- Tytuł:
-
Studia Ananiasza Zajączkowskiego nad staroosmańskim tłumaczeniem <i>Kalili i Dimny</i>
Ananiasz Zajączkowski’s Research on an Old Ottoman Translation of <i>Kalilah and Dimnah</i> - Autorzy:
- Jaromszko, Jacek
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/440295.pdf
- Data publikacji:
- 2014
- Wydawca:
- Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
- Tematy:
-
Ananiasz Zajączkowski
Kalilah and Dimnah
Panchatrantra
Old Ottoman
Old Anatolian
translation movements
Ottoman studies - Opis:
-
„Staroosmański przekład Kalili i Dimny ma znaczenie nie tylko jako zabytek językowy, ale także jako zabytek literacki. Nie może on być żadną miarą obojętny dla badaczy samego zbioru bajek Bidpaja i jego filjacyj. Jest to bowiem najstarsze znane nam tłumaczenie tureckie tej księgi […] – pisze Ananiasz Zajączkowski we wstępie do edycji staroanatolijskiego przekładu Kalili i Dimny. Egzemplarz został sporządzony z rozkazu Umūr Bega (ok. 1309-1347) z dynastii Aydın Oğulları, władającej terenami w okolicach dzisiejszego İzmiru, Aydın i Denizli. Zajączkowski szacuje, że manuskrypt musiał być sporządzony między rokiem 1309 (narodzinami Umūr Bega) a 1334 (śmierć ojca Umūra, Muḥammada). Zgodnie z tym możliwe jest utożsamienie autora przekładu Kalili i Dimny, Mesˁūda, z autorem perskiego tłumaczenia Süheyl-ü-Nevbahar o tym samym imieniu Takiemu utożsamieniu sprzeciwiają się kategorycznie tureccy uczeni Mehmed Fuad Köprülüzâde i Rif’at Kilisli. Zajączkowski obala argumenty uczonych, posiłkując się nie tylko konkretnymi przykładami z obu tekstów i ich relacjami intertekstualnymi, ale także statystyką nietypowych form leksykalnych. W artykule postaram się rozwinąć jego myśl, a także przedstawić zasługi, jakie w kwestii badań nad owym zabytkiem literackim można przypisać Zajączkowskiemu.
“The translation of Kalilah and Dimnah into Old Ottoman is important not only as a linguistic artefact, but also as a literary one. It can by no means be regarded as insignificant to those researching the collection of Bidpai’s fairy tales and its descendants. For it is the oldest known Turkish translation of this book […]” – writes Ananiasz Zajączkowski in his introduction to the Old Anatolian translation of Kalilah and Dimnah. The copy was drawn up at the behest of Umur Beg (circa 1309–1347) from the Aydın Oğullari dynasty, which ruled over the land of today’s İzmir, Aydın and Denizli. Zajączkowski estimates that the original text was written between 1309 (the year of the birth of Umur Beg) and 1334 (when Umur’s father, Muhammad, died). Accordingly, the translator of Kalilah and Dimnah, Mes’ud, may be regarded as the same Mes’ud who translated Süheyl-ü-Nevbahar. Two Turkish scholars, Mehmed Fuad Köprülüzade and Rif’at Kilisli, oppose this hypothesis. Zajączkowski refutes their arguments not only by using a number of specific examples from both texts and taking into consideration their inter-textual relationship, but also by drawing up statistics of rare lexical forms. In this paper I will try to develop Zajączkowski’s thought and present his contribution to the research on this literary artefact.
„Staroosmański przekład Kalili i Dimny ma znaczenie nie tylko jako zabytek językowy, ale także jako zabytek literacki. Nie może on być żadną miarą obojętny dla badaczy samego zbioru bajek Bidpaja i jego filjacyj. Jest to bowiem najstarsze znane nam tłumaczenie tureckie tej księgi […] – pisze Ananiasz Zajączkowski we wstępie do edycji staroanatolijskiego przekładu Kalili i Dimny. Egzemplarz został sporządzony z rozkazu Umūr Bega (ok. 1309-1347) z dynastii Aydın Oğulları, władającej terenami w okolicach dzisiejszego İzmiru, Aydın i Denizli. Zajączkowski szacuje, że manuskrypt musiał być sporządzony między rokiem 1309 (narodzinami Umūr Bega) a 1334 (śmierć ojca Umūra, Muḥammada). Zgodnie z tym możliwe jest utożsamienie autora przekładu Kalili i Dimny, Mesˁūda, z autorem perskiego tłumaczenia Süheyl-ü-Nevbahar o tym samym imieniu Takiemu utożsamieniu sprzeciwiają się kategorycznie tureccy uczeni Mehmed Fuad Köprülüzâde i Rif’at Kilisli. Zajączkowski obala argumenty uczonych, posiłkując się nie tylko konkretnymi przykładami z obu tekstów i ich relacjami intertekstualnymi, ale także statystyką nietypowych form leksykalnych. W artykule postaram się rozwinąć jego myśl, a także przedstawić zasługi, jakie w kwestii badań nad owym zabytkiem literackim można przypisać Zajączkowskiemu. - Źródło:
-
Almanach Karaimski; 2014, 3; 59-64
2300-8164 - Pojawia się w:
- Almanach Karaimski
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł