Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "polska poezja" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 18
Tytuł:
Niewinny kaznodzieja na gruzach Jeruzalem [rec. Piotr Bogalecki: Szczęśliwe winy teolingwizmu. Polska poezja po roku 1968 w perspektywie postsekularnej. Kraków: Wydawnictwo Universitas, 2016, ss. 424.]
Innocent Preacher on the Rubble of Jerusalem [re: P. Bogalecki: Szczęśliwe winy teolingwizmu]
Autorzy:
Skurtys, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/534834.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Piotr Bogalecki
postsecularism
theolinguism
Polish poetry after 1968
Opis:
The author reviews Piotr Bogalecki’s book which attempts to reinterpret Polish poetry after 1968 in the light of the postsecular turn. He discusses Bogalecki’s work within the broad philosophical context in order to place Bogalecki’s ideas among other quasi-religious and crypto-theological projects – especially those of Agata Bielik-Robson. The author underlines novelty of Bogalecki’s interpretations, his erudition and fundamental faithfulness toward literature and poetry which leads to depoliticization of postsecular thought making it innocuous mean of intervention.
Źródło:
Śląskie Studia Polonistyczne; 2017, 9, 1; 261-282
2084-0772
2353-0928
Pojawia się w:
Śląskie Studia Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Nie)poetyckie materie – o „lęku produkcji” w polskiej poezji nowoczesnej (Leśmian – Peiper i Przyboś – Różewicz)
(Anti)poetical Matters – “Anxiety of Production” in modern Polish Poetry (Leśmian – Peiper and Przyboś – Różewicz)
Autorzy:
Józefowicz, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1203044.pdf
Data publikacji:
2021-03-23
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
anxiety of production
Calvin Thomas
modern Polish poetry
visibility
abjection
lęk produkcji
polska poezja nowoczesna
widzialność
abiekt
Opis:
Celem szkicu jest rozpatrzenie twórczości klasyków polskiej poezji nowoczesnej pod kątem studiów nad męskością, które Calvin Thomas rozwija w pracy Male Matters. Artykuł przybliża sylwetkę i twórczość krytyczną Thomasa, wskazując, iż zaproponowany przezeń koncept „lęku produkcji” wyróżnia się na tle innych studiów nad męskością ze względu na swoją szczególną użyteczność dla badań literackich. Przedmiotem zainteresowania Thomasa jest ambiwalentny związek między męską tożsamością i aktem pisania, który nieuchronnie wiąże się zawstydzającym uzewnętrznieniem się (a nawet feminizacją) w znakach i uzależnia twórcę od odpychającej materii jego własnego wytworu. W artykule autor przygląda się różnym postawom, jakie polscy poeci nowocześni przyjmują wobec niezbywalnie cielesnego wymiaru procesu twórczego, który w ich wyobraźni przybiera postać niedającego się opanować wytrysku, poniżającego aktu wydalania i bolesnego rodzenia wiersza.
The aim of the study is to examine the work of classical poets of Polish modernism in the light of male studies developed by Calvin Thomas in his work Male Matters. The article brings forward the profile and work of Thomas showing that his ‘anxiety of production’ concept differs from other male studies in its distinctive usefulness in the field of literary studies. In his theory Thomas deals with the ambivalent relation between a male identity and the very act of writing which inevitably brings shameful externalisation (and even feminisation) in signs and makes the creator conditioned by his own product including its repulsive materiality. In my study I follow different ways in which modern Polish poets manage the immanent corporeality of creation, imagined as uncontrollable ejaculation, humiliating exertion or the painful process of giving birth to a poem.
Źródło:
Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość; 2021, 1 (3); 1-22
2719-5767
Pojawia się w:
Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbiorowa nieświadomość. Czesław Miłosz
Collective Unconscious. Czesław Miłosz
Autorzy:
Żukowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699396.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Zagłada w Polsce
świadkowie Zagłady
pamięć zbiorowa
nieświadomość
polska poezja wojenna
Holocaust in Poland
bystanders
collective memory
unconscious
Polish war poetry
Opis:
“A Poor Christian Looks at the Ghetto” and “Campo di Fiori” are the most acclaimed Polish poetic works on the Holocaust. They have been read as texts on the collective anxieties; the article assumes this interpretative position as well. It begins with a reference to the concreteness of war, that is, an attempt to understand the array of scenes and phenomena that underlie the poetic images. In fact, literary accounts and testimonies of Polish Jews suggest that the general context includes the problems of the Polish violence towards them and collective responsibility incorporated into the plan of extermination inaugurated by the Nazi Germany. In Miłosz’s poem, the unwanted awareness of cooperation and contribution to the Holocaust resurfaces as anxieties (represented by the “mole-guard”), whose invasion is followed by the collapse of the symbolic order and domesticating images. Present yet invisible to the society, the knowledge of Polish violence thus functions as the Lacanian Real. Polish perspective on the death of Jews is put forward in “Campo di Fiori.” Against the traditional readings of it as an account of “apathy,” this text juxtaposes the event of burning the heretic on stake by Christian inquisition with the gaze of a “poor Christian” focused on the burning ghetto. Both figures share the exclusion of dying people who establish the limits of Christian and Polish community; simultaneously, the dying occupy a “dangerous place,” one that is destined to be annihilated in the realm of foundational myths of identity. In the  times of the Holocaust, constructing such a limit happens to be a sentence legitimising the actions undertaken by the Nazis.
Wiersze Biedny chrześcijanin patrzy na getto oraz Campo di Fiori należą do najsłynniejszych polskich utworów poetyckich o Zagładzie. Czytano je jako zapis zbiorowych lęków. Tekst jest próbą pójścia tym tropem interpretacyjnym. Krokiem wstępnym jest odniesienie do wojennego konkretu, a więc próba zrozumienia, do jakiego rodzaju scen i zjawisk odnoszą się poetyckie obrazy. Zestawienie ze świadectwami oraz literackimi zapisami polskich Żydów wskazuje, że kontekstem są polska przemoc i kolektywne sprawstwo wpisujące się w realizowaną przez nazistów eksterminację. Niechciana wiedza o sprawstwie i współudziale przybiera u Miłosza postać lęków uosabianych przez „strażnika-kreta”. Ich inwazji towarzyszy rozpad symbolicznego porządku i obrazów zadomowienia, co wskazuje, że obecna, a jednocześnie niewidoczna dla społeczności wiedza o polskiej przemocy funkcjonuje jak Lacanowskie Realne. Zapisem polskiego patrzenia na śmierć Żydów jest wiersz Campo di Fiori. Polemicznie do tradycji interpretowania go jako świadectwa „obojętności” wydobyte zostają paralele między spaleniem heretyka przez chrześcijańską inkwizycję i spojrzeniem „biednego chrześcijanina” na płonące getto. Ich wspólną cechą jest wykluczenie ginących jako tych, którzy wyznaczają granicę chrześcijańskiej i polskiej społeczności, a jednocześnie zajmują „miejsce niebezpieczne”, a więc w porządku fundujących tożsamość mitów przeznaczone do unicestwienia. Ustanowienie tej granicy okazuje się w realiach Zagłady wyrokiem i legitymizuje działania nazistów.
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 44-65
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbiorowa nieświadomość. Czesław Miłosz
Collective Unconscious. Czesław Miłosz
Autorzy:
Żukowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699402.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Zagłada w Polsce
świadkowie Zagłady
pamięć zbiorowa
nieświadomość
polska poezja wojenna
Holocaust in Poland
bystanders
collective memory
unconscious
Polish war poetry
Opis:
“A Poor Christian Looks at the Ghetto” and “Campo di Fiori” are the most acclaimed Polish poetic works on the Holocaust. They have been read as texts on the collective anxieties; the article assumes this interpretative position as well. It begins with a reference to the concreteness of war, that is, an attempt to understand the array of scenes and phenomena that underlie the poetic images. In fact, literary accounts and testimonies of Polish Jews suggest that the general context includes the problems of the Polish violence towards them and collective responsibility incorporated into the plan of extermination inaugurated by the Nazi Germany. In Miłosz’s poem, the unwanted awareness of cooperation and contribution to the Holocaust resurfaces as anxieties (represented by the “mole-guard”), whose invasion is followed by the collapse of the symbolic order and domesticating images. Present yet invisible to the society, the knowledge of Polish violence thus functions as the Lacanian Real. Polish perspective on the death of Jews is put forward in “Campo di Fiori.” Against the traditional readings of it as an account of “apathy,” this text juxtaposes the event of burning the heretic on stake by Christian inquisition with the gaze of a “poor Christian” focused on the burning ghetto. Both figures share the exclusion of dying people who establish the limits of Christian and Polish community; simultaneously, the dying occupy a “dangerous place,” one that is destined to be annihilated in the realm of foundational myths of identity. In the  times of the Holocaust, constructing such a limit happens to be a sentence legitimising the actions undertaken by the Nazis.
Wiersze Biedny chrześcijanin patrzy na getto oraz Campo di Fiori należą do najsłynniejszych polskich utworów poetyckich o Zagładzie. Czytano je jako zapis zbiorowych lęków. Tekst jest próbą pójścia tym tropem interpretacyjnym. Krokiem wstępnym jest odniesienie do wojennego konkretu, a więc próba zrozumienia, do jakiego rodzaju scen i zjawisk odnoszą się poetyckie obrazy. Zestawienie ze świadectwami oraz literackimi zapisami polskich Żydów wskazuje, że kontekstem są polska przemoc i kolektywne sprawstwo wpisujące się w realizowaną przez nazistów eksterminację. Niechciana wiedza o sprawstwie i współudziale przybiera u Miłosza postać lęków uosabianych przez „strażnika-kreta”. Ich inwazji towarzyszy rozpad symbolicznego porządku i obrazów zadomowienia, co wskazuje, że obecna, a jednocześnie niewidoczna dla społeczności wiedza o polskiej przemocy funkcjonuje jak Lacanowskie Realne. Zapisem polskiego patrzenia na śmierć Żydów jest wiersz Campo di Fiori. Polemicznie do tradycji interpretowania go jako świadectwa „obojętności” wydobyte zostają paralele między spaleniem heretyka przez chrześcijańską inkwizycję i spojrzeniem „biednego chrześcijanina” na płonące getto. Ich wspólną cechą jest wykluczenie ginących jako tych, którzy wyznaczają granicę chrześcijańskiej i polskiej społeczności, a jednocześnie zajmują „miejsce niebezpieczne”, a więc w porządku fundujących tożsamość mitów przeznaczone do unicestwienia. Ustanowienie tej granicy okazuje się w realiach Zagłady wyrokiem i legitymizuje działania nazistów.
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 44-65
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poeci i ich zwierzęta
Poets and Their Animals
Autorzy:
Juchniewicz, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1203102.pdf
Data publikacji:
2020-12-17
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Polish contemporary poetry
animal studies
eco-activism
naturocentrism
violence against animals
polska poezja współczesna
studia nad zwierzętami
ekoaktywizm
naturocentryzm
przemoc wobec zwierząt
Opis:
Studia Anity Jarzyny zebrane w książce Post-koiné. Studia o nieantropocentrycznych językach (poetyckich) lokują się w polu „przeżywających” obecnie rozkwit studiów nad zwierzętami i wypracowują spójną koncepcję czytania poezji z zastosowaniem najnowszych metodologii. Pomysł Jarzyny, która poddała mikrologicznej analizie wiersze kilkudziesięciu poetek i poetów, oparty jest na śledzeniu intencjonalnych rekonfiguracji utartych wyrażeń i dowartościowaniu tropów, ponieważ, jak przekonuje Donna Haraway, to one powodują, że język „odchyla się od właściwego kursu i skręca”. Uwaga ta odnosi się nie tylko do twórczości Joanny Mueller i Justyny Bargielskiej, które przechwytują i unieważniają inwektywy łowieckie (pomiot, pokot), lecz również poetów dekonstruujących funkcjonujące w polszczyźnie oksymorony (casus Ryszarda Krynickiego), a także aluzyjnie nawiązujących do kanonicznych formuł (np. Adorna), których znaczenie ulega rozszerzeniu (casus wiersza Życie ptaków i ssaków po Kronholda). Nie jest to jedyna strategia, na jaką decyduje się Jarzyna. Zarysowuje też komplementarną narrację o zwierzęcych biografiach (np. Łajki), których nagłaśnianie wpisuje się w projekt poszerzania ludzkiej historii o nieludzkich aktorów, autorstwa Érica Barataya. Francuski historyk postuluje, że zwierzę nie może być nadal białą plamą historii, dlatego należy wypracować koncepcję czytania dokumentów i świadectw, która pozwoliłaby na zrekonstruowanie losu zwierząt. Ich sprawczość jest w świetle nowych badań niepodważalna, co podkreśla również Jarzyna. Jej projekt poddaje krytyce wiele stereotypów i zapowiada wypracowywanie nowego sposobu mówienia i myślenia o zwierzętach. Pierwszym etapem rewizji starego porządku ma być rewolucja języka i oczyszczenie go z inwektyw o podłożu animalnym i porównań, które zawsze pozostają krzywdzące dla zwierząt. W ocenie autora tekstu monografia Jarzyny wyróżnia się na tle innych publikacji sposobem prowadzenia wywodu i narracją, która wykracza poza kostyczny styl książek akademickich.
Anita Jarzyna’s essays, collected in the book Post-koiné. Studia o nieantropocentrycznych językach (poetyckich) (Post-Koiné. Studies on Non-Anthropocentric (Poetic) Languages), contribute to the flourishing field of animal studies. Her work develops a coherent theory of the reading of poetry using the latest methodologies. Jarzyna’s main argument, developed through a microscopic analysis of the the poems of several dozen poets, is for the necessity of the intentional reconfiguration of well-worn expressions and the re-evaluation of tropes. The reason for this is, as Donna Haraway argues, that such linguistic constructions and tropes are the reason the language “deviates from the correct path and takes a turn”. This remark applies not only to the works of Joanna Mueller and Justyna Bargielska, which intercept and neutralise derogatory language related to hunting (pomiot, pokot), but also to poets deconstructing oxymorons functioning in the Polish language (as in the case of Ryszard Krynicki), as well as allusively referring to canonical formulas (Adorno) which are of importance in the period (for example, in the poems of The Lives of Birds and Mammals, Kronhold). This is not the only strategy Jarzyna decides to pursue. She also outlines a complementary account of the animal biography (for example, Laika the dog, one of the first animals in space), the publicizing of which is part of Éric Baratay’s project of extending human history to non-human actors. The French historian postulates that the animal cannot remain a blank spot in history; a methodology for reading documents and testimonies must be developed in order to allow the reconstruction of the life path of animals. In the light of new research, the agency of animals is unquestionable, a narrative that Jarzyna also builds upon. This project criticizes many stereotypes and announces the development of a new way of speaking and thinking about writing. The first step in revising the old order is to revolutionize language by purifying it of animal-related curse words and other linguistic constructions that harm animals. In the eyes of this reviewer, Jarzyna’s monograph stands out from other publications in terms of the construction of the argument and its centralpremises, which go beyond the cautious style of many academic books.
Źródło:
Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość; 2020, 2; 1-27
2719-5767
Pojawia się w:
Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poezja poczłowiecza: <i>Pokarm Suweren</i> Kacpra Bartczaka
Posthuman poetry: Kacper Bartczak’s <i>Pokarm Suweren</i>
Autorzy:
Pietrzak, Wit
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/467695.pdf
Data publikacji:
2018-12-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
poezja polska
posthumanizm
głos
Polish poetry
posthumanism
voice
Opis:
The present essay focuses on Kacper Bartczak’s latest volume, Pokarm Suweren, which is shown to be a radical attempt at expressing a posthumanist selfhood that instantiates itself as a borderline figure between language and body.
W niniejszym szkicu analizie poddany zostaje najnowszy tom Kacpra Bartczaka pt. Pokarm Suweren, który ukazany jest tu jako radykalna próba wyrażenia podmiotu posthumanistycznego – istniejącego jako figura na granicy języka i ciała.    
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2018, 38
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trauma na telefon. O kilku próbach rozmowy ze zmarłymi w polskiej poezji współczesnej
Phone-Ordered Trauma. On Several Attempts to Speak with the Dead in Contemporary Polish Poetry
Autorzy:
Czaja, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1203242.pdf
Data publikacji:
2020-06-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
polish poetry
death
telephone
Jerzy Ficowski
Wisława Szymborska
poezja polska
śmierć
telefon
Opis:
Ksiądz Jan Twardowski zaleca, by śpieszyć się kochać ludzi, zanim „zostaną po nich buty i telefon głuchy”. Poeci sięgają po motyw spóźnionego dzwonienia do tych, których już nie ma, ale – wbrew diagnozie z innego wiersza Twardowskiego, Potem, że umarli „nie telefonują” – trauma śmierci wraca też w formie telefonu od zmarłego (jak w Słuchawce Wisławy Szymborskiej). Takie (nomen omen) sygnały traumy – Holocaustu, wojny, pojedynczej straty – są wyrazem bezradności tych, którzy przeżyli, ale i próbą podtrzymywania pamięci (Spis abonentów sieci telefonów miasta stołecznego Warszawy na rok 1938/39 Jerzego Ficowskiego, Notes Antoniego Słonimskiego). Wizje telefonicznego porozumienia między światami mogą pozwolić na rozmowę wcześniej niemożliwą (Telefon Zbigniewa Herberta), mogą pomagać w przepracowywaniu traumy, a nawet służyć człowiekowi w oswajaniu jego własnej śmiertelności (Telefon Mieczysława Jastruna). Interesujące są funkcje tych „kontaktów” i metafory charakterystyczne dla wymienionych wierszy (oraz pokrewnych, jak Telefon Władysława Szlengla). W centrum podjętej w artykule refleksji znajduje się polska poezja współczesna, ale pojawią się konteksty zagraniczne (Telephone Call Donalla Dempseya) i prozatorskie (Szum Magdaleny Tulli, Duchy w maszynach Anny Kańtoch, Maigret w Vichy Georges’a Simenona).
Fr Jan Twardowski advises: “Let us hurry to love people” before they leave behind “only their shoes and silence on the phone.” The poets use the motif of overdue phone calls to people who are no longer with us, but – in spite of the diagnosis from another of Twardowski’s work, Potem, that the dead do not call us – the trauma of the death comes back also in the form of the telephone calls from the dead person (e.g. Słuchawka by Wisława Szymborska). These (nomen omen) signals of trauma – trauma connected with Holocaust, war, individual loss – seem to be the expression of helplessness of the people who survived, but also the attempt to rescue the memory of the dead (Spis abonentów sieci telefonów miasta stołecznego Warszawy na rok 1938/39 by Jerzy Ficowski, Notes by Antoni Słonimski). The vision of telephonic understanding with the dead can help to work through the trauma, allow to have the conversation impossible ever before (Telefon by Zbigniew Herbert), and support people in comprehending their own mortality (Telefon by Mieczysław Jastrun). What seems the most interesting are the functions this “contacts” perform and the metaphors characteristic for the mentioned poems (or similar, like Telefon by Władysław Szlengel). In the centre of this article is the contemporary Polish poetry, however as a context foreign (Telephone Call by Donell Dempsey) and prosaic (Szum by Magdalena Tulli, Duchy w maszynach by Anna Kańtoch, Maigret en Vichy by Georges Simenon) works are also used.
Źródło:
Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość; 2020, 1; 163-182
2719-5767
Pojawia się w:
Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między przekładem, komentarzem a interpretacją - uwagi na marginesie anglojęzycznego podręcznika literatury polskiej
In-between Translation, Commentary and Interpretation - Remarks on the Margins of an English Language History of Polish Literature
Autorzy:
Skwara, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487197.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
translation
commentary
interpretation
intertextuality
Polish literature
przekład
komentarz
interpretacja
interseksualność
poezja polska
Opis:
Artykuł poświęcony jest związkom trzech „metatekstów”: przekła¬du, komentarza i interpretacji. Na podstawie rozważań Antoine’a Bermana wskazano ich wzajemne powiązania, aby przeanalizować wybrane przekłady poezji polskiej na język an¬gielski. Celem autorki jest zbadanie różnych ról, jakie mogą one pełnić w przedstawianiu literatury polskiej czytelnikowi z innego kręgu językowego. Szczególnie podkreślono rolę przekładu jako interpretacji, a także znaczenie komentarza jako istotnego uzupełnienia przekładu oraz rolę przekładów i komentarzy jako użytecznych probierzy interpretacji.
The paper is devoted to the connections among three “metatexts”: trans- lation, commentary, and interpretation. On the basis of Antoine Bermans assumptions I demonstrate how they are intertwined in order to analyze chosen pieces of Polish poetry in English translation. My aim is to explore various roles which they can play in presenting Polish literature to foreign readers. An emphasis is put on a role of any translation as an in¬terpretation and on a role of a commentary as a crucial supplement of a translation. I also indicate how translations and commentaries can serve as useful probes of interpretations.
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2018, 9, 1; 163-182
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Mis)translation as a Literary Success
(Błędny) przekład jako sukces literacki
Autorzy:
Skwara, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487296.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
przekład
błędny przekład
poezja polska
Adam Mickiewicz
Wisława Szymborska
translation
mistranslation
Polish poetry
Opis:
Oba pojęcia - błędny przekład i sukces literacki - dalekie są od klarowności i jednoznaczności, co z jednej strony prowadzi do rozmaitych ograniczeń, ale i do potencjalnie odkrywczych nowych odczytań z drugiej. Co więcej, różnica między przekładem a błędnym przekładem nie jest łatwa do ustalenia (zwłaszcza w przypadku poezji), podobnie jak trudne jest wymierzenie sukcesu literackiego. Oprócz świadectw recepcji pozostają nam przede wszystkim kryteria estetyczne w cenie zarówno sukcesu literackiego, jak i - do pewnego stopnia - udatności przekładu. Aby przedyskutować te nieostre, ale połączone z sobą pojęcia, sięgam do trzech przypadków. Najpierw skupiam się na dwóch niewątpliwych przykładach błędnego przekładu i sukcesu literackiego, aby wskazać możliwe (i niemożliwe) kryteria oceny obu zjawisk. Następnie przechodzę do konkretnego przypadku (błędnego) tłumaczenia i sukcesu literackiego (Romantyczność Mickiewicza w wersji Audena), aby nieco inaczej naświetlić omawiane zagadnienia. Wreszcie konfrontuję szczegółowo analizowany przekład z innym, pozornie podobnym (Dzieci epoki Szymborskiej w przekładzie Bassnett i Kuhiwczaka), ale dającym odmienny efekt końcowy. W zakończeniu wskazuję, na czym może polegać różnica w ocenie błędności lub poprawności przekładu i jego sukcesu czytelniczego.  
Both of the concepts - mistranslation and literary success - are far from being clear and unambiguous, which leads to various limitations on the one hand, but also to potentially beneficial new readings on the other. Moreover, the difference between a translation and a mistranslation is not an easy one to assess (particularly when poetry is concerned) just like any literary success is difficult to measure. Apart from evidence such as reception, we are left mostly with aesthetic criteria when assessing a literary success and, to some extent, also the successfulness of any translation. In order to discuss such unclear but deeply intertwined issues, I look into three matters. Firstly, I draw attention to two undeniable examples of both mistranslation and literary success to point out possible (and impossible) criteria of both phenomena. Secondly, I proceed to a particular case of a (mis)translation and literary success (Auden’s version of Mickiewicz’s “Romantyczność”), to shed some more light on the issues in question. In the end, I confront the case with another seemingly similar one (Bassnett & Kuhiwczak’s rendition of Szymborska’s “Dzieci epoki”), yet resulting in a different outcome. At the end I point out where, in my opinion, lies a difference in assessing a particular (mis)translation and its literary success.
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2020, 10, 1; 29-46
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przekłady amerykańskie Julii Hartwig. Peryferie i parafernalia
American Translations of Julia Hartwig. Peryphery and Paraphernalia
Autorzy:
Rajewska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487218.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
poezja amerykańska
poezja polska
przekład
Julia Hartwig
William Carlos Williams
American poetry
Polish poetry
translation
Opis:
The author discusses a new feature, which develops in Julia Hartwig’s poetry after her several visits to the States in the years 1970-1974 and her immediate introduction to the American verse - through reading and translating. In Hartwig’s poetry, new mundane lyrical situations appear and her verse becomes much more concrete, but also voyeuristic. Some analyses of excerpts from her Dziennik amerykański [American Diary] and Wiersze amerykańskie [Americana] are provided, as well as of The Young Housewife by William Carlos Williams in Polish translations done by Hartwig, Piotr Sommer, and Stanisław Barańczak.
Autorka opisuje nowy rys, który pojawił się w liryce Julii Hartwig po tym, jak począwszy od lat 70. XX wieku, odbyła kilka dłuższych i krótszych wizyt w Stanach Zjednoczonych, gdzie zaczęła czytać i tłumaczyć poezję amerykańską. W poezji Hartwig pojawiły się nowe, bardziej przyziemne sytuacje liryczne, a sama poezja stała się bardziej nasycona konkretem, choć także voyeurystyczna. W artykule zostają przywołane i zinterpretowane wyimki z Dziennika amerykańskiego oraz Wierszy amerykańskich Hartwig, a także liryk Williama Carlosa Williamsa The Young Housewife w oryginale i przekładach Hartwig, Piotra Sommera i Stanisława Barańczaka.
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2020, 10, 1; 47-62
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestrzeń akwatyczna w wierszach poetów polskich w Kanadzie
Aquatic space in poems by Polish poets in Canada
Autorzy:
Pasterski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1068684.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
poezja polska
XX wiek
emigracja
symbolika poetycka
woda
Polish poetry
20th century
emigration
poetic symbolism
water
Opis:
Artykuł poświęcony omówieniu problematyki związanej z wykorzystaniem przestrzeni akwatycznej w wybranych utworach polskich poetów zamieszkałych w Kanadzie. Autor omawia sposoby literackiej funkcjonalizacji obrazów oceanu, morza, jezior czy rzek w twórczości Zofii Bohdanowiczowej, Wacława Iwaniuka, Floriana Śmiei, Bogdana Czaykowskiego i Andrzeja Buszy. Dla polskich poetów emigracyjnych starszego pokolenia żywioł wodny był częstym elementem świata przedstawionego, a także ważnym ogniwem ich wyobraźni twórczej. Przestrzenie wody łączyły się bowiem z sytuacją niezakorzenienia, wyobcowania w zetknięciu z ogromem nowego kontynentu, przytłaczały wielkością, wyznaczały granice nie do przejścia. Zdaniem autora symbolika wody częściej bywała metaforą egzystencji niż zwierciadłem duchowym rozważań. Wertykalnie przeciwstawiana niebu i życiu, stawała się ikoną śmierci, a nawet nicości. W konsekwencji rzadziej ujawniała tradycyjną moc ozdrowieńczą czy znaną z przeszłości funkcję metafizycznego uwznioślenia.
The paper discusses aspects related to the use of aquatic space in selected works by Polish poets living in Canada. The author discusses the ways of literary functioning of images of the ocean, sea, lakes and rivers in works by Zofia Bohdanowiczowa, Wacław Iwaniuk, Florian Śmieja, Bogdan Czaykowski and Andrzej Busza. For Polish émigré poets of the older generation, the water element was a frequent part of the represented world, as well as an important link in their creative imagination. Water spaces were connected, in fact, with the situation of lacking roots, of alienation faced with the vastness of the new continent, they overwhelmed with their size, and set insurmountable boundaries. According to the author, the symbolism of water was more often a metaphor of existence than a spiritual mirror of deliberations. Vertically juxtaposed against the sky/heaven and life, it became an icon of death, or even of nothingness. As a result, it revealed less often the traditional healing power or the metaphysical elevation function known from the past.
Źródło:
Postscriptum Polonistyczne; 2020, 26, 2; 143-156
1898-1593
2353-9844
Pojawia się w:
Postscriptum Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słyszę was głosy zabitych – Andrzeja Wróblewskiego przypis do Louisa Aragona
“I hear you, voices of the killed”: Andrzej Wróblewski’s Reference to Louis Aragon
Autorzy:
Nowicka, Daria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699386.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Andrzej Wróblewski
Louis Aragon
poezja polska
poezja francuska
pamięć
sztuka
figuracja
Polish poetry
French poetry
memory
art
figuration
Opis:
For Wróblewski, Aragon – whose famous cry “I hear you, voices of the killed” is derived from the poem entitled “Autumn Night” – has become a figure of comparable imagination. This article juxtaposes Andrzej Wróblewski’s art with the work of Louis Aragon, a French poet and novelist, making it possible to recognise their shared poetics of war. In fact, both of them perceived language as a device shaping social imagery, searched for new forms of artistic expression,used metaphors and allegories extensively, and fought for a new and peaceful dimension of art.
Aragon, będący autorem poematu Noc sierpniowa, w którym pojawia się słynne zawołanie: „Słyszę was głosy zabitych”, stał się dla Wróblewskiego twórcą o zbliżonej wyobraźni. Próba zestawienia sztuki Andrzeja Wróblewskiego z twórczością francuskiego poety i powieściopisarza Louisa Aragona, która jest tematem artykułu, pozwala na zauważenie wspólnych, wojennych poetyk obu twórców. Artystów łączyło podobne rozumienie istoty języka jako narzędzia kształtującego społeczne imaginarium, poszukiwanie nowych form wyrazu, posługiwanie się metaforą i alegorią, a także walka o nowy, pokojowy wymiar sztuki.   
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 176-198
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słyszę was głosy zabitych – Andrzeja Wróblewskiego przypis do Louisa Aragona
“I hear you, voices of the killed”: Andrzej Wróblewski’s Reference to Louis Aragon
Autorzy:
Nowicka, Daria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699414.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Andrzej Wróblewski
Louis Aragon
poezja polska
poezja francuska
pamięć
sztuka
figuracja
Polish poetry
French poetry
memory
art
figuration
Opis:
For Wróblewski, Aragon – whose famous cry “I hear you, voices of the killed” is derived from the poem entitled “Autumn Night” – has become a figure of comparable imagination. This article juxtaposes Andrzej Wróblewski’s art with the work of Louis Aragon, a French poet and novelist, making it possible to recognise their shared poetics of war. In fact, both of them perceived language as a device shaping social imagery, searched for new forms of artistic expression,used metaphors and allegories extensively, and fought for a new and peaceful dimension of art.
Aragon, będący autorem poematu Noc sierpniowa, w którym pojawia się słynne zawołanie: „Słyszę was głosy zabitych”, stał się dla Wróblewskiego twórcą o zbliżonej wyobraźni. Próba zestawienia sztuki Andrzeja Wróblewskiego z twórczością francuskiego poety i powieściopisarza Louisa Aragona, która jest tematem artykułu, pozwala na zauważenie wspólnych, wojennych poetyk obu twórców. Artystów łączyło podobne rozumienie istoty języka jako narzędzia kształtującego społeczne imaginarium, poszukiwanie nowych form wyrazu, posługiwanie się metaforą i alegorią, a także walka o nowy, pokojowy wymiar sztuki.   
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 176-198
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poezja w kręgu Polskiego Funduszu Wydawniczego. Kronika, archiwum, mecenat, odkrycia
Poetry in the Circle of the Polish Publishing Fund: Chronicle, Archive, Patronage, and Discoveries
Autorzy:
Szałasta-Rogowska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2095936.pdf
Data publikacji:
2022-07-14
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Polski Fundusz Wydawniczy
poezja polska w Kanadzie
wydawnictwo
emigracja polska XX i XXI wieku
Polish Publishing Fund
Polish poetry in Canada
publishing house
Polish emigration of the twentieth and twenty-first centuries
Opis:
Artykuł koncentruje się na pracy i dorobku Polskiego Funduszu Wydawniczego w Kanadzie – instytucji, która od przeszło 40 lat prężnie działa na forum kultury, wydając książki i organizując różnego rodzaju spotkania i wydarzenia, promujące literaturę polską za granicą. PFW to stowarzyszenie kształtujące życie kulturalne i literackie przede wszystkim polskiej społeczności emigracyjnej w Kanadzie. Celem artykułu jest wyodrębnienie i przedstawienie najważniejszych publikacji  poetyckich w dorobku PFW. Analizie zostały poddane głównie tomy poezji wydawane przez PFW zarówno samodzielnie, jak i w koedycji z partnerami krajowymi. Wśród nich na szczególną uwagę zasługują dwie antologie: Seven Polish Canadian Poets i Antologia poezji polskiej na obczyźnie 1939–1999 oraz wiersze „kanadyjskich kontynentczyków” (Bogdana Czaykowskiego, Floriana Śmiei i Andrzeja Buszy) czy poetów emigracji postsolidarnościowej (np. Marka Kusiby, Edwarda Zymana i Grażyny Zambrzyckiej). Przedstawiony w artykule przegląd oraz opis publikacji poetyckich, wraz z krótkim rysem historycznym, dowodzi, że PFW pełni nie tylko funkcję wydawcy, lecz także kronikarza, archiwisty, mecenasa sztuki czy wreszcie „odkrywcy” talentów poetyckich.
In this article, Bożena Szałasta-Rogowska focuses on the work and achievements of the Polish Publishing Fund (PFW) in Canada, an institution that has been dynamically active on the cultural forum for over 40 years, publishing books and organizing various types of meetings and events promoting Polish literature abroad. PFW is an association which shapes the cultural and literary life of the Polish emigration community in Canada. Szałasta-Rogowska identifies and presentsthe most important poetic publications among the achievements of PFW. She mainly analyzes books of poetry published by PFW both independently or in cooperation with domestic partners. Among them, two anthologies deserve special attention: Seven Polish Canadian Poets and Antologia poezji polskiej na obczyźnie 1939–1999 [Anthology of Polish Poetry Abroad 1939–1999] and poems by so-called “Canadian Continenters” (Bogdan Czaykowski, Florian Śmieja and Andrzej Busza) and poets of the post-Solidarity emigration (e.g., Marek Kusiba, Edward Zyman and Grażyna Zambrzycka). This review and description of poetic publications given in this article, combined with a brief historical outline, shows that PFW is not only a publisher, but also a chronicler, an archiver, a patron of the arts and finally a “discoverer” of poetic talents.
Źródło:
Postscriptum Polonistyczne; 2022, 29, 1; 1-15
1898-1593
2353-9844
Pojawia się w:
Postscriptum Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 18

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies