Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Mahomet" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Element władzy centralnej w strukturze społeczności muzułmańskiej
The Element of Central Authority in the Muslim Society Structure
Autorzy:
Markowski, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480670.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Władza
historia
Mahomet
kalifowie
dynastie
Authority
history
Muhammad
caliphs
dynasties
Opis:
Artykuł wprowadza czytelnika w tematykę władzy centralnej w społeczności muzułmańskiej przez pryzmat nauczania Koranu, ale przede wszystkim w ujęciu historycznym – jest poniekąd historią działalności Mahometa i jego następców w telegraficznym skrócie, od pierwszych objawień w roku 610 do początków XX wieku. Władzę, jako istotny element struktury każdej społeczności ludzkiej, w tym także religijnej, sprawują jej członkowie; koordynując prawa poszczególnych osób, władza umożliwia realizację wspólnego dobra, jednoczącego wszystkich we wspólnym celu. Koran zawiera nie tylko prawdy metafizyczne i religijne, lecz również zasady odnoszące się do organizacji politycznej i społecznej wspólnoty muzułmańskiej (ummy), które sprowadzają się do nakazu, aby wierni byli posłuszni Bogu i jego posłańcowi oraz tym wszystkim, którzy posiadają moc rozkazywania. Na czele wspólnoty wierzących stoi Allah, źródło i dawca wszelkiego prawa i wszelkiej władzy. Jednak Bóg w trosce o wspólnotę wyznaczył proroka Mahometa na ziemskiego głosiciela, stróża i wykonawcę prawa bożego. Okres życia i działalności Mahometa oraz kalifów – kontynuatorów jego dzieła stworzył pewne reguły władzy właściwej dla społeczności muzułmańskiej, wzór dla późniejszych generacji, aczkolwiek rywalizacja kalifów na przestrzeni dziejów islamu była bardzo intensywna, a rozgrywki personalne i polityczne doprowadziły w końcu do powstania dwóch głównych nurtów w islamie: sunnizmu i szyizmu.
The present article acquaints the readers with the topic of central authority in a Muslim society in terms of Qur’an teachings, but most of all in terms of historical events – it is actually a history of Muhammad’s teachings and his successors in a nutshell, from his first revelations in 610 till the beginnings of 20th century. The authority, as a significant element of each social structure, including the religious one, is wielded by this society’s members; while co-ordinating the rights of individual people the authority enables the realisation of a common good that unifies everyone in a common aim. Qur’an contains not only metaphysical and religious truths – it also comprises principles on political and social organisation of Muslim society (umma), which may all be expressed in one order that the confessors should obey God and his heralds as well all those who are empowered with ordering. Allah, the origin and the donor of all laws and power, is the leader of the confessors’ community. However, God, careful about his community assigned Muhammad with the position of an earthly preacher, guardian and executor of God’s law. The life and teachings of Muhammad and the caliphs – his successors created certain rules of the actual authority for the Muslim society, a pattern for subsequent generations, although the caliphs competed with one another very intensely and their personal and political rivalry led towards the division into Islam’s main two trends: the Sunnism and Shi’ism.
Źródło:
Nurt SVD; 2013, Wydanie specjalne 2013; 13-36
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obrzęd nadania imienia
The Ritual of Giving a Name
Autorzy:
Shulha, Darya
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480502.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
tradycja muzułmańska
imię
obrzęd
akiki
Mahomet
Muslim tradition
name
ritual
Muhammad
Opis:
Artykuł zawiera informacje o wyborze i tradycjach związanych z nadaniem imienia dziecku muzułmańskiemu. Można w nim znaleźć wiadomości o tym, jakie imię jest najlepsze i najpiękniejsze dla dziecka płci męskiej i jakie dla płci żeńskiej, jakie zasady stosuje się przy wyborze imienia, jakie imiona zaleca Prorok. Artykuł zawiera opis obrzędu, w którym dziecko dostaje imię, jego przebieg i główne przesłanie. Z referatu można też dowiedzieć się o obrzędzie, który towarzyszy nadaniu imienia i jest symbolicznym włączeniem dziecka do wspólnoty muzułmańskiej. Na samym końcu artykułu autorka zebrała wypowiedzi Mahometa dotyczące prawidłowego wyboru imienia, jego porady odnośnie tego, jakie imię może przynieść zbawienie dziecku i jego rodzicom.
The present article includes information on the choice of a name and traditions connected with giving it to a Muslim child. The reader may find information here on the best and most beautiful name for a boy-child and the best and most beautiful name for a girl-child, what principles are applied when choosing a name and what names the Prophet suggests. The article describes the ritual, during which a child is given a name, its procedure and the main message. The reader may learn here also about another ritual which accompanies the name-giving ritual and is a symbolic moment of joining the child to the Muslim community. At the end of the present article, the author collected Mohammad’s sentences on the correct choice of a name, his advice on what name can bring salvation to the child and his parents.
Źródło:
Nurt SVD; 2013, Wydanie specjalne 2013; 103-107
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Unity in Diversity. The “Prophets” Muḥammad, Abraham and Jesus and the Islamo-Christian Dialogue
Jedność w różnorodności. „Prorocy” Mahomet, Abraham i Jezus a islamsko-chrześcijański dialog
Autorzy:
Mooren, Thomas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480559.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Muḥammad
Abraham
Jesus
Islamology
Missiology
Islamo-Christian Dialogue
Interreligious Dialogue
Mahomet
Jezus
Islamologia
Misjologia
dialog islamo-chrześcijański
dialog międzyreligijny
Opis:
The author argues that dialogue between Islam and Christianity is necessary to avoid intolerance and politicization of both religions. However, a real dialogue must be based not only on achieving easy approval resulting from the real similarities, but also – and perhaps primarily – on becoming aware of the differences. Such a dialogue can lead to unity in diversity, in which there will be no place for domination of a party, but rather a competition in faith and investigation towards achieving holiness. The article discusses three problems that largely divide Christians and Muslims: Muhammad as a prophet, the role of Abraham in the Islamic revelation and the question of divine filiation of Jesus. The author, relying on the Qur’an, presents mainly the standpoint of Islam (supplemented for comparison with relevant excerpts from the book of Genesis and the New Testament) that sees Mohammed and his revelation as the crowning of a long series of prophets. Although Jesus also is considered a prophet and is one of the most important ones, but suras of the Qur’an strongly emphasize that he cannot be God’s son, because it would impair the perfection and self-sufficiency of the one God, and thus would deny His divinity. The Koran also performs the “Islamization” of Abraham, seeing him as a fully conscious follower of the monotheistic, universalistic religion and a kind of prefiguration of Muhammad – the only just one struggling with pagan (and even more broadly – un-Islamic) environment.
Autor dowodzi, że dialog pomiędzy islamem a chrześcijaństwem jest warunkiem uniknięcia nietolerancji i polityzacji tych religii. Jednak rzeczywisty dialog musi opierać się nie tylko na osiągnięciu łatwej zgody wynikającej z realnych podobieństw, lecz również – a może przede wszystkim – na uświadomieniu sobie różnic. Taki dialog może doprowadzić do jedności w różnorodności, w której nie będzie miejsca na dominację którejś ze stron, lecz raczej na współzawodnictwo w wierze i w dochodzeniu do świętości. W artykule zostały omówione trzy problemy, które w znacznym stopniu dzielą chrześcijan i muzułmanów: Mahomet jako prorok, rola Abrahama w muzułmańskim objawieniu i kwestia Bożego synostwa Jezusa. Autor, opierając się na Koranie, przedstawia głównie stanowisko islamu (uzupełnione dla porównania odpowiednimi fragmentami z księgi Rodzaju i Nowego Testamentu), które widzi w Mahomecie i jego objawieniu ukoronowanie długiego szeregu proroków. Chociaż Jezus również uznany został za proroka i to jednego z najważniejszych, jednak sury Koranu mocno podkreślają, że nie może on być Bożym synem, ponieważ umniejszałoby to doskonałość i samowystarczalność jedynego Boga, a tym samym zaprzeczałoby Jego boskości. Koran dokonuje również „islamizacji” Abrahama, widząc w nim w pełni świadomego wyznawcę monoteistycznej, uniwersalistycznej religii i swego rodzaju prefigurację Mahometa – jedynego sprawiedliwego zmagającego się z pogańskim (a nawet szerzej – nieislamskim) otoczeniem.
Źródło:
Nurt SVD; 2015, 2; 294-324
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies