Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Claims" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    A few words on the modification of the ruling in the part concerning compensatory damages
    Kilka słów o modyfikacji orzeczenia w części dotyczącej kompensacji szkody
    Autorzy:
    Bróżek, Patrycja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519214.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    obligation to repair damages
    modification of the decision
    compensation
    assignment of claims
    debt relief
    renewal (novation)
    commutative obligations
    criminal law
    Opis:
    An important issue that requires in-depth consideration in the context of the issue of enforcement of judgments on the obligation imposed on the perpetrator to compensate for the damage inflicted or to make reparation for the harm suffered by the aggrieved party is the issue of the possibility to modify them (change the manner, scope or even revoke them) in enforcement proceedings. This raises the question: Is the executing authority entitled to make any changes (and if so, what changes) to the part of the judgment that concerns the obligation to compensate for the damage or harm suffered? Whether or not on the grounds of criminal law it is permissible to apply the institutions regulated in Article 453 of the CC, that is, datio in solutum (the essence of which consists in the fact that an obligation expires if the debtor, with the creditor’s consent, performs another service in order to be released from it), as well as in Article 509 of the Civil Code, the so-called assignment of claims (under which the creditor may, without the debtor’s consent, transfer a claim to a third party, unless this would be contrary to the law, a contractual stipulation or the nature of the obligation) and in Article 365 of the CC, that is, alternate obligations, or even in Article 506 of the Civil Code, that is, renewal (novation)? Whether and which amendments, if any, may be made by the court on the basis of Article 13(1) of the EPC? How much influence does the will of the aggrieved party or the will of the offender have on the manner in which such an obligation is to be performed and any modification thereof? The issues outlined are, among others, the subject of a broader analysis within this publication.
    Źródło:
    Problemy Prawa Karnego; 2022, 6, 2; 1-18
    0208-5577
    2353-9712
    Pojawia się w:
    Problemy Prawa Karnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Glosa do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 12 lutego 2015 r. w sprawie Sähköalojen ammattiliitto ry c/a Elektrobudowa Spółka Akcyjna (C‑396/13)
    A note to the judgment of the CJEU of 12 February 2015 in case Sähköalojen ammattiliitto ry v. Elektrobudowa Spółka Akcyjna (C‑396/13)
    Autorzy:
    Kurowski, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/782424.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    posted workers
    freedom of movement for workers
    law applicable to individual employment contracts
    assignment of pay claims
    Rome I Regulation
    Directive 96/71/EC
    Opis:
    This paper aims to comment an important ruling concerning the Posted Workers Directive (Directive 96/71/EC). In the judgement C-396/13 (Sähköalojen ammattiliitto ry v. Elektrobudowa Spółka Akcyjna), the European Court of Justice providedits pro-worker’s interpretation of Art 3 of Directive 96/71/EC concerning the scope of the "minimum pay rate". The second issue raised by the European Court of Justice was the assignability of pay claims governed by Polish law based on Art 14 (2) of Rome I Regulation and prohibited under that law. In commented judgement, the Court admitted the assignment of claims arising from employment relationships in light of article 47 of the Charter of Fundamental Rights of the European Union and accepted the trade union’s right to represent the posted workers.
    Źródło:
    Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego; 2019, 24; 191-209
    1896-7604
    2353-9852
    Pojawia się w:
    Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zakres podmiotowy dofinansowania do wynagrodzeń pracowników wypłacanego ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w związku ze zwalczaniem skutków epidemii COVID-19
    The Subjective Scope of Subsidies to Employee Salaries Paid from the Guaranteed Employee Benefits Fund in Connection with Combating the Effects of the COVID-19 Pandemic
    La portée d’application personnelle des subventions salariales versées par le Fonds de garantie des prestations salariales dans le cadre de la lutte contre les effets de l’épidémie de COVID-19
    Autorzy:
    Latos-Miłkowska, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035577.pdf
    Data publikacji:
    2021-04-21
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    epidemia
    dofinansowanie do wynagrodzeń
    przedsiębiorca
    organizacja pozarządowa
    pracownik
    Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
    epidemic
    co-financing for remuneration
    entrepreneur
    non-governmental organizations
    employee
    Guaranteed Employee Claims Fund
    épidémie
    cofinancement salarial
    organisation non gouvernementale
    salarié
    fonds de garantie des prestations salariales.
    Opis:
    Niniejszy tekst jest poświęcony analizie kręgu podmiotów, którym ustawodawca udzielił wsparcia w postaci dofinansowania do wynagrodzeń pracowników z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w związku z pogorszeniem ich sytuacji finansowej w następstwie epidemii COVID-19. Regulacja ta budzi istotne wątpliwości interpretacyjne i aksjologiczne. Dodatkowo katalog uprawnionych ulegał licznym i dynamicznym zmianom, których cel i zasadność również budziły kontrowersje. Autorka stara się dokonać analizy tych rozwiązań i poddać je krytycznej analizie.
    This article presents an analysis of the group of entities to whom the Polish legislature has granted assistance in the form of the co-financing of employees’ wages from the Guaranteed Employee Claims Fund due to the worsening of the entities’ economic situation as a result of the COVID-19 epidemic. This policy has raised serious doubts in terms of interpretation and axiology. Moreover, the list of eligible entities has undergone numerous and dynamic changes, the purpose and justification of which have also been regarded as controversial. The author has carried out a critical analysis of these solutions.
    Le texte est consacré à une analyse du groupe de sujets auquel le législateur a accordé un soutien sous forme de cofinancement salarial à partir du Fonds de garantie des prestations salariales en raison de la dégradation de leur situation financière suite à l’épidémie de COVID-19. Cette disposition soulève des doutes d’interprétation et celles axiologiques. En outre, le catalogue des personnes éligibles a subi de nombreux changements dont l’objectif et la légitimité ont également suscité des controverses. L’auteure propose une analyse critique de ces solutions.
    Źródło:
    Z Problematyki Prawa Pracy i Polityki Socjalnej; 2021, 2, 19; 1-22
    0208-5003
    2719-3462
    Pojawia się w:
    Z Problematyki Prawa Pracy i Polityki Socjalnej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyskryminacja pracowników wypełniających obowiązki rodzicielskie
    Discrimination of employees performing parental duties
    La discrimination des travailleurs exerçants les devoirs parentaux
    Autorzy:
    Czerniak-Swędzioł, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/784449.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    discrimination
    devoirs parentaux
    protection de la parentalité
    travailleur-parent
    équilibre entre travail et vie
    prétentions à indemnité
    dyskryminacja
    obowiązki rodzicielskie
    ochrona rodzicielstwa
    pracownik rodzic
    work-life balance
    roszczenia odszkodowawcze
    parental duties
    protection of parents
    parent-employee
    compensatory claims
    Opis:
    La discrimination d’un travailleur qui outre les devoirs professionnels exerce aussi les devoirs parentaux est hautement répréhensible. Le travail professionnel ainsi que la vie familiale constituent les sphères de vie les plus importantes qui sont étroitement liées l’une à l’autre et mutuellement dépendantes, et en même temps fortement concurrentielles l’une par rapport à l’autre. La protection du travailleur-parent devrait consister non seulement à lui octroyer des droits appropriés, mais avant tout à créer des mesures de protection efficaces (juridiques, non juridiques) contre la discrimination. Si l’exercice de nombreux droits à titre de parentalité devient la cause d’un traitement inégal, nous avons affaire à la discrimination interdite en raison de la parentalité. Le choix de vie qu’est la parentalité et, par conséquent, l’accomplissent des devoirs qui y sont liés peut avoir une influence considérable sur le traitement et la position du travailleur dans le milieu professionnel, d’où il devrait être ‒ de lege ferenda ‒ inclus dans le contenu du code de travail comme le critère de la différenciation interdite. Toujours est-il que ce sont non seulement les travailleurs eux-mêmes qui devraient être protégés contre la discrimination eu égard à la parentalité, mais aussi les candidats qui cherchent du travail et les anciens travailleurs. Le législateur a créé pour le travailleur-parent quelques possibilités dont il peut faire usage dans le cas où la discrimination se produirait, telles que par exemple la résolution du contrat de travail sans préavis (mais pas dans tous les cas) ou les prétentions à indemnité, mais ‒ avec la protection réelle contre la discrimination ‒ elles semblent toutefois insuffisantes. La protection des travailleurs-parents contre la discrimination ne sera pas complète si elle s’appuie uniquement sur les solutions de code. Sans solutions concrètes dans le domaine de l’introduction obligatoire des procédures antidiscriminatoires par l’employeur, il ne sera pas possible d’assurer une protection complète et efficace. Néanmoins, afin de pouvoir appliquer les mesures de protection incluses dans le code, il faut avant tout les régulariser de telle sorte que leur caractère juridique et l’étendue ne soient pas douteux. D’où aussi la nécessité absolue de changer les règlements en vigueur.
    Discrimination of employees who, apart from their professional duties, perform also parental duties, remains highly exceptionable. Professional life, as well as family life, constitute the most important spheres of a person’s life, inextricably connected and interdependent, but also highly competitive. The protection of such a parent-employee should entail not only granting them appropriate privileges, but also creating effective countermeasures (legal, extralegal) against discrimination. If being granted numerous privileges becomes the source of unequal treatment, then what occurs is unsanctioned discrimination on account of being a parent. The life choice of becoming a parent, and consequently, the fulfillment of related duties can have substantial impact on the employee’s treatment and position in their professional environment, and thus should be, de lege ferenda, included in the rules as a forbidden differentiation criterion. However, such protection against discrimination should encompass not only the current, but also prospective and former employees. The legislator has created several possibilities for the parent-employee to utilize in case of discrimination, such as immediate resignation with no notice (though not applicable in all cases) or compensatory measures, though these are by no means sufficient when it comes to real, actual protection from discrimination. Such protection from discrimination against parent-employees will not be comprehensive if it remains restricted only to the Employment Code solutions. Without specific solutions with regard to obligatory introduction of appropriate antidiscrimination policies by the employers, it will be impossible to guarantee full and effective protection measures. However, in order to be able to implement the protective solutions delineated by the Code, they should first be regulated so that there remains no question of their legal character as well as scope. Therefore, a change in the already functioning regulations is necessary.
    Dyskryminacja pracownika, który poza obowiązkami zawodowymi wypełnia również obowiązki rodzicielskie, pozostaje wysoce naganna. Praca zawodowa, jak i życie rodzinne, stanowią najważniejsze sfery życia, które pozostają ze sobą ściśle powiązane i wzajemnie od siebie zależne, a jednocześnie względem siebie silnie konkurencyjne. Ochrona pracownika-rodzica powinna dotyczyć nie tylko przyznania mu stosownych uprawień, ale przede wszystkim stwarzać skuteczne środki ochrony (prawne, poza-prawne) przed dyskryminacją. Jeżeli korzystanie z licznych uprawnień z tytułu rodzicielstwa staje się przyczyną nierównego traktowania, to dochodzi do niedozwolonej dyskryminacji ze względu na rodzicielstwo. Wybór życiowy, jakim pozostaje rodzicielstwo a w konsekwencji wypełnianie obowiązków z nim związanych może mieć znaczący wpływ na traktowanie i pozycję pracownika w środowisku pracy stąd też winno być ono – de lege ferenda – zawarte w treści kodeksowej zasady jako kryterium niedozwolonego różnicowania. Przy czym ochroną przed dyskryminacją z uwagi na rodzicielstwo objęci winni być nie tylko sami pracownicy, ale również kandydaci do pracy oraz byli pracownicy. Ustawodawca stworzył pracownikowi--rodzicowi kilka możliwość, z których ten może skorzystać w przypadku wystąpienia dyskryminacji, takich jak np. rozwiązanie umowy o prace bez wypowiedzenia (choć nie w każdym przypadku) czy roszczenia odszkodowawcze, ale przy faktycznej ochronie przed dyskryminacją wydają się być one jednak niewystarczające. Ochrona przed dyskryminacją pracowników–rodziców nie będzie kompletna, jeśli pozosta-nie oparta jedynie na rozwiązaniach kodeksowych. Bez konkretnych rozwiązań w zakresie obligatoryjnego wdrażania przez pracodawcę stosownych procedur anty-dyskryminacyjnych nie będzie możliwe zapewnienie pełnej i skutecznej ochrony. Jednakże, aby móc sięgnąć do kodeksowych środków ochrony, należy przede wszystkim uregulować je tak, aby nie był wątpliwy ich charakter prawny oraz zakres. I stąd też zmiana obowiązujących regulacji pozostaje absolutnie konieczna.
    Źródło:
    Z Problematyki Prawa Pracy i Polityki Socjalnej; 2020, 1, 18; 35-60
    0208-5003
    2719-3462
    Pojawia się w:
    Z Problematyki Prawa Pracy i Polityki Socjalnej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowelizacja ustawy o odpadach: nowe obowiązki przedsiębiorców zbierających lub/i przetwarzających odpady — wybrane aspekty
    The amendment to the Waste Act: new obligations of the entrepreneurs collecting and / or processing waste — selected aspects
    Новая редакция закона об отходах: новые обязанности предпринимателей, собирающих и/или перерабатывающих отходы Избранные аспекты
    Modifica della legge sui rifiuti: nuovi obblighi degli imprenditori che raccolgono e / o trattano i rifiuti — aspetti selezionati
    Autorzy:
    Brzóska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/489152.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    odpady
    magazynowanie odpadów
    odmowa wydania zezwolenia
    monitoring wizyjny
    zabezpieczenie roszczeń
    administracyjne kary pieniężne
    karalność członków organów spółek
    zmiana decyzji administracyjnej
    waste
    waste storage
    refusal to issue a permit
    video monitoring
    security of claims
    administrative monetary penalties
    penalties of members of corporate bodies
    change of administrative decision
    отходы
    хранение отходов
    отказ в выдаче разрешения
    видеомониторинг
    обеспечения исковых требований
    административные денежные штрафы
    уголовная ответственность для членов правления компаний
    изменение административного решения
    rifiutti
    deposito dei rifiuti
    rifiuto di autorizzazione
    monitoraggio video
    sicurezza per i reclami
    sanzioni amministrativi
    punizione dei membri degli organi aziendali
    rettifica di una decisione amministrativa
    Opis:
    Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie wątpliwości związanych z nowymi instrumentami prawnymi wprowadzonymi ustawą z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2018 poz. 1592), która weszła w życie w dniu 5 września 2018 r. Nowelizacja ustawy o odpadach, uchwalana w atmosferze przetaczających się przez Polskę w okresie czerwca – lipca 2018 r. pożarów instalacji do zagospodarowywania odpadów oraz tzw. dzikich wysypisk, miała stanowić antidotum na problemy dotyczące nadmiernego gromadzenia odpadów w miejscach gromadzenia odpadów oraz w miejscach do tego nie przewidzianych. Nie do końca precyzyjna redakcja przepisów oraz brak do pewnego momentu, od którego należy badać stany faktyczne niektórych regulacji, doprowadziły do sytuacji, w której po kilu miesiącach od dnia wejścia w życie nowelizacji jest wiele pytań wymagających dokonania wykładni lub zmiany znowelizowanych przepisów. Zasadnicza zmiana dotyczy skrócenia okresu magazynowania odpadów, wprowadzenia obowiązkowego monitoringu wizyjnego miejsc magazynowa i składowania odpadów, zmiany organu właściwego dla wydawania zezwolenia na zbieranie oraz przetwarzanie odpadów, ograniczenie tytułów prawnych do nieruchomości, na których może być prowadzona gospodarka odpadami, wprowadzenie do ustawy o odpadach kompetencji przyznanych komendantowi miejskiemu (powiatowemu) Państwowej Straży Pożarnej na etapie ubiegania się o wydanie zezwolenia oraz na etapie kontroli, wprowadzenie konieczności wniesienia zabezpieczenia roszczeń czy nowych podstaw odmowy wydania zezwoleń powiązanych m.in. z karalnością wspólników oraz członków organów spółek. Z uwagi na fakt, że przepisy intertemporalne nakazują złożenie przedsiębiorcom prowadzącym działalność gospodarczą w sektorze gospodarki odpadami wniosków o zmianę dotychczasowych zezwoleń – pod rygorem ich wygaśnięcia – w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie nowelizacji ustawy o odpadach (czyli do 5 września 2019 r.), pilne pochylenie się nad tym tematem wydaje się być konieczne.
    The aim of this study is to present doubts related to the new legal instruments introduced by the Act of 20 July 2018 amending the Act on Waste and some other acts, which entered into force on September 5, 2018. The Amendment to the Act on Waste, adopted at the time when fires of installations for waste management and the so-called wild dumps were sweeping through Poland in the period June — July 2018, was supposed to be an antidote to the problems of excessive accumulation of waste in waste collection areas and in places not provided for such a purpose. Not exactly precise redaction of the provisions led to a situation in which, after several months from the date when the amendment came into force, there are still many questions requiring deeper analysis or amendment of the amended provisions. The main changes concern the shortening of the waste storage period, the introduction of mandatory video monitoring of storage and waste storage, change of the competent authority for issuing permits for collecting and processing waste, limiting the list of legal titles to real properties on which waste management can be carried out, introduction of competences to the Waste Act granted to the city (poviat) commander of the State Fire Service at the stage of applying for a permit and at the stage of control, introducing the need to lodge security for claims or new grounds for refusal of related permits, including the punishment of partners and members of company bodies. Due to the fact that the intertemporal regulations require entrepreneurs conducting economicactivity in the waste management sector to submit applications for the change of existing permits — under pain of their expiry — within 12 months from the date of the entry into force of the amendment to the Waste Act (i.e. until 5 September 2019), it seems necessary to urgently focus on this topic.
    В настоящей статье представлены сомнения, вызванные новыми инструментами правового регулирования, введенными законом об отходах от 20 июля 2018 года, а также рядом других законов (Законодательный вестник РП за 2018 год, запись 1952), которые вступили в силу 5 сентября 2018 года. Новая редакция закона об отходах, принимаемая на волне охвативших Польшу в июне-июле 2018 года пожаров сооружений, предназначенных для управления отходами, а также несанкционированных свалок, должна была стать ключом к решению проблемы избыточного складирования отходов как в предназначен ных для этого местах, так и в местах, не предназначенных для свалок. Не вполне четкие формулировки закона, а также отсутствие конкретной даты, с которой вступают в силу некоторые положения закона, привело к тому, что через несколько месяцев после вступления в силу новой редакции число возникающих вокруг нее вопросов стало так велико, что новая редакция требует особых разъяснений или же внесения в нее очередных изменений. Ключевые изменения касаются сокращения времени складирования отходов, введения обязательного видеомониторинга в местах складирования и хранения отходов, смены инстанции, выдающей разрешение на сбор и переработку отходов. Введено также ограничение правовых титулов на участки недвижимости, на которой может осуществляться управление отходами. В новой редакции закона предусмотрены новые полномочия городского (районного) коменданта Государственной пожарной охраны, которые распространяются на этап подачи заявки на выдачу разрешения, а также на этап контроля. Вводится необходимость внесение средств для обеспечения исковых требований, оговариваются новые основания для отказа в выдаче разрешения, предусматривающие в том числе уголовную ответственность для партнеров или членов правления компаний. В связи с тем, что интертемпоральное право обязывает предпринимателей, осуществляющих деятельность в сфере управления отходами, подать заявления о внесении изменений в действующие разрешения — в противном случае разрешения могут быть аннулированы — в течение 12 месяцев с момента вступления в силу новой редакции закона об отходах (то есть до 5 сентября 2019 года), этот вопрос требует немедленного и внимательного рассмотрения.
    L’oggetto di questo articolo è la presentazione dei dubbi relativi a nuovi strumenti giuridici introdotti dalla legge del 20 luglio 2018 riguardante una modifica della legge sui rifiuti e altre leggi (GU n. 2018 punto 1592), che è entrata in vigore il 5 settembre 2018. Questa modifica della legge sui rifiuti, adottata nel periodo degli incendi delle installazioni per la gestione dei rifiuti e cosiddette ‘discariche selvagge’ in Polonia tra giugno e luglio 2018, avrebbe dovuto essere un rimedio ai problemi di eccessivo accumulo di rifiuti nelle aree di raccolta dei rifiuti e in luoghi non adattati. La redazione di norme non precisa ha portato a una situazione in cui dopo diversi mesi dalla data di entrata in vigore della modifica ci sono molte questioni che richiedono l’analisa o il cambiamento delle disposizioni modificate.La principale modifica riguarda riduzione del periodo di deposito dei rifiuti, introduzione del monitoraggio obbligatorio delle aree di deposito e scarico, cambio dell’autorità competente per il rilascio dell’autorizzazione per la raccolta e il trattamento dei rifiuti, limitazione del catalogo dei titoli di beni immobili, su cui è possibile effettuare la gestione dei rifiuti, introduzione alla legge sui rifiuti delle competenze concesse al comandante cittadino (poviat) del Corpo dei vigili del fuoco dello Stato nella fase di richiesta di un permesso e nella fase di controllo, introduzione della necessità di depositare la sicurezza per i reclami o introduzione dei motivi di rifiuto del rilascio delle autorizzazioni correlati tra l’altro con la punizione dei partner e dei membri degli organi aziendali. A causa del fatto che i regolamenti intertemporali impongono agli imprenditori, che svolgono attività economiche nel settore della gestione dei rifiuti, di presentare domande di modifica delle autorizzazioni esistenti — pena la loro scadenza — entro 12 mesi dalla data di entrata in vigore della modifica della legge sui rifiuti (ossia fino al 5 settembre 2019), un’analisi urgente dell’argomento sembra necessaria.
    Źródło:
    Prawne Problemy Górnictwa i Ochrony Środowiska; 2019, 1; 13-25
    2451-3431
    Pojawia się w:
    Prawne Problemy Górnictwa i Ochrony Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies