Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Evangelisation" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-13 z 13
Tytuł:
Le décret Ad gentes comme vade-mecum de la Nouvelle Évangélisation
Dekret Ad gentes vademecum Nowej Ewangelizacji
The Ad gentes Decree as a Handbook of the New Evangelisation
Autorzy:
Pivot, Maurice
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480524.pdf
Data publikacji:
2013-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Opis:
Autor proponuje lekturę dekretu Ad gentes (7 grudnia 1965) w świetle inicjatyw pastoralno-teologicznych na rzecz „nowej ewangelizacji”. Misja Kościoła realizuje się nie tylko w przestrzeni geograficznej, ale zwłaszcza w świadomości każdego, kto otwiera się na spotkanie ze Słowem Bożym w sobie samym i we wspólnocie wierzących. Przesłanie to realizuje się w dwu wymiarach: 1) w permanentnej transformacji wewnętrznej – nawracaniu się – wspólnot eklezjalnych będących miejscem spotkania ze Słowem; 2) w poszukiwaniu nowych form profetycznego oddziaływania wspólnot wierzących – świadków Prawdy – na świat. W oczekiwaniu na adhortację posynodalną, która nada „nowej ewangelizacji” pastoralno-teologiczny kształt, dekret Ad gentes spełnia dziś taką funkcję, jak tuż po Soborze: podtrzymuje u wierzących gotowość głoszenia Słowa i wskazuje na konieczność nowych form świadectwa. Kościół, jako sakrament zbawienia, jest świadkiem Królestwa i miejscem spotkania z Prawdą. W czasie posoborowym na szczególną uwagę zasługuje ewolucja form relacji pomiędzy Kościołem i światem. Nowa ewangelizacja wpisuje się w dynamikę nowego komunikowania Prawdy.
The present author proposes a reading of the Ad gentes Decree (of December 7, 1965) in terms of pastoral and theological initiatives for the benefit of the “new evangelisation.” The Church’s mission is being implemented not only in a geographical space – but especially in the consciousness of everyone who is opened to the meeting with God’s Word, in him- or herself and in the community of the believing. This message is realised in two dimensions: 1) in a permanent inner transformation – the converting of – ecclesial communities which are the meeting place with the Word; 2) in searching for new forms of prophetic influence of the communities of the believing – the witnesses of the Truth – on the world. While awaiting the post-synodic adhortation, which is supposed to grant a new pastoral and theological shape, the Ad gentes Decree fulfils today the same function it did right after the Council: it maintains among the believing their readiness to preach the Word and it points to the necessity of new forms of evidence. The Church, as the redemption sacrament, is a witness of the Kingdom and the meeting place with the Truth. In the post-Council times, the evolution of the forms of relation between the Church and the world deserves special attention. The new evangelisation fits into the dynamics of the new communication of the Truth.
Źródło:
Nurt SVD; 2013, 1; 50-72
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowa ewangelizacja „ludów pochrześcijańskich”
Evangelisation of the “Post-Christian Societies”
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480268.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
kryzys kultury
kryzys wiary
„ludy pochrześcijańskie”
nowa ewangelizacja
crisis of culture
crisis of faith
post-Christian societies
new evangelisation
Opis:
Ewangelizacja jest pierwszym i podstawowym zadaniem wspólnoty chrześcijan. Rodzi się ona z wiary w Jezusa Chrystusa – Zbawiciela świata. Chrystus założył Kościół, który w sakramentalny sposób kontynuuje Jego soteryczną misję. Wspólnota eklezjalna nieustannie musi rozpoznawać znaki czasu i dostosowywać formy przekazu wiary do mentalności współczesnego człowieka. Przyglądając się uważnie krajom i społeczeństwom z dawien dawna chrześcijańskim, można zauważyć, że wiele z nich utraciło żywy zmysł wiary i w codziennej praktyce życia oddaliło się od Ewangelii, stając się ludami „pochrześcijańskimi”. Wobec obojętności religijnej, sekularyzacji oraz praktycznego ateizmu konieczne jest podjęcie nowej ewangelizacji – nowego sposobu proklamacji Dobrej Nowiny. Papieże: Paweł VI, Jan Paweł II, Benedykt XVI i Franciszek podejmowali problematykę nowej ewangelizacji w swym zwyczajnym nauczaniu. Podkreślali, że Kościół jest wspólnotą „ewangelizującą” i zarazem „ewangelizowaną”. Aby osoby ochrzczone doprowadzić do ponownego spotkania z Jezusem Chrystusem i przez to ożywić ich wiarę, konieczne są nowe formy oraz metody, nowy język, a także „pastoralne nawrócenia”. Nowa ewangelizacja nie może pozostać hasłem duszpasterskim. Musi stać się misją wobec człowieka i świata, nowym rodzajem głoszenia orędzia o zbawieniu wewnątrz Kościoła, a więc w pewnym sensie „samoewangelizacją” wierzących w Jezusa Chrystusa.
Evangelisation is the first and most important task of the Christian community. It is rooted in the faith in Jesus Christ, the Saviour of the world. Christ founded the Church that it may carry on his soteriological mission. Therefore, it must continually read the sings of times and adjust means of spreading her faith to the mentality of her contemporaries. Close observation of some of the societies traditionally described as Christian reveals their loss of the living faith and departure from the Gospel, rending them no longer Christian, but rather post-Christian ones. Religious indifference, secularisation and atheism must be challenged by a new evangelisation, new ways of proclaiming the Good News. The topic of the new evangelisation was addressed by the recent popes, Paul VI, John Paul II, Benedict XVI and Francis. In their ordinary teaching they stressed the fact the Church is the community of believers who both evangelise others, and are themselves evangelised. In order to bring the baptised back to Christ and rekindle their faith, new methods, language and “pastoral conversions” must be employed. New evangelisation cannot remain just another pastoral slogan. It must become a mission to man and to the world. It must be forged into a new type of the proclamation of salvation within the Church. In this sense, it must turn itself into the “self-evangelisation” of those who believe in Jesus Christ.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 2; 263-280
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O Ewangelii i ewangelizacji we współczesnym dyskursie religijnym
Good News and Evangelisation in the Contemporary Religious Discourse
Autorzy:
Sobczykowa, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480372.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Ewangelia
nowa ewangelizacja
dyskurs religijny
inkulturacja
komunikacja
Good News
new evangelisation
religious discourse
inculturation
communication
Opis:
Niniejszy artykuł jest poświęcony rozumieniu pojęcia „ewangelizacja” przez ludzi Kościoła, którzy na różne sposoby angażują się w głoszenie Dobrej Nowiny. Autorka analizuje występowanie tego terminu w różnych kontekstach i aspektach, m.in. omawiając jego językową, teologiczną i potoczną semantykę, rozpatrując ewangelizację jako strategię komunikacji, prezentując werbalne i niewerbalne metody głoszenia Ewangelii. W tekście przedstawiono także wybrane źródła spośród publikacji zamieszczanych na łamach Agendy Liturgicznej Maryi Niepokalanej w latach 2013-2015, będące oficjalnymi wypowiedziami teoretyków i praktyków ewangelizacji. Wnikliwie omówiono ewangelizację jako akt komunikacji, używane przez ewangelizatorów środki językowe i pozajęzykowe oddziaływania na odbiorcę, a także rozpatrzono wyzwania stojące przed ewangelizatorami we współczesnym świecie, takie jak obecność innych kultur i systemów wartości (często rozbieżnych z aksjologią chrześcijańską), konieczność przemawiania w sposób otwarty i zrozumiały, znaczenie autentycznego dialogu między ludźmi. Tekst łączy konkretne wskazania i zalecenia dla chrześcijan, z których każdy jest powołany do ewangelizacji i dawania świadectwa swojej wiary.
The author of this article examines the ways in which some representatives of the Church, engaged in evangelisation, understand and employ this term. She enquires into its linguistic, theological and popular meanings and analyses the contexts and aspects of its usage as verbal and non-verbal communication strategy in spreading the Good News. She enriches her inquiry by probing into writings of theoreticians and practitioners of evangelisation, published in Agenda Liturgiczna Maryi Niepokalanej in the years 2013-2015 [Liturgical Guide of the Immaculate Mary]. The author investigates in great depth the communicative aspect of evangelisation, verbal and non-verbal means of influencing listeners, modern challenges, multitude of cultures and value systems (often at odds with Christian axiology), need for open and comprehensible language and authentic dialogue. She includes concrete suggestions and recommendations for Christians, as they all are called to evangelise and give witness to their faith.
Źródło:
Nurt SVD; 2018, 2; 67-84
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewangelizacyjny projekt franciszkańskich redukcji w Paragwaju
Evangelisation project in the Franciscan reductions in Paraguay
Autorzy:
Szyszka, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480538.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
ewangelizacja Indian
Paragwaj
redukcje franciszkańskie
redukcje jezuickie
wioski misyjne
Franciscan reductions
Jesuit reductions
mission villages
Paraguay
evangelisation of Indians
Opis:
W 80. latach XVI wieku franciszkańscy misjonarze założyli w Paragwaju pierwsze redukcje (wioski misyjne) w celu nawracania Indian na wiarę chrześcijańską oraz ich ochrony przed zakusami zniewolenia ich przez encomenderos i przed łowcami niewolników. Tym samym stali się pionierami w realizacji ambitnego projektu ewangelizacyjnego w Nowym Świecie, aczkolwiek ich zasługi pozostają bliżej nieznane i niedocenione. Misjonarze Towarzystwa Jezusowego swoją pierwszą redukcję założyli w Paragwaju dopiero 30 lat później, wzorując się na pracy franciszkanów i udoskonalając ten projekt. Stąd też struktury organizacyjne redukcji franciszkańskich i jezuickich były do pewnego stopnia podobne, choć występowały też zasadnicze różnice w podejściu do wielu kluczowych aspektów ich funkcjonowania. Artykuł miał na celu skrótowe przedstawienie tej zapomnianej historii.
The article briefly describes little known story of the Franciscan reductions in Paraguay. Franciscan missionaries set up their first mission villages (reductions) there in 1580s, with the objective of the conversion of Indians into Christianity and their defence against enslavement by encomenderos and slave hunters. Franciscans were the pioneers of that ambitious evangelisation project in the New World, though their contribution into it is relatively little known and acknowledged. Missionaries from the Society of Jesus started their first reductions in Paraguay only thirty years later, following and perfecting the Franciscan model. That was why the structures of the Franciscan and Jesuit reductions were – to a certain extent – similar, though both groups differed significantly in everyday practice.
Źródło:
Nurt SVD; 2018, 1; 265-284
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historia ewangelizacji Charcas (Boliwia) w XVI-XVIII wieku
The History of Evangelisation of Charcas (Bolivia) in 16th to 18th Century
Autorzy:
Szyszka, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480632.pdf
Data publikacji:
2013-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Boliwia
ewangelizacja Indian
struktury kościelne
doktryny
synody
sztuka sakralna
rebelie Indian
Bolivia
evangelisation of the Indians
church structures
doctrines
synods
sacred art
Indian rebellions
Opis:
Trzywiekowa, kolonialna historia Kościoła w Charcas jest typowym przykładem rozwoju Kościoła w Nowym Świecie. Po przybyciu na obszary dzisiejszej zachodnio-południowej Boliwii hiszpańskich konkwistadorów, wraz ze strukturami administracji kolonialnej postępowała ewangelizacja. Niecałe 20 lat od rozpoczęcia konkwisty imperium inkaskiego, w roku 1551 powstała diecezja Charcas z siedzibą w Chuquisaca (obecnie Sucre), a w 1609 została podniesiona do rangi archidiecezji. Po zorganizowaniu sieci doktryn oraz parafii, dzieło ewangelizacji Indian stało się bardziej efektywne. W Chuquisaca oraz innych miastach zakładano seminaria duchowne i zwoływano synody w celu omówienia problematyki administracyjnej i ewangelizacyjnej. Następnie akcja misyjna była kierowana na obszary dzisiejszej wschodniej i środkowej Boliwii. Istniejące w archidiecezji Charcas sanktuaria i bractwa przyczyniały się do rozwoju religijności ludowej i promowania sztuki sakralnej. Wielkim wyzwaniem okazały się rebelie Indian, które zakłócały akcję katechetyczną i praktyki sakramentalne. Współczesne przemiany społeczno-religijne w Boliwii sięgają swymi korzeniami do czasu ewangelizacji w XVI-XVIII wieku.
Three-century long, colonial history of the Church of Charcas is a typical example of Church’s development in the New World. The Spanish conquest arrived at the area of today’s south-west Bolivia and evangelisation proceeded along with their structures of the colonial administration. Less than twenty years after the beginning of the conquest of the Inca empire, in 1551, the Diocese of Charcas, located in Chuquisaca (now Sucre), was established and in 1609, it was raised to the rank of archdiocese. After organising a network of doctrines and parishes, the evangelisation of the Indians became more efficient. In Chuquisaca and other cities seminaries were established and synods were convened to discuss the administrative and evangelisation issues. Subsequently, the missionary action was directed to the areas of today’s eastern and central Bolivia. The existing in the Archdiocese of Charcas shrines and brotherhoods contributed to the development of religion and promotion of folk religious art. The big challenge turned out to be Indian rebellions that interfered with the catechetical action and sacramental practice. Contemporary socio-religious transformations in Bolivia take their roots back to the times of evangelisation in the 16th to the 18th century.
Źródło:
Nurt SVD; 2013, 2; 92-122
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cyrylo-metodiańska ewangelizacja kultury
Evangelisation of Culture according to Cyril and Methodius
Autorzy:
Górka, Leonard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480378.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
idea cyrylo-metodiańska
protagoniści ewangelizacji
słowiańskie udomowienie Ewangelii
słowiańska „teologia wyzwolenia"
teologia Kościołów siostrzanych
Cyril and Methodius and their ideas
the protagonists of the evangelisation
Slavic domestication of the Gospel
Slavic "liberation theology"
the theology of the Sister Churches
Opis:
Dzieło ewangelizacyjne Cyryla i Metodego uczy dziś umiejętnego dialogu kultur, nie mniej ważnego niż partnerstwo doktrynalne przedstawicieli chrześcijańskiego Wschodu i Zachodu. Ci nauczyciele wiary umieli przekraczać granice kultur i tradycji, potrafili też przeciwstawiać się tworzeniu opozycyjnych bloków, ponieważ kierowali się apostolskim uniwersalizmem, który ma zdolność godzenia wielości. Tego rodzaju chrześcijańskie przesłanie posiada jeszcze dziś silę zdolną, by przezwyciężać dzielący niejednokrotnie ciężar zaszłości. Nauczanie słowiańskiego papieża w odniesieniu do dzieła ewangelizacyjnego Braci Sołuńskich wskazuje i podkreśla dobitnie ich rolę w tworzeniu korzeni Europy, które dzięki swej trwałości oraz żywotności stanowią jeden z najmocniejszych punktów odniesienia, jakich nie może pominąć żaden wysiłek zmierzający do jedności naszego kontynentu.
An ability to lead a dialogue with the representatives of different cultures in a proper way is equally important as to seek doctrinal similarities between Christians of the East and West. We may learn how to do it from the great teachers of faith, Sts Cyril and Methodius. They knew how to cross the cultural borders and avoid ending up at contradictions, because they practised their apostolic universality, which has an intrinsic capability of reconciling unity with diversity. Bad memories on both sides, still dividing us today, may be overcome by precisely this kind of Christian message. The teaching of the pope, himself a Slav, on the evangelisation work of the Apostles of the Slavs, stresses their role in laying the foundations of Europe. These foundations are so solid and vital, that they cannot be ignored in our efforts at making Europe into a whole.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 2; 26-39
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Misje i dialog – soborowy dualizm?
Mission and dialogue – a conciliar dualism?
Autorzy:
Sakowicz, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480548.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Dialog
Ewangelizacja
Głoszenie
Misje
Sobór Watykański II
Dialogue
Evangelisation
Proclamation
Mission
Second Vatican Council
Opis:
Autor stawia tezę, że w ewangelizacyjnej misji Kościoła nie ma sprzeczności pomiędzy misjami a dialogiem. Pismo Święte – najważniejsza księga misjonarza i vademecum misyjne – stanowi księgę dialogu. W soborowym aggiornamento dialog okazał się ważnym faktorem, „kluczem” do otwierania ludzkich umysłów i woli na wartości reprezentowane przez innych. W ujęciu autora misje i dialog to pojęcia „bliskoznaczne”, gdyż wyrażają jedną misję Kościoła: głoszenie ludziom zbawienia w Jezusie Chrystusie (zob. RM 1-2,4,11). W doktrynie ukazującej istotę, sens i przesłanie misji wyróżnia się aspekty: trynitarny, chrystologiczny, pneumatologiczny oraz eklezjologiczny. Każdy z nich wyraża i realizuje misję we właściwym sobie klimacie dialogu. Autor akcentuje rolę dialogu w procesie preewangelizacji – przygotowania do głoszenia Ewangelii. Misjonarze oraz promotorzy dialogu nie mogą ukrywać motywów swojego zaangażowania w przestrzeni pozachrześcijańskiej. Kamuflowanie argumentów generuje dualistyczną interpretację tych dwu sprzężonych ze sobą działań – misji i dialogu.
The author puts forward a premise that there is no contradiction between ”mission” and ”dialogue” in the evangelisation activities of the Church. The Holy Bible, the most important book of the missionary, his vademecum, is the book of dialogue. Dialogue was a key factor for the aggiornamento of the Second Vatican Council, opening up minds and hearts to see valuable things in various worldviews. Mission and dialogue are almost synonymous, since both terms express the one and same mission of the Church: the proclamation of salvation through Jesus Christ to all people (see RM 1-2,4,11). The essential meaning and purpose of the doctrine of mission communicates itself in four ways: trinitarian, Christological, pneumatological and ecclesiological. Each of these ways expresses and fulfils mission in its own, proper climate of dialogue. The author stresses the role of dialogue in ”pre-evangelisation”, that is, preparation for the proclamation of the Gospel. Missionaries and advocates of dialogue cannot conceal their motivations in their involvement in the non-Christian sphere. Camouflaged ”mission intentions” generate the dualistic interpretation of those two intertwined activities: mission and dialogue.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 2; 304-313
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biblia Arabica. Inkulturacyjna działalność Kościoła w XVII wieku
Biblia Arabica. Church and inculturation in the 17th century
Autorzy:
Rostkowski, Marek A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480364.pdf
Data publikacji:
2017-06-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Biblia Sacra Arabia
inkulturacja
Kongregacja de Propaganda FIDE
Lodovico Maracci
Wulgata
the Vulgate
Biblia Sacra Arabica
Congregation for the Evangelisation of Peoples
Propaganda Fide
Opis:
Od dwóch tysięcy lat Kościół nieprzerwanie głosi Ewangelię w setkach języków i dialektów, docierając „aż po krańce ziemi”. Przepowiadanie musi być przekazywane w języku zrozumiałym dla tego, do kogo zostaje skierowane. Skuteczne głoszenie Ewangelii i przesłania chrześcijańskiego zawsze jest „inkulturowane”. Biblia Sacra Arabica stanowi przykład tej działalności Kościoła. Przygotowana i wydana przez Kongregację de Propaganda Fide była przeznaczona dla chrześcijan żyjących na terenach należących do imperium otomańskiego. W trzech tomach zawarty został kompletny tekst Pisma Świętego według kanonu Soboru Trydenckiego. Wydanie to zawiera tekst łacińskiej Wulgaty i arabskie tłumaczenie.
The Church has been spreading the Good News in hundreds of languages and dialects ”throughout the whole world.” The Gospel must be delivered in the language that is comprehensible to the recipient. Efficient proclamation of the Christian message implies its ”inculturation”. Biblia Sacra Arabica, published by the Congregation for the Evangelisation of Peoples (Propaganda Fide), intended for the Christians in the Ottoman Empire, is a good example of this dictum. Its three volumes, compiled in accordance with the canons of the Council of Trent, contains the Latin (Vulgate) and Arabic translations of the entire Scripture.
Źródło:
Nurt SVD; 2017, 1; 216-223
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Katechizm Kościoła katolickiego w misji ewangelizacji – od Soboru Watykańskiego II do papieża Franciszka
Catechism of the Catholic Church and Her Evangelising Mission from the Second Vatican Council to Pope Francis
Autorzy:
Skrobak, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480494.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Katechizm
Katechizm Kościoła katolickiego
Ewangelizacja
Doktryna
Tradycja
Catechism
Catechism of the Catholic Church
Evangelisation
Doctrine
Tradition
Opis:
W ćwierćwiecze ukazania się Konstytucji Apostolskiej Fidei depositum Jana Pawła II, promulgującej Katechizm Kościoła katolickiego, Kościół ponownie wzywa do wypełniania obowiązku aktualizacji Ewangelii w nowym, wciąż zmieniającym się kontekście kulturowym. Papież Franciszek przekonuje, że obowiązkiem głoszących jest strzeżenie skarbu dziedzictwa prawdy przekazanego przez Ojców oraz kontynuowanie apostolskiej Tradycji: odważne podejmowanie zadań, przed którymi stawia Kościół współczesna rzeczywistość. Niesienie niezmiennej Ewangelii człowiekowi stanowi zadanie i misję, za które odpowiada cały Lud Boży, uzdolniony Bożą łaską do ich wypełnienia. Ponieważ szczególną rolę w tym wyjątkowym posłannictwie, a zarazem powinności, odgrywa Katechizm Kościoła katolickiego jako podstawowy wykładnik doktryny katolickiej w dziedzinie wiary i moralności, artykuł niniejszy koncentruje się na przypomnieniu jego roli w prowadzonej przez Kościół misji ewangelizacji człowieka i świata.
Twenty five years after the promulgation of the Apostolic Constitution Fidei depositum on the publication of the Catechism of the Catholic Church, pope Francis urges the faithful to fulfil their obligation to spread the Gospel in the changing cultural contexts of the modern world. He stresses the need to guard the Deposit of Faith and Apostolic Tradition while standing up to modern challenges. All faithful enjoy the necessary grace to spread the Good News, and all are responsible for it. One of the most useful instruments in their task is the Catechism of the Catholic Church, which presents the fundamental teaching of the Church on faith and morals. This article examines its importance in the evangelisation of the world.
Źródło:
Nurt SVD; 2018, 2; 232-248
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chińskie Oblicza Jezusa Chrystusa. Przegląd problematyki i impresje ikonograficzne
Jesus Christ’s Chinese Faces. An Overview of Issues and Iconographic Impressions
Gesichter Jesu in China. Eine ikonographische Übersicht
Autorzy:
Malek, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480678.pdf
Data publikacji:
2014-06-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Chinas Evangelisierung
Lokalkirche
Inkulturation
Christologie
Ikonographie
evangelisation of China
local church
inculturation
Christology
iconography
ewangelizacja Chin
Kościół lokalny
Inkulturacja
Chrystologia
ikonografia
Opis:
Die Frage nach Jesus Christus ist zweifelsohne eine zentrale Frage des christlichen Selbstverständnisses und der Verkündigung. Wer ist Jesus von Nazaret? Wer ist Jesus Christus? Diese Fragen werden seit urchristlichen Zeiten immer wieder gestellt und unterschiedlich beantwortet. Sie sind auch, focusiert auf China, Gegenstand des vorliegenden Beitrags. Für wen halten die Chinesen Jesus? Vor dem Hintergrund der chinesischen Missionsgeschichte wird in dem Beitrag versucht, die verschiedenen, historisch-kontextuell bedingten Gesichter Jesu Christi in einem Überblick darzustellen. Dabei handelt es sich nicht nur um die ikonographischen Darstellungen Jesu, sondern auch das Verständnis Jesu durch die Chinesen – Konvertiten wie Opponenten. Gefragt wird nach der Herkunft und Rezeption dieser Gesichter in verschiedenen Epochen der chinesischen Geschichte (seit der Tang-Zeit, d.h. seit dem VII Jh. n.Chr.). Nachdem das Problem der Übersetzung der christlichen Botschaft vom Erlöser Jesus Christus im chinesischen Kontext angesprochen wurde, stellt der Beitrag die einzelnen Epochen der Missionsgeschichte Chinas vor und versucht, die Spezifik des Gesichtes Jesu in ihnen hervorzuheben. Es zeigt sich dabei ein vielfältiges Bild, das ausführlicher – worauf im Beitrag jeweils hingewiesen wird – in dem vom Verfasser herausgegebenen fünfbändigen Sammelwerk The Chinese Face of Jesus Christ (Sankt Augustin-Nettetal 2002-2007) von verschiedenen Fachleuten aus der ganzen Welt besprochen wird. Die zahlreichen Gesichter Jesu in China sind zweifelsohne eine Herausforderung an unser westliches Jesusverständnis. Diese Herausforderung wird noch durch zahlreiche ikonographische (westliche und chinesische) Darstellungen Jesu in China verstärkt. Dem Beitrag wurden einige Darstellungen als Beispiele angehängt.
The question about Jesus Christ is without a doubt a crucial one to the meaning of Christianity itself and its revelation. Who is Jesus of Nazareth? Who is Jesus Christ? These questions are posed from the beginning of Christianity and still we have varying answers to them. They are also found in China and are the subject of the submitted article. Who do the Chinese take Jesus for? On the background of the Chinese history of missions, in the article first there are shown various, conditioned historically and contextually, faces of Jesus Christ. What is worth remembering, it is not pure iconographic representation of Jesus that is important here – it is also about understanding Jesus by the Chinese, both the converts as well as the opponents. The question concerns then the origin and reception of these faces in different periods of Chinese history (since the times of Tang till the 7th century AD). After the process of translating the Good News of the Saviour Jesus Christ was executed in the Chinese context, the present author discusses the individual eras of the history of missions in China, separating the specificity of the face of Jesus created by each of them. The interpretation of this diversified picture of Jesus – made by R. Malek together with a group of specialists from around the world – was published in a five-volume work The Chinese Face of Jesus (Sankt Augustin-Nettetal 2002-2007). Numerous “Chinese faces of Jesus” – especially in the iconographic interpretation – constitute a great challenge for our western understanding of Jesus.
Pytanie o Jezusa Chrystusa jest bez wątpienia kluczowe w rozumieniu samego chrześcijaństwa i jego objawienia. Kim jest Jezus z Nazaretu? Kim jest Jezus Chrystus? Pytania te są stawiane od początków chrześcijaństwa i ciągle mamy na nie różne odpowiedzi. One również występują w Chinach i są przedmiotem przedłożonego artykułu. Za Kogo Chińczycy uważają Jezusa? Na tle chińskiej historii misji w artykule ukazane są najpierw różne, uwarunkowane historycznokontekstualne, oblicza Jezusa Chrystusa. Przy tym chodzi nie tylko o ikonograficzne przedstawienie Jezusa, lecz także o zrozumienie Jezusa przez Chińczyków – konwertytów, jak i przeciwników. Pytanie dotyczy pochodzenia i odbioru tych twarzy w różnych okresach historii Chin (od czasów Tanga do VII wieku n.e.). Po tym, jak proces przełożenia Dobrej Nowiny o Zbawicielu Jezusie Chrystusie dokonał się w kontekście chińskim, autor omawia poszczególne epoki historii misji w Chinach z wyodrębnieniem specyfiki oblicza Jezusa stworzonego przez każdą z nich. Interpretacja tego zróżnicowanego obrazu Jezusa – dokonana przez R. Malka wespół z grupą specjalistów z całego świata – opublikowana została w pięciotomowym dziele The Chinese Face of Jesus (Sankt Augustin-Nettetal 2002-2007). Liczne „chińskie oblicza Jezusa” – zwłaszcza w interpretacji ikonograficznej – stanowią wielkie wyzwanie dla naszego zachodniego rozumienia Jezusa.
Źródło:
Nurt SVD; 2014, 1; 11-39
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Funkcje i treści misjograficzne polskiej międzywojennej beletrystyki misyjnej. Wydawnictwa Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej
Missiographic functions and contents in the missionary novels in the Interwar Years in Poland. The publications of the Missionary Oblates of Mary Immaculate
Autorzy:
Wrzos, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480750.pdf
Data publikacji:
2017-06-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
beletrystyka misyjna
dwudziestolecie międzywojenne
ewangelizacja
misje
oblaci
The Interwar Years
missionary novels
missions
evangelisation
Oblates
Opis:
Autor ukazuje trwającą do dziś działalność wydawniczą, którą oblaci rozpoczęli w 1926 roku, wydając w Krobi (Wielkopolska) dwumiesięcznik misyjny „Oblat Niepokalanej”. Oblacka beletrystyczna działalność edytorska była związana z dwoma cyklami wydawniczymi, ukazującymi się od 1931 roku. Pierwszy stanowiła „Biblioteka misyjna OO. Oblatów M.N.”, na którą składają się książki P. Duchaussois OMI: Wśród lodów polarnych, W płomieniach Cejlonu i Bohaterki. Natomiast na drugi cykl: „Biblioteczka Misyjna OO. Oblatów” składały się pozycje: J. Gottharda OMI Okawango oraz O. Rommerskirchena OMI Obrazki misyjne z kraju Basutosów. Drugi cykl był kierowany do odbiorców uboższych, którzy ze względów materialnych nie mogli pozwolić sobie na zakup obszerniejszej pozycji książkowej. W artykule zostały omówione oba cykle, a szczególnie ich treść. Polska międzywojenna beletrystyka misyjna, analizowana na przykładzie wydawnictw oblackich, pełniła zasadniczo trzy funkcje wydawnicze: edukacyjną, informacyjną oraz propagowania misji.
In 1926 in Krobia (Greater Poland), the Missionary Oblates of Mary Immaculate (OMI) started a bimonthly missionary magazine, Oblat Niepokalanej (The Oblat of the Immaculate). In 1931 they initiated two missionary series. The first one, called Biblioteka Misyjna OO. Oblatów M. N. (OMI Missionary Collection), included books by P. Duchaussois Wśród lodów polarnych (The Polar Regions), W płomieniach Cejlonu (The Flames of Ceylon) and Bohaterki (The Heroines). The second series, targeted at the less well-off readers, included Okawango (Okawango) by J. Gotthard OMI and Obrazki misyjne z kraju Basutosów (Missionary Impressions from the Basuto Country) by O. Rommerskirchen OMI. Both series are discussed in this article. The presented analysis of the Polish novels describing missionary work, based on the publishing activities of the Missionary Oblates of Mary Immaculate between the interwar years (1919-1938), shows that they had three basic objectives: education, information and propagation of missions.
Źródło:
Nurt SVD; 2017, 1; 256-276
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Katholische Fu-Jen-Universität in Peking im Dienst der Evangelisierung
Katolicki uniwersytet Fu Jen w Pekinie w służbie ewangelizacji
Catholic University Fu Jen in Peking Serving Evangelisation
Autorzy:
Rivinius, Karl Josef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480388.pdf
Data publikacji:
2014-06-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
historia misji katolickich
Kościół w Chinach
werbiści w Chinach
Uniwersytet Fu-Jen
Monumenta Serica
inkulturacja
history of Catholic missions
Church in China
SVDs in China
Fu Jen University
inculturation
Opis:
Artykuł K.J. Riviniusa dotyczy utworzenia i rozwoju chrześcijańskich misji w Chinach (XVI wiek), a szczególnie roli, jaką odegrał Uniwersytet Fu-Jen (od 1933 uczelnia werbistowska). We wstępie autor zawarł krótki rys historyczny działalności misyjnej podjętej w Państwie Środka przez jezuitów (M. Ricci), którzy od samego początku wyznawali zasadę, że wiarę przekazywać należy szerząc szeroko rozumianą kulturę. Celem tego typu zabiegów miało być ukazanie wyższości chrześcijaństwa nad rodzimymi religiami. W tym czasie wzrost zainteresowania Chinami w Europie doprowadził do swoistej wymiany kulturowej: misjonarze nieśli Chińczykom chrześcijaństwo, a sprawozdania z ich działalności (opisy kraju, ludzi i ich zwyczajów), znalazły odzwierciedlenie w dziełach wybitnych twórców Oświecenia. Kres tej wymiany przyniosła tzw. wojna opiumowa (1840-1842). Od czasu jej zakończenia, ta pierwotnie wszechstronna wymiana nabrała zabarwienia komercjalnego. Kupcy upowszechniali negatywny obraz Chin. W tym duchu i Kościół przyczynił się do upowszechniania w Chinach zachodniej kultury i nauki (głównie filozofii i socjologii); protestanckie placówki misyjne podjęły krytykę konfucjanizmu, proponując w zamian zachodni pragmatyzm. Po Powstaniu Bokserów zwrócono szczególną uwagę na zacofanie Chin w porównaniu np. z Japonią, która uległa wtedy procesowi europeizacji. Zainicjowano tzw. „Reformę 100 dni”. Potrzebę nowoczesnego wykształcenia pomagały zaspokoić misje protestanckie i katolickie; chciały wpłynąć na rozwój Chin poprzez absolwentów swych szkół. Sytuacja ta okazała się korzystna do powstania pierwszego w Chinach katolickiego uniwersytetu. Vincent Ying Lien Chih (1867-1926), zaangażowany katolik, zwrócił się z petycją do papieża Piusa X (1835-1914) z prośbą o wyrażenie zgody na utworzenie katolickiego uniwersytetu, który byłby dostępny i dla katolików i dla niechrześcijan. Początkowo brak było oddźwięku ze strony Stolicy Apostolskiej, co było spowodowane niekorzystną sytuacją polityczną (I wojna światowa). Po zakończeniu wojny papież Benedykt XV – w porozumieniu z wizytatorem apostolskim Jean-Baptiste Budes de Guébriant – podjął to zagadnienie w encyklice misyjnej Maximum illud, gdzie wyraził również ubolewanie z powodu braku w Chinach uczelni katolickich. Utworzenie uniwersytetu powierzono amerykańskim benedyktynom; jego pierwszym rektorem miał zostać George Barry O’Toole, a Vincent Ying Lien Chih – jego prezydentem. Dnia 1 października 1925 roku otwarta została „Akademia Studiów Chińskich” – MacManus- Academie, która okazała się de facto pierwszym etapem powstania uniwersytetu. Po jej rozbudowie powstało więcej wydziałów. W roku 1931 uczelnia została oficjalnie uznana przez państwo. W 1938 utworzono w niej „oddział” dla kobiet – do tej inicjatywy przyłączyły się Siostry Służebnice Ducha Świętego. Rozbudowie uczelni i powiększaniu wykładanych tam dyscyplin (teologia, filozofia, studia chińskie, sztuki wyzwolone i literatura, nauki przyrodnicze) sprzyjała wtedy korzystna sytuacja polityczna; Chiny miały dobre relacje ze Stolicą Apostolską. W tych też latach nadano uczelni nazwę Fu Jen Da Xue (Uniwersytet Fu Jen). Później uczelnia borykała się z wieloma trudnościami – głównie natury finansowej, co miało związek ze światowym kryzysem gospodarczym lat trzydziestych. W roku 1933 nastąpiła zmiana kierownictwa: papież Pius XI przekazał Uniwersytet Zgromadzeniu Słowa Bożego. Przełożonym Generalnym Zgromadzenia był wówczas Józef Grendel. Dwa lata po przejęciu uniwersytetu przez werbistów zaczął się ukazywać biuletyn „Monumenta Serica” (Magazyn Studiów Orientalnych); wcześniej wydawano „Biuletyn Katolickiego Uniwersytetu w Pekinie”. Wspomniane biuletyny rozpowszechniały osiągnięcia duszpasterskie misjonarzy oraz ich odkrycia naukowe w zakresie etnologii. Wydawanie tych publikacji świadczyło również o wysokim poziomie Uniwersytetu Fu Jen. Różne były koleje losu pisma „Monumenta Serica”. Przed przejęciem władzy przez komunistów (1949) redakcję pisma i bibliotekę zdołano przenieść najpierw do Japonii, a potem – przez USA – do Sankt Augustin w Niemczech (1972). Oprócz biuletynów Werbiści zamierzali wydać również encyklopedię katolicką z myślą o elitach chińskich. Dla wyjaśnienia chrześcijańskiej doktryny wiary posłużono się elementami myśli chińskiej. Wielki wpływ na rozwój misyjnej działalności w Chinach miała wizyta Wilhelma Schmidta w Państwie Środka w 1935 roku. Dokonał on oceny sytuacji na Uniwersytecie Fu Jen. Postanowił zaprosić do współpracy młodych chińskich naukowców. Chciał w ten sposób zaradzić problemowi słabego przygotowania językowego i kulturowego misjonarzy europejskich i amerykańskich, oraz podnieść poziom wykształcenia kleru rodzimego. Wilhelm Schmidt nierzadko spotykał się z brakiem zrozumienia i krytyką swoich poglądów – nie wszystkie jego plany udało się zrealizować. Rok 1949 oznacza koniec działalności Uniwersytetu Fu Jen, z powodu przejęcia władzy w Chinach przez komunistów. Do tego momentu zdołano jednak wykształcić 13 tysięcy młodych ludzi, którzy uzyskali stopień uniwersytecki. W roku 1961 podjęto plan przeniesienia uczelni na Tajwan. Oficjalne otwarcie nowej placówki nastąpiło w 1963 roku. Prowadzona jest ona wspólnie przez jezuitów, werbistów i Diecezję Taipei. Uczelnia otwarta jest również studentów z Chin kontynentalnych.
The article by K.J. Rivinius concerns the foundation and development of the Christian mission in China (16th century), its determining factors which influenced their spread and activity, and especially the role that was played by Fu Jen University. In the introductory remarks, the author gives a brief history of the mission work undertaken in China by the Jesuits (M. Ricci), who – from the very beginning – followed the principle that faith should be conveyed alongside with general knowledge. The aim of such procedures was to prove the superiority of Christianity to the native world of religious thought. At that time, Europe became increasingly interested in China and kind of cultural exchange – missionaries offered Christian faith to the Chinese, and their reports about their missionary activities, descriptions of the land and its people were reflected in the works of the outstanding writers of the Enlightment. The so-called Opium War (1840-1842) put an end to that exchange. Since it was over, the originally fruitful and interesting exchange had acquired a rather commercial character. Merchants spread a rather negative image of China. In that spirit, also the Church contributed a lot to spreading western culture and science in China (mainly philosophy and sociology); protestant mission posts undertook criticism of Confucianism, suggesting its replacement with western pragmatism and practical attitude. As a result of the Boxers’ Uprising a particular attention was paid to China’ backwardness in comparison to Japan for instance, which – at that time – was influenced to a high extent by European culture and way of life. The so-called “100 Day-Reform” was initiated. The whole country felt the need of modern education, which was satisfied by protestant and catholic missions. They attempted to exert influence on China by means of higher schools’ graduates’ activities. All that created an appropriate atmosphere for the foundation of China’s first catholic university. Vincent Ying Lien Chih (1867-1962), a dedicated Catholic, turned to Pope Pius X (1835-1914) with a petition to consent to establishing a Catholic university, which both Catholics and non-Christians would be granted an access to. In the beginning, there was no reaction to this proposal on the part of the Holy See, which was apparently caused by an inconvenient political situation (the World War I); only after it had been ended, Pope Benedict XV, in agreement with the apostolic visitator Jean-Baptiste Budes de Guebriant, focused on that issue in his mission encyclical Maximum illud. He also expressed a conviction that China desperately needs Catholic schools; he expressed his concern as well. Establishing a university was entrusted to American Benedictines, George Barry O’Toole was to become its first rector, and Vincent Ying Lien Chih – its president. On October 1, 1925, the “Academy of Chinese Studies” – MacManus – was solemnly inaugurated, a school which was supposed to be a kind of preparatory stage of the new university. Later it was developed, new faculties were added, until, in 1931, it was officially recognised by the state. In 1938, a faculty for women was established; it was then that the Sisters Servants of the Holy Spirit joined the University. The political situation at that time was quite convenient as to foster a further development of the University and broadening its didactic sector that gradually embraced more and more teaching disciplines, such as theology, philosophy, Chinese studies, liberal arts and literature, sciences – China maintained good relations with the Holy See. At that time the school got its official name Fu Jen Da Xue (Fu Jen University). The further period was characterised by many difficulties of mainly financial nature which was connected with the world economic crisis at the beginning of the thirties. In 1933, the management of the University was passed over to the Society of the Divine Word by Pope Pius XI. Joseph Grendel was the SVD Superior General by then. Although there were quite a few personal problems and tensions, the school was undergoing continuous development. Two years after, it had been taken over by the SVD, the bulletin „Monumenta Serica” started to be published (Magazine of Oriental Studies); earlier, it was preceded by the “Peking Catholic University Bulletin.” The aim of the missionaries involved in initiating both the bulletins was to combine the missionary activities with ethnological and cultural research. Publishing those two periodicals was a proof of the Fu Jen University’s high level. The bulletin „Monumenta Serica” had to undergo all kinds of vicissitudes – before the communists seized power in 1949, the publishing house and library had been transferred to Japan first, and later, via the USA, to Sankt Augustin in Germany (1972). Apart from the bulletins mentioned above, the SVDs wanted to publish a Catholic encyclopedia as well, wishing to serve the needs of educated people in China. To better explain the Christian doctrine of faith, some suitable elements of the Chinese religious thought were used in order to reach that goal. A considerable influence on the development of the mission activities in China was exerted by Wilhelm Schmidt, who arrived here in 1935. He assessed the situation in Fu Jen University. He hoped to attract young Chinese scholars to cooperation. It was supposed to help face challenges as miserable linguistic and cultural preparation of European and American missionaries, as well as the rather low level of the native Chinese clergy. Wilhelm Schmidt often met with strong criticism and misunderstanding of his attempts which is why only a part of them could be put into practice. The year 1949 marks the end of Fu Jen University’s activity in connection with the seize of power by the communists. Up till that moment, however, some 13,000 young people managed to graduate from the University and get a degree. In 1961, it was decided to continue University educational activity in Taiwan. The official opening of the new school took place in 1963. It is being run commonly by Jesuits, SVDs and the Taipei Diocese. Students from the Mainland China are also granted access.
Źródło:
Nurt SVD; 2014, 1; 122-160
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dimensions of Indian Civilization - Outsiders’ part in it Christopher Becker SDS and John B. Hoffmann SJ and their contribution to promote tribal communities in India
Przybysze wobec różnorodności indyjskiej cywilizacji. Christopher Becker SDS oraz John B. Hoffmann SJ i ich wkład w promowanie lokalnych społeczności w Indiach
Autorzy:
Steffen, Paul B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480464.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Christopher Becker SDS
Constantin Lievens SJ
cultures of India
evangelisation of India
John Baptista Hoffmann SJ
mission in Assam
Munda (Adivasi) people
kultury Indii
ewangelizacja Indii
misje w Assam
ludy Munda (Adivasi)
Opis:
This article focuses on the outsiders' contribution to the strengthening of the Indian civilisation in its ethnic richness and variety. In this respect the life contribution of two German missionaries is described in more detail - Fr Christopher Becker SDS, who served as the Apostolic Prefect of the Catholic Mission of German Salvatorian missionaries in Assam from 1905 to 1915, and the work and struggles of Fr John Baptist Hoffmann SJ to secure the land title, livelihood and cultural heritage of the tribes in the Jesuit mission in Chotanagpur from 1893 to 1915, the year in which all German missionaries were expulsed from British India. Christopher Becker SDS was highly learned in the cultural anthropology, linguistics, geography and botany of India, especially its northeastern regions. His work The Catholic Church in Northeast India 1890-1915 is an invaluable source of information on the history and culture of the native people of Assam. It demonstrates the positive role of the Catholic missionaries as promoters of education and protectors of the rich cultural heritage of the northeastern Indian indigenous population. John Baptist Hoffmann SJ was one of the most outstanding missionaries and defenders of the cultural heritage of the tribal societies in Chotanagpur in Eastern India. He worked tirelessly for a more just society through provision of better education and reform of oppressive local customs among the indigenous Munda (Adivasi) people in Chotanagpur. He was also a notable researcher on the ethnography and lingustics. His monumental, 16 volumes Encyclopaedia Mundarica contains the accummulated knowledge on the whole culture and civilisation of the Munda people.
Tematem artykułu jest wkład obcokrajowców w ratowanie etnicznego bogactwa i różnorodności indyjskiej kultury, ze szczególnym uwzględnieniem dorobku ks. Christophera Beckera, prefekta apostolskiego Misji Katolickiej niemieckich salwatorianów w Assam w okresie 1905-1915, oraz jezuity Johna Baptisty Hoffmanna, walczącego o zachowanie prawa do ziemi, dobytku i dziedzictwa kulturowego ludności zamieszkującej tereny misji jezuickiej w Chotanagpur od 1893 roku aż do wygnania wszystkich niemieckich misjonarzy z Indii Brytyjskich w 1915 roku. Christopher Becker SDS należał do grona najlepszych ekspertów w takich dziedzinach, jak antropologia kulturowa, językoznawstwo, geografia i botanika subkontynentu indyjskiego, zwłaszcza północnowschodnich regionów. Jego wiedza o systemach społecznych 1 praktykach religijnych w Indiach, uzyskana na drodze wieloletniego, osobistego doświadczenia, skłoniła go do zaangażowania się na rzecz promowania edukacji i opieki medycznej wśród miejscowej ludności. Becker był również znakomitym historykiem. Jego dzieło The Catholic Church in Northeast India 1890-1915 (Kościół katolicki w północnowschodnich Indiach w latach 1890-1915) jest nadzwyczaj cennym źródłem informacji o historii i kulturze plemion w Assam, wskazującym jednoznacznie na pozytywną rolę misjonarzy katolickich jako promotorów edukacji wśród rodowitych mieszkańców Indii, a także obrońców ich bogatego dziedzictwa kulturowego. John Baptist Hoffmann SJ był jednym z najwybitniejszych misjonarzy i obrońców dziedzictwa kulturowego plemion zamieszkujących region Chotanagpur w Indiach Wschodnich. Nie ustawał w wysiłkach zmierzających do budowania bardziej sprawiedliwego społeczeństwa poprzez zapewnienie lepszej edukacji i reformę represyjnych lokalnych obyczajów panujących wśród miejscowej ludności Munda (Adivasi) w Chotanagpur. Hoffmann był również znaczącym etnografem oraz lingwistą. Jego monumentalne, 16-tomowe dzieło Encyclopaedia Mundarica zawiera całą zebraną wiedzę na temat kultury i cywilizacji ludu Munda.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 2; 49-71
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-13 z 13

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies