Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "peter" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Obrazy doktora Petera [K. Grodziska: Obrazy doktora Petera. Kraków 2014]
    The Paintings of Doctor Peter [K. Grodziska: Obrazy doktora Petera. Kraków 2014]
    Autorzy:
    Uljasz, Adrian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1901373.pdf
    Data publikacji:
    2019-01-10
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Janusz Peter
    album
    Opis:
    Przedmiotem recenzji jest album Obrazy doktora Petera, opracowany przez Karolinę Grodziską, wydany w 2014 r. w Krakowie.
    Review is devoted to the album Obrazy doktora Petera, edited by Karolina Grodziska, published in 2014 in Cracow.
    Źródło:
    Wieki Stare i Nowe; 2015, 9, 14; 92-95
    1899-1556
    2353-9739
    Pojawia się w:
    Wieki Stare i Nowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bardzo długi marsz: Niepokonani Petera Weira wobec prozy Sławomira Rawicza
    A very long walk: The Way Back by Peter Weir and Sławomir Rawicz’s creativity
    Autorzy:
    Kempna-Pieniążek, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/510893.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Peter Weir
    transnational cinema
    Opis:
    The Polish reaction to Peter Weir’s film The Way Back (2010) was centred on a discussion about the credibility of its literary prototype, Sławomir Rawicz’s book The long walk (1955). The author of the article does not discuss this con troversy; she prefers to concentrate on the adaptation that was chosen by the director, who combines different interpretations of the phenomenon of freedom in his movie. Weir’s approach can be regarded as transnational and such a perspective is suggested as a context for the interpretation of The Way Back. .
    Źródło:
    Postscriptum Polonistyczne; 2016, 1(17); 105-114
    1898-1593
    2353-9844
    Pojawia się w:
    Postscriptum Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hitler - dyktatura jednoosobowa
    Autorzy:
    Kartasiński, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/666158.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    recenzja
    Adolf Hitler
    III Rzesza
    Führer
    Peter Longerich
    Opis:
    Recenzja monografii przywódcy III Rzeszy pióra Petera Longericha, jednego z najwybitniejszych niemieckich historyków i autora dobrze przyjętych w Polsce biografii dwóch nazistowskich dygnitarzy („Goebbels. Apostoł diabła” oraz „Himmler. Buchalter śmierci”).  
    Źródło:
    Wieki Stare i Nowe; 2018, 13, 18; 273-281
    1899-1556
    2353-9739
    Pojawia się w:
    Wieki Stare i Nowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Recepcja idei postmodernizmu w pedagogice radykalnej Petera McLarena
    The Reception of Postmodernism in Peter McLaren’s Radical Pedagogy
    Autorzy:
    Kruszelnicki, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1808261.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-29
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Peter McLaren
    critical pedagogy
    postmodernism
    Marxism
    postmodern education
    Opis:
    The aim of this paper is to comprehensively reconstruct the reception of postmodernism in Peter McLaren’s critical/radical pedagogy. On a more general level, the article discusses the pedagogical perils of uncriticalinfatuation with poststructuralist and postmodernist principles of dismantling grand metanarratives and debunking the notions of truth, totality, and universalism and replacing them with the notions of pluralism and perspectivism. The author seeks to verify the statement that McLaren’s response to postmodern developments in philosophy and social theory is in as much similar to that of Henry Giroux’s that it produces a project of education informed by postmodern ideas. The thesis – advanced in the mid 1990s by Tomasz Szkudlarek – is refuted on the basis of thorough a analysis of both earlier and more contemporary texts of McLaren where the main tenets of postmodern theory are severely criticized. The argument about the evolution of McLaren’s thought from a cautious appropriation of some elements of postmodernism to its downright condemnation is supported by the theory of its increasing radicalization under the influence of Marxism. The alternative to the illusory radicality of postmodernism – denounced as affirming the status-quo – is “pedagogy of revolution,” which emerges as strictly political, interventionist praxis whose aim is no longer discourse analysis but concrete social struggle against the oppressive capitalist class relations.
    Źródło:
    Chowanna; 2020, 1(54); 1-37
    0137-706X
    2353-9682
    Pojawia się w:
    Chowanna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szczęśliwe ogrody dzieciństwa Literackie obrazy przestrzeni parkowej w powieści Piotruś Pan w Ogrodach Kensingtońskich Jamesa Matthew Barriego
    Happy Gardens of Childhood Literary Portrayals of Garden Space in James Matthew Barrie’s Novel Peter Pan in Kensington Gardens
    Autorzy:
    Wieczorkiewicz, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/534564.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    park
    Peter Pan
    James Matthew Barrie
    Kensington Gardens
    locus
    amoenus
    Opis:
    It is impossible to imagine London without its royal parks. One of the most beautiful among them is Kensington Gardens, forever connected with the figure of a boy who didn’t want to grow up: Peter Pan. This article provides an interpretation of James Matthew Barrie’s novel Peter Pan in Kensington Gardens (1906), centred mainly around literary portrayals of garden space, which becomes an embodiment of the paradise of childhood: Arcadia, a pleasant place, locus amoenus, allowing one to exist beyond evanescence, growing up and sadness. Kensington Gardens are London’s green island, primeval Neverland, where the fairy-tale and the magic are rooted: during a day it creates a playing space for “human children,” whereas at night it goes under the rule of Queen Mab and mysterious fairies. The outline of various interpretation paths which can be followed in Kensington Gardens are accompanied by the reproductions and analyses of Arthur Rackham’s illustrations, which in an outstanding way capture the whimsical genius of the author of Peter Pan.
    Źródło:
    Śląskie Studia Polonistyczne; 2018, 11, 1; 89-108
    2084-0772
    2353-0928
    Pojawia się w:
    Śląskie Studia Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Jestem swoim własnym dziadkiem” – spacjalizacja czasu w <i>Przeznaczeniu</i> Michaela i Petera Spierig
    “I’m My Own Grandpa”-Spatialization of Time in Michael and Peter Spierig’s <i>Predestination</i>
    Autorzy:
    Front, Sonia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/467826.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    przestrzeń
    czas
    spacjalizacja czasu
    zwrot przestrzenny
    Fredric Jameson
    Michael i Peter Spierig
    Przeznaczenie
    praktyka kulturowa
    space
    time
    spatialization of time
    spatial turn
    Michael and Peter Spierig’s Predestination
    cultural practice
    Opis:
    [abstrakt po polsku poniżej]Sonia FrontInstitute of English Cultures and LiteraturesFaculty of PhilologyUniversity of Silesia in KatowicePoland “I’m My Own Grandpa”-Spatialization of Time in Michael and Peter Spierig’s PredestinationAbstract: Spatialization of time, that is, presenting time in the categories of space, measuring and rationalizing it, was a very significant social process at the end of the 20th century. The “spatial turn,” as it is called by Fredric Jameson, is connected with a postmodern individual’s immersion in a perpetual present. The separation of the individual from the past and the future, which has resulted in the deconstruction of the subject’s temporality, was caused by the processes characteristic of late capitalism. Spatialization of time in postmodernism expresses the integrity of space and time, the changing relations between them and their new conceptualizations. These changes are reflected in post-classical cinema that is quite often characterized by modular temporality. The plots of those films are divided into spatio-temporal modules whose order is rearranged into a non-chronological syuzhet. Simultaneously, those films depict multifaceted human experience of time and the temporalization of space. Michael and Peter Spierig’s film Predestination (2014) blends the spatialization of time, characteristic of classical cinema, in which space and time are static entities, with post-classical nonlinear arrangement of the plot. Presenting space-time as static modules allows the directors to show subjectivity governed by the categories of space, rather than by the continuity over time. According to David Lewis, the identity of the protagonist, a time traveler, and his/her psychological continuity must be described by means of the differentiation between external time and personal time, because his/her identity relies on operating in spatialized time. Keywords: space, time, spatialization of time, spatial turn, Fredric Jameson, Michael and Peter Spierig’s Predestination, cultural practice Sonia FrontInstytut Kultur i Literatur AnglojęzycznychWydział FilologicznyUniwersytet Śląski w Katowicach „Jestem swoim własnym dziadkiem” – spacjalizacja czasu w Przeznaczeniu Michaela i Petera SpierigAbstrakt: Spacjalizacja czasu, czyli przedstawianie czasu w kategoriach przestrzeni, mierzeniu go i racjonalizowaniu, to bardzo ważny proces społeczny końca XX wieku. Zwrot ku przestrzeni, jak nazywa go Fredric Jameson, związany jest z zanurzeniem człowieka postmodernizmu w wiecznej teraźniejszości. Odcięcie jednostki od przeszłości i przyszłości, które doprowadziło do dekonstrukcji temporalności podmiotu, spowodowane zostało przez procesy charakterystyczne dla późnego kapitalizmu. Spacjalizacja czasu w postmodernizmie wyraża integralność czasu i przestrzeni, zmieniające się pomiędzy nimi relacje, a także ich nowe konceptualizacje. Zmiany te odzwierciedlone są w kinie post-klasycznym, które cechuje się niejednokrotnie temporalnością modularną. Fabuła takich filmów podzielona jest na moduły czasoprzestrzeni, których kolejność zostaje przearanżowana w niechronologiczny sjużet. Jednocześnie filmy te przedstawiają psychologiczne niejednorodne doświadczenie czasu ludzkiego oraz temporalizację przestrzeni. Film Michaela i Petera Spierig Przeznaczenie (Predestination, 2014) łączy uprzestrzennienie czasu, charakterystyczne dla filmu klasycznego, gdzie czas i przestrzeń to pasywne wymiary, z post-klasyczną nielinearną organizacją fabuły. Przedstawienie czasoprzestrzeni w formie statycznych modułów pozwala na pokazanie podmiotowości rządzonej nie ciągłością w czasie, ale poprzez kategorie przestrzeni. Zgodnie z wytycznymi Davida Lewisa, tożsamość bohatera – podróżnika w czasie – i jego ciągłość psychologiczna muszą zostać opisane za pomocą rozróżnienia pomiędzy czasem zewnętrznym a osobistym, gdyż tożsamość ta opiera się na operowaniu w uprzestrzennionym czasie. Słowa kluczowe: przestrzeń, czas, spacjalizacja czasu, zwrot przestrzenny, Fredric Jameson, Michael i Peter Spierig, Przeznaczenie, praktyka kulturowa
    [abstrakt po polsku poniżej]Sonia FrontInstitute of English Cultures and LiteraturesFaculty of PhilologyUniversity of Silesia in KatowicePoland “I’m My Own Grandpa”-Spatialization of Time in Michael and Peter Spierig’s PredestinationAbstract: Spatialization of time, that is, presenting time in the categories of space, measuring and rationalizing it, was a very significant social process at the end of the 20th century. The “spatial turn,” as it is called by Fredric Jameson, is connected with a postmodern individual’s immersion in a perpetual present. The separation of the individual from the past and the future, which has resulted in the deconstruction of the subject’s temporality, was caused by the processes characteristic of late capitalism. Spatialization of time in postmodernism expresses the integrity of space and time, the changing relations between them and their new conceptualizations. These changes are reflected in post-classical cinema that is quite often characterized by modular temporality. The plots of those films are divided into spatio-temporal modules whose order is rearranged into a non-chronological syuzhet. Simultaneously, those films depict multifaceted human experience of time and the temporalization of space. Michael and Peter Spierig’s film Predestination (2014) blends the spatialization of time, characteristic of classical cinema, in which space and time are static entities, with post-classical nonlinear arrangement of the plot. Presenting space-time as static modules allows the directors to show subjectivity governed by the categories of space, rather than by the continuity over time. According to David Lewis, the identity of the protagonist, a time traveler, and his/her psychological continuity must be described by means of the differentiation between external time and personal time, because his/her identity relies on operating in spatialized time. Keywords: space, time, spatialization of time, spatial turn, Fredric Jameson, Michael and Peter Spierig’s Predestination, cultural practice Sonia FrontInstytut Kultur i Literatur AnglojęzycznychWydział FilologicznyUniwersytet Śląski w Katowicach „Jestem swoim własnym dziadkiem” – spacjalizacja czasu w Przeznaczeniu Michaela i Petera SpierigAbstrakt: Spacjalizacja czasu, czyli przedstawianie czasu w kategoriach przestrzeni, mierzeniu go i racjonalizowaniu, to bardzo ważny proces społeczny końca XX wieku. Zwrot ku przestrzeni, jak nazywa go Fredric Jameson, związany jest z zanurzeniem człowieka postmodernizmu w wiecznej teraźniejszości. Odcięcie jednostki od przeszłości i przyszłości, które doprowadziło do dekonstrukcji temporalności podmiotu, spowodowane zostało przez procesy charakterystyczne dla późnego kapitalizmu. Spacjalizacja czasu w postmodernizmie wyraża integralność czasu i przestrzeni, zmieniające się pomiędzy nimi relacje, a także ich nowe konceptualizacje. Zmiany te odzwierciedlone są w kinie post-klasycznym, które cechuje się niejednokrotnie temporalnością modularną. Fabuła takich filmów podzielona jest na moduły czasoprzestrzeni, których kolejność zostaje przearanżowana w niechronologiczny sjużet. Jednocześnie filmy te przedstawiają psychologiczne niejednorodne doświadczenie czasu ludzkiego oraz temporalizację przestrzeni. Film Michaela i Petera Spierig Przeznaczenie (Predestination, 2014) łączy uprzestrzennienie czasu, charakterystyczne dla filmu klasycznego, gdzie czas i przestrzeń to pasywne wymiary, z post-klasyczną nielinearną organizacją fabuły. Przedstawienie czasoprzestrzeni w formie statycznych modułów pozwala na pokazanie podmiotowości rządzonej nie ciągłością w czasie, ale poprzez kategorie przestrzeni. Zgodnie z wytycznymi Davida Lewisa, tożsamość bohatera – podróżnika w czasie – i jego ciągłość psychologiczna muszą zostać opisane za pomocą rozróżnienia pomiędzy czasem zewnętrznym a osobistym, gdyż tożsamość ta opiera się na operowaniu w uprzestrzennionym czasie. Słowa kluczowe: przestrzeń, czas, spacjalizacja czasu, zwrot przestrzenny, Fredric Jameson, Michael i Peter Spierig, Przeznaczenie, praktyka kulturowa
    Źródło:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2017, 35
    1508-6305
    2544-3186
    Pojawia się w:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “We Need to Think of Future Generations and of Non-human Animals” An Interview with Peter Singer, Australian Philosopher, World-Famous Animal Ethicist
    „Musimy mieć na względzie przyszłe pokolenia i zwierzęta nie-ludzkie”. Wywiad z Peterem Singerem, australijskim filozofem, słynnym na świecie etykiem i orędownikiem praw zwierząt
    «Нам нужно думать о будущих поколениях и о живых существах, не относящихся к человеческому роду». Интервью с Питером Сингером, австралийским философом, всемирно известным специалистом по этике животных
    Autorzy:
    Kozhevnikova, Magdalena
    Singer, Peter
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20874755.pdf
    Data publikacji:
    2022-11-15
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Питер Сингер
    этика животных
    философия
    интервью
    Peter Singer
    etyka zwierząt
    filozofia
    wywiad
    animal ethics
    philosophy
    interview
    Źródło:
    Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies; 2022, 2 (10); 1-5
    2719-2687
    2451-3849
    Pojawia się w:
    Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dlaczego fleksiweganizm? [Recenzja książki Petera Singera Why Vegan? Eating Ethically. New York–London: Liveright Publishing Corporation, 2020]
    Why Flexi-Veganism? [A Review of Peter Singer’s book Why Vegan? Eating Ethically. New York–London: Liveright Publishing Corporation, 2020]
    Почему флексивеганство? [Рецензия на книгу Питера Сингера Why Vegan? Eating Ethically. New York–London: Liveright Publishing Corporation, 2020]
    Autorzy:
    Gzyra, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20874742.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-22
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    веганство
    флексивеганство
    Питер Сингер
    этика
    еда
    weganizm
    fleksiweganizm
    Peter Singer
    etyka
    jedzenie
    veganism
    flexi-veganism
    ethics
    food
    Opis:
    Peter Singer jest jednym z najbardziej wpływowych żyjących filozofów. Od połowy lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku jego rozważania etyczne związane z relacjami człowieka z innymi czującymi zwierzętami stanowią niezwykle istotny punkt odniesienia dyskusji, nie tylko akademickich. W ciągu dziesięcioleci aktywności filozofa zmieniły się jednak warunki społeczne i status niektórych praktyk, choćby weganizmu, któremu z pozoru jest poświęcona książka Singera Why Vegan? Eating Ethically. Filozof w żadnej z dotychczasowych publikacji nie analizował w sposób pogłębiony i wyczerpujący teorii i praktyki weganizmu. Tym większe były oczekiwania wobec Why Vegan? Niestety, analiza tej publikacji odsłania jej niedociągnięcia i braki.
    Питер Сингер — один из самых влиятельных ныне живущих философов. С середины семидесятых годов прошлого века его размышления на темы этики, касающиеся отношений человека с другими разумными животными, стали чрезвычайно важным ориентиром для дискуссий, причем не только научных. Однако за десятилетия деятельности философа изменились социальные условия и статус некоторых практик, в том числе веганства, к которым относится книга Сингера Why Vegan? Eating Ethically. Ни в одной из публикаций на сегодняшний день философ не дал подробного и исчерпывающего анализа теории и практики веганства, поэтому на книгу Why Vegan? возлагались большие ожидания. К сожалению, анализ этого издания выявляет его недочеты и недостатки.
    Peter Singer is one of the most influential philosophers alive. Since the mid-1970s, his ethical considerations related to the relationship between man and other sentient animals have been an extremely important point of reference for discussions, academic and otherwise. Over the several decades of Singer’s philosophical activity, however, the social conditions and status of some practices have changed. This is also the case of the practice of veganism, a topic to which Singer’s book Why Vegan? Eating Ethically seems to be devoted. In none of his previous publications has Singer analyzed in an in-depth and exhaustive way the theory and practice of veganism, a fact which had raised the public’s expectations for Why Vegan? Unfortunately, the analysis of this book reveals its shortcomings and deficiencies.
    Źródło:
    Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies; 2022, 1 (9); 1-6
    2719-2687
    2451-3849
    Pojawia się w:
    Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krisen und Nebenkrisen in österreichischen Corona-Romanen
    Kryzysy i ich implikacje w austriackich powieściach o pandemii koronawirusa
    Crises and secondary crises in Austrian Corona novels
    Autorzy:
    Jeleč, Marijana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27315968.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Krise
    Covid-19
    Pandemie
    Gegenwartsliteratur
    Einschränkungen
    Marlene Streeruwitz
    Maria Jelenko
    Peter Zimmermann
    kryzys
    pandemia
    literatura współczesna
    ograniczenia
    Crisis
    pandemic
    Contemporary literature
    limitations
    arlene Streeruwitz
    Opis:
    In Reaktion auf die gegenwärtige Pandemie entstehen in der österreichischen Gegenwartsliteratur Romane mit einer Pandemie-Krisen-Thematik. Der Beitrag analysiert, auf welche Weise die aktuelle Pandemie und der Umgang mit den daraus entstandenen Krisen in Marlene Streeruwitz‘ Roman So ist die Welt geworden, Maria Jelenkos Roman Quarantäne und Peter Zimmermanns Roman Corona 2021. Beginn einer neuen Welt literarästhetisch verhandelt werden. Er sucht Antworten auf die Fragen, wie Einschränkungen im öffentlichen Leben empfunden werden und inwiefern literarische Krisendarstellungen transformierende Potenziale bieten können.
    Reakcją na obecną pandemię jest pojawienie się we współczesnej literaturze austriackiej powieści podejmujących temat wywołanego nią kryzysu. Niniejszy artykuł stanowi analizę literackich i estetycznych podejść do obecnej pandemii oraz wynikających z niej kryzysów. Przedmiotem analizy są powieści So ist die Welt geworden Marlene Streeruwitz, Quarantäne Marii Jelenko oraz Corona 2021. Beginn einer neuen Welt Petera Zimmermanna. Artykuł jest również próbą odpowiedzi na pytanie, jak odbierane są ograniczenia w życiu publicznym i w jakim stopniu literackie przedstawienia kryzysów mają potencjał transformacyjny.
    In response to the current pandemic, novels with a pandemic crisis topic are being created in contemporary Austrian literature. The article analyzes how the current pandemic is presented in literary terms and how the resulting crises are dealt with in Marlene Streeruwitz’s novel So ist die Welt geworden, Maria Jelenko’s Quarantäne and Peter Zimmermann’s Corona 2021. Beginn einer neuen Welt in terms of literary aesthetics. Answers are sought to the questions of how restrictions in public life are perceived and to what extent literary depictions of crises can offer potential.
    Źródło:
    Wortfolge. Szyk Słów; 2022, 6; 1-15
    2544-4093
    Pojawia się w:
    Wortfolge. Szyk Słów
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Komentarz do bibliografii przekładów literatury słowackiej w Polsce w 2015 roku
    A commentary on the bibliography of Slovak literary translations in Poland in 2015
    Komentár k bibliografii prekladov slovenskéj literatúry v Poľsku v 2015 roku
    Autorzy:
    Buczek, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/487076.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    slovenská literatúra v Poľsku
    umelecký preklad
    Pavol Rankov
    Peter Krištúfek
    Maroš Krajňak
    Jana Beňová
    Radovan Brenkus
    Pavol Hudák
    Slovak literature in Poland
    literary translation
    Jana Beňova
    Opis:
    Autor článku skúma najnovšie preklady slovenskej literatúry v Poľsku v roku 2015. Medzi veľmi dobrých a známych slovenských autorov, ktorých preklady boli nedávno publikované, patria súčasní a moderní predstavitelia mladej generácie (Pavol Rankov, Peter Krištúfek, Maroš Krajňak, Jana Beňová) a staršej generácie (Pavel Vilikovský, Daniela Kapitáňová). Ich knihy boli veľmi dobre prijaté poľskými príjemcami a to vedie k tomu, že slovenská literatúra v Poľsku je čítaná s rastúcim záujmom. Tento článok berie do úvahy aj poľské preklady slovenskej poézie. Z prieskumu vyplýva neustále znižovanie počtu prekladov tohto druhu literatúry. V roku 2015 boli publikované len tri malé antológie poézie. Týmto spôsobom slovenskú poéziu zastupuje niekoľko menej známych miestnych básnikov (Radovan Brenkus a Pavol Hudák).
    The author of the article considers the latest translations of Slovak literature in Poland in 2015. Among very well -known and valued Slovak authors whose translations have been published recently are contemporary and modern authors of the younger generation (Pavol Rankov, Peter Krištúfek, Maroš Krajňak, Jana Beňova) and the older generation (Pavel Vilikovský, Daniela Kapitáňová). Their books were very well received by Polish recipients and it occurs that Slovak literature in Poland is read with steadily growing interest. The article concerns Polish translations of Slovak poetry as well. The survey shows a decreasing number of translations of this kind of literature. In 2015 only three small anthologies of poetry were published. In this way, Slovak poetry was represented by a few local poets (Radovan Brenkus and Pavol Hudák).
    Źródło:
    Przekłady Literatur Słowiańskich; 2016, 7, 2; 131-144
    1899-9417
    2353-9763
    Pojawia się w:
    Przekłady Literatur Słowiańskich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Vytváření kacíře. Případ Bolka V. Opolského
    The making of a heretic. The case of Bolko V of Opole
    Kreowanie kacerza. Przypadek Bolka V Opolskiego
    Autorzy:
    Radek, David
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1018612.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-15
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Bolko V Opolski
    herezja
    Jan Długosz
    Kaspar Borgeni
    Petr Eschenloer
    Eneas Silvius Piccolomini
    strategie narracyjne
    ruch husycki
    Bolko V of Opole
    heresy
    Peter Eschenloer
    Eneas Silvio Piccolomini
    narrative strategies
    the Hussite movement
    Opis:
    Cílem předkládané studie je poukázat na rozšířené stereotypy a topoi, které byly využívané středověkými kronikáři při popisech tzv. heretických hnutí. V centru mé pozornosti byla postava opolského knížete Bolka V. (ok. 1400-1460), který nechvalně proslul již za svého života spojenectvím s husitskými vojsky. Pro mnohé autory nejenom ze slezského prostředí se tím stal husitou a kacířem. I kroky, které Bolek V. podnikal po husitských válkách, upoutaly v negativním smyslu pozornost dobových autorů (např. Jana Dlugosze, Petra Eschenloera, Eneáše Silviuse Piccolominiho nebo Kaspara Borgeniho). Jak jsem se pokusil doložit v tétostudii, pro mnohé z výše zmíněných autorů byla důležitější podpora Jiřího z Poděbrad ze strany Bolka V. (Petr Eschenloer, Kaspar Borgeni) nebo útoky, které podnikal vůči polskému království ve čtyřicátých a padesátých letech patnáctého století (Jan Dlugosz) než samotné spojenectví s husity, ke kterému došlo na začátku třicátých let. Právě kroky, které opolský kníže podnikal na dobové politické mapě, byly důvodem, proč jej doboví kronikáři popisovali jako kacíře. V jejich popisech nalezneme celou řadu stereotypů a rétorických figur, jež byly ve středověku běžně vztahovány vůči tzv. kacířům. Bolkovi V. byla připisována především pýcha, jakožto závažný hřích, kterého by se správný křesťan měl vyvarovat. Část autorů takéupozorňovala na Bolkův nekřesťanský sexuální život, E. S. Piccolomini v této souvislosti zpochybňoval také jeho příčetnost. Častým stereotypem jsou poukazy na Bolkovo spojenectví s ďáblem či temnými silami. Specifickým stereotypem, který můžeme spojit s opolským knížetem, je poté učenost. V případě Bolka V. poukazoval Kaspar Borgeni na skutečnost, že šlo o studenta pražské univerzity. Jak jsem se pokusil doložit, toto tvrzení nelze brát doslovně, protože studium v Praze nelze prokázat žádným dalším pramenem. Kaspar Borgeni jej využil jako jeden z narativních prostředků, které měly dobového čtenáře přesvědčit, že opolský kníže byl skutečně odsouzeníhodným heretikem. Takto utvořený obraz Bolka V. vykazuje velkou životnost a s tvrzeními o herezi opolského knížete se můžeme setkat ještě dnes. 
    Celem niniejszego studium jest zwrócenie uwagi na rozpowszechnione stereotypy i toposy, które były wykorzystywane przez średniowiecznych kronikarzy przy opisach tzw. ruchu husyckiego. W centrum mojej uwagi znalazła się postać księcia opolskiego Bolka V (ok. 1400-1460), który niechlubnie wsławił się w ciągu swego życia sojuszem z wojskami husyckimi. Dla wielu autorów nie tylko ze środowiska śląskiego stał się poprzez ten fakt husytą i kacerzem. Także działania, które Bolko V podejmował po wojnach husyckich, wnegatywnym znaczeniu przyciągnęły uwagę współczesnych mu autorów (np.: Jana Długosza, Petra Eschenloera, Eneas Silviusa Piccolominiego czy Kaspara Borgeniego). Jak starałem się udowodnić w tym studium, dla wielu z wyżej wymienionych autorów ważniejsze było wsparcie przez Bolka V króla Jerzego z Podiebradów (Petr Eschenloer, Kaspar Borgeni), czy też ataki które kierował przeciwko polskiemu królestwu w latach czterdziestych i pięćdziesiątych piętnastego wieku (Jan Długosz), aż po sam sojusz z husytami, do którego doszło na początku lat trzydziestych. Właśnie te kroki, które książę opolski czynił na ówczesnej mapie politycznej, sprawiły, że współcześni mu kronikarze opisywali go jako kacerza. W opisach tej postaci znajdziemy cały szereg stereotypów i figur retorycznych, które były w średniowieczu stosowane powszechnie wobec tzw. kacerzy. Bolkowi V była przypisywana przede wszystkim pycha jako ciężki grzech, którego prawdziwy chrześcijanin powinien się wytrzegać. Część autorów zwracała uwagę na niechrześcijańskie życie seksualne Bolka V, E. S. Piccolomini w tym kontekście wątpił także w jego poczytalność. Częstym stereotypem są odwołania do związków Bolka z diabłem czy ciemnymi mocami. Specyficznym stereotypem, który możemy łączyć z księciem opolskim, jest także uczoność. W przypadku Bolka V Kaspar Borgeni wskazywał na fakt, że chodziło o studenta uniwersytetu praskiego. Jak starałem się wykazać, takiego twierdzenie nie należy brać dosłownie, ponieważ studiów w Pradze nie można udowodnić żadnym kolejnym źródłem. Kaspar Borgeni wykorzystał je jako jeden ze środków narracyjnych, który miały ówczesnego czytelnika przekonać, że książę opolski był rzeczywiście godnym potępienia heretykiem. Stworzony w ten sposób obraz Bolka V cechuje się wielką żywotnością, a z twierdzeniami o herezji księcia opolskiego możemy spotkać się jeszcze dziś.
    The aim of the present study is to draw attention to the common stereotypes and literary topoi, which were used by medieval chroniclers to describe the so-called Hussite movement. I focus on the person of Bolko V (ca. 1400—1460), the Duke of Opole, who became infamous as an ally of the Hussite troops. For that reason, numerous authors, not only from Silesia, described him as a Hussite and heretic. Also the actions taken by Bolko V after the Hussite wars attracted the attention of his contemporary writers (e.g. Jan Długosz, Peter Eschenloer, Eneas Silvio Piccolomini, Kaspar Borgeni) in a negative way. As I try to show in my study, to a number of the authors mentioned above, the most important thing was Bolko V’s support for King George of Podĕbrady (Peter Eschenloer, Kaspar Borgeni), his attacks on the Polish Kingdom in the 1440s and 1450s (Jan Długosz), and his ally with the Hussites at the beginning of the 1430s. Those very actions taken by the Duke of Opole on the political map of his age decided about the fact that his contemporary chroniclers depicted him as a heretic. In the descriptions of his person we can find numerous stereotypes and rhetorical figures that were commonly used in the Middle Ages to refer to heretics. First of all, Bolko V is accused of pride, a deadly sin that a true Christian should avoid. Some authors mention Bolko V’s non-Christian sexual misconduct, and E. S. Piccolomini in this context additionally doubts his accountability. A common stereotype is the accusation of contacts with the Devil or dark powers. A peculiar stereotype is the Duke of Opole’s learnedness. Kaspar Borgeni mentions Bolko V’s studies at the University of Prague. As I try to show, the information concerning Bolko’s studies in Prague cannot be proven with any other source. Kaspar Borgeni uses that claim as one of his narrative figures in order to convince his readers that the Duke of Opole really was a censurable heretic. The picture of Bolko V created in such a way was very lively and the claims concerning the Duke of Opole’s heresy are formulated even today.
    Źródło:
    Średniowiecze Polskie i Powszechne; 2020, 12; 121-140
    2080-492X
    2353-9720
    Pojawia się w:
    Średniowiecze Polskie i Powszechne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies