Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "The canon law" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Sharing the Eucharist? Critical Comments from a Canonical Perspective on the Statement “Together at the Lord’s Table” (2019) of the Ecumenical Study Group of Protestant and Catholic Theologians
Autorzy:
Dvořáček, Jiří
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40275186.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
ecumenism
canon law
“Together at the Lord’s Table”
intercommunion
norms on reserved crimes
Opis:
The following article analyses the statement of the Ecumenical Study Group of Protestant and Catholic Theologians entitled “Together at the Lord’s Table” (2019) from the perspective of canon law of the Latin Church. First, it briefly presents the content of the statement, then it summarises the opinion of the Congregation for the Doctrine of the Faith. The article shows that the alternate participation in the Protestant and Catholic service of celebrating the Lord’s Supper / Eucharist by virtue of baptism alone is problematic from the perspective of Catholic canon law. Canon law builds on Catholic ecclesiology and sacramentology, based on the connection between baptism and the Church as well as the Church, the ministerial priesthood, and the celebration of the Eucharist. The article, then, shows the instruments of canon law for the protection of the Catholic faith regarding the apostolic succession as the only valid condition for presiding over the Eucharistic community and the Eucharist as the substantial presence of Christ. In the final chapter, the implications of participation in ecumenical worship for the Catholic faithful will be summarised. The participation of Protestants in Catholic worship, as proposed by the Statement, is not explicitly regulated by canon law. The CIC, in Canon 844 § 4, lays down only the conditions under which Protestants may licitly receive selected sacraments (the Eucharist, the anointing of the sick and the sacrament of penance), while for a valid reception of the Eucharist their baptism alone enables them.
Poniższy artykuł analizuje oświadczenie Ekumenicznej Grupy Studyjnej Teologów Protestanckich i Katolickich "Razem przy stole Pańskim" (2019) z perspektywy prawa kanonicznego Kościoła łacińskiego. Najpierw krótko przedstawia treść oświadczenia, a następnie streszcza opinię Kongregacji Nauki Wiary. Artykuł pokazuje, że naprzemienne uczestnictwo w protestanckim i katolickim nabożeństwie sprawowania Wieczerzy Pańskiej / Eucharystii na mocy samego chrztu jest problematyczne z perspektywy katolickiego prawa kanonicznego. Prawo kanoniczne opiera się na katolickiej eklezjologii i sakramentologii, bazując na związku między chrztem a Kościołem, jak również Kościołem, kapłaństwem służebnym i celebracją Eucharystii. Następnie artykuł ukazuje instrumenty prawa kanonicznego dla ochrony wiary katolickiej w odniesieniu do sukcesji apostolskiej jako jedynego ważnego warunku przewodniczenia wspólnocie eucharystycznej oraz Eucharystii jako realnej obecności Chrystusa. W ostatnim rozdziale zostaną podsumowane implikacje uczestnictwa w kulcie ekumenicznym dla wiernych katolickich. Proponowany przez Deklarację udział protestantów w kulcie katolickim nie jest jednoznacznie uregulowany przez prawo kanoniczne. CIC, w can. 844 § 4, określa jedynie warunki, pod którymi protestanci mogą w sposób licencjonowany przyjmować sakramenty selektywne (Eucharystia, namaszczenie chorych i sakrament pokuty), natomiast do ważnego przyjęcia Eucharystii uzdalnia ich jedynie chrzest.
Źródło:
Ecumeny and Law; 2022, 10, 2; 119-134
2353-4877
2391-4327
Pojawia się w:
Ecumeny and Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pillars of the System of ius matrimoniale canonicum According to Remigiusz Sobański
Filary systemu ius matrimoniale canonicum w ujęciu Remigiusza Sobańskiego
Piliers du système du ius matrimoniale canonicum vus par Remigiusz Sobański
Autorzy:
Pastwa, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25734355.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Remigiusz Sobański
metodologia prawa kanonicznego
małżeństwo
sakrament małżeństwa
zgoda małżeńska
zasada nierozerwalności małżeńskiej
favor matrimonii
ius connubii
zasada eo ipso sacramentum
favor fidei
methodology of the canon law
matrimony
sacrament of matrimony
matrimonial consent
principle of matrimonial indissolubility
principle eo ipso sacramentum
méthodologie du droit canonique
mariage
consentement matrimonial
principe d’indissolubilité matrimoniale
principe eo ipso sacramentum
favor fide
sacrement du mariage
Opis:
“The Gaudium et spes Constitution does not approach [matrimony] a priori—as the Casti connubii Encyclical did—but, instead, it analyzes the reality of matrimony as it is reflected in the Christian consciousness shaped by the teaching of the Church.” This characteristic sentence, derived from Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne [Silesian Studies in History and Theology] (1968), which debuted at that time on the market of theological periodicals, shows in itself the epistemological sensitivity and sharp methodical sense of the Author and the Executive Editor of the periodical. This study adopts a hypothesis, which suggests that in this and similar lines of the famous article from 1969—perfectly set in the current of the conciliar aggiornamento—a key to understanding the phenomenon and scientific format of the work of Rev. Professor Remigiusz Sobański (1930–2010) appeared. Positive verification of this hypothesis is not in doubt: the experience of half a century of work as a scientist and person with real-life experience (a judge and officials in the Katowice Tribunal) and the related fact that he has become an undisputed authority in the field of canonical matrimonial law, resulted in the Author’s exposition of the systemic principles of the codified ius matrimoniale (CIC 1983). This finding makes it necessary to reflect, with sharpened attention, on the title area “Pillars of the system of ius matrimoniale canonicum according to Remigiusz Sobański” in the following order: (1) “the principle of matrimonial indissolubility” (irrevocabilis consensus personalis—vinculum indissolubile), (2) “the principle [that] shapes from within all the canonical norms on marriage” (favor matrimonii), (3) “the principle of the right to marriage” (ius connubii), (4) “sacrament— one of the structural elements of the Church” (sacramentum matrimoni; principles: eo ipso sacramentum and favor fidei).
“Konstytucja Gaudium et spes nie podchodzi [do małżeństwa] a priori – jak to czyniła jeszcze encyklika Casti connubii, lecz analizuje rzeczywistość małżeńską tak, jak ona przedstawia się w świadomości chrześcijańskiej uformowanej przez naukę Kościoła.” To charakterystyczne zdanie, wyjęte z debiutujących podówczas na rynku periodyków teologicznych Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne (1968), już samo w sobie zdradza wrażliwość epistemologiczną i wyostrzony zmysł metodyczny twórcy i redaktora naczelnego czasopisma. W niniejszym opracowaniu przyjęto hipotezę, że w tym i podobnych wersach głośnego artykułu z 1969 roku – znakomicie osadzonych w nurcie soborowego aggiornamento – objawił się klucz do zrozumienia fenomenu i naukowego formatu twórczości Księdza Profesora Remigiusza Sobańskiego (1930-2010). Pozytywna weryfikacja tej hipotezy nie budzi wątpliwości: półwiecze pracy naukowca i bogata praktyka (sędziego i oficjała w trybunale katowickim) oraz związany z tym fakt, że stał się on niekwestionowanym autorytetem w dziedzinie kanonicznego prawa małżeńskiego, zaowocowały autorską ekspozycję zasad systemowych skodyfikowanego ius matrimoniale (CIC 1983). Ustalenie to każe z wyostrzoną uwagą reflektować tytułowy obszar filarów systemu ius matrimoniale canonicum według R. Sobański, w następującej kolejności: (1) “zasada nierozerwalności małżeńskiej” (irrevocabilis consensus personalis – vinculum indissolubile), (2) “ zasada, [która] inspiruje wszystkie przepisy kanoniczne dotyczące małżeństwa”(favor matrimonii), (3) “zasada prawa do małżeństwa” (ius connubii), (4) “sakrament – jeden z elementów strukturalnych Kościoła” (sacramentum matrimoni; zasady: eo ipso sacramentum i favor fidei).
« La Constitution Gaudium et Spes n’aborde pas [le mariage] a priori – comme le faisait encore l’encyclique Casti Connubii – mais analyse la réalité du mariage telle qu’elle se présente dans la conscience chrétienne formée par l’enseignement de l’Église. » Cette phrase caractéristique, extraite de la revue théologique Silesian Historical-Theological Studies (1968), qui a fait en ce temps-là ses débuts sur le marché, trahit déjà à elle seule la sensibilité épistémologique et le sens méthodologique aigu du fondateur et rédacteur en chef de la revue. La présente étude adopte l’hypothèse que c’est dans cette phrase et dans les phrases similaires du célèbre article de 1969 – bien intégrées dans le courant de l’aggiornamento conciliaire – qu’a été révélée la clé de la compréhension du phénomène et du format scientifique de l’œuvre du Révérend Professeur Remigiusz Sobański (1930–2010). La vérification positive de cette hypothèse ne soulève aucun doute : un demi-siècle de travail académique, une riche pratique (juge et fonctionnaire au tribunal de Katowice) ainsi que le fait connexe qu’il est devenu une autorité incontestable dans le domaine du droit canonique du mariage, ont abouti à l’exposition par l’auteur des principes systémiques du ius matrimoniale codifié (CIC 1983). Cette constatation rend nécessaire une réflexion approfondie sur les titres des piliers du système du ius matrimoniale canonicum selon R. Sobanski, dans l’ordre suivant : (1) « le principe de l’indissolubilité conjugale » (irrevocabilis consensus personalis – vinculum indissolubile), (2) « le principe [qui] inspire toute la législation canonique sur le mariage » (favor matrimonii), (3) « le principe du droit au mariage » (ius connubii), (4) « le sacrement – un des éléments structuraux de l’Église » (sacramentum matrimoni ; principes: eo ipso sacramentum et favor fidei).
Źródło:
Philosophy and Canon Law; 2022, 8, 2; 1-26
2450-4955
2451-2141
Pojawia się w:
Philosophy and Canon Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synods and Synodality in Austrian Church after the Second Vatican Council
Synodes et synodalité dans l’Église autrichienne après le Concile Vatican II
Sinodi e sinodalità nella Chiesa austriaca dopo il Concilio Vaticano II
Autorzy:
Rees, Wilhelm
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046990.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Synodality
canon law
the Second Vatican Council
the Republic of Austria
Codex Iuris Canonici
synodalité
droit canonique
concile vatican ii
république d’autriche
codex iuris canonici
sinodalità
diritto canonico
concilio vaticano ii
repubblica d’austria
Opis:
Synods have a long tradition in the ecclesiastical history, though their significance varied in different epochs of the Roman Catholic Church. Within the European area, synods gained in importance after the Second Vatican Council, although they appeared in a new or rather modified form. This also applies to the diocesan synods and the Austrian Synodal Process (1973/1974), which took place after and has been celebrated by the supporters of the Second Vatican Council.
Les synodes ont une longue tradition dans l’histoire ecclésiastique, bien que, dans l’Église catholique romaine, leur importance ait varié selon les époques. En Europe, les synodes ont suscité de l’intérêt après le Concile Vatican II, bien qu’ils soient apparus sous une forme nouvelle ou plutôt modifiée. Cela vaut également pour les synodes diocésains et le processus synodal autrichien (1973/1974) qui a eu lieu un peu plus tard et a été organisé par les leaders d’opinion du Concile Vatican II.
I sinodi hanno una lunga tradizione nella storia ecclesiastica, anche se la loro importanza variava nella Chiesa cattolica romana a seconda delle epoche. In Europa, i sinodi acquisirono importanza dopo il Concilio Vaticano II, sebbene in quel momento apparissero in una forma nuova o piuttosto modificata. Ciò vale anche per i sinodi diocesani e per il processo sinodale austriaco (1973/1974) che ebbe luogo un po’ più tardi ed fu organizzato dai promotori del pensiero del Concilio Vaticano II.
Źródło:
Ecumeny and Law; 2020, 8; 37-59
2353-4877
2391-4327
Pojawia się w:
Ecumeny and Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fundamental Rights—Comparison of the Approaches in the Canon Law and in the Civil Law
Leggi fondamentali: confronto di prospettive del diritto canonico e del diritto civile
Lois fondamentales : les perspectives du droit canonique et celles du droit civil à comparer
Autorzy:
Přibyl, Stanislav
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035641.pdf
Data publikacji:
2020-12-18
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Church law
civil law
natural law
human rights
fundamental rights and freedoms
duties and rights of the faithful
constitution
the Code of Canon Law
salvation
law
law making
Christians
Catholic Church
rule of law
diritto ecclesiastico
diritto civile
diritto naturale
diritti umani
diritti e libertà
fondamentali
obblighi e diritti dei fedeli
costituzione
codice di diritto
canonico
salvezza
diritto
processo legislativo
cristiani
chiesa cattolica
stato
di diritto
droit ecclésial
droit civil
droit naturel
droits de l’homme
droits et libertés fondamentaux
obligations et droits des fidèles
code de droit canonique
salut
droit
élaboration des lois
chrétiens
église catholique
état de droit
Opis:
The Code of Canon Law of 1983 came up with a list of obligations and duties of the Catholic faithful. This list is analogical to those of the charters of fundamental rights and freedoms found in the documents of international law and in the constitutions of democratic countries. the inspiration of church law by civilian law was a reality from the very beginnings of the development of Canon Law: first by Roman Law, in the modern world by complex codifications of civil law, and after Vatican II also the idea of universal human rights. The specifics of the Catholic Church in relation to a democratic state is the incorporation of the subject of law into the Church through baptism which brings, above all, duties and obligations. Thus the catalogue which may now be seen in the Code contains first and foremost a list of duties, not rights, which are not stressed in the modern state. In fact, the modern state has very few demands; often just the payment of taxes and compulsory school attendance. The article deals with the individual obligations and rights found in the Code of Canon Law and compares them with their analogies in constitutions. The concept of civil and canonical norms tends to get closer primarily in the case of inspiration by natural law, whereas the obligations of the faithful represent a specifically ecclesiastical goals, for which no analogy in civil law can be found. After all, the supreme law of the Church is the salvation of souls, indeed, the state does not have such a supernatural goal.
Il Codice di Diritto Canonico del 1983 ha introdotto un elenco di doveri e diritti dei fedeli laici. È analogo agli elenchi caratteristici dei diritti e delle libertà fondamentali contenuti nei documenti di diritto internazionale e nelle costituzioni dei paesi democratici. L’ispirazione della Chiesa al diritto civile è stata una realtà sin dall’inizio del diritto canonico: prima attraverso il diritto romano, poi, nel mondo moderno, attraverso complesse codificazioni del diritto civile, e dopo il Concilio Vaticano II, attraverso le idee dei diritti umani universali. Una caratteristica specifica della Chiesa cattolica rispetto a uno Stato democratico è l’incorporazione del soggetto di diritto nella Chiesa attraverso il battesimo, ciò che porta con sé tutti i diritti e gli obblighi. In questo modo, il catalogo dei diritti e degli obblighi, che ora esiste nel codice, include principalmente un elenco di questi ultimi. I diritti sono invece messi in evidenza dallo Stato moderno. In effetti, lo Stato moderno impone pochi obblighi ai suoi cittadini; spesso si tratta solo di pagare le tasse e di obbedire alla costrizione dell’istruzione obbligatoria. Il presente articolo tratta dei singoli obblighi e diritti contenuti nel Codice di Diritto Canonico e li confronta con i corrispondenti obblighi e diritti contenuti nelle costituzioni. Il concetto di norme civili e canoniche è simile, soprattutto se ispirato alla legge naturale. I doveri dei fedeli, invece, rappresentano fini ecclesiastici specifici, e in questo caso è difficile stabilire un’analogia con il diritto civile. Soprattutto, la legge suprema della Chiesa è la salvezza delle anime, e lo Stato non ha un obiettivo così soprannaturale.
Le Code de droit canonique de 1983 a dressé une liste de devoirs et de droits propres aux fidèles laïcs. Elle est analogue aux listes de droits et libertés fondamentaux contenus dans les documents de droit international et dans les constitutions des pays démocratiques. Le fait que l’Église se soit inspirée du droit civil est une réalité qui remonte aux origines du droit canonique : tout d’abord à travers le droit romain, puis, dans le monde moderne, à travers des codifications complexes du droit civil, et après le Concile Vatican II, à travers les idées de droits humains universels. Une caractéristique spécifique de l’Église catholique par rapport à l’État démocratique est l’incorporation du sujet de droit dans l’Église par le baptême, qui entraîne tous un ensemble de droits et obligations. De cette manière, ce catalogue des droits et obligations qui existe désormais dans le code comprend principalement la liste de ces dernières. Ce sont au contraire les droits qui sont mis en évidence par l’État moderne. En fait, l’État moderne impose peu d’obligations à ses citoyens; souvent, il ne s’agit que de payer ses impôts et de suivre l’enseignement obligatoire. L’article traite des obligations et droits individuels contenus dans le Code du droit canon et les compare aux obligations et droits correspondants contenus dans les constitutions. Les concepts de normes civiles et de normes canoniques sont comparables, notamment parce que toutes deux s’inspirent du droit naturel. Les devoirs des fidèles, en revanche, représentent un objectif spécifique de l’Église et, dans ce cas, il est difficile d’établir une analogie avec le droit civil. Par-dessus tout, la loi majeure de l’Église reste le salut des âmes, alors que l’État ne poursuit pas un but surnaturel de ce type.
Źródło:
Philosophy and Canon Law; 2020, 6; 73-95
2450-4955
2451-2141
Pojawia się w:
Philosophy and Canon Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Boloński doktorat z prawa Wawrzyńca ze Słupcy (1517)
Wawrzyniec of Słupca’s Bologna Doctorate in Law (1517)
Autorzy:
Sroka, Stanisław A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955681.pdf
Data publikacji:
2021-12-03
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Universität Bologna im 16. Jahrhundert
Wawrzyniec ze Słupcy
kanonisches Recht
Universität Krakau im 16. Jahrhundert
Scholasteramt von Kjelzy
Uniwersytet Boloński w XVI wieku
prawo kanoniczne
Uniwersytet Krakowski w XVI wieku
scholasteria kielecka
University of Bologna in the sixteenth century
Wawrzyniec of Słupca
canon law
University of Krakow in the sixteenth century
Kielce scholastics
Opis:
W artykule zaprezentowano karierę Wawrzyńca ze Słupcy, ze szczególnym uwzględnieniem uzyskania przez niego doktoratu z prawa kanonicznego w Bolonii w 1517 roku. Boloński doktorat otworzył Wawrzyńcowi drogę do uniwersyteckiej kariery, wcześniej był on bowiem notariuszem publicznym, przyjął też niższe święcenia (akolitat). W 1521 roku wszedł w skład kolegium prawniczego Uniwersytetu Krakowskiego. Uzyskał też beneficja kościelne w postaci scholasterii kieleckiej i kanonii sandomierskiej. Ze względu na rychłą śmierć w 1528 roku kariera uniwersytecka Wawrzyńca ze Słupcy była krótka. Podczas egzaminu doktorskiego towarzyszyli mu w Bolonii jego koledzy ze studiów lub też inni Polacy, którzy byli tam wówczas przejazdem i chcieli zobaczyć na własne oczy przebieg egzaminu doktorskiego. Byli to: Jan Rybieński, prepozyt kruszwicki i kanonik gnieźnieński oraz poznański, Jan Łącki, kanonik poznański, a także Jan Międzyrzecki, Jan Łaski, Maciej Śliwnicki i Stanisław Szczawiński. W uniwersyteckich źródłach bolońskich zostali oni określeni mianem studentów bolońskich oraz kleryków diecezji gnieźnieńskiej, poznańskiej i ołomunieckiej. W artykule omówiono ich intelektualną drogę, często w historiografii mniej znaną, jak również pokazano, ale już bardziej skrótowo, ich późniejsze kariery.
Stanisław Sroka’s article presents the career of (Lawrence) of Słupca, with particular emphasis on his obtaining a doctorate in canon law in Bologna in 1517. The Bologna doctorate opened a way for Wawrzyniec to a university career, because earlier he was a public notary and he also accepted the minor orders (acolyte). In 1521, he became a member of the law college of the University of Kraków. He also obtained church benefices in the form of the Kielce scholastery (scholasteria) and the Sandomierz canonry. Due to his imminent death in 1528, the university career of Wawrzyniec of Słupca was short. During the doctoral exam, he was accompanied in Bologna by his fellow students or other Poles who were there at the time and wanted to witness the doctoral proceedings. This group included: Jan Rybieński, provost of Kruszwica and canon of Gniezno and Poznań, Jan Łącki, canon of Poznań, as well as Jan Międzyrzecki, Jan Łaski, Maciej Śliwnicki and Stanisław Szczawiński. In the sources at the University of Bologna, they were referred to as students of Bologna and seminarians of the Dioceses of Gniezno, Poznań and Olomouc. Sroka discusses their intellectual paths, often omitted in historiography, and briefly describes their subsequent careers.
In dem Artikel wird der Werdegang von Laurenz von Slupca (Wawrzyniec ze Słupcy) unter besonderer Berücksichtigung seiner Promotion im kanonischen Recht im Jahre 1517 in Bologna dargestellt. Der Bologna-Doktorat eröffnete ihm den Weg zu einer Universitätskarriere. Zuvor war er als öffentlicher Notar tätig und hatte auch niedere Weihen (Akolyth) erhalten. 1521 wurde er Mitglied von Collegium Iuridicum der Universität Krakau. Er erhielt auch kirchliche Pfründe, und zwar das Scholasteramt von Kjelzy (Kielce) und das Kanonikeramt von Sandomir (Sandomierz). Wegen seines frühen Todes im Jahre 1528 war die Universitätskarriere von Laurenz von Slupca von kurzer Dauer. Während seiner Doktorprüfung wurde er in Bologna von seinen Kommilitonen bzw. von anderen Polen begleitet, die sich dort zu dieser Zeit auf der Durchreise aufhielten und den Ablauf der Doktorprüfung mit eigenen Augen sehen wollten: Jan Rybieński — Propst von Kruschwitz (Kruszwica) und Kanoniker von Gnesen und Posen, Jan Łącki — Kanoniker von Posen, sowie Jan Międzyrzecki, Jan Łaski, Maciej Śliwnicki und Stanisław Szczawiński. In den Quellen der Universität Bologna werden sie als Bologneser Studenten und Kleriker der Diözesen Gnesen, Posen und Olmütz bezeichnet. Der Autor des Artikels beschäftigt sich mit ihrem intellektuellen Werdegang, der in der Geschichtsschreibung oft weniger bekannt ist, und stellt zugleich dar, wenn auch in kürzerer Form, ihre späteren Karrieren.
Źródło:
Średniowiecze Polskie i Powszechne; 2021, 13; 220-240
2080-492X
2353-9720
Pojawia się w:
Średniowiecze Polskie i Powszechne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies