracyjne. W 1934 r. przejechał wraz z żoną i trzema synami do majątku Szyłele w gminie Mejszagoła. Był dobrym gospodarzem, życzliwym sąsiadem, założyli z okolicznymi ziemianami kółko rolnicze. W nocy z 2 na 3 sierpnia 1940 r. przyjechało NKWD i zabrali go do więzienia Łukiszki w Wilnie. Oskarżony za przynależność do polskiej partii OZON (Obóz Zjednoczenia Narodowego), jako ziemianin na 140 ha dostał wyrok 8 lat( isprawitelno=trudowogo lagiera) poprawczego lagru pracy. Wywieziono go do Workuty. Wyszedł z lagru we wrześniu 1941 r. po podpisaniu przez gen. W. Sikorskiego układu z ambasadorem Iwanem Majskim w Londynie o wznowieniu stosunków dyplomatycznych polsko-sowieckich i utworzeniu armii polskiej w ZSRR.( Zwanego potocznie Paktem Sikorski – Majski) Dostał zaświadczenie ważne 3 miesiące, stwierdzające, że jest obywatelem polskim i udaje się do Buzułuku, gdzie zaczynały się formować Polskie Siły Zbrojne gen. W. Andersa. Zaciągnął się jako starszy szeregowy. Po opuszczeniu terytorium sowieckiego 30 marca 1943 r. zaczyna pisać „Notatnik”, nazwany „listy niewysłane” przedstawiając swoje losy dla żony i synów. Ten „Notatnik” ma 154 strony pisane wiecznym piórem Opisuje drogę jaką przebył : więzienie w Wilnie, pracę w lagrze, dojazd do Kołtubianki, a potem przez Guzar w Uzbekistanie, do Pahlevi w Iranie, Irak, Palestynę do Egiptu, skąd został oddelegowany do Anglii. Tam po ukończeniu kursów został przyjęty do Royal Air Force do Dywizjonu Budowy Lotnisk Nr 5029 /P/ w Portreath w Kornwalii i przerzucony do Brytyjskiej Strefy Okupacyjnej w Quakenbrücku. Ostatni zapis ma datę 31.XII 1946. Tam, w maju 1946 r. odszukał go najstarszy syn Emanuel i został wysłany do Florencji. Sierżant Jerzy Łopatto P-707496 pełnił służbę na stanowisku kierownika technicznego w Lotnictwie Polskim pod dowództwem brytyjskim w Anglii od 21 IV 1944 do 12 III 1947 i został zdemobilizowany wskutek przeniesienia go do Polskiego Korpusu Demobilizacyjnego (R.A.F). Nie doczekawszy się na przyjazd Żony i dwóch synów niepełnoletnich Jerzy Lopatto postanowił pojechać do nich do Wrocławia, aby się nimi zaopiekować.
    Jerzy Jeremiasz Lopatto (1896-1978) was the fifth child of Jozef Lopatto and his wife Raisa nee Juchniewicz. He graduated from cadet school in Odessa, fought at the front in World War I, was twice seriously wounded and fought alongside his brother Aleksy on the “Na Moskvu” (“To Moscow”) armoured train. In 1924 he came back to Vilnius, where he married Zofia Kobecka in 1926 and started his own land drainage office. In 1934 he moved with his wife and three sons to the Szylele estate in Mejszagoła district. He was a good landlord and a kind neighbour. He established a farmers’ association representing local landowners. On 3rd August 1940 NKVD arrested him in the middle of the night and sent him to Lukiszki prison in Vilnius. Accused of being a member of the Polish OZN Party (“Camp of National Unity”), being the landowner of 140 hectares of land, he was sentenced to 8 years in a corrective labour camp and was transported to Vorkuta. He was released from the labour camp in September 1941 after General W. Sikorski had signed an agreement in London with ambassador Iwan Majski restoring Polish-Soviet diplomatic relations and forming a Polish army in the USSR (the Sikorski–Majski Agreement). Jerzy Łopatto was issued a certificate valid for 3 months, confirming that he was of Polish nationality and was going to Buzuluk, where Polish armed forces were being assembled under the command of General W. Anders. He enlisted as a senior private. After leaving Soviet territory on 30th March 1943 he began writing his “Notebook”, entitled “Unsent Letters”, in which he described his wartime experiences to his wife and sons. This notebook consists of 154 pages written with a fountain pen. He describes the long journey he made: prison in Vilnius, work at the labour camp, the journey to Koltubianka, and then through Guzar in Uzbekistan to Pahlevi in Iran, and from there onto Iraq, Palestine and Egypt, from where in turn he was assigned to England. After having completed suitable courses, he was admitted to the Battalion of Airport Construction No. 5029/P/ of the Royal Air Force in Portreath/Cornwall and transferred to the British occupation zone in Quakenbrueck. The closing entry in the notebook was written in Quakenbrueck on 31st December 1946. There, in May 1946, his eldest son Emanuel found him and from there the young man was sent to his uncle in Florence. Sergeant Jerzy Lopatto P-707496 was on duty as a technical manager in the Polish Air Forces under British command in England from 21st April 1944 to 12th March 1947 and was demobilised as a result of being transferred to the Polish Demilitarization Corps (R.A.F). Having waited in vain for his wife and two under-age sons to reach Western Europe Jerzy Lopatto eventually decided to return to the family in Wroclaw in Poland in order to take care of them.
    Źródło:
    Almanach Karaimski; 2015, 4; 217-265
    2300-8164
    Pojawia się w:
    Almanach Karaimski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lidia Okulewiczówna - zapomniana asystentka hadżego Serai Szapszała
    Autorzy:
    Kološevska, Zita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40084947.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
    Tematy:
    Lidia Okulewiczówna Hansen
    Seraja Szapszał
    Koło Turkologów
    Instytut Naukowo-Badawczy Europy Wschodniej w Wilnie
    Muzeum karaimskie
    Turkologists' Circle
    The Eastern European Scientific-Research Institute in Vilnius
    Karaim Museum
    Opis:
    W tekście jest przedstawiona sylwetka Lidii Okulewiczównej-Hansen, asystentki wybitnego turkologa i znawcy kultury Wschodu prof. Serai Szapszała. Tekst prezentuje działalność Koła Turkologów, które działało przy Instytucie Naukowo-Badawczym Europy Wschodniej w Wilnie. Krótko są przedstawione losy muzeum karaimskiego po II wojnie światowej: nacjonalizacja jego zbiorów i życie codzienne hadży Serai Szapszała.
    The text presents the profile of Lidia Okulewiczówna-Hansen, assistant to the outstanding turkologist and expert on Eastern culture, prof. Serai Shapshal. The text presents the activities of the Turkologists' Circle, which operated at The Eastern European Scientific-Research Institute in Vilnius. The fate of the Karaim museum after World War II is briefly presented: the nationalization of its collections and the everyday life of Hajj Serai Shapshal.
    Źródło:
    Almanach Karaimski; 2023, 12; 83-112
    2300-8164
    Pojawia się w:
    Almanach Karaimski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies