Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ghetto," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Mizocz - palimpsest
    Mizocz - A Palimpsest
    Autorzy:
    Suszek, Ewelina
    Parfeniuk, Natalia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699614.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Mizocz
    Mizocz ghetto
    Opis:
    Natalia Parfeniuk, Ewelina Suszek, Mizocz - A Palimpsest
    Natalia Parfeniuk, Ewelina Suszek, Mizocz - palimpsest
    Źródło:
    Narracje o Zagładzie; 2018, 4; 400-408
    2450-4424
    Pojawia się w:
    Narracje o Zagładzie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pewien wieczór jesienny
    One Autumn Evening
    Autorzy:
    Kulerski, Wiktor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699430.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    las
    getto
    Falenica
    Międzylesie
    Jeremi Przybora
    forest
    ghetto
    Opis:
    This article focuses on the writing process of Juliusz Krzyżewski’s “Idée fixe” and the Shoah connotations of this poem. As it is shown in the text, the Winogórowie – a Jewish family – and the Mrozińscy – a Polish family – had been friends whose contact and mutual help did not cease when the Winogórowie were ghettoised in Falenica. It is argued that this situation was made possible by the forest separating Międzylesie from Falenica. In this forest, the poet, who later inscribed himself as a witness in “Idée fixe,” met girls escaping from the ghetto. Not only does the author of this article ponder upon the question why Krzyżewski has left these events unmentioned for so many years, but also he attempts to present not just the poet, but the poetry as a witness.
    Autor szkicu rekonstruuje zawiłą historię powstania wiersza Juliusza Krzyżewskiego Idée fixe i wskazuje na jego związki z Zagładą. Przypomina wojenne losy żydowskiej rodziny Winogórów zaprzyjaźnionej z polską rodziną Mrozińskich. Rodziny te, mimo zamknięcia Winogórów w getcie w Falenicy, kontaktowały się i pomagały sobie. Z ustaleń autora wynika, że ważną rolę we wzajemnych kontaktach odegrał las dzielący Międzylesie od Falenicy. To tam wymykające się z getta dziewczęta spotkał poeta, który później przedstawił siebie w Idée fixe jako świadka. Badacz stara się zrozumieć także, dlaczego Krzyżewski tak długo ukrywał zdarzenia, które zobaczył, i pokazać nie tylko poetę, ale przede wszystkim poezję w roli świadka.
    Źródło:
    Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 313-317
    2450-4424
    Pojawia się w:
    Narracje o Zagładzie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pewien wieczór jesienny
    One Autumn Evening
    Autorzy:
    Kulerski, Wiktor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699462.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    las
    getto
    Falenica
    Międzylesie
    Jeremi Przybora
    forest
    ghetto
    Opis:
    This article focuses on the writing process of Juliusz Krzyżewski’s “Idée fixe” and the Shoah connotations of this poem. As it is shown in the text, the Winogórowie – a Jewish family – and the Mrozińscy – a Polish family – had been friends whose contact and mutual help did not cease when the Winogórowie were ghettoised in Falenica. It is argued that this situation was made possible by the forest separating Międzylesie from Falenica. In this forest, the poet, who later inscribed himself as a witness in “Idée fixe,” met girls escaping from the ghetto. Not only does the author of this article ponder upon the question why Krzyżewski has left these events unmentioned for so many years, but also he attempts to present not just the poet, but the poetry as a witness.
    Autor szkicu rekonstruuje zawiłą historię powstania wiersza Juliusza Krzyżewskiego Idée fixe i wskazuje na jego związki z Zagładą. Przypomina wojenne losy żydowskiej rodziny Winogórów zaprzyjaźnionej z polską rodziną Mrozińskich. Rodziny te, mimo zamknięcia Winogórów w getcie w Falenicy, kontaktowały się i pomagały sobie. Z ustaleń autora wynika, że ważną rolę we wzajemnych kontaktach odegrał las dzielący Międzylesie od Falenicy. To tam wymykające się z getta dziewczęta spotkał poeta, który później przedstawił siebie w Idée fixe jako świadka. Badacz stara się zrozumieć także, dlaczego Krzyżewski tak długo ukrywał zdarzenia, które zobaczył, i pokazać nie tylko poetę, ale przede wszystkim poezję w roli świadka.
    Źródło:
    Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 313-317
    2450-4424
    Pojawia się w:
    Narracje o Zagładzie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Na fundamencie braku. "Ghetto potępione" czytane na nowo
    Buttressless. Re-reading of "The Decried Ghetto"
    Autorzy:
    Magiera, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/784420.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Kazimiera Alberti
    gender issues
    identity issues
    feminist approach
    The Decried Ghetto
    questione di genere
    problemi d’identità
    prospettiva femminista
    Ghetto potępione
    kwestie płci
    problemy tożsamościowe
    perspektywa feministyczna
    Opis:
    L’articolo è un tentativo di reinterpretazione del romanzo di Kazimiera Alberti, Il ghetto condannato, attraverso nuovi strumenti teorici e metodologie, tra cui la Decostruzione di Derrida e la prospettiva femminista. La protagonista principale del racconto, Rosa Grünszpann, non solo si tormenta con il senso di colpa e con i propri pregiudizi nei confronti del gruppo etnico, dal quale ella stessa proviene e allo stesso tempo combatte con le questioni di genere. Questi tre elementi sono indissolubilmente collegati fra loro. Così, Rosa, aiutando le persone della sua casa famiglia, del ghetto, cerca di far fronte alle proprie paure, al disgusto ed ai problemi di identità.
    The paper is an attempt to analyse and interpret one of Kazimiera Alberti’s novel, The Decried Ghetto / Ghetto potępione, using new theoretical tools and methodology, i.a. Derrida’s deconstruction and feminist approach. The novel’s main character, Róża Grünszpann, not only torments herself with self-reproach and her own prejudices towards ethnic group, she came from – she also struggles with gender perception. These three factors are inseparably connected. Hence, Róża – by helping people from her childhood home, the ghetto – tries to manage her own fears, repulsion and identity issues.
    Źródło:
    Fabrica Litterarum Polono-Italica; 2019, 1; 97-116
    2658-185X
    Pojawia się w:
    Fabrica Litterarum Polono-Italica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tematyka Zagłady na lekcjach polskiego – szansa budowania otwartości
    The Holocaust at Polish language classes. A chance for openness
    Autorzy:
    Jaskółowa, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/511083.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Ida Fink’s The Journey
    the Holocaust
    ghetto
    forced labour in Germany
    Jews
    Opis:
    The article author claims that Ida Fink’s The Journey can help attract young readers’ attention to the traumatic experiences of Jews during World War II. The analysis of the events described in the novel and, above all, the behaviour of the main character and the narrator, helps to create an understanding and empathic attitude towards the suffering of others. The article author claims that reading texts written by people who survived the Holocaust can initiate reflection that condemns racist and xenophobic behaviour and statements.
    Źródło:
    Postscriptum Polonistyczne; 2018, 2 (22) Glottodydaktyka wśród dzieci i młodzieży wobec wyzwań wielo-, transkulturowości i ruchów migracyjnych; 239-251
    1898-1593
    2353-9844
    Pojawia się w:
    Postscriptum Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The New Opportunities in Korczakian Documentary Research. Love and Friendship Among Pupils in the Orphans’ Home
    New Opportunities in Korczakian Documentary Research. Love and Friendship Among Pupils in the Orphans’ Home
    Autorzy:
    Lasota, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40051681.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Chaja (Helenka) Lewi
    Janusz Korczak
    Stefania Wilczyńska
    Dom Sierot
    mikrohistoria
    Ghetto Fighters’ House Archive
    Orphans’ Home
    microhistory
    Opis:
    The main aim of this article is to show an example of the new opportunities in Korczakian research. They have arisen due to the development of digital history and recently donated or hitherto unused archival resources. The article also adopts the perspective of deepening the knowledge of those aspects of the Korczak research field that is not directly related to Janusz Korczak, his biography and pedagogy. I consider it important to explore the topics and biographies of people around Korczak, not only Stefania Wilczyńska, but also children, educators or staff. The more complete the picture of Korczak’s universe, the better we will understand the multidirectional influences and connections between individuals and topics. My ambition was also to introduce non-Polish-speaking researchers to Korczak source materials that are rarely translated from Polish. My preliminary research, based on almost unknown sources from the archives of Lohamei Ha’Getaot in Israel (Ghetto Fighters’ House Archives), served as an example of how to take advantage of new opportunities. I adopted a microhistorical approach and analyzed personal documents, primarily letters of the pupils of the Orphans’ Home from 1938/1939–1941. The content of the sources made it possible to look at love and friendship relationships among the teenagers in the Orphans’ Home. I also discuss the topics of love and friendship in the pedagogical context of Janusz Korczak’s approach. Their intimate stories complement the knowledge of the history and functioning of the Orphans’ Home that we get from Korczak’s writings, Wilczyńska’s texts and other documents. In turn, the intrapersonal and interpersonal skills that can be captured in the sources I examined allow us to assume that also in the aspect of love and friendship relations, we can capture the positive impact of the Orphans’ Home on its pupils.
    Głównym celem artykułu jest propozycja szerszego wykorzystywania w badaniach korczakowskich nowych możliwości, które pojawiły się w związku z rozwojem historii cyfrowej oraz niedawno przekazanymi lub niewykorzystywanymi dotąd zasobami archiwalnymi. W artykule przyjmuję również perspektywę pogłębiania znajomości tych aspektów korczakowskiego pola badawczego, które nie są bezpośrednio związane z Januszem Korczakiem, jego biografią i pedagogiką. Uważam za istotne eksplorowanie tematów i biografii osób znajdujących się w otoczeniu Korczaka, nie tylko Stefanii Wilczyńskiej, ale również dzieci, bursistów czy pracowników. Im pełniejszy będzie obraz korczakowskiego uniwersum, tym lepiej będziemy rozumieć wielokierunkowe wpływy i powiązania pomiędzy osobami i tematami. Moją ambicją było także przybliżenie badaczom i badaczkom niepolskojęzycznym rzadko tłumaczonych z polskiego korczakowskich materiałów źródłowych. Jako przykład wykorzystania nowych możliwości posłużyły moje wstępne badania, oparte na niemal nieznanych źródłach z zasobu archiwum Lohamei HaGeta'ot w Izraelu (Ghetto Fighters' House Archives). Przyjąłem podejście mikrohistoryczne i dokonałem analizy dokumentów osobistych, przede wszystkim listów wychowanek i wychowanków Domu Sierot z lat 1938/1939 – 1941. Zawartość źródeł pozwoliła przyjrzeć się relacjom miłosnym i przyjacielskim wśród nastoletnich podopiecznych Domu Sierot. Intymne historie, rozgrywające się w tym gronie, stanowią uzupełnienie wiedzy o historii i sposobie funkcjonowania Domu Sierot, którą czerpiemy z pism Korczaka, tekstów Wilczyńskiej oraz innego rodzaju dokumentów. Umiejętności intrapersonalne oraz interpersonalne, które można uchwycić w badanych przeze mnie źródłach, pozwalają zaś przypuszczać, że również w aspekcie relacji miłosnych i przyjacielskich możemy uchwycić pozytywny wpływ Domu Sierot na jego wychowanków i wychowanki.
    Źródło:
    Chowanna; 2022, 2(59); 1-26
    0137-706X
    2353-9682
    Pojawia się w:
    Chowanna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przełamując spojrzenie Orfeusza. Praca (anty)archiwalna Brachy L. Ettinger
    Diverting Orpheus’s Gaze. (Anti-)archival Work of Bracha L. Ettinger
    Autorzy:
    Kisiel, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1181947.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Bracha L. Ettinger
    teoria macierzy
    Eurydice
    Orfeusz
    archiwum
    fotografia i Zagłada
    getto w Mizoczu
    matrixial theory
    Orpheus
    archive
    photography and the Holocaust
    the Mizoch ghetto
    Opis:
    Seria malarska Brachy L. Ettinger Eurydice w dużej mierze opiera się na historycznym zdjęciu z likwidacji getta w Mizoczu dnia 14 października 1942. Fotografia ta, przedstawiająca nagie kobiety i dzieci czekające na egzekucję, staje się dla Ettinger bazą, na którą artystka nakłada kolejne warstwy farby. Trudno jednak określić tę sztukę mianem archiwalnej. Swoimi działaniami artystycznymi Ettinger próbuje uwolnić się z oków reprezentacji, wykonując tym samym, jak staram się pokazać, pracę (anty)archiwalną. Szkic ten bada związki twórczości Ettinger z archiwum fotograficznym. Po pierwsze, staram się wykazać niewystarczalność archiwum i zidentyfikować Ettingeriańskie próby jego przepracowania. Po drugie, przybliżam termin spojrzenia w psychoanalitycznej teorii macierzy. Spojrzenie widza – niczym wzrok Orfeusza, odsyłający Eurydykę do zaświatów – może ponownie uśmiercić kobiety z Mizocza; Ettinger stara się przełamać ten impas.
    Bracha L. Ettinger’s artistic series, Eurydice, is grounded upon a historical photograph from the liquidation of the Mizoch ghetto on 14 October 1942, depicting naked women and children waiting to be executed. The artist treats this picture as a basis of her artworks and covers it with layers of paint. It is, however, difficult to identify this art as archival. By means of her artistic procedures, Ettinger endeavours to free her paintings from the bounds of representation; what she does is – as I claim – (anti-)archival work. This article aims at studying the relation between Ettinger’s oeuvre and the photographic archive. First, I try to point out the insufficiency of the archive and to identify Ettingerian attempts to work it through. Second, I discuss the notion of the gaze in the matrixial psychoanalysis. Just as the look of Orpheus sends Eurydice back to the Underworld, the spectator’s gaze may kill the women from Mizoch again; this is the impasse Ettinger strives to break.
    Źródło:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2020, 41; 97-110
    1508-6305
    2544-3186
    Pojawia się w:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wydobywając (żydowskość) Seweryna Pollaka
    Recalling (the Jewishness of) Seweryn Pollak
    Autorzy:
    Szulc-Woźniak, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699378.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Seweryn Pollak
    Grzegorz Pollak
    Wanda Grodzieńska
    poezja
    żydowska tożsamość
    powstanie w getcie warszawskim
    Koło Polonistów Słuchaczów Uniwersytetu Warszawskiego
    poetry
    Jewish Identity
    The Warsaw Ghetto Uprising
    Circle of Polish Philology Students of the University of Warsaw
    Opis:
    This article focuses on Seweryn Pollak’s poetry, despite him being known first and foremost as an essayist and translator. Although meeting mixed and negative reviews (including his own), Pollak’s poetry is not only a space where personal and fascinating accounts, memories, conversations with the loved ones, and farewells collide, but also the precise genre which the author chooses to talk of his Jewish ancestry, which is left unmentioned in his narrative works, including those addressed to his family and friends. Among Pollak’s poems, there are texts devoted to the Shoah that actualise the sense of danger and alienation; these painful recollections, although dictated by fear, happen to be the poems where self-reflection becomes sharp and thorough, whilethe poetic persona – predominant. Searching for an insightful perspective on Pollak and his work, this article turns to his captivating handwritten texts with a special emphasis put on the collections of letters exchanged between him and his wife, Wanda Grodzieńska.  
    Artykuł przybliża sylwetkę Seweryna Pollaka, znanego przede wszystkim jako tłumacz i eseista, oraz koncentruje się na jego twórczości poetyckiej. Liryka autora Wypraw za trzy morza, oceniana różnie, często krytycznie (również przez niego samego), jest miejscem niezwykłych, osobistych wyznań, wspomnień, rozmów z najbliższymi i pożegnań. To tu, w poezji, Pollak mówi także o swoim żydowskim pochodzeniu, o którym milczy w tekstach prozatorskich, nawet adresowanych do bliskich. Istotne miejsce w lirycznych tomach Pollaka zajmują wiersze zawracające ku Zagładzie, aktualizujące poczucie zagrożenia i obcości. W utworach rozdrapujących rany pamięci, dyktowanych przez lęk, rozpoznanie siebie jest przenikliwe i śmiałe, a poetyckie „ja” –  najwyraźniejsze. Poszukując możliwie szerokiej perspektywy dla przedstawienia Pollaka, autorka odwołuje się do interesujących materiałów rękopiśmiennych – zwłaszcza do tomów korespondencji poety z żoną Wandą Grodzieńską.
    Źródło:
    Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 199-217
    2450-4424
    Pojawia się w:
    Narracje o Zagładzie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wydobywając (żydowskość) Seweryna Pollaka
    Recalling (the Jewishness of) Seweryn Pollak
    Autorzy:
    Szulc-Woźniak, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699416.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Seweryn Pollak
    Grzegorz Pollak
    Wanda Grodzieńska
    poezja
    żydowska tożsamość
    powstanie w getcie warszawskim
    Koło Polonistów Słuchaczów Uniwersytetu Warszawskiego
    poetry
    Jewish Identity
    The Warsaw Ghetto Uprising
    Circle of Polish Philology Students of the University of Warsaw
    Opis:
    This article focuses on Seweryn Pollak’s poetry, despite him being known first and foremost as an essayist and translator. Although meeting mixed and negative reviews (including his own), Pollak’s poetry is not only a space where personal and fascinating accounts, memories, conversations with the loved ones, and farewells collide, but also the precise genre which the author chooses to talk of his Jewish ancestry, which is left unmentioned in his narrative works, including those addressed to his family and friends. Among Pollak’s poems, there are texts devoted to the Shoah that actualise the sense of danger and alienation; these painful recollections, although dictated by fear, happen to be the poems where self-reflection becomes sharp and thorough, whilethe poetic persona – predominant. Searching for an insightful perspective on Pollak and his work, this article turns to his captivating handwritten texts with a special emphasis put on the collections of letters exchanged between him and his wife, Wanda Grodzieńska.  
    Artykuł przybliża sylwetkę Seweryna Pollaka, znanego przede wszystkim jako tłumacz i eseista, oraz koncentruje się na jego twórczości poetyckiej. Liryka autora Wypraw za trzy morza, oceniana różnie, często krytycznie (również przez niego samego), jest miejscem niezwykłych, osobistych wyznań, wspomnień, rozmów z najbliższymi i pożegnań. To tu, w poezji, Pollak mówi także o swoim żydowskim pochodzeniu, o którym milczy w tekstach prozatorskich, nawet adresowanych do bliskich. Istotne miejsce w lirycznych tomach Pollaka zajmują wiersze zawracające ku Zagładzie, aktualizujące poczucie zagrożenia i obcości. W utworach rozdrapujących rany pamięci, dyktowanych przez lęk, rozpoznanie siebie jest przenikliwe i śmiałe, a poetyckie „ja” –  najwyraźniejsze. Poszukując możliwie szerokiej perspektywy dla przedstawienia Pollaka, autorka odwołuje się do interesujących materiałów rękopiśmiennych – zwłaszcza do tomów korespondencji poety z żoną Wandą Grodzieńską.
    Źródło:
    Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 199-217
    2450-4424
    Pojawia się w:
    Narracje o Zagładzie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies