Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "misjonarz" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Osobowa więź z Jezusem źródłem entuzjazmu misyjnego
Personal relationship with Jesus the source of missionary enthusiasm
Autorzy:
Miśkowiec, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480611.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
relationship with Jesus
enthusiasm
mercy
Church an open home
submission to the Holy Spirit
disciple-missionary
Więź z Jezusem
entuzjazm
miłosierdzie
Kościół otwartym domem
uległość Duchowi Świętemu
uczeń-misjonarz
Opis:
In the apostolic exhortation Evangelii gaudium Pope Francis teaches us that each member of the people of God by force of the baptism becomes a disciple-missionary and is called to evangelical tasks. Each Christian becomes a missionary to the extent he meets with God's love in Christ Jesus and enters into personal relationship with Him. Jesus, who himself was sent by the Father, empowered by the Holy Spirit performed the work of salvation. He called his disciples to cooperate in that work. As the apostles, long ago, so now also missionaries need a deepened missionary spirituality. A true missionary does not only know social and cultural conditions of his environment, furthermore he is convinced of Jesus' presence, that Jesus goes with him, keeps him company and is present in the very heart of his missionary involvement. The personal relationship with Jesus is the source of his missionary enthusiasm. A missionary also has to submit to the Holy Spirit and His guidance to be able to respond correctly to the challenges of the Church. By performing apostolic tasks he is obliged to show the world the merciful image of God and lead brothers and sisters to join the community of the Church.
W adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium papież Franciszek naucza, że każdy członek Ludu Bożego na mocy sakramentu chrztu staje się uczniem-misjonarzem i jest wezwany do zadań ewangelizacyjnych. Każdy chrześcijanin staje się misjonarzem w takiej mierze, w jakiej spotyka się z miłością Boga w Chrystusie Jezusie i nawiązuje z Nim osobową relację. Jezus, sam posłany przez Ojca, w mocy Ducha Świętego dokonał dzieła zbawienia. Do współpracy w tym dziele zaprosił szerokie grono uczniów. Jak kiedyś apostołowie, tak dzisiaj misjonarze potrzebują pogłębionej duchowości misyjnej. Prawdziwy misjonarz nie tylko zna uwarunkowania społeczno-kulturowe swego środowiska, ale przede wszystkim jest przekonany, że Jezus kroczy z nim, towarzyszy mu i jest obecny w samym sercu jego misyjnego zaangażowania. Osobowa więź z Jezusem jest źródłem entuzjazmu misyjnego. Misjonarz ma być też uległy Duchowi Świętemu i zdawać się na Jego prowadzenie, by właściwie odpowiedzieć na wyzwania Kościoła. Wykonując zadania apostolskie, ma ukazywać światu miłosierne oblicze Ojca oraz wprowadzać siostry i braci do wspólnoty Kościoła.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 2; 168-188
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Contexte historique, culturel, doctrinal et pastoral de Maximum illud
Historical, cultural, doctrinal and pastoral context of Maximum illud
Kontekst historyczny, kulturowy, doktrynalny oraz pastoralny Maximum illud
Autorzy:
Faye, Anne-Béatrice
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480790.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Maximum illud
Benoît XV
mission
missionnaire
Églises locales
clergé autochtone
colonialisme
Benedict XV
missions
missionary
local Church
local clergy
colonialism
Benedykt XV
misje
misjonarz
Kościół lokalny
kler miejscowy
kolonializm
Opis:
Tenter de voir le contexte historique, culturel, doctrinal et pastoral de Maximum illud cent ans après sa publication est l’objet de cette contribution. Elle s’articule autour de quatre axes. Le premier axe ouvre une fenêtre sur la situation socio-politique du monde qui a poussé le Pape Benoît XV à vouloir requalifier de manière évangélique la mission. Le second axe est lié au premier où l’on constate que l’illusion de suprématie que la civilisation européenne nourrissait sur ellemême s’est effondrée dans la grande boucherie de la Première Guerre mondiale. Maximum illud marque sa volonté de relancer l’entreprise missionnaire désignée comme la « belle et sainte mission entre toutes ». Le troisième axe pose la question de la « crise moderniste ». Maximum illud tente de maintenir le cap de la doctrine de l’Église et ne s’ouvre pas vraiment à la nouveauté. Le quatrième axe présente quelques ruptures opérées par Maximum illud dans sa perception de la mission. En plus de la redéfinition du rôle du missionnaire, des orientations pastorales précises sont données. Ainsi, par, l’intervention des laïcs, la fondation accélérée des Églises locales au sein d’une Église universelle et la formation du clergé autochtone, Rome tente d’apaiser et d’éradiquer les tensions nationalistes dans les terres d’apostolat missionnaire.
The article aims to analyze the multidimensional context of the encyclical Maximum illud, a hundred years after its promulgation. The author’s study revolves around four issues. The first problem concerns sociopolitical situation which induced Pope Benedict XV to undertake the subject of mission/evangelization both in doctrinal and pastoral terms. The second theme of the article concerns the fall of Western civilization discredited as a result of World War I. Maximum illud desires to rebuild the brotherhood among people lost through the war. One, common mission of the Church will lead the divided society to reconciliation. The third explicit motive in the text is the attitude of the Church towards the modernist crisis. The encyclical defends the traditional doctrine of faith and refrains from the novelties of relativizing modernism. The fourth issue of the article is the most revealing: Maximum illud suggests a new perception of mission. The new conception of mission / evangelization takes into consideration: missionary formation, pastoral work program, role of the laity in the Church, appreciation of the local church, formation of the local clergy and eradication of nationalist tendencies in countries covered by the missionary apostolate.
Celem artykułu jest analiza wielowymiarowego kontekstu powstania encykliki Maximum illud sto lat po jej promulgacji. Studium autora oscyluje wokół czterech kwestii. Pierwsza kwestia dotyczy sytuacji społeczno-politycznej, która skłoniła papieża Benedykta XV do podjęcia tematu misji/ewangelizacji zarówno pod względem doktrynalnym, jak i duszpasterskim. Drugi motyw przewodni artykułu dotyczy upadku cywilizacji zachodniej skompromitowanej wskutek I wojny światowej. Maximum illud pragnie odbudować utracone w wyniku wojny braterstwo między ludźmi; jedna, wspólna misja Kościoła doprowadzi do pojednania poróżnionego społeczeństwa. Trzecim, wyróżniającym się motywem w tekście jest postawa Kościoła wobec kryzysu modernistycznego. Encyklika bierze w obronę tradycyjną doktrynę wiary i wzbrania się przed nowościami relatywizującego modernizmu. Czwarta kwestia artykułu jest najbardziej odkrywcza: Maximum illud proponuje nowy sposób postrzegania misji. Nowa wizja misji/ewangelizacji ma na względzie: formację misjonarza, program pracy duszpasterskiej, rolę laikatu w Kościele, dowartościowanie Kościoła lokalnego, formację kleru miejscowego, wyrugowanie tendencji nacjonalistycznych w krajach objętych apostolatem misyjnym.
Źródło:
Nurt SVD; 2019, 2; 232-248
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies