Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Stuttering" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Społeczny aspekt jąkania – wskazówki dla jąkających się i ich rodziców / opiekunów oraz nauczycieli i logopedów
    The social aspect of stammering – practical instructions for stammering people, their parents/legal guardians, teachers and speech therapists
    Autorzy:
    Bijak, Elżbieta
    Kamińska, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/667463.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    stuttering
    stammering
    therapy
    speech therapy
    help
    instructions
    Opis:
    The authors who are speech therapists in the field of logopaedics dealing discuss the therapy of people who stammer taking into account the social aspect. They present some practical instructions concerning the process of speech therapy so as to answer the questions asked by people who stammer, their parents/legal quardians, teachers and therapists.
    Źródło:
    Logopedia Silesiana; 2013, Logoepdia Silesiana nr 2; 168-180
    2300-5246
    2391-4297
    Pojawia się w:
    Logopedia Silesiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie technik poznawczo-behawioralnych w leczeniu stanów logofobii. Studium przypadku
    Cognitive Behavioural Techniques in Logophobia Treatment: A Case Study
    Autorzy:
    Chęciek, Mieczysław
    Kozłowska-Stoch, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/667495.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    logophobia
    cognitive behavioural techniques
    stuttering
    psychological therapy
    therapy plan
    Opis:
    Basing on a case study, this article presents the theoretical and practical investigations into the use of cognitive behavioural techniques in the logophobia therapy. It discusses the role of psychological therapy in the context of fluency of speech disorders and analyses cognitive behavioural techniques. Moreover, it presents the practical application of cognitive behavioural trends, taking into consideration the implications of speech therapy. The case study is devoted to a man diagnosed with physiological stuttering of a mixed, tonic-clonic type, and deep logophobia. The subject of this article is a therapy plan, its results for the patient, and recommendations it poses for future treatment. The case study reveals the positive influence of psychological therapy on the patient’s progress in the context of fluency of speech and decrease in the fear of speaking.
    Źródło:
    Logopedia Silesiana; 2018, 7; 139-153
    2300-5246
    2391-4297
    Pojawia się w:
    Logopedia Silesiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola filmów w kształtowaniu właściwych postaw wobec jąkania się. Refleksje z polskich projekcji filmu When I stutter
    The role of films in shaping appropriate attitudes towards stuttering. Reflections from screenings of the film When I stutter in Poland
    Autorzy:
    Płusajska-Otto, Agnieszka
    Myszka, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2128604.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-02
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    stuttering
    videos
    survey
    shaping social attitudes
    social awareness
    attitudes towards stuttering
    jąkanie
    filmy
    sondaż
    kształtowanie postaw społecznych
    świadomość społeczna
    postawy wobec jąkania
    Opis:
    Na tle innych zaburzeń mowy jąkanie nie wykazuje wysokiej frekwencji. Dotyczy jednak osób w różnym wieku z różnych środowisk, żyjących w różnych czasach i miejscach. Dla osób z nim się zmagających często stanowi źródło frustracji i stresu. Niestety – jak wykazują badania – w całym społeczeństwie poziom wiedzy na temat jąkania nie jest zbyt wysoki, a osoby mówiące niepłynnie często doświadczają negatywnych reakcji społecznych (wyśmiewanie, drwina, niska ocena ich potencjału). Potwierdzają to badania z wykorzystaniem wystandaryzowanych narzędzi: POSHA-S/C oraz POSHA-S-Child. Do przyczyn upowszechniania się stereotypowego obrazu jąkania i mitów na ten temat zaliczyć można m.in. portretowanie tego zjawiska w filmach fabularnych. Należy mieć jednak nadzieję, że powstające w ostatnich latach filmy dokumentalne mogą przyczynić się do zmiany tego obrazu.W niniejszym artykule podjęto próbę oceny, czy skonfrontowanie studentów z treścią pełnometrażowego filmu dokumentalnego o jąkaniu (When I stutter – „Czasami się jąkam”) może wpłynąć na zmianę percepcji tego zjawiska wśród respondentów, a przede wszystkim na zmianę postaw społecznych wobec jąkania i na zmianę stereotypowego postrzegania osób jąkających się. Badania metodą sondażu diagnostycznego przeprowadzono na grupie 158 studentów z dwóch polskich uczelni (Uniwersytet Rzeszowski i Państwowa Uczelnia im. Stefana Batorego w Skierniewicach). Ankietowani wypełnili kwestionariusze przed projekcją filmu i po niej. Wyniki przeprowadzonych analiz jednoznacznie pokazały zmianę postaw wobec osób jąkających się. Respondenci przed wydarzeniem uznawali, że istnieją liczne ograniczenia w wykonywaniu wielu zawodów (głównie logopedy, nauczyciela i aktora), po spotkaniu zmienili zdanie na ten temat – większość nie widziała już żadnych ograniczeń. Przed projekcją 2/3 ankietowanych uznało jąkających się za nerwowych, nieśmiałych i zalęknionych, po obejrzeniu filmu dominowały opinie, że są oni przede wszystkim odważni i wrażliwi. W ankiecie PRE respondenci sugerowali, że jąkający się powinni wkładać więcej wysiłku w pracę nad swoją mową, po projekcji takich sugestii było zdecydowanie mniej, a dominowały stwierdzenia o akceptacji i pochwałach.Wszyscy uczestnicy spotkań podkreślali potrzebę upowszechniania filmów oraz organizowania wydarzeń przybliżających problemy osób zmagających się z jakimikolwiek ograniczeniami. Wyniki badań (zarówno tych zaprezentowanych w artykule, jak i innych dostępnych w literaturze przedmiotu) pozwalają wysnuć tezę, że film – jako medium ogólnodostępne i stosunkowo łatwe w odbiorze – może odgrywać znaczącą rolę dla zmiany postaw wobec osób zmagających się z rozmaitymi zaburzeniami. Nie tylko zatem można, ale wręcz trzeba go wykorzystywać dla podniesienia wiedzy społeczeństwa o różnych zaburzeniach, chorobach, niedyspozycjach.
    Compared to other speech disorders, stuttering does not show a high frequency. However, it concerns people of different ages, living in different times and places, and coming from different backgrounds. For people who stutter, this condition is often a source of frustration and stress. Unfortunately, as research shows, in the whole society the level of knowledge about stuttering is not high, and people who do not speak fluently often experience negative social reactions (ridicule, derision, low assessment of their potential). Research confirms this by using standardized tools: POSHA-S/C and POSHA-S-Child. Among the reasons for the dissemination of the stereotypical image of stuttering and of myths on this subject are its representations in feature films. However, it is to be hoped that the documentaries made in recent years will bring about changes in this image.In their article Agnieszka Płusajska-Otto and Agnieszka Myszka attempt to assess whether confronting students with the content of a full-length documentary about stuttering (When I stutter) can change the perception of this condition among respondents and, above all, whether such an experience can change social attitudes towards stuttering and stereotypical ideas about stutterers. The research, which included the use of the diagnostic survey method, was carried out on a group of 158 students from two Polish universities (the University of Rzeszów and the Stefan Batory State University in Skierniewice). The respondents completed questionnaires before and after the screening of the film. The results of the conducted analysis clearly showed a change in attitudes towards stutterers. Before the event, respondents believed that there were numerous impediments preventing stutterers from carrying out many professions (mainly those of the speech therapist, the teacher, and the actor). After the screening, they changed their views on this issue and most of them no longer saw any impediments. Before the screening, 2/3 of the respondents considered stuttering people to be nervous, shy, and insecure. After watching the film, the prevailing opinion was that above all they are brave and sensitive. In the PRE survey, respondents suggested that stutterers should put more effort into working on their speech; after the screening, such suggestions there were decidedly fewer, and statements about acceptance and praise dominated.All participants of the meetings emphasized the need to disseminate films and organize events that familiarize the public with the problems of people struggling with disabilities. The results of the research (both those presented in the article and those available in the literature on the subject) allow us to put forward the thesis that film – as a publicly available and relatively accessible medium – can play a significant role in the changing of attitudes towards people struggling with various disorders. Therefore, it not only can but must be used as a tool of raising public knowledge about all kinds of disorders, diseases, and indispositions.
    Źródło:
    Forum Lingwistyczne; 2022, 10; art. no. FL.2022.10.05
    2449-9587
    2450-2758
    Pojawia się w:
    Forum Lingwistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Relationships Between Public Attitudes Toward Stuttering and Autonomic and Subjective Indices of Anxiety
    Relacje między postawami wobec jąkania a autonomicznymi i subiektywnymi wskaźnikami lęku
    Autorzy:
    St. Louis, Kenneth
    Öge-Daşdöğen, Özlem
    Johnson, Lauren E.
    Litzinger, Jennifer G.
    Myers, Lauren
    Donai, Jeremy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2128601.pdf
    Data publikacji:
    2022-02-09
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    stuttering attitudes
    anxiety
    autonomic measures
    psychometric measures
    POSHA–S
    postawy wobec jąkania
    lęk
    pomiary autonomiczne
    pomiary psychometryczne
    Opis:
    Introduction: Research has shown that adults who stutter have reacted with increased skin conductance and lower heart rates when confronted with videos of severe stuttering compared to videos of fluent speech. It has not been clearly established how these physiological indices or autonomic arousals are related to stuttering attitudes. The current study sought to compare physiological and psychometric measures of anxiety with stuttering attitudes.Method: In a multiple-baseline design, 18 normal hearing university students listened to short samples of stuttered, masked, and normally fluent speech while their skin conductance and heart rate variability were being monitored by an Empatica E4 wristband device. Pre-experimentally and after each speech condition, they rated their comfort level on a 1–9 scale. Participants filled out the State-Trait Anxiety Inventory (STAI ) (Spielberger, 1977) prior to the physiological measures and the short state anxiety inventory afterwards. At the end, they filled out the Public Opinion Survey of Human Attributes–Stuttering (POSHA–S).Results: No significant main effects were observed for either autonomic measure for the three speech conditions, but interactions were significant. Individual participant analysis revealed that every respondent reacted differently to the skin conductance or heart rate variability. By contrast, mean subjective comfort ratings were more often lower after hearing stuttered or masked speech and higher after hearing fluent speech. Correlations between all the measures and the POSHA–S summary scores revealed little relationship between the autonomic measures and stuttering attitudes, but higher levels of state or trait anxiety were associated with more positive beliefs about people who stutter. In contrast, lower levels of anxiety tended to be associated with more positive self-reactions to those who stutter.Conclusion: This study did not replicate previous reports of heightened autonomic reactions to stuttering among nonstuttering adults, although psychometric measures suggest a relationship between anxiety and stuttering attitudes. Further research should explore these relationships, especially with young children.
    Wprowadzenie: Badania wykazały, że dorosłe osoby jąkające się zareagowały podwyższeniem przewodnictwa skóry i obniżeniem tętna podczas nagrań filmów prezentujących silne jąkanie w porównaniu z filmami z płynną mową. Nie ustalono jednoznacznie, w jaki sposób te wskaźniki fizjologiczne lub pobudzenia autonomiczne są powiązane z postawami wobec jąkania. Obecne badanie miało na celu porównanie fizjologicznych i psychometrycznych miar lęku z postawami wobec jąkania.Metoda: W badaniu eksperymentalnym, z wykorzystaniem pomiaru kilku poziomów wyjściowych, 18 normalnie słyszących studentów słuchało krótkich próbek mowy jąkającej się, zamaskowanej i mowy normatywnie płynnej, ich przewodnictwo w skórze i zmienność rytmu serca były wtedy monitorowane przez urządzenie zamocowane na nadgarstku (typ Empatica E4). Uczestnicy oceniali przed eksperymentem oraz po każdym nagraniu (mowy z jąkaniem i płynnej) swój poziom komfortu w skali od 1 do 9. Przed pomiarami fizjologicznymi uczestnicy wypełnili Inwentarz Stanu i Cechy Lęku (STAI) (Spielberger, 1977), a następnie krótki inwentarz lęku stanowego. Na koniec wypełnili Ankietę Opinii Publicznej o Ludzkich Atrybutach – Jąkanie (POSHA–S).Wyniki: Nie zaobserwowano żadnych znaczących głównych efektów dla żadnej miary autonomicznej dla trzech stanów mowy, ale interakcje były znaczące. Indywidualna analiza uczestników wykazała, że każdy respondent inaczej reagował na przewodnictwo skóry czy zmienność rytmu serca. Natomiast średnie oceny komfortu subiektywnego były częściej niższe po usłyszeniu mowy z jąkaniem lub zamaskowanej, a wyższe po usłyszeniu mowy płynnej. Korelacje między wszystkimi pomiarami a wynikami sumarycznymi POSHA–S ujawniły niewielki związek między miarami autonomicznymi a postawami wobec jąkania, ale wyższy poziom lęku jako stanu lub cechy wiązał się z bardziej pozytywnymi przekonaniami na temat osób jąkających się. W przeciwieństwie do tego, niższy poziom lęku wiązał się z bardziej pozytywnymi reakcjami własnymi u osób jąkających się.Wnioski: Badanie to nie potwierdziło wcześniejszych doniesień o nasilonych autonomicznych reakcjach na jąkanie wśród niejąkających się osób dorosłych, chociaż pomiary psychometryczne sugerują związek między lękiem a postawami wobec jąkania. Dalsze badania powinny eksplorować te relacje, zwłaszcza u małych dzieci.
    Źródło:
    Forum Lingwistyczne; 2022, 10; art. no. FL.2022.10.01
    2449-9587
    2450-2758
    Pojawia się w:
    Forum Lingwistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wykorzystanie metody Kids’ Skills – Dam Radę! Bena Furmana w terapii dzieci z jąkaniem w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym
    The use of Ben Furman’s Kids’ Skills method in the therapy of stuttering for pre- and early-school age children
    Autorzy:
    Faściszewska, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2128630.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-17
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Kids’ Skills
    Ben Furman
    stuttering
    stammering
    children
    Solution-Focused Brief Therapy (SFBT)
    Kids’ Skills - Dam Radę!
    jąkanie się
    dzieci
    terapia skoncentrowana na rozwiązaniach (TSR)
    Opis:
    Celem autorki artykułu jest przedstawienie propozycji wykorzystania metody Kids’ Skills – Dam Radę! Bena Furmana (2010) w terapii dzieci z jąkaniem się w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Metoda ta opiera się na terapii krótkoterminowej skoncentrowanej na rozwiązaniach – TSR (ang. SFBT) oraz terapii ericksonowskiej, systemowej i narracyjnej (Furman, 2010). Współcześnie logopedzi coraz częściej czerpią z terapii krótkoterminowej skoncentrowanej na rozwiązaniu, pracując z osobami z różnymi zaburzeniami komunikacyjnymi, w tym z jąkaniem się (Fourlas, Ntourou, 2021; Kelman, Nicholas, 2020; Nicholas, 2015).W artykule przedstawiono 15 kroków metody Kids’ Skills – Dam Radę! Bena Furmana oraz omówiono pytania zadawane przez terapeutę i stosowane techniki, wskazując na to, w jaki sposób podejście może być dostosowane do dzieci, które się jąkają. Kluczową ideą programu Kids’ Skills – Dam Radę! jest przekonanie, że problemy można interpretować jako brak umiejętności, które dziecko będzie w stanie nabyć. Celem metody jest zachęcenie dziecka i pomoc w zdobyciu nowej umiejętności, czy też pogłębienie, wykorzystanie umiejętności już posiadanych, by mogło ono przezwyciężyć swoje trudności.Program jest oparty na współpracy z najbliższym środowiskiem dziecka – rodzicami, rodzeństwem, szkołą. Terapia dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, które się jąkają, powinna być zintegrowana, obejmować poznawcze, behawioralne i afektywne komponenty. Przedstawiono więc, jak można wykorzystać metodę Kids’ Skills – Dam Radę! w czterech kluczowych obszarach pracy z dzieckiem jąkającym się. Są to obszary: 1. Otwartość na temat jąkania. 2. Stosowanie technik/strategii pomocnych w kontrolowaniu jąkania. 3. Umiejętności najefektywniejszego komunikowania się. 4. Rozumienie uczuć, reakcji i przekonań związanych z jąkaniem i radzenie sobie z nimi. Metoda ta pozwala na dużą elastyczność i dopasowanie się do potrzeb dziecka w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym z jąkaniem oraz jego rodziców/opiekunów. Wymaga ona jednak od terapeuty dobrej znajomości metody Kids’ Skills – Dam Radę!, rozumienia trudności, przeżywanych emocji osób z jąkaniem i ich rodzin oraz doświadczenia w pracy różnymi metodami terapeutycznymi z dziećmi jąkajacymi się.
    Maria Faściszewska’s aim in this article is to present a therapeutic program which involves the use of Ben Furman’s Kids’ Skills (2010) method in the therapy of pre- and early-school stuttering children. The method is based on the Solution-Focused Brief Therapy (SFBT), as well as the Ericksonian therapies, systemic and narrative (Furman, 2010). Currently, speech and language therapists are increasingly drawing on the Solution Focused Brief Therapy when working with individuals with a variety of communication disorders including stuttering (Fourlas, Ntourou, 2021; Kelman, Nicholas, 2020; Nicholas, 2015).When discussing the 15 steps of Ben Furman’s Kids’ Skills method and discussing the questions asked by a therapist and the techniques used, Faściszewska examines how this approach can be adapted to children who stutter. The key idea of Kids’ Skills method is that we can interpret a child’s problems in terms of their lack of certain skills which can be acquired. The aim of the method is to encourage and help the child to learn a new skill, while reinforcing the skills they already have, to help them overcome their difficulties.The program is firmly based on a cooperation with the child’s closest social circle: their parents, their siblings, and the school. The therapy for pre- and early-school age children who stutter should integrate cognitive, behavioral, and affective components. The program outlines how the Kids’ Skills method can be used in four key areas of working with a stuttering child. These areas are: 1. Being open about stuttering; 2. Using techniques/strategies to control stuttering; 3. Communicating effectively; 4. Understanding and dealing with feelings, reactions, and beliefs associated with stuttering. This method allows for a great deal of flexibility and adaptation to the needs of pre- and early-school stuttering children and their parents/carers. However, the therapist must have an adequate understanding of the Kids’ Skills method, of the difficulties that may occur, of the emotions experienced by stutterers and their families. Experience in using different therapeutic methods with stuttering children is also required.
    Źródło:
    Forum Lingwistyczne; 2022, 10; art. no. FL.2022.10.07
    2449-9587
    2450-2758
    Pojawia się w:
    Forum Lingwistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Palin PCI – terapia interakcyjna rodzic – dziecko dla jąkających się dzieci w praktyce – studium przypadku
    Palin PCI – Parent-Child Interaction Therapy for stuttering children in practice – a case study
    Autorzy:
    Deckert-Brzezińska, Agata
    Brzeziński, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2128620.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-08
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    stuttering/stammering
    therapy
    Palin PCI – Parent-Child Interaction Therapy
    case study
    qualitative research
    jąkanie się
    terapia
    program Palin PCI – terapia interakcyjna rodzic – dziecko
    badanie jakościowe
    Opis:
    Zaburzenia płynności mowy stanowią pewien globalny fenomen, gdyż występują we wszystkich społeczeństwach. Jednocześnie istnieje wiele metod terapii logopedycznych dotyczących jąkania się. W artykule przedstawiono wyniki badania dotyczące efektów jednej z nich, tj. Palin PCI – terapii interakcyjnej rodzic – dziecko, zastosowanej w przypadku pięcioletniego jąkającego się chłopca. W badaniu wykorzystano jakościową metodę case study, w której ramach wykorzystano kilka źródeł danych: analizę dokumentów z terapii, obserwację, a także indywidualne wywiady pogłębione z rodzicami. Badanie wykazało, że zastosowanie programu Palin PCI przyczyniło się do zmniejszenia niepłynności mowy chłopca, a także znacznej zmiany postaw rodziców względem jąkania się syna.
    The speech fluency disorder is a global phenomenon as it occurs in all societies. At the same time, there are many speech therapy methods for stuttering. The article presents the results of a study on the results obtained through one of these methods: the Palin PCI, or the Parent-Child Interaction Therapy, used to treat a five-year-old boy who stutters. The study used a qualitative case-study research method, which included the use of several data sources: desk research, observation, as well as individual in-depth interviews with the parents. The study has shown that the use of the Palin PCI method reduced the boy’s disfluency and significantly changed the parents’ attitudes towards the boy’s stuttering.
    Źródło:
    Forum Lingwistyczne; 2022, 10; art. no. FL.2022.10.06
    2449-9587
    2450-2758
    Pojawia się w:
    Forum Lingwistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies